17 jarige en genderhype
Laat ik voorop stellen dat ik hiermee niet de ouders voor het hoofd wil stoten die een kind hebben met genderidentiteitsproblemen. Wat ik vooral graag hoor is hoe andere ouders omgaan met een kind waarvan je vermoedt (niet weet) dat dit hele gender en/of seksuele identiteit gebeuren speelt omdat dit momenteel erg hot en happening is onder (bepaalde?) jongeren.
Mijn jongste heeft een aantal problemen al een aantal jaren, waarvoor wij hulp hebben. Deze problemen maken dat ze nu helemaal gepreocuppeerd is door het thema Gender en Seksualiteit. Dit zijn natuurlijk thema's waar veel pubers mee worstelen, zeker als je uberhaupt niet goed helder hebt wat je identiteit is. Laat ik voorop stellen dat ik het zoeken naar haar eigen identiteit toejuich. Dat vind ik een hele gezonde ontwikkeling en zo probeer ik er ook naar te kijken. Ik merk wel dat ik veel moeite heb met een aantal uitingsvormen ervan. Ik krijg nu makkelijk ruzie met haar, omdat ik soms de aanspreekvorm verkeerd heb van vrienden (of soms zelfs mensen die ik amper ooit gezien heb en bijna niet eens beeld bij heb). Mijn dochter noemt zichzelf non binair en wil ook zelf zo aangesproken worden. Maar heeft bijv. ook aangegeven dat ze graag afbindmiddelen wil voor haar borsten, terwijl ik nooit (maar dan ook echt nooit) getwijfeld heb aan dat zij vraagtekens heeft over haar gender. Nu wil ik niet zeggen dat als je een prinsessenjurk droeg toen je 8 was, maakt dat je overtuigd meisje voelt. Maar tussen haar vriendinnetjes was mijn dochter altijd het bazige meisje dat alles uit de handen trok van de andere kinderen, omdat zij de prinses was en de jurk wilde. Ok, flauw om dat dan als voorbeeld te nemen. Maar laten we even zeggen dat ik never ever ooit opmerkingen of hints heb gezien dat ze niet blij was met zichzelf en haar lijf.
Ze zegt dat ze lesbisch is en ik heb gezegd dat dat net zo vanzelfsprekend is als wanneer ze hetero is. Dat daarin voor ons (maar ook haar omgeving) geen enkele zorg zit en dat we alleen maar hopen dat ze ooit iemand treft die leuk en lief is en ze niemand verantwoording hoeft uit te leggen daarover. Ze mag het delen met de wereld of niet.
Of ze lesbisch is of niet, ik weet het niet. Maar het maakt ook niet uit. Mijn dochter zegt dat dit zo is en dat is prima. Ik heb wel gezegd dat haar seksualiteit nog volop in ontwikkeling is en dat dit nog kan veranderen of niet en dat dit helemaal prima is. Dat ze zich niet hoeft vast te leggen, dat je ook verliefd kunt zijn op een mens en de ene keer kan dat een jongen zijn en de andere keer een meisje. Het maakt dus nogmaals niet uit (ik vond het belangrijk dat ze wist dat ze niet voor ons duidelijkheid moest geven. Maar ze gaf zelf aan dat ze die duidelijkheid wilde, want dat gaf rust. Prima meid, dan doe je wat goed voelt en spreek je dit uit).
Maar ik heb dus moeite met de uiting van het gendergebeuren voor haar. Ik ben blij dat ik hier met haar over kan praten. Maar rem haar ook af en heb ook verteld dat ik dat (de afbinders) niet ga kopen voor haar (met de uitleg zoals hierboven). Ik ben benieuwd hoe andere ouders omgaan met dit thema dat nu heel actueel is. Ga je erin mee en tot hoever of nee, waarom niet?
Lollypopje schreef op 19-04-2022 om 09:06:
[..]
Zij noemen zich misschien non-binair, maar dit is niet wat non binair zijn is. Dat is niet geen meisje willen zijn, want te moeilijk. Maar je echt geen meisje of jongen voelen (of juist beiden).
Ik kan me voorstellen dat zeggen dat ze non-binair zijn voor die groep makkelijk is. Zeker als puber, maar zij zullen dat zeer waarschijnlijk vanzelf loslaten als ze merken dat gendernormen en genderexpressie niet altijd zo rigide is als ze nu ervaren. Als ze niet meer het gevoel hebben dat een meisje zijn, zo veel moeilijker is.
Het lijkt me goed om deze groepen wel te scheiden, van mensen die echt non-binair zijn of als puber in elk geval echt twijfelen over hun gender. Die groepen moet je namelijk wel serieus nemen.
Zeker, en daar zit m.i. de kern van de gender-hype. Dat er de laatste tijd zoveel jonge mensen zijn die zichzelf queer, non-binair, trans noemen, dat het niet anders kan of een groot aandeel is niet echt van die doelgroep, maar heeft andere onderliggende problematiek. Ze zullen er wel achterkomen dat non-binair zijn ook niet makkelijk is, denk ik trouwens.
Dat er tegenwoordig zoveel vrijheid is dat iedereen mag zijn zoals die is, dat is natuurlijk alleen maar toe te juichen.
redbulletje schreef op 19-04-2022 om 09:04:
[..]
Daar kun je toch ook gewoon bewust kindvrij voor blijven en je laten steriliseren.
Homoseksualiteit wordt al aangelegd in de baarmoeder, vandaar dat het dus ook significant meer voorkomt bij jongere kinderen in grote gezinnen. Het lichaam van de moeder 'denkt' al dat er genoeg kinderen zijn gemaakt om nageslacht te garanderen, dus de volgende kinderen hoeven zich niet meer voor te planten.
Wat jij stelt is dat je bewust denkt aan het niet krijgen van kinderen. Ik heb het erover dat de natuur manieren heeft om overbevolking te beperken, dat gaat dan onbewust en vanzelf. Net als het uitbreken van besmettelijke ziektes, maar dan anders. Tegenwoordig is er onder mensen minder sterfte door infectieziektes, dus 'verzint' de natuur een andere strategie.
troelahoep schreef op 19-04-2022 om 09:37:
[..]
Zeker, en daar zit m.i. de kern van de gender-hype. Dat er de laatste tijd zoveel jonge mensen zijn die zichzelf queer, non-binair, trans noemen, dat het niet anders kan of een groot aandeel is niet echt van die doelgroep, maar heeft andere onderliggende problematiek. Ze zullen er wel achterkomen dat non-binair zijn ook niet makkelijk is, denk ik trouwens.
Dat er tegenwoordig zoveel vrijheid is dat iedereen mag zijn zoals die is, dat is natuurlijk alleen maar toe te juichen.
We moeten echter wel oppassen om onderliggende problematiek te koppelen, of als de oorzaak te zien, dat iemand zich als non-binair identificeert.
Zo klopt het bijvoorbeeld dat er een opvallend hoog percentage mensen met ass non-binair zijn. Vaak wordt dat als argument gebruikt, om het minder serieus te nemen. En natuurlijk is het belangrijk om goed te onderzoeken welke rol de ass erbij speelt. Wat echter zeer waarschijnlijk ook een grote rol speelt is dat mensen met ass vaak minder goed kunnen met bestaande hokjes en zich daar ook minder snel in laten stoppen en daardoor zelf ook eerder na zullen denken over hoe ze zichzelf zien. Waardoor ze zich waarschijnlijk ook eerder als non-binair identificeren. Niet om zich af te zetten, niet omdat het "makkelijker is", maar omdat hokjes minder statisch zijn en/of ze minder kunnen met het genderdenken.
Voor de buitenwereld is het makkelijk om het heel rigide te zien, maar het is zulke complexe materie. Omdat een goede vriend van mij nb is heb ik me er wat in verdiept, want ik vind het ook interessante materie, maar ik ben blij dat het niet mijn vak is. Lijkt me behoorlijk pittig en complex. Al lijkt het me ook veel voldoening geven als je deze groep goed kunt helpen en begeleiden in dit proces.
redbulletje schreef op 19-04-2022 om 08:40:
[..]
Geen idee, denk alleen bij geslachtsombouw en ik weet niet op welke leeftijd dat start.
Mijn stelling is dat het veel makkelijker beschikbaar zou moeten worden voor vrouwen die er vanaf willen. Overigens had ik het op 40 jaar al gemogen van de gyn als mijn novasure niet goed beviel, maar ik zag onterecht tegen de operatie op. Pas toen ik het advies kreeg mijn eierstokken te verwijderen na borstkanker zei ik dus alleen als ze gelijk die baarmoeder meenemen, want ik moest toen toch al onder 't mes. Die rust in m'n buik is zalig sinds dat ding weg is. Het scheelt ook gewoon een broekmaat.
Vind jij echt dat elk meisje dat op haar 18e beweert geen kinderen te willen haar baarmoeder mag laten verwijderen? Ik vind dat nogal wat en ik zou er als ik arts was ook niet aan beginnen denk ik.
Bij kanker en erfelijke aanleg daarvoor kan ik het nog wel begrijpen, maar voor iedereen die op jonge leeftijd roept 'ik heb geen kinderwens, nooit gehad ook, dus haal er maar uit'?
MamaE schreef op 19-04-2022 om 10:15:
[..]
Vind jij echt dat elk meisje dat op haar 18e beweert geen kinderen te willen haar baarmoeder mag laten verwijderen? Ik vind dat nogal wat en ik zou er als ik arts was ook niet aan beginnen denk ik.
Bij kanker en erfelijke aanleg daarvoor kan ik het nog wel begrijpen, maar voor iedereen die op jonge leeftijd roept 'ik heb geen kinderwens, nooit gehad ook, dus haal er maar uit'?
18 is wel heel jong, maar ik had voor mijn 30e twee kinderen en dat vond ik wel genoeg. Als hij er dan uit zou hebben gemogen zou het geweldig zijn geweest, ik heb heel veel last van mijn menstruatie. Nu moet ik wachten op de overgang, als dat net zo is als bij mijn moeder ben ik daar pas tegen dat ik 60 ben.
Ik haat het om vrouw te zijn wat dit betreft. De regel dat je baarmoeder er niet uit mag is vast weer bedacht door een man.
misschien een idee om daar een ander topic over aan te maken? Het is een interessant onderwerp, maar heeft weinig met genderbeleving te maken.
Lollypopje schreef op 19-04-2022 om 10:25:
misschien een idee om daar een ander topic over aan te maken? Het is een interessant onderwerp, maar heeft weinig met genderbeleving te maken.
Dat is waar
Peen schreef op 19-04-2022 om 10:23:
[..]
18 is wel heel jong, maar ik had voor mijn 30e twee kinderen en dat vond ik wel genoeg. Als hij er dan uit zou hebben gemogen zou het geweldig zijn geweest, ik heb heel veel last van mijn menstruatie. Nu moet ik wachten op de overgang, als dat net zo is als bij mijn moeder ben ik daar pas tegen dat ik 60 ben.
Ik haat het om vrouw te zijn wat dit betreft. De regel dat je baarmoeder er niet uit mag is vast weer bedacht door een man.
Volgens mij heb je risico op interne verzakkingen als je de baarmoeder eruit haalt en is dat een belangrijke reden om het niet te doen (naast dat de operatie zelf ook best pittig is).
troelahoep schreef op 19-04-2022 om 09:37:
[..]
Zeker, en daar zit m.i. de kern van de gender-hype. Dat er de laatste tijd zoveel jonge mensen zijn die zichzelf queer, non-binair, trans noemen, dat het niet anders kan of een groot aandeel is niet echt van die doelgroep, maar heeft andere onderliggende problematiek. Ze zullen er wel achterkomen dat non-binair zijn ook niet makkelijk is, denk ik trouwens.
Dat er tegenwoordig zoveel vrijheid is dat iedereen mag zijn zoals die is, dat is natuurlijk alleen maar toe te juichen.
Aan de andere kant is het deels ook heel makkelijk als er door de omgeving wordt bepaald wie je bent. Als er geen enkele definitie (meer) is en alles in het leven kun je ter discussie stellen, in een wereld waar de mogelijkheden eindeloos lijken, dan kan dat ook onveilig voelen.
En ik denk dat we vooral moeten oppassen dat we teveel gewicht hangen aan genderidentiteit, zeker in een wereld waarbij voor beide geslachten hopelijk de kansengelijkheid steeds vanzelfsprekender wordt. Je identiteit bestaat namelijk uit zoveel meer dan je geslacht en seksuele voorkeur. Je bent niet alleen homo, hetero of iets dergelijks. Maar je bent ook een bepaalde leeftijd, een bepaalde religie, een bepaalde stad of wijk of land, een bepaalde huidskleur, rijk of arm, broer of zus, kind van je ouders, de beste in voetbal, klein van stuk met aanleg voor humor, degene die goed kan organiseren, met veel of weinig vrienden. Er zijn zoveel dingen die je identiteit van dat moment bepalen. En dat is niet statisch. De identiteit van het puber zijn verandert naar een adoloscent die van schoolleven naar werkend leven gaat.
Nu gaat er zoveel aandacht naar dat stukje gender, alsof dat alles is wat je definieert. Terwijl dat maar een klein deel is. Je hebt misschien meer overeenkomsten met iemand die qua gender het tegenovergestelde is, maar ontzettend veel raakvlakken heeft op al die andere dingen. Ik vind het beperkend dat je jezelf opnieuw in nóg een hokje moet douwen. Ik begrijp de behoefte aan jezelf mogen zijn, maar jezelf zijn is zoveel meer dan dat. En ik heb soms juist het idee dat hoe meer je jezelf mag zijn (als in: hoe meer je opgroeit in een wereld die ruimte biedt aan zelfexpressie), hoe meer dit soort hokjes worden toegepast om onderscheidend te zijn. Dus hoe meer ruimte, hoe meer behoefte om jezelf juist te kaderen.
Lollypopje schreef op 19-04-2022 om 09:53:
[..]Waardoor ze zich waarschijnlijk ook eerder als non-binair identificeren. Niet om zich af te zetten, niet omdat het "makkelijker is", maar omdat hokjes minder statisch zijn en/of ze minder kunnen met het genderdenken.
Ik denk dat dat vooral mijn probleem is. Waarom zou je moeten 'genderdenken. Omdat in mijn omgeving daar mensen mee bezig zijn, ben ik ook over mezelf gaan nadenken. Dan realiseer ik me ook dat ik me niet vrouw voel. Ik ben gewoon vrouw, moeder, zogende etc. Als ik op een kwetsbaar moment in mijn pubertijd hier over na had moeten denken, omdat iedereen in mijn omgeving daar mee bezig is, dan had dat denken op zich problemen opgeleverd vermoed ik. Want dan had ik me gerealiseerd dat ik me niet zozeer vrouw voel (of man).
Daglichtlamp schreef op 19-04-2022 om 13:02:
[..]
Ik denk dat dat vooral mijn probleem is. Waarom zou je moeten 'genderdenken. Omdat in mijn omgeving daar mensen mee bezig zijn, ben ik ook over mezelf gaan nadenken. Dan realiseer ik me ook dat ik me niet vrouw voel. Ik ben gewoon vrouw, moeder, zogende etc. Als ik op een kwetsbaar moment in mijn pubertijd hier over na had moeten denken, omdat iedereen in mijn omgeving daar mee bezig is, dan had dat denken op zich problemen opgeleverd vermoed ik. Want dan had ik me gerealiseerd dat ik me niet zozeer vrouw voel (of man).
Nou, ook dat. Mijn zoon maakte nog een treffende opmerking over de queers bij hem op school: "ze moeten eens een leven krijgen. Die mensen zijn alleen nog maar bezig met hun genderidentiteit. Je bent ook nog gewoon 16, of je zit op scouting of voetbal, of je houdt van die en die game enzo."
Daglichtlamp schreef op 19-04-2022 om 13:02:
[..]
Ik denk dat dat vooral mijn probleem is. Waarom zou je moeten 'genderdenken. Omdat in mijn omgeving daar mensen mee bezig zijn, ben ik ook over mezelf gaan nadenken. Dan realiseer ik me ook dat ik me niet vrouw voel. Ik ben gewoon vrouw, moeder, zogende etc. Als ik op een kwetsbaar moment in mijn pubertijd hier over na had moeten denken, omdat iedereen in mijn omgeving daar mee bezig is, dan had dat denken op zich problemen opgeleverd vermoed ik. Want dan had ik me gerealiseerd dat ik me niet zozeer vrouw voel (of man).
Dit is ook wel mijn idee. Als ik erover nadenk, denk ik: hoe voelt een vrouw zich dan en hoe weet ik of ik dan wel een vrouw zou zijn? Hoe kan je dat nou weten?
Ik had eens een gesprek met een neuropsycholoog en hij zei dat ik voornamelijk reageer zoals mannen altijd doen. Dus misschien ben ik wel geen 'echte' vrouw....
Ik ben maar gewoon mezelf dus, dat genderdenken is te ingewikkeld. Als ik nu puber was geweest had ik mezelf ook nonbinair genoemd waarschijnlijk 
Daglichtlamp schreef op 19-04-2022 om 13:02:
[..]
Ik denk dat dat vooral mijn probleem is. Waarom zou je moeten 'genderdenken. Omdat in mijn omgeving daar mensen mee bezig zijn, ben ik ook over mezelf gaan nadenken. Dan realiseer ik me ook dat ik me niet vrouw voel. Ik ben gewoon vrouw, moeder, zogende etc. Als ik op een kwetsbaar moment in mijn pubertijd hier over na had moeten denken, omdat iedereen in mijn omgeving daar mee bezig is, dan had dat denken op zich problemen opgeleverd vermoed ik. Want dan had ik me gerealiseerd dat ik me niet zozeer vrouw voel (of man).
En toch is non-binair zijn meer dan dat. Het zit veel meer in je wezen. Het gevoel bij gender 'dit klopt niet. Dit ben ik niet'. Maar het is denk ik heel moeilijk uit te leggen of te begrijpen als je het zelf niet voelt. Maar dit is wat ik ongeveer begrijp van de mensen die ik ken die nb zijn. Het is ook geem pubertijdsding, maar iets dat er altijd al was. Al dan niet sluimerend aanwezig. Toen die vriend van mij uit de kast kwam als nb, was dat ook echt voor niemand een verrassing. Het klopte.
Het is denk ik niet zo anders als dat ik qua gevoel niet kan uitleggen hoe het is om mij vrouw te voelen, maar dat ik in mijn wezen weet dat ik dat ben. Maar vraag me niet om dat te omschrijven. Behalve dan dat ik zeker weet dat ik mij absoluut geen man voel. Sterker zelfs als ik er aan denk om een keer 24 uur een man te zijn vind ik het idee vooral ongemakkelijk.
Het lastige van dit onderwerp te bespeken, terwijl wij dit zelf niet zijn is dat we het nooit volledig zullen kunnen begrijpen. Ik kan in woorden uitleggen, zoals het mij is uitgelegd, zonder echt die kern of essentie te voelen en te begrijpen. Om die simpele reden dat ik niet weet hoe het is om je zo te voelen. Om te voelen dat je lichaam niet klopt met je gender, maar dat je je toch ook niet het andere gender voelt.
Ik denk daarom dat het ook weinig zin heeft om het volledig te willen kunnen begrijpen. Dat is namelijk onmogelijk. Ook niet als we elk woord of elke zin tot op de comma analyseren, zoals het al snel gaat bij dit soort discussies omdat wij dat gevoel er achter missen. Maar om iets te accepteren en te respecteren hoeven we het gelukkig ook niet tot op de essentie te kunnen begrijpen.
troelahoep schreef op 19-04-2022 om 13:11:
[..]
Nou, ook dat. Mijn zoon maakte nog een treffende opmerking over de queers bij hem op school: "ze moeten eens een leven krijgen. Die mensen zijn alleen nog maar bezig met hun genderidentiteit. Je bent ook nog gewoon 16, of je zit op scouting of voetbal, of je houdt van die en die game enzo."
Haha ja, je zoon heeft gelijk. Ze maken het zichzelf te moeilijk met al dat denken.
Maar het probleem is natuurlijk dat de kwetsbare kinderen van nu dus wel nadenken over identiteit, over je man of vrouw voelen. Dat kun je niet zomaar weer uitzetten. Dus ik wil wel graag degenen die daar mee worstelen met respect benaderen.