Jongvolwassen Jongvolwassen

Jongvolwassen

Lees ook op

18 jr en sexuele gedrag


Patagonia

Patagonia

12-08-2024 om 17:22 Topicstarter

Bedankt voor jullie reacties!

Voor alle duidelijkheid, ik vind mijn zoon niet walgelijk, de handelingen waarmee hij via bepaalde range porno in aanraking komt en kopieer, dat vind ik niet zo fijn, dus misschien moet ik mijn gevoel/emotie met andere woorden verwoorden

We hebben duidelijk gemaakt er niet mee confronteerd te willen worden, ook moet hij rekening houden met 2 jongere broer en zus in huis
Waar de zorg ligt is dat hij niet helemaal in de virtuele, fantasie wereld opgaat en de echte wereld gaat verwaarlozen
Hebben we eerder meegemaakt in tijden van covid dat hij veel ging gamen en vergat te eten, douchen, enz
Ook door hygiene kwestie moeten we af en toe in zijn kamer zijn, altijd wel met hem en altijd kloppen, we respecteren zijn privacy, het moet niet een bende worden in zijn kamer, we proberen samen met hem zijn kamer schoon en opgeruimd te houden, wat niet lukt, ook niet uit zichzelf douchen en zo, maar goed, dat is een andere thema
Een ook onze zorg is ook idd wat er “onschuldigd” begint, niet extremere vormen aanneemt, als je iets veel ziet, dan wordt het voor je “normaal”

Ik vind sommige reacties nogal ‘simpel’.
Zijn privacy, laat hem enz.
Natuurlijk heeft een 18 jarige recht op zijn privacy, maar als ouders heb je zeker nog een opvoedkundige rol.
Ik snap je zorgen Patagonia, waarschijnlijk liggen die niet alleen ten grondslag aan dit voorval. Maar is het samenloop van bepaald gedrag en emoties die bij jullie zoon hoort.

Misschien is het een idee om hem een artikel of filmpje te laten zien van mensen met een (porno) verslaving. onder het mom van…wat ik nu toch tegenkwam of heb gehoord van collega enz. En zo een ingang kunt vinden om er met hem over te praten in algemene zin en niet direct wijzend naar hem.
Er is genoeg te vinden over jongeren met verslavingen. Zowel op schrift of beeldmateriaal en ook echt wel passend bij zijn leeftijd

Chantalle74 schreef op 12-08-2024 om 20:24:

Ik vind sommige reacties nogal ‘simpel’.
Zijn privacy, laat hem enz.
Natuurlijk heeft een 18 jarige recht op zijn privacy, maar als ouders heb je zeker nog een opvoedkundige rol.
Ik snap je zorgen Patagonia, waarschijnlijk liggen die niet alleen ten grondslag aan dit voorval. Maar is het samenloop van bepaald gedrag en emoties die bij jullie zoon hoort.

Misschien is het een idee om hem een artikel of filmpje te laten zien van mensen met een (porno) verslaving. onder het mom van…wat ik nu toch tegenkwam of heb gehoord van collega enz. En zo een ingang kunt vinden om er met hem over te praten in algemene zin en niet direct wijzend naar hem.
Er is genoeg te vinden over jongeren met verslavingen. Zowel op schrift of beeldmateriaal en ook echt wel passend bij zijn leeftijd

Het gaat niet eens om de verslaving. Het verslavings gevoelige is iets dat erbij komt kijken. Dat hij verslavings gevoelig is maakt nog niet dat hij ook aan deze vorm van porno verslaafd gaat raken. Beetje kinderachtig om zo omslachtig met een filmpje aan te komen. Die jongen is natuurlijk niet gek en trapt daar niet in. Wees dan gewoon eerlijk tegen hem en praat erover dat er mogelijkheid is tot verslaving en dat dit veel voorkomt. Dat wordt ook door mensen hier aangegeven. 

Waar de meesten over vallen is dat TO het afdoet als walgelijk, vies enz. En dat is het niet. Haar kind heeft een andere seksuele voorkeur, dat maakt het niet walgelijk of vies. En het maakt het wel iets wat prive is. Dus ja laat hem...

PinkFlower schreef op 12-08-2024 om 21:54:

[..]

Waar de meesten over vallen is dat TO het afdoet als walgelijk, vies enz. En dat is het niet. Haar kind heeft een andere seksuele voorkeur, dat maakt het niet walgelijk of vies. En het maakt het wel iets wat prive is. Dus ja laat hem...

Dat is iets waar niet haar vraag over gaat. 
Ze maakt zich zorgen over haar zoon dat hij door zich ergens in te storten de rest van zijn ‘leven’ vergeet.

Mijn ervaring is nm wel dat het soms makkelijker praat als je niet direct iets bespreekt. Dan krijgen ze wel de boodschap mee, maar ligt de druk niet op hen persoonlijk.

Maar goed, iedereen zijn eigen kijk op zaken. Ik hoop voor TO dat ze een weg kan vinden om hiermee om te gaan.

Chantalle74 schreef op 12-08-2024 om 22:28:

[..]

Dat is iets waar niet haar vraag over gaat.
Ze maakt zich zorgen over haar zoon dat hij door zich ergens in te storten de rest van zijn ‘leven’ vergeet.

Mijn ervaring is nm wel dat het soms makkelijker praat als je niet direct iets bespreekt. Dan krijgen ze wel de boodschap mee, maar ligt de druk niet op hen persoonlijk.

Maar goed, iedereen zijn eigen kijk op zaken. Ik hoop voor TO dat ze een weg kan vinden om hiermee om te gaan.

Maar dat heeft wel te maken met hoe haar zoon verder op haar zal gaan reageren. Als je als ouder dingen van je kind weg zet als walgelijk zal zoon dus niet meer naar je toe komen. Dingen stiekem gaan doen en niet meer open zijn. (In dit geval mag het wat minder open, maar voor veel onderwerpen is openheid een belangrijk iets). En als een kind dan dus meer en meer niet meer gaat delen want ouders reageren zo met walgelijk is de kans ook groter dan hij zich erin gaat storten en de rest van zijn 'leven' vergeet. 

Ee is een verschil tussen iets niet direct bespreken, als in persoonlijk maken. Of met een gekke kronkelig op het onderwerp komen zoals jij opperde. Daar kijkt die zoon echt dwars door heen. En komt op mij ook een beetje over alsof je hem niet serieus neemt. Ik zou als iemand zo'n omslachtige smoes gebruikt echt not amused zijn. Wees dan gewoon eerlijk. 

Zo'n filmpje mag je kinderachtig of kronkelweg noemen, maar binnen de autismezorg heten dat "social stories" en die werken juist heel goed bij mensen met ASS. De ASS'er snapt meestal heel goed dat het een voorbeeld is om de zaken niet-persoonlijk te bespreken. En toch werkt het.

Het gaat dus helemaal niet om ergens in trappen, maar om een boodschap overbrengen. En ik snap niet wat daar oneerlijk aan zou zijn.

IMI-x2 schreef op 12-08-2024 om 23:02:

Zo'n filmpje mag je kinderachtig of kronkelweg noemen, maar binnen de autismezorg heten dat "social stories" en die werken juist heel goed bij mensen met ASS. De ASS'er snapt meestal heel goed dat het een voorbeeld is om de zaken niet-persoonlijk te bespreken. En toch werkt het.

Het gaat dus helemaal niet om ergens in trappen, maar om een boodschap overbrengen. En ik snap niet wat daar oneerlijk aan zou zijn.

Ik heb het niet over het filmpje maar de manier waarop dat filmpje gebracht wordt. "Wat ik nou toch tegenkwam...". "Wat ik nou toch heb gehoord van collega". Van dat soort omweg gedoe en gekronkel, gatver zo onnodig als mensen dat doen. Zeg gewoon wat je bedoeld en wil. In dit geval zeg als to tegen zoon dat je hem zon filmpje wil laten zien. 

Ieder zijn ding, en wat mensen in hun slaapkamer doen, daar gaan anderen niet over.
Mooi dat hij aan het ontdekken is wat bij hem past en wat hij fijn vindt.

Ik snap de zorgen ook. Seksualiteit is meestal iets dat je met een ander doet en ontdekt. Als die ander er niet is of online, zijn er risico's. Daar zou ik het wel over hebben. Risico's voor hemzelf betreffende herkenbaarheid en misbruik, maar ook risico's van en voor anderen. Weet hij zeker dat die meerderjarig zijn? Wat deel je wel online en wat niet?
En ook over wat privé is en dat je daar ook thuis discreet mee omgaat. Hij zal heus weten dat hij niet uit de lucht is komen vallen en dat jullie dus ook seks hebben. Maar dat hoeft niet telkens vermeld te worden. Net als dat hij eventuele speeltjes van jullie ook niet wil tegenkomen. 

Dit hoort bij volwassen worden. Eigen keuzes maken, ontdekken wie je bent. Maar daarbij hoort ook de verantwoordelijkheid om daar op een volwassen manier mee om te gaan en te weten wat wel en niet openbaar kan. Dat moet bij ASS misschien ondertiteld worden. 
Ik had ooit een collega waarvan ik redelijk zeker weet dat hij bij een test royaal op het spectrum zou zitten die nooit een vrouw had en af en toe naar een prostituee ging. Dat moet hij zelf weten natuurlijk (mits de prostituee het vrijwillig doet), maar ik hoef dat niet te weten. Net als dat ik niet hoef te weten hoe vaak mijn collega's seks hebben en welke standjes. 

Ik zou er in het algemeen voor waken dat hij naast een hobby of zijn levensontdekkingsreis nog wel andere dingen blijft doen. Dus gewoon naar de lessen, huiswerk, bijbaantje en met de collega's wat drinken na werk.
Het internet is 24/7 beschikbaar, dat is dan weer een voordeel ten opzichte van een real life relatie.

PinkFlower schreef op 12-08-2024 om 23:09:

[..]

Ik heb het niet over het filmpje maar de manier waarop dat filmpje gebracht wordt. "Wat ik nou toch tegenkwam...". "Wat ik nou toch heb gehoord van collega". Van dat soort omweg gedoe en gekronkel, gatver zo onnodig als mensen dat doen. Zeg gewoon wat je bedoeld en wil. In dit geval zeg als to tegen zoon dat je hem zon filmpje wil laten zien.

Ach, ik zie geen groot verschil tussen "zoon, zullen we hier eens naar kijken?" / "zoon, wat ik nou tochtegenkwam op internet" / "zoon, weet je wat een collega vertelde?". Wat mij betreft gaat het om de boodschap, en dat die niet als een persoonlijke correctie op zoon gebracht moet worden, maar als informatie. 

IMI-x2 schreef op 13-08-2024 om 07:32:

[..]

Ach, ik zie geen groot verschil tussen "zoon, zullen we hier eens naar kijken?" / "zoon, wat ik nou tochtegenkwam op internet" / "zoon, weet je wat een collega vertelde?". Wat mij betreft gaat het om de boodschap, en dat die niet als een persoonlijke correctie op zoon gebracht moet worden, maar als informatie.

Ik wel. Ik heb dit te vaak meegemaakt en het heeft heel veel vertrouwen in mensen kapot gemaakt. Met hun dubbele agenda's en om heen draaien. Wees gewoon eerlijk, hoe moeilijk is dat? In dit geval is het ook helemaal niet nodig om zo'n stomme smoes te gebruiken. Die jongen kan bovendien er nog eens bij gaan denken dat to het met een collega over hem heeft gehad. Mensen zouden eens eerlijker moeten zijn, dat gelieg tegen elkaar. Bah. 

Maar ik ben hier al weg. Het maakt me gewoon boos dat zulke gekronkel normaal gezien wordt. "Want het gaat om de boodschap" nou nee de manier waarop is ook een ding. Zeker bij ass of andere op het spectrum (ik praat uit persoonlijke ervaring).

PinkFlower schreef op 12-08-2024 om 23:09:

[..]

Ik heb het niet over het filmpje maar de manier waarop dat filmpje gebracht wordt. "Wat ik nou toch tegenkwam...". "Wat ik nou toch heb gehoord van collega". Van dat soort omweg gedoe en gekronkel, gatver zo onnodig als mensen dat doen. Zeg gewoon wat je bedoeld en wil. In dit geval zeg als to tegen zoon dat je hem zon filmpje wil laten zien.

Zo eens


Ik zou niet met allerlei hypothetische voorbeelden gaan komen. Net als met seksuele voorlichting, dan heb je het over het technische deel, hoe alles in zijn werk gaat. En over het sociale gedeelte. Waarom je, naast voortplanting, nog meer aan seks kunt doen. En over grenzen, consent, van jezelf en de ander. En over risico's en veiligheid. Dan ga je bij soa's ook geen hypothetisch verhaal over de rondneukende zoon/dochter van een collega houden die nu allerlei akelige ziektes heeft opgelopen. 
Ik hoop ook dat dat stukje opvoeding al gedaan is, want anders ben je behoorlijk laat.

Ik ben het met je eens dat je geen verhalen of situaties uit je duim hoeft te zuigen. Dat is toch ook helemaal niet nodig? Verder bespreek ik vaak onderwerpen met mijn kind op basis van een eigen ervaring die ik veralgemeniseer.

Een hypothetisch verhaal kun je gewoon ophangen aan: wat zou je doen in de volgende situatie?

Ik moest ineens denken aan dat filmpje over consent aan de hand van de vraag: wil je een kopje thee? Dat heb ik ook aan mijn kinderen laten zien en daarna over consent gepraat. Vind je dat dan ook oneerlijk, PinkFlower? En doet het er dan toe of ik dat filmpje zelf heb gevonden of van een collega heb gekregen?

Hmmmm. Ik begrijp de zorgen van TO wel. 18 jaar, al 2 jaar op de vavo, alleen maar vakkenvullen (ook niet supercool) en heel veel tijd alleen op zijn kamer, waar hij de gelegenheid krijgt om alle ongefilterde zooi op het internet tot zich te nemen. Inmiddels heeft hij een fascinatie voor ongefilterde zooi. Iemand merkte op: jongens met ASS worden later emotioneel volwassen dus je kunt m.i. niet aankomen met 'het is zijn privé, bemoei je met je eigen zaken' etc. Ik denk dat je een ass'er op die leeftijd nog best een beetje moet begeleiden. Als hij dat niet meer accepteert van zijn ouders zou ik ook een buddy overwegen.

Ik weet niet of mensen hier bekend zijn met veel anime: het is geen vrolijke scene, behoorlijk sinister en in de animeporno gebeuren dingen die in het echt niet kunnen of die je écht niet wil. Iemand die nog jong is zou ik eigenlijk niet willen blootstellen aan dit soort narigheid en ik zou me ook zorgen maken als het om iemand ging die ouder was.

TO, ik zou mij toch eens verdiepen in het genre dat je zoon graag kijkt. Dat hij zichzelf verkleedt en een dildo heeft, daar zou ik op zich niet zo mee zitten. Niet jouw voorkeur, niet wat je wil weten van je kind; aan de andere kant willen kinderen ook niet weten wat hun ouders uitspoken tussen de lakens. Wat je als ouders wel wil weten denk ik, is of je kind het onderscheid kan maken van wat er gezond is en wat niet. Ik noem maar wat, necrofiele tekenfilmpjes kijken of zeer zware sm zou ik echt bespreken met mijn kind. 

Chantalle74 schreef op 12-08-2024 om 20:24:

Ik vind sommige reacties nogal ‘simpel’.
Zijn privacy, laat hem enz.
Natuurlijk heeft een 18 jarige recht op zijn privacy, maar als ouders heb je zeker nog een opvoedkundige rol.
Ik snap je zorgen Patagonia, waarschijnlijk liggen die niet alleen ten grondslag aan dit voorval. Maar is het samenloop van bepaald gedrag en emoties die bij jullie zoon hoort.

Misschien is het een idee om hem een artikel of filmpje te laten zien van mensen met een (porno) verslaving. onder het mom van…wat ik nu toch tegenkwam of heb gehoord van collega enz. En zo een ingang kunt vinden om er met hem over te praten in algemene zin en niet direct wijzend naar hem.
Er is genoeg te vinden over jongeren met verslavingen. Zowel op schrift of beeldmateriaal en ook echt wel passend bij zijn leeftijd

Nee, je hebt op zich geen opvoedkundige rol. Die is afgelopen zodra iemand 18 wordt. Je kunt als jij wil en je kind dat accepteert nog een coachende rol aannemen. Maar opvoeden is gewoon klaar. Bij een coachende rol ben je meer op de achtergrond; bescheidener aanwezig. Bij een jongen van 18 met ASS is het weer een verhaal apart, maar ook daar: opvoeden is klaar. Coachen is wat je rest.

Reageer op dit bericht

Je moet je bericht bevestigen voor publicatie, je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.