Dilemma met bijdrage voor rijbewijs
Ik ben wel benieuwd hoe anderen hier tegenaan kijken, vandaar dit topic
De situatie… mijn ex app’t me dat onze oudste zoon met zijn rijbewijs wil beginnen en of ik ervoor open sta om mee te sponsoren. Onze zoon is 24 en studeert, woont op zichzelf, met bijbaan en studieschuld om dat te kunnen bekostigen.
We hebben twee kinderen, dus straks zal de vraag er ook voor de jongste van 21 liggen, vul ik zo in.
We betalen voor beiden het collegegeld, verder supporten we ze sporadisch wel ’ns, maar geen vaste bedragen… dus ik vind het zelf wel oké om ook een bijdrage te leveren aan dat rijbewijs.
Mijn ex gaat deze vraag ook aan zijn ouders stellen. En vraagt of ik hetzelfde wil doen, maar dan aan mijn ouders. Daar wordt het voor mij ingewikkeld. Ik heb mijn ouders namelijk nooit om geld gevraagd. Maar ik dacht ook… tja, als zijn ouders wel bijdragen en mijn ouders niet, dan voelen mijn ouders zich misschien gepasseerd als ze erachter komen dat zijn ouders hebben bijgedragen en zij niet. Ik denk… ik vraag het toch maar gewoon, dan ligt de beslissing bij hen.
Nou, ook met mijn bovenstaande uitleg, dat ik het moeilijk vond om te vragen maar toch maar voor koos om het bij ze neer te leggen, viel de vraag niet in goede aarde. Ik heb geen inzicht in hun financiën, misschien kunnen ze het niet missen… maar dat zeiden ze niet, ze vroegen ook niet naar een bedrag en stelden zelf ook niks voor. Eigenlijk waren ze vooral verontwaardigd dat ik hiermee kwam… en hebben ze geen antwoord gegeven. Het gesprek ging verder over andere dingen en ik durfde er ook niet meer op terug te komen en om die duidelijk uitgesproken ‘nee’ te vragen, maar nu… denk ik maar dat ik het er maar bij laat.
Alleen… ik voel me hier wel tussen zitten, zoals wel vaker eigenlijk. Betaal ik dan extra wat mijn ex-schoonouders bijdragen bij of moet ik maar open kaart spelen? Ik zit ermee dat mijn kinderen en ex er iets van vinden, maar aan de andere kant is dat niet mijn verantwoordelijkheid, toch? Mijn ouders zijn al erg oplettend of de kinderen wel even veel bij hen op bezoek komen, t.o.v. hun andere opa en oma. En het moet gezegd: zij komen er een stuk bekaaider vanaf. Sinds de kinderen volwassen zijn vind ik ook dat niet mijn verantwoordelijkheid, behalve dat ik af en toe eens aangeef dat het leuk zou zijn als ze eens langs zouden gaan, maar daar houd ik het bij. Terwijl mijn ex daar veel dwingender in is, ze voor een voldongen feit zet door afspraken te maken (met de auto bij hen voorrijden om naar opa en oma te gaan) en dat heeft wel effect. Dat speelt voor mijn ouders misschien ook mee, dat ze denken dat ze nu wel goed genoeg zijn om bij te dragen met het rijbewijs... maar goed, ook dat heb ik niet aan ze gevraagd.
Gewoon bijdragen wat jij wil en kan bijdragen. Je hoeft zeker niet je ouders te compenseren. En dat ook niet uit te leggen.
Ik vind het heel bizar dat opa en oma bijdragen aan de rijles van kleinkind. Oké als ze dat zelf aanbieden is het anders maar dat zou ik echt nooit aan ze vragen.
hangt er denk ik ook vanaf hoeveel kleinkinderen jouw kinderen nog boven of onder zich hebben voor wie dan een precedent geschapen wordt. Ik denk dat ik de vraag niet gesteld zou hebben aan mijn ouders.
Bij mijn zoon, enige kleinkind van mijn ouders was het niet ingewikkeld, er was een jaarlijkse schenking en daar is het rijbewijs uitbetaald. Van de kant van mijn ex verwachtte ik niks want daar zijn er 7 en 8 kleinkinderen die dan gesponsord moeten worden.
Dus heeft mijn zoon een keer een voordeel van gescheiden ouders.
Inmiddels ben ik wel de helft van de week mijn auto kwijt.....
wat een bizar voorstel sowieso. Ik zou niet weten waarom opa en oma moeten meebetalen aan een rijbewijs voor kleinkind. En ik snap ook echt niet waarom je ex daarmee komt. Als ze het zelf voorstellen, oké. Maar gaan lopen bedelen om geld, ik had het al nooit gedaan bij mijn eigen ouders en tegen ex gezegd dat ik dat niet ging doen. Als kind het zelf niet kan betalen en jullie kunnen en/of willen het ook niet financieren, dan heeft kind pech. Dit is een luxe, geen must. Dus ik zou nu gewoon zeggen dat je x bedrag (wat jij kan missen) kan bijleggen en that’s it. En er met je ouders al nooit meer over beginnen.
Ik vind bijdragen aan het rijbewijs van je kinderen een goede investering voor hun toekomst, dus dat zou ik zeker doen. Maar ik zou daarvoor niet bij mijn ouders aankloppen en al helemaal niet omdat ex dat wil of dat ook doet. Je kunt zelf kijken wat je per kind bij zou willen en kunnen dragen en je ex en zijn ouders ook en daar moeten ze het dan maar mee doen.
Nog los van op bezoek komen, vind ik het halen van een rijbewijs niet bij de taken of verantwoordelijkheid van de grootouders horen. En soms hebben grootouders ook een ander budget. Of meer kleinkinderen. Stel zijn ouders hebben alleen jullie kinderen als kleinkinderen, maar aan jouw kant zijn er nog zes andere kleinkinderen. Waar ze ook niet aan hebben meebetaald of zich verplicht voelen dat dan ook voor hun te doen.
Jee het was niet in me opgekomen om mijn ouders dat te vragen, en ik had dat ook geweigerd als mijn ex daar om vroeg. En natuurlijk ga jij niet extra bijleggen. Ik vind het al erg aardig van je dat je überhaupt wil bijdragen aan het rijbewijs (doen wij niet).
Als mijn zoon geld van oma kreeg, bijvoorbeeld 500 euro, dan mocht hij 100 euro zelf houden, de rest boekte ik over naar zijn spaarrekening o.v.v. "rijbewijs van oma". Hij is bijna klaar met school (hopen we) en merkt nu dat een baas ervan uitgaat dat hij een rijbewijs heeft.
We hebben hem nooit naar een rijbewijs gepusht omdat hij het niet nodig vond, hij fietst alles.
Als er meer kinderen zijn, dan zou ik al helemaal niet aan het bekostigen van een rijbewijs beginnen. De één heeft aan acht lessen genoeg (mijn man), de ander moet honderd (ikke... 😞 ). Geef je het goedkopere kind dan extra geld op het handje of financier je de sukkel extra lang?
Ik zou zeker niet bij andere familieleden gaan schooien om mee te betalen.
Mijn ouders hebben vier kinderen, die hebben aan geen enkel rijbewijs meebetaald.
Poezenmeisje schreef op 22-01-2025 om 19:23:
Als mijn zoon geld van oma kreeg, bijvoorbeeld 500 euro, dan mocht hij 100 euro zelf houden, de rest boekte ik over naar zijn spaarrekening o.v.v. "rijbewijs van oma". Hij is bijna klaar met school (hopen we) en merkt nu dat een baas ervan uitgaat dat hij een rijbewijs heeft.
We hebben hem nooit naar een rijbewijs gepusht omdat hij het niet nodig vond, hij fietst alles.
Als er meer kinderen zijn, dan zou ik al helemaal niet aan het bekostigen van een rijbewijs beginnen. De één heeft aan acht lessen genoeg (mijn man), de ander moet honderd (ikke... 😞 ). Geef je het goedkopere kind dan extra geld op het handje of financier je de sukkel extra lang?
Ik zou zeker niet bij andere familieleden gaan schooien om mee te betalen.
Je kunt als ouders ook beslissen dat je een x bedrag per kind sponsort of dat je bepaalde zaken bekostigt als een studie of rijbewijs. En dan kan het ook zijn dat de kinderen niet hetzelfde kosten aan studie omdat bijvoorbeeld de ene op kamers woont of langer studeert of hbo/wo doet en de ander mbo, thuis woont, stagevergoeding krijgt of zelfs BBL doet en salaris krijgt.
Bij iets als zwemles doen kinderen er ook niet exact even lang over en dan ga je ook niet één kind extra geld geven.
Overigens zou ik bij bedragen als 500 euro van grootouders ook wel een deel op de spaarrekening zetten. Ik vind dat bedrag niet te overzien voor een jong kind. Geen idee wat mijn negenjarige daar nu van zou moeten kopen.
Maar wat mijn ouders geven, dat ligt bij hun. Ik zal ze nooit om geld vragen voor dit soort dingen.
Jouw onderbuikgevoel zei dus al dat het vreemd was om te vragen. Had je eigenlijk naar moeten luisteren. Zoveel mensen zoveel verschillen. Wat zegt je gevoel wat jij moet bijdrage? Luister daarnaar.
Ik heb geen cent van mijn ouders gekregen laat staan van mijn grootouders. Als karel 18 is zal ik hem de helft sponseren. Als hij iedere les de helft zelf betaalt doet hij extra zijn best want het voelen in de portemonnee is best rot. De waarde van geld moet hij ook goed begrijpen. Niks ergers dan verwende kinderen vind ik. Ik heb in totaal ongeveer 11.000 euro aan alle rijlessen en examens in etappes in mijn leven uitgegeven. Pure ellende.
Jee ik zou dat echt niet gedaan hebben. Mijn ex’ ouders schenken de (zes) kleinkinderen ieder jaar de maximale vrijstelling. Heel fijn dat zij dat kunnen en willen. Mijn vader stopt de kleinkinderen met Kerst trots 15 euro toe. Ook prima, maar van geen enkele kant is dat een verplichting. Ik heb mijn ouders eenmaal om geld gevraagd omdat ik anders geen boodschappen kon doen. Dat is zo ongeveer ook mijn grens.
De rijlessen van de kinderen heb ik wel betaald, maar dat is omdat ik dat belangrijk vind.
Eh... jeetje.. ik ben getrouwd met de vader van mijn kinderen, wel zelf kind van gescheiden ouders, maar nee: dit zou mijn eventuele ex dan echt niets aangaan. De vraag zou van kind moeten komen 'mam, ik wil mijn rijbewijs proberen te halen, pappa wil 1500 euro bijdragen, en eh.. zou het misschien kunnen dat jij wellicht ook..eh' en dan zou ik dat misschien koppelen aan zijn verjaardag of het halen van zijn diploma. En zelf mijn bedrag erbij bedenken.
Ook als ik op goede voet met mijn eventuele ex zou zijn, zou ik toch zeggen dat het aardig is dat hij bijdraagt, maar dat ik daar verder zelf over na zou denken en dat het tussen mij en onze zoon zou zijn of het zou gebeuren en zo ja, hoeveel het zou worden.
En dan inderdaad zelf nadenken wat je er per kind aan zou besteden. Je hoeft toch niet te overleggen over een cadeau dat híj aan jullie volwassen kind wil geven? Wat een bemoeienis.
Verder zou ik je excuses aanbieden aan je ouders. Met een zelfgebakken cake erbij of zo.
Sorry, serieus?
Hij is 24, dan moet er toch ergens tussen het jaar 2000 (toen je zwanger was) en nu het vermoeden kunnen zijn geweest dat hij een rijbewijs zou willen halen? Zowel bij jullie als ouders als bij hemzelf. Anders dan 40 jaar geleden kunnen ze al vanaf 16 jaar beginnen met rijlessen dus dat moet hij gezien hebben van vrienden/teamgenoten/collega's bij de bijbaan.
Vanaf het moment dat het eerste bijbaantje zich hier aandiende hebben we het gehad over wat je van dat verdiende geld zou kunnen doen. Beide kinderen hebben vanaf hun 15e op en af baantjes gehad waarvan altijd flink gespaard is voor een rijbewijs.
Oudste werd 18 en zou van ons 5 rijlessen krijgen voor haar verjaardag en 5 als ze geslaagd was dat zou een mooi begin zijn. Helaas brak toen corona uit en was rijles even geen optie en dat bleef nog een tijd zo door long-covid klachten. Inmiddels wordt er wel gelest en is het theorie-examen gehaald.
Opa en oma geven vaak geld voor de verjaardagen en ook dat is geïnvesteerd in het rijbewijs, daar hebben wij niet om gevraagd.
Ik zou als ik in jouw schoenen stond iets bijdragen maar het nooit vragen aan mijn ouders. Ik zou ik niet compenseren voor het feit dat mijn ouders niet zouden willen bijdragen. Echt wat een raar idee dat hij het moest vragen aan je ouders.
Onze jongste heeft het geld voor het rijbewijs met 2 zomers werken in een pretpark en onze bijdrage en wat cadeaugeld van de grootouders eerst bij elkaar gespaard en is toen pas gaan lessen. Hele verstandige keuze. Hij denkt het voor € 3500 wel te kunnen redden. Zo niet dan heeft hij nog wat buffer achter de hand.
Het is één zaak als oma en opa hier zelf mee komen op bijvoorbeeld de 18de verjaardag van kind.
Het is een andere zaak als je hier zelf om moet vragen. Dat zou ik gewoon niet doen.
Fijn dus als oma en opa aan de andere kant willen bijleggen, maar bij jou is dat niet ingecalculeerd.
En ik zou zelf ook kijken wat ik kan missen, want er is dus nog een 2de kind op komst dat mogelijk zijn rijbewijs wil. En die zou ik toch echt graag gelijk willen behandelen qua budget.
Wat is het volgende waar ex om komt bedelen? Ook maar ineens een auto voor kind gesponsord door oma en opa? De verzekering voor het eerste jaar ook maar gelijk? Hoeveel tanks benzine?
Ik vind niet dat je iets heel raars gedaan hebt, hoor. Ik kan je gedachtegang best volgen. Hij krijgt dit extraatje van andere opa en oma en zal daar heel blij mee zijn; inderdaad goed dat je ouders dat weten en de kans hebben ook iets bij te dragen als ze willen. Je hebt je ouders verder toch nergens toe verplicht?
Ze willen niet bijdragen: helemaal prima en ook dat begrijp ik. Hun koele reactie niet, tenzij de band met de kleinkinderen erg slecht is. Maar ja, dat ligt dan ook waarschijnlijk deels bij hen, als je kinderen daar niet graag af en toe naartoe gaan. Dat hoef jij niet voor ze te gaan regelen. Het zijn allemaal volwassen mensen.
Jij hoeft hun gebrek aan bijdrage ook niet te compenseren. Je moet sowieso helemaal niets. Draag gewoon bij wat je goed en haalbaar vindt, zodat je voor jongste hetzelfde kan doen.