De nadelen voor jongvolwassenen in deze dure en slecht-economische tijd.
Ik vrees dat een hoop jong-volwassenen er veel last van hebben dat ze niet meer zo gemakkelijk aan eigen woonruimte komen. En dat -als ze dat wel komen- het veel te duur is in deze steeds duurdere tijd. En daarom uit nood, bij hun ouders blijven wonen. Moeten blijven wonen.
Helaas is het volgens mij ook zo dat sommige ouders zich een houding aanmeten die eigenlijk niet meer past naar hun kinderen, die eigenlijk al oud genoeg zijn om hun eigen beslissingen te nemen. Ik lees hier soms verhalen en dingen terug van ouders waarover ik me verbaas. Dat kinderen bijv. bepaalde regels opgelegd worden zoals wel of niet ergens mogen slapen of partners wel of niet bij hun thuis te kunnen laten slapen of eisen stellen aan hun opleiding e.d. terwijl de kinderen oud genoeg zijn om dit zelf te kunnen regelen.
De opmerking; 'Als het je niet bevalt ga je maar op jezelf wonen', is eigenlijk niet meer van deze tijd omdat dat is veel gevallen gewoon echt niet mogelijk is.
Veel ouders zouden hun kinderen die nog thuis wonen meer ruimte moeten geven voor hun eigen beslissingen. Hun meer gunnen dat ze hun eigen woonruimte hebben; helaas dan nog wel bij hun ouders in huis. Voor de adolocenten houdt het eigenlijk hun ontwikkeling tegen: zij moeten het gevoel kunnen hebben echt onafhankelijk te kunnen worden; afstand te kunnen nemen van hun ouders (en die afstand vanuit onafhankelijk zelf weer te kunnen verkleinen op hun eigen moment)
Wat vinden jullie hiervan? Wie van jullie zit ook met kinderen thuis die eigenlijk allang uit huis willen en er last van hebben dat ze zich beperkt voelen? En wie van de ouders voelt zichzelf juist beperkt doordat hun jongvolwassen kind geen woonruimte kan vinden?
Hoe zouden we dit als maatschappij op moeten lossen?
Temet schreef op 19-01-2023 om 11:46:
Wat ook zou kunnen helpen is als ouderen van wie de kinderen dan wel zijn uitgevlogen hun grote woningen zouden verlaten en inruilen voor kleinere zodat er wat meer doorstroming op de woningmarkt komt. Dat blijkt om allerlei redenen lastig. Daar valt misschien nog wat te winnen zonder dat er meteen hele vinexwijken met eengezinswoningen hoeven te worden bijgebouwd.
Eens! Mijn ouders wonen al 57 jaar in een eengezinswoning (huur) en hebben daar 3 kinderen grootgebracht. Kinderen zijn allemaal al lang het huis uit en zij willen om meerdere redenen graag verhuizen naar een gelijkvloers appartement, maar dan wordt hun huurprijs zoveel malen hoger én er is gewoonweg een enorm tekort aan dat soort appartementen.
Ik sta, ondanks dat ik een koopwoning heb, nog steeds ingeschreven in mijn gemeente. Soms krijg ik dan meldingen van geschikte woningen waarop ik zou kunnen reageren en zie je meteen op welke plaats je zou eindigen. Nog steeds kan ik als alleenstaande reageren op een eengezinswoning, sta zelfs soms op nr 1 bij reageren, ik vind dat zo ontzettend idioot in deze tijden van woningnood?!
Zolang ze thuis wonen zijn er wel minimaal regels waar ze zich aan moeten houden. Het is hier geen hotel en zolang we met elkaar samenleven zal iedereen zich wat moeten aanpassen. Dagelijks mensen te logeren hebben is ook niet gratis en het is belemmerend voor de rest van de huisgenoten dus logisch dat daar een limiet op zit. Je leeft uiteindelijk toch met elkaar samen en iedereen zal zich wat moeten aanpassen.
Overigens is het ook nog steeds niet onmogelijk om uit huis te gaan, ik zie elk jaar genoeg jongelui die uiteindelijk toch een kamer vinden ergens, antikraak gaan wonen of zelfs een appartement. Het eerste huis hoeft natuurlijk ook niet gelijk een permanent eigen optrekje te zijn. Het is wel lastiger dan vroeger (al is het in de grote steden nooit makkelijk geweest) dus dat kan inderdaad langer thuiswonen betekenen maar dat betekend niet dat ouders zich dan maar helemaal aan moeten passen aan het volwassen kind.
Antikraak is ook niet alles hoor. Dochter van mijn broer is 21 en woont antikraak. Het zou voor maximaal 2 jaar zijn. Ze is net klaar met schilderen en opknappen en nu kreeg ze van de week te horen dat ze er in maart uit moet. Ze had er niet op gerekend dat ze er zo snel weer uit zou moeten.
Ik ga toch echt mijn grote woning niet verlaten vanwege het woningtekort. Ik woon hier heel graag en zit hier bijna gratis. Ik woon hier 34 jaar en het hele huis en tuin is helemaal naar mijn zin en smaak. Sommige mensen vinden het asociaal dat ik in mijn eentje een ruime woning bezet hou waar een heel gezin in kan wonen en dat mijn zoon ook in zijn eentje een ruime woning met grote tuin heeft. Ik weet dat er mensen zijn die kleiner zouden willen wonen maar dat laten omdat ze er financieel op achteruit gaan maar voor veel mensen zoals ik geldt dat dus niet. Ik ben 57 en wil hier blijven wonen zolang het kan.
Temet schreef op 19-01-2023 om 11:46:
" Hoe zouden we dit als maatschappij op moeten lossen?"
Misschien ophouden met en masse VVD te stemmen? Het is maar een idee.
Ik woon al mijn hele volwassen leven in Amsterdam en daar is de woningnood nooit opgelost geweest, maar het lijkt nu toch echt wel erger dan pakweg 20 jaar terug. En dat kan ik toch moeilijk los zien van zaken als de verhuurdersheffing en het denken in termen van woningmarkt ipv volkshuisvesting. Het enige voordeel van het lange aanblijven van Rutte en kornuiten is dat ze nu op allerlei terreinen het puin moeten ruimen dat ze zelf veroorzaakt hebben.
Wat ook zou kunnen helpen is als ouderen van wie de kinderen dan wel zijn uitgevlogen hun grote woningen zouden verlaten en inruilen voor kleinere zodat er wat meer doorstroming op de woningmarkt komt. Dat blijkt om allerlei redenen lastig. Daar valt misschien nog wat te winnen zonder dat er meteen hele vinexwijken met eengezinswoningen hoeven te worden bijgebouwd.
Ik vind het onredelijk om van mensen waarvan de kinderen zijn uitgevlogen te verlangen dat ze verhuizen. Mensen zijn geworteld in hun huis en vooral in hun buurt. We moeten het woningtekort niet op hun bord leggen. De overheid blijft al jaren in gebreke door het niet of te weinig bouwen van huurwoningen. Er zijn ik weet niet hoeveel huurwoningen verkocht de laatste jaren.
Daarbij komt nog dat mensen die uit een sociale eengezinswoning waar ze al jaren wonen zouden wíllen verhuizen naar een appartement direct een paar honderd euro meer gaan betalen. Dat doet natuurlijk niemand.
Mijn zoon zit ook behoorlijk klem. Hij werkt 40 uur per week en heeft echt geen slecht salaris.
Maar een hypotheek krijgt hij niet, of in ieder geval niet genoeg om een bescheiden huisje te kunnen kopen. Hij is 24 en heeft geen uitzicht op een eigen plek. Dat doet wel wat met iemand.
Regels zijn er niet voor hem, behalve dat hij zijn kamer zelf bijhoudt en zijn rotzooi opruimt.
Hij reageert elke dag op huizen, maar meestal is hij nummer 634 ofzo.
Dat uitzichtloze, dat is zo vervelend.
Temet schreef op 19-01-2023 om 11:46:
Wat ook zou kunnen helpen is als ouderen van wie de kinderen dan wel zijn uitgevlogen hun grote woningen zouden verlaten en inruilen voor kleinere zodat er wat meer doorstroming op de woningmarkt komt. Dat blijkt om allerlei redenen lastig. Daar valt misschien nog wat te winnen zonder dat er meteen hele vinexwijken met eengezinswoningen hoeven te worden bijgebouwd.
Dat vind ik nogal makkelijk gezegd... Ervan uitgaande dat die ouders in een normale gemiddelde eengezinswoning wonen, waar zouden die dan moeten gaan wonen? In een appartement of flat? En als ze nou gelukkig zijn met hun tuin(tje)? Niet in hun eigen buurt iets kunnen vinden enz enz?
Herfstappeltaart schreef op 19-01-2023 om 13:46:
[..]
Ik vind het onredelijk om van mensen waarvan de kinderen zijn uitgevlogen te verlangen dat ze verhuizen. Mensen zijn geworteld in hun huis en vooral in hun buurt. We moeten het woningtekort niet op hun bord leggen. De overheid blijft al jaren in gebreke door het niet of te weinig bouwen van huurwoningen. Er zijn ik weet niet hoeveel huurwoningen verkocht de laatste jaren.
Daarbij komt nog dat mensen die uit een sociale eengezinswoning waar ze al jaren wonen zouden wíllen verhuizen naar een appartement direct een paar honderd euro meer gaan betalen. Dat doet natuurlijk niemand.
Inderdaad ja.
En het klopt: bij mij in de buurt zijn hele straten die toen ik jong was.... gewone woningbouwflats waren voor een sociale huur prijs. En nu zijn het koop- en of huurwoningen voor idiote prijzen, die eens starter echt niet kan betalen. Maar nog steeds zijn het dezelfde eenvoudige flats. Dáár is het allemaal gigantisch fout gegaan.
Wat mij opvalt is de geringe inspanning die veel mensen zelf doen. Dan hoor je inderdaad geluiden als ‘steeds nummer 100’, ‘krijg niets aangeboden’, etc. Ik heb ook nog nooit iets aangeboden gekregen. Achter ieder huis heb ik altijd zelf aan moeten gaan. Mijn oudste en haar vriendinnen (23-24) hebben ook zelf hun woonruimte geregeld, soms met huisgenoten of bij een hospita of in buurten waar niemand wil wonen. Waar een wil is, is een weg.
Jongste wordt dus dit weekend 18. Ze heeft weinig behoefte om ver weg te verhuizen, dus we gaan haar wel inschrijven bij de sociale huur. De komende vijf tot acht jaar hoeft ze daar niets van te verwachten, maar het is toch niet de bedoeling dat ze tot haar 26e hier woont.
Temet schreef op 19-01-2023 om 11:46:
" Hoe zouden we dit als maatschappij op moeten lossen?"
Misschien ophouden met en masse VVD te stemmen? Het is maar een idee.
Ik woon al mijn hele volwassen leven in Amsterdam en daar is de woningnood nooit opgelost geweest, maar het lijkt nu toch echt wel erger dan pakweg 20 jaar terug. En dat kan ik toch moeilijk los zien van zaken als de verhuurdersheffing en het denken in termen van woningmarkt ipv volkshuisvesting. Het enige voordeel van het lange aanblijven van Rutte en kornuiten is dat ze nu op allerlei terreinen het puin moeten ruimen dat ze zelf veroorzaakt hebben.
Wat ook zou kunnen helpen is als ouderen van wie de kinderen dan wel zijn uitgevlogen hun grote woningen zouden verlaten en inruilen voor kleinere zodat er wat meer doorstroming op de woningmarkt komt. Dat blijkt om allerlei redenen lastig. Daar valt misschien nog wat te winnen zonder dat er meteen hele vinexwijken met eengezinswoningen hoeven te worden bijgebouwd.
Dat begrijp ik wel maar vaak is dat niet praktisch. Verhuizen kost geld en een kleinere woning is niet perse goedkoper. Het hangt er ook van af waar je woont. Hier in het dorp vooral grote huizen met tuin. In het centrum zijn er wel appartementen maar dat zijn allemaal luxe appartementen en dan ben je niet perse goedkoper uit. Het is gewoon lastig om in het dorp hier iets te krijgen als je niet veel geld hebt. Het aantal sociale huurwoningen is beperkt. Wij wonen wat buiten het dorp en hadden geluk met deze woning qua prijs omdat er echt heel veel aan moest gebeuren.
Voor jongeren is de beste oplossing om wat dorpen verderop of in de stad hier in de buurt te gaan wonen, daar heb je een meer divers of goedkoper aanbod.
Maar ik weet niet of ik straks als ik in de 60 ben en de kinderen uit huis zijn zou willen verhuizen naar een ander dorp of de stad on een kleinere woning te krijgen. En die appartementen in het dorp zijn echt veel te veel geld voor weinig woning. Opnieuw beginnen is dan toch een stuk lastiger (en misschien heb ik daar wel zin in maar dat weet ik nog niet.)
MMcGonagall schreef op 19-01-2023 om 14:02:
Wat mij opvalt is de geringe inspanning die veel mensen zelf doen. Dan hoor je inderdaad geluiden als ‘steeds nummer 100’, ‘krijg niets aangeboden’, etc. Ik heb ook nog nooit iets aangeboden gekregen. Achter ieder huis heb ik altijd zelf aan moeten gaan. Mijn oudste en haar vriendinnen (23-24) hebben ook zelf hun woonruimte geregeld, soms met huisgenoten of bij een hospita of in buurten waar niemand wil wonen. Waar een wil is, is een weg.
Jongste wordt dus dit weekend 18. Ze heeft weinig behoefte om ver weg te verhuizen, dus we gaan haar wel inschrijven bij de sociale huur. De komende vijf tot acht jaar hoeft ze daar niets van te verwachten, maar het is toch niet de bedoeling dat ze tot haar 26e hier woont.
Je kan er achteraan gaan zoveel als je wil maar als je onderaan de lijst staat krijg je het gewoon niet hoor. Beetje onzin dit.
MMcGonagall schreef op 19-01-2023 om 14:02:
Wat mij opvalt is de geringe inspanning die veel mensen zelf doen. Dan hoor je inderdaad geluiden als ‘steeds nummer 100’, ‘krijg niets aangeboden’, etc. Ik heb ook nog nooit iets aangeboden gekregen. Achter ieder huis heb ik altijd zelf aan moeten gaan. Mijn oudste en haar vriendinnen (23-24) hebben ook zelf hun woonruimte geregeld, soms met huisgenoten of bij een hospita of in buurten waar niemand wil wonen. Waar een wil is, is een weg.
Jongste wordt dus dit weekend 18. Ze heeft weinig behoefte om ver weg te verhuizen, dus we gaan haar wel inschrijven bij de sociale huur. De komende vijf tot acht jaar hoeft ze daar niets van te verwachten, maar het is toch niet de bedoeling dat ze tot haar 26e hier woont.
Ja inderdaad, dat ook. Ik verhuisde op mijn 18de ook niet naar een appartement of zo. Ik woonde op kamers, onderhuur of korte termijn in het begin. Later een vaste kamer en toen nog een. Ik heb wel 20 verschillende adressen gehad die eerste jaren, altijd gedeelde huizen of een studio in onderhuur. Pas toen ik rond de 30 was kwam daar enige stabiliteit in en had ik geld om een appartement (in de vrije sector) te huren en later een huis te kopen.
Herfstappeltaart schreef op 19-01-2023 om 14:04:
[..]
Je kan er achteraan gaan zoveel als je wil maar als je onderaan de lijst staat krijg je het gewoon niet hoor. Beetje onzin dit.
Nogal. En als je al gewoon een baan hebt ga je toch ook niet bij een hospita in een kamertje zitten. Dan kun je beter thuis blijven wonen.
Kyana schreef op 19-01-2023 om 14:06:
[..]
Ja inderdaad, dat ook. Ik verhuisde op mijn 18de ook niet naar een appartement of zo. Ik woonde op kamers, onderhuur of korte termijn in het begin. Later een vaste kamer en toen nog een. Ik heb wel 20 verschillende adressen gehad die eerste jaren, altijd gedeelde huizen of een studio in onderhuur. Pas toen ik rond de 30 was kwam daar enige stabiliteit in en had ik geld om een appartement (in de vrije sector) te huren en later een huis te kopen.
Het gaat natuurlijk niet alleen om studenten. Ook jonge gezinnen met al 1 kind of zwanger van de eerste worstelen met de woningnood. Dan wil je echt niet meer in 'een buurt waar niemand wil wonen' komen te zitten, of ergens in een bezemkast. Er moeten gewoon voldoende huizen worden gebouwd.
Herfstappeltaart schreef op 19-01-2023 om 14:04:
[..]
Je kan er achteraan gaan zoveel als je wil maar als je onderaan de lijst staat krijg je het gewoon niet hoor. Beetje onzin dit.
Welke lijst? Dan staar je je dus alleen blind op sociale huur. Er zijn nog meer wegen die naar Rome leiden en nog een stuk sneller ook. Toen ik jong was, was de wachttijd voor sociale huur ook minstens vijf jaar. Via een particuliere verhuurder een maand, en dat is tegenwoordig ook gewoon haalbaar. Dan heb je alleen geen heel lage huur, dus moet je wellicht concessies doen in afmeting van je huis of samen huren.