Dochter (19) kan niet zonder vriend
Dag leden van ouders.nl
Mijn man en ik lopen tegen het volgende aan: onze dochter van 19 heeft sinds een klein jaar dikke verkering met een leuke, rustige jongen. Waar het in 't begin was aftasten was, is 't einde nu zoek (in onze optiek). Ze slapen iedere dag bij elkaar (bij ons of bij het vriendje). Onze jongste (16) heeft nu ook te kennen gegeven een beetje zat te zijn van vriendje.
We hebben het gesprek al eens aangekaart met dochter, maar zij geeft aan niet (meer) te kunnen slapen zonder hem (...) ivm haar verlatingsangst. Vriendje en dochter zitten - als ze niet naar school zijn - echt praktisch de hele tijd bij elkaar. Dochter spreekt wel af met vriendinnen, maar dan gaan vriendje mee 'want dat is zo gezellig'. Overigens willen beiden dat hoor, het is niet dat vriendje zich opdringt. Ik weet dat de ouders van vriendje het ook niet zo'n goed idee vinden dat ze continu bij elkaar zijn. We willen het gesprek met dochter en vriendje aangaan. Want in onze optiek kan dit niet goed gaan.
Ik moet erbij vermelden dat ik van mening ben dan onze dochter vrij 'claimerig' is. Toen vriendje vorig jaar op studiereis ging, werd wel van hem verwacht dat hij niet veel zou drinken en wel veel zou appen 'want dat had hij beloofd, mam'. Alles, maar dan bijna werkelijk alles wordt samen gedaan. Ik zou 't heel jammer vinden als dit de reden is mocht het ooit een uitgaan. Ik probeer dat voorzichtig al aan te geven, maar dan weet ik niet waar ik het over heb.
Graag jullie advies! Stellen wij ons aan, is 't normaal dat vriendje en dochter 24/7 op elkaar lip zitten? Is 't omdat ik er zelf niet aan moet denken (...) continu iemand naast/achter me te willen hebben? Iemand tips hoe we 't gesprek zouden kunnen leiden?
Dank alvast!
Ik vraag me af waar de diagnose 'verlatingsangst' vandaan komt. Zoals iemand al zei, het ene stel doet meer met elkaar dan het ander. Heerlijk die verliefdheid. Ik hoop dat ze het net als ons 30+ jaar zo volhouden. Wij zijn ook een klef stel dat alles samen doet en dat gaat al meer dan 30 jaar goed. Als je echt je wederhelft hebt gevonden, dan wil je samen zijn. Je bent niet heel zonder de ander. Ze is al 19, wellicht tijd dat ze eens een keer uitvliegt?
Bellerina schreef op 06-03-2023 om 14:47:
Ik vraag me af waar de diagnose 'verlatingsangst' vandaan komt. Zoals iemand al zei, het ene stel doet meer met elkaar dan het ander. Heerlijk die verliefdheid. Ik hoop dat ze het net als ons 30+ jaar zo volhouden. Wij zijn ook een klef stel dat alles samen doet en dat gaat al meer dan 30 jaar goed. Als je echt je wederhelft hebt gevonden, dan wil je samen zijn. Je bent niet heel zonder de ander. Ze is al 19, wellicht tijd dat ze eens een keer uitvliegt?
Dat vroeg ik me ook al af.
Bellerina schreef op 06-03-2023 om 14:47:
Ik vraag me af waar de diagnose 'verlatingsangst' vandaan komt. Zoals iemand al zei, het ene stel doet meer met elkaar dan het ander. Heerlijk die verliefdheid. Ik hoop dat ze het net als ons 30+ jaar zo volhouden. Wij zijn ook een klef stel dat alles samen doet en dat gaat al meer dan 30 jaar goed. Als je echt je wederhelft hebt gevonden, dan wil je samen zijn. Je bent niet heel zonder de ander. Ze is al 19, wellicht tijd dat ze eens een keer uitvliegt?
Oeh, dit zie ik toch anders hoor 
Wij zijn al 37 jaar gelukkig met elkaar en doen het ook los van elkaar prima. We moeten er niet aan denken om alles samen te doen! Er is niet slechts één recept voor een goede relatie.
Ik zou me bij een meisje van 19 ook afvragen of het wel gezond is om zo ontzettend aan elkaar te plakken. De wereld ligt voor haar open, maar ze kiest ervoor om zich te beperken door zich aan te passen aan haar vriendje. Gaat ze op die manier nog wel die studie 150km verderop doen die ze van plan was? Hoe gaat het contact met haar vriendinnen als ze haar vriendje steeds mee neemt en nooit meer mee gaat een meidenweekend? En hoe zit dat met liefhebberijen? Vinden ze allebei hetzelfde leuk, of passen ze zich daar ook in aan? Het lijkt me bijvoorbeeld best triest als je als ski-fanaat nooit meer met je vrienden/vriendinnen op wintersport gaat omdat je geliefde sneeuw haat.
Nou ja, dat lijkt jou triest. Maar een ander vindt het geen probleem. Iedereen mag toch zelf zijn of haar keuzes maken.
Bellerina schreef op 06-03-2023 om 14:47:
Ik vraag me af waar de diagnose 'verlatingsangst' vandaan komt. Zoals iemand al zei, het ene stel doet meer met elkaar dan het ander. Heerlijk die verliefdheid. Ik hoop dat ze het net als ons 30+ jaar zo volhouden. Wij zijn ook een klef stel dat alles samen doet en dat gaat al meer dan 30 jaar goed. Als je echt je wederhelft hebt gevonden, dan wil je samen zijn. Je bent niet heel zonder de ander. Ze is al 19, wellicht tijd dat ze eens een keer uitvliegt?
Wij zijn ook 30 jaar samen en dat is alleen omdat we ook ieder onze eigen dingen hebben. Ik ben absoluut heel zonder hem en hij ook zonder mij. Wat voor jou geldt is geen natuurwet natuurlijk.
Prillewits schreef op 06-03-2023 om 16:10:
Nou ja, dat lijkt jou triest. Maar een ander vindt het geen probleem. Iedereen mag toch zelf zijn of haar keuzes maken.
Natuurlijk, maar het suffe is dat zulk soort dingen helemaal geen kwestie van kiezen zijn als je niet 24/7 aan elkaar vast zit!
Je kan namelijk prima in een andere stad gaan studeren of met vrienden op skivakantie als je een vriend(in) hebt.
Pas als hij/zij niet zonder jou kan of jij niet zonder hem/haar, dàn wordt het een lastige keuze. In dit geval helemaal. Want TO's dochter zegt dat ze niet kan slapen zonder haar vriendje. Klinkt enerzijds schattig, maar slaapgebrek wens je natuurlijk niemand toe. Niet eens voor een dag, laat staan voor een week. Helemaal geen oog dicht doen, is trouwens gevaarlijk. Want van niet slapen, ga je dood. Als dat het geval is, heeft dit stel überhaupt weinig keus. Dan doen ze er verstandig aan om héél dicht bij elkaar te blijven 
En nu serieus: ik zou als ik hun was ècht proberen wat losser te komen. Dit klinkt als een houdgreep en dat is niet nodig als je van elkaar houdt.
Poezie schreef op 06-03-2023 om 15:51:
[..]
Dat vroeg ik me ook al af.
Dit dus. Op TikTok zit je zo in een tunnel waarin een psychische diagnose als verlatingsangst (of adhd of autisme of hoog cortisol of eenhoornvleugels) de enige oorzaak is van al je klachten.
Met andere woorden; als ze voorheen prima alleen sliep zou het strooien van een diagnose, een middel om iets te bereiken kunnen zijn. Met verlatingsangst zit ze beter bij de POH-ggZ of eventueel een psycholoog, dan vastgeplakt aan haar vriend. Ik denk dat ik dan ook als kind daarmee zou schermen, ik haar heel snel naar de huisarts zou dirigeren voor hulp.
En verder is alles al gezegd over jouw grenzen aan bezoek. 19-jarigen kunnen inderdaad vaak nog geen huis kopen, maar een studentenkamer voor een van de twee geeft ze ook al genoeg privacy. Plus dat je mag hopen op strenge vriendinnen die na een periode aan de bel trekken om hun vriendin te willen zien zonder het mannelijk aanhangsel.
Ginevra schreef op 06-03-2023 om 11:23:
Haar relatie is haar pakkie-an, bij een 19 jarige kun je weinig meer dan advies geven.
Jullie thuissituatie is jouw pakkie-an. Je bent op geen enkele manier verplicht om een nieuwe huisgenoot te aanvaarden, zeker niet als andere kinderen daar ook last van hebben. Het is jouw huis en jij bepaalt hoe vaak er gelogeerd wordt.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik maakte het mee met een van mijn zonen, als het aan hun ligt slapen ze hier ook elke dag. Maar dat hebben wij nooit goed gevonden. Ook duidelijk gezegd van joh wij snappen dat je steeds bij elkaar op de lip wil zitten (snap ik helemaal niet maar het is mijn relatie niet) maar het vindt niet elke dag bij ons plaats. Dus dat gedeelte kun je inderdaad helemaal zelf bepalen als ouder. En dat zou ik dan ook doen als ik jou was.
Biebel schreef op 06-03-2023 om 17:08:
[..] Plus dat je mag hopen op strenge vriendinnen die na een periode aan de bel trekken om hun vriendin te willen zien zonder het mannelijk aanhangsel.
Of die laten je vallen omdat ze geen zin in steeds vriend erbij hebben. Misschien spreken ze nu al zonder haar af hierom.
Ik heb hier de afspraak met de kinderen dat vriendjes/vriendinnetjes alleen in het weekend blijven logeren en doordeweeks bij uitzondering. De uitzondering wordt gemaakt als daar een goede reden voor is, bijvoorbeeld in de vakantie van de kinderen of als ze s'avonds nog iets hebben en het niet handig is s'avonds laat nog naar huis te gaan. Vooral bij middelste dochter gebeurt dit nog wel eens omdat zij en haar vriendje wat verder uit elkaar wonen. Weekend is soms nog wel van zondag op maandag. Dat heb ik eigenlijk liever ook niet maar omdat er zondag vaak vanalles gedaan wordt samen is dat dan nog wel logisch.
Hoe klef ze verder zijn daar heb jij geen invloed op maar jij bepaald wel wat er bij jouw thuis gebeurt.
Ik durf te wedden dat de vriendinnen dit helemaal niet leuk vinden, steeds een vriend erbij.
Het lijkt me niet gezond gedrag, dat geklit. Maar dat vind ik ook van volwassenen die altijd alles samen doen.
Iemand schrijft dat ze zich heel voelt. Tja, je bent, als het goed is, heel als persoon. Of ben je niet volwaardig, als je alleen bent? Daar zit ergens een denkfout.
oh wel herkenbaar, sommige meisjes/vrouwen hebben dat, ik heb ook wel vriendinnen gehad die bijvoorbeeld een afspraak op het laatst afzeggen "want Henk is onverwachts vrij, dus nu kan ik natuurlijk niet meer mee" en ook vriendinnen/kennissen die je alleen maar zag als hun verkering even uit was. Als volwassenen is er ook niet echt iets in veranderd, ze hebben geen vriendinnen, zijn alleen maar bezig met man en kinderen.
Sommige mensen hebben geen behoefte aan vrienden, mag ook hè.
Slekire schreef op 08-03-2023 om 18:37:
oh wel herkenbaar, sommige meisjes/vrouwen hebben dat, ik heb ook wel vriendinnen gehad die bijvoorbeeld een afspraak op het laatst afzeggen "want Henk is onverwachts vrij, dus nu kan ik natuurlijk niet meer mee" en ook vriendinnen/kennissen die je alleen maar zag als hun verkering even uit was. Als volwassenen is er ook niet echt iets in veranderd, ze hebben geen vriendinnen, zijn alleen maar bezig met man en kinderen.
Sommige mensen hebben geen behoefte aan vrienden, mag ook hè.
Het kan inderdaad gebeuren dat mensen niet zoveel behoefte hebben aan vrienden naast hun relatie en daar is niks mis mee. Maar ik heb zelf nooit afspraken met vriendinnen afgezegd omdat vriend (destijds) of echtgenoot ineens iets leuks wilde gaan doen, wie het eerst komt, het eerst maalt dus.
ik merk dat idd de jeugd en ook volwassen met de technologie vandaag de dag 24/7 in connectie willen zijn, via apps, FaceTime, … noem maar op! Zelfde hier met de zoon van 14.
Dat je dochter niet zonder haar vriend kan zijn lijkt me wel problematisch… hoe komt het dat dat zo gegroeid is?
je geeft aan dat ze altijd samen slapen en dat jullie en zijn ouders dat vervelend beginnen vinden. Hoe is dit erin geslopen? Waarom hebben jullie dit ‘toegelaten’.
Terugdraaien wordt moeilijk en je zal veel weerstand krijgen… ik zou het toch wel terugdraaien… samen slapen enkel in het weekend.
ik merk bij mijn zoon dat dit ook zo uit de hand zou kunnen lopen… heeft net een vriendinnetje, wilt altijd bellen appen en het liefst zou hij haar alle dagen willen zien! Ja tuurlijk, met haar zijn VOELT goed en fijn… en toch geef ik grenzen aan. Opvoeding is onze kinderen en jeugd gezonde grenzen meegeven en oooo wat vinden zij dat lastig en ooo wat zijn de ouders vervelende mensen…
ik zou de aanwezigheid van vriend lief terugschroeven en een openhartig gesprek hebben met je dochter. Verbind weer met haar…
niet makkelijk! Ze gaat weerstand bieden, blijf toch aanwezig en in verbinding met haar…
success
Het lijkt nu alsof jullie er een soort (pleeg-) kind bij hebben gekregen. Daar zou ik geen zin in hebben en het is ook belastend voor de rest van het gezin. Ik zou erop aandringen dat ze een eigen plek zoeken, hoe moeilijk dat ook is in deze woningmarkt. Dat betekent alleen niet dat de urgentie er niet is en dat jullie dan maar als hotel moeten fungeren. Misschien valt er dan te onderhandelen over een tussenweg/oplossing.
Niet zeggen dat ze elkaar maar wat minder moeten zien, dat heeft geen enkele zin en werkt averechts. Ben je zelf nooit verliefd geweest op die leeftijd? Ook oordelen over de jeugd van tegenwoordig met al hun geapp en gefacetime de hele dag: niet doen.