17 jarige en genderhype
Laat ik voorop stellen dat ik hiermee niet de ouders voor het hoofd wil stoten die een kind hebben met genderidentiteitsproblemen. Wat ik vooral graag hoor is hoe andere ouders omgaan met een kind waarvan je vermoedt (niet weet) dat dit hele gender en/of seksuele identiteit gebeuren speelt omdat dit momenteel erg hot en happening is onder (bepaalde?) jongeren.
Mijn jongste heeft een aantal problemen al een aantal jaren, waarvoor wij hulp hebben. Deze problemen maken dat ze nu helemaal gepreocuppeerd is door het thema Gender en Seksualiteit. Dit zijn natuurlijk thema's waar veel pubers mee worstelen, zeker als je uberhaupt niet goed helder hebt wat je identiteit is. Laat ik voorop stellen dat ik het zoeken naar haar eigen identiteit toejuich. Dat vind ik een hele gezonde ontwikkeling en zo probeer ik er ook naar te kijken. Ik merk wel dat ik veel moeite heb met een aantal uitingsvormen ervan. Ik krijg nu makkelijk ruzie met haar, omdat ik soms de aanspreekvorm verkeerd heb van vrienden (of soms zelfs mensen die ik amper ooit gezien heb en bijna niet eens beeld bij heb). Mijn dochter noemt zichzelf non binair en wil ook zelf zo aangesproken worden. Maar heeft bijv. ook aangegeven dat ze graag afbindmiddelen wil voor haar borsten, terwijl ik nooit (maar dan ook echt nooit) getwijfeld heb aan dat zij vraagtekens heeft over haar gender. Nu wil ik niet zeggen dat als je een prinsessenjurk droeg toen je 8 was, maakt dat je overtuigd meisje voelt. Maar tussen haar vriendinnetjes was mijn dochter altijd het bazige meisje dat alles uit de handen trok van de andere kinderen, omdat zij de prinses was en de jurk wilde. Ok, flauw om dat dan als voorbeeld te nemen. Maar laten we even zeggen dat ik never ever ooit opmerkingen of hints heb gezien dat ze niet blij was met zichzelf en haar lijf.
Ze zegt dat ze lesbisch is en ik heb gezegd dat dat net zo vanzelfsprekend is als wanneer ze hetero is. Dat daarin voor ons (maar ook haar omgeving) geen enkele zorg zit en dat we alleen maar hopen dat ze ooit iemand treft die leuk en lief is en ze niemand verantwoording hoeft uit te leggen daarover. Ze mag het delen met de wereld of niet.
Of ze lesbisch is of niet, ik weet het niet. Maar het maakt ook niet uit. Mijn dochter zegt dat dit zo is en dat is prima. Ik heb wel gezegd dat haar seksualiteit nog volop in ontwikkeling is en dat dit nog kan veranderen of niet en dat dit helemaal prima is. Dat ze zich niet hoeft vast te leggen, dat je ook verliefd kunt zijn op een mens en de ene keer kan dat een jongen zijn en de andere keer een meisje. Het maakt dus nogmaals niet uit (ik vond het belangrijk dat ze wist dat ze niet voor ons duidelijkheid moest geven. Maar ze gaf zelf aan dat ze die duidelijkheid wilde, want dat gaf rust. Prima meid, dan doe je wat goed voelt en spreek je dit uit).
Maar ik heb dus moeite met de uiting van het gendergebeuren voor haar. Ik ben blij dat ik hier met haar over kan praten. Maar rem haar ook af en heb ook verteld dat ik dat (de afbinders) niet ga kopen voor haar (met de uitleg zoals hierboven). Ik ben benieuwd hoe andere ouders omgaan met dit thema dat nu heel actueel is. Ga je erin mee en tot hoever of nee, waarom niet?
redbulletje schreef op 06-04-2022 om 16:41:
Maar zit niet een groot deel van de mensen in een 'verkeerd' lichaam? Ik zou graag tenger en soepel zijn bijvoorbeeld maar als kind was ik al houterig en ondanks veel oefenen kon ik nooit de spagaat toen ik nog jong, fit en slank was. Moeten we niet weer wat meer accepteren wat de natuur ons toebedeeld heeft ook al zouden we sommige dingen liever anders zien?
Sorry hoor. Maar wat transgenders ervaren, waardoor ze vaak doodongelukkig zijn en waarvoor ze zware behandelingen ondergaan, kan je volgens mij niet vergelijken met jouw onvermogen om de spagaat te kunnen! Of zit je daar zo zeer mee dat je een jarenlang traject in wil?
Zo niet, dan trek je met deze opmerking de problemen van transgenders op een hele nare manier in het belachelijke.
redbulletje schreef op 06-04-2022 om 16:41:
Maar zit niet een groot deel van de mensen in een 'verkeerd' lichaam? Ik zou graag tenger en soepel zijn bijvoorbeeld maar als kind was ik al houterig en ondanks veel oefenen kon ik nooit de spagaat toen ik nog jong, fit en slank was. Moeten we niet weer wat meer accepteren wat de natuur ons toebedeeld heeft ook al zouden we sommige dingen liever anders zien?
😂 goed zo
redbulletje schreef op 06-04-2022 om 16:41:
Maar zit niet een groot deel van de mensen in een 'verkeerd' lichaam? Ik zou graag tenger en soepel zijn bijvoorbeeld maar als kind was ik al houterig en ondanks veel oefenen kon ik nooit de spagaat toen ik nog jong, fit en slank was. Moeten we niet weer wat meer accepteren wat de natuur ons toebedeeld heeft ook al zouden we sommige dingen liever anders zien?
Je moet het vergelijken met dat jij dénkt dat je in een tenger en soepel lichaam zit maar dat helemaal niet hebt.
Transgenders voelen soms al met een jaar of 2/3 dat er iets niet klopt: ze krijgen een broek aan, prima, tot ze merken dat broeken bij jongens horen en jurkjes bij meisjes. Zij denken: he ik ben toch een meisje? Waarom krijg ik een broek aan? Langzaam komen ze er achter dan hun hersenen denken dat ze een meisje zijn maar er zit een piemeltje in hun broek. Denk echt eens hoe dat voor jou zou voelen op die leeftijd (of andersom natuurlijk). Dus dat de hele wereld: he stoere jongen roept en jij denkt: ik ben toch hetzelfde als mijn zusje? Waarom zeggen ze tegen haar: lieve meid?
Ik heb wel het gevoel dat er een genderhype is en dat zal ook wel zo gevoeld zijn toen het normaler werd om uit de kast te komen als homo. Geen idee wat ik daar mee moet maar ik heb het alleen over de groep van hierboven. Pubers leren wie ze zijn en het kan dus dat ze denken dat ze transgender zijn maar dat niet zijn. Ik vertrouw er op dat ze dat op de genderpoli wel uitfilteren. Daar houd ik mij niet mee bezig.
Thomass schreef op 08-04-2022 om 16:28:
[..]
Je moet het vergelijken met dat jij dénkt dat je in een tenger en soepel lichaam zit maar dat helemaal niet hebt.
Transgenders voelen soms al met een jaar of 2/3 dat er iets niet klopt: ze krijgen een broek aan, prima, tot ze merken dat broeken bij jongens horen en jurkjes bij meisjes. Zij denken: he ik ben toch een meisje? Waarom krijg ik een broek aan? Langzaam komen ze er achter dan hun hersenen denken dat ze een meisje zijn maar er zit een piemeltje in hun broek. Denk echt eens hoe dat voor jou zou voelen op die leeftijd (of andersom natuurlijk). Dus dat de hele wereld: he stoere jongen roept en jij denkt: ik ben toch hetzelfde als mijn zusje? Waarom zeggen ze tegen haar: lieve meid?
Ik heb wel het gevoel dat er een genderhype is en dat zal ook wel zo gevoeld zijn toen het normaler werd om uit de kast te komen als homo. Geen idee wat ik daar mee moet maar ik heb het alleen over de groep van hierboven. Pubers leren wie ze zijn en het kan dus dat ze denken dat ze transgender zijn maar dat niet zijn. Ik vertrouw er op dat ze dat op de genderpoli wel uitfilteren. Daar houd ik mij niet mee bezig.
Ook niet transgenders hebben dat op die leeftijd btw. Dat maakt voor deze discussie niet uit, maar stel dat je kind ervan overtuigd is het andere geslacht te zijn op 2/3 jarige leeftijd, dat kan nog alle kanten op.
Mevrouw75 schreef op 08-04-2022 om 22:42:
[..]
Ook niet transgenders hebben dat op die leeftijd btw. Dat maakt voor deze discussie niet uit, maar stel dat je kind ervan overtuigd is het andere geslacht te zijn op 2/3 jarige leeftijd, dat kan nog alle kanten op.
Maar wordt er nu niet teveel een dingetje van gemaakt door het basisscholen al zo'n zwaar onderwerp te maken? Ik zei vroeger ook wel 'ns dat ik liever een jongetje was als de jongens mochten figuurzagen en wij moesten borduren o.i.d. maar dat ging ook weer gewoon over. Nu denk ik dat je die kinderen aanpraat dat ze wellicht écht anders zijn. Het hele homogebeuren wat in mijn kindertijd op kwam werd helemaal niet zo zwaar gemaakt. Werd alleen over gezegd dat je ook prima op je eigen geslacht verliefd kon worden en weer over tot de orde van de dag.
Ik vroeg me als kleuter regelmatig af hoe het zou zijn om een jongen te zijn. Was ik heel benieuwd naar en ik had het graag eens uitgeprobeerd voor een dagje maar niet het gevoel dat ik echt een jongen was.
Ik denk dat het goed is om naar kinderen toe te benoemen dat dingen bestaan en dat dat niet gek is. Kinderen hebben vaak wel de neiging om alles wat afwijkt van de norm een beetje gek te vinden. Eerst nog zonder waardeoordeel, later wel.
Je hoeft er echter niet in door te slaan. Vragen naar hun genderidentiteit, seksualiteit etc is niet nodig. Er is nog tijd genoeg om daar achter te komen. Leer ze in de basis dat alle mensen er mogen zijn en oké zijn zoals ze zijn. Als we alle variaties op de norm niet in hokjes zouden stoppen en gewoon accepteren komen we al een heel eind.
redbulletje schreef op 08-04-2022 om 22:47:
[..]
Maar wordt er nu niet teveel een dingetje van gemaakt door het basisscholen al zo'n zwaar onderwerp te maken? Ik zei vroeger ook wel 'ns dat ik liever een jongetje was als de jongens mochten figuurzagen en wij moesten borduren o.i.d. maar dat ging ook weer gewoon over. Nu denk ik dat je die kinderen aanpraat dat ze wellicht écht anders zijn. Het hele homogebeuren wat in mijn kindertijd op kwam werd helemaal niet zo zwaar gemaakt. Werd alleen over gezegd dat je ook prima op je eigen geslacht verliefd kon worden en weer over tot de orde van de dag.
Kinderen van 2/3 zitten natuurlijk niet op de basisschool. Ik heb me er een beetje in verdiept omdat mijn dochter op die leeftijd niet alleen weleens zei dat ze jongetje wilde zijn, maar ervan overtuigd was dat ze een jongen was. Dat had gewoon met identificatie te maken, ook al legde ik het verschil uit. Op de basisschool kwam juist een hele sterke scheiding jongens/ meisjes.
redbulletje schreef op 08-04-2022 om 22:47:
[..]
Maar wordt er nu niet teveel een dingetje van gemaakt door het basisscholen al zo'n zwaar onderwerp te maken? Ik zei vroeger ook wel 'ns dat ik liever een jongetje was als de jongens mochten figuurzagen en wij moesten borduren o.i.d. maar dat ging ook weer gewoon over. Nu denk ik dat je die kinderen aanpraat dat ze wellicht écht anders zijn. Het hele homogebeuren wat in mijn kindertijd op kwam werd helemaal niet zo zwaar gemaakt. Werd alleen over gezegd dat je ook prima op je eigen geslacht verliefd kon worden en weer over tot de orde van de dag.
Liever een jongetje willen zijn is toch iets heel anders dan denken dat je een jongetje bént maar Eva heten en een jurkje aankrijgen? Zie je dat verschil echt niet?
redbulletje schreef op 08-04-2022 om 22:47:
[..]
Maar wordt er nu niet teveel een dingetje van gemaakt door het basisscholen al zo'n zwaar onderwerp te maken? Ik zei vroeger ook wel 'ns dat ik liever een jongetje was als de jongens mochten figuurzagen en wij moesten borduren o.i.d. maar dat ging ook weer gewoon over. Nu denk ik dat je die kinderen aanpraat dat ze wellicht écht anders zijn. Het hele homogebeuren wat in mijn kindertijd op kwam werd helemaal niet zo zwaar gemaakt. Werd alleen over gezegd dat je ook prima op je eigen geslacht verliefd kon worden en weer over tot de orde van de dag.
Hoe ziet voorlichting op basisscholen er tegenwoordig dan uit en waar vliegen ze volgens jou uit de bocht?
O.a. Een speciale themaweek die kinderen in verwarring kan brengen:
https://www.rd.nl/artikel/919020-kinderen-krijgen-les-in-nieuwe-genderideeen
redbulletje schreef op 09-04-2022 om 09:15:
O.a. Een speciale themaweek die kinderen in verwarring kan brengen:
https://www.rd.nl/artikel/919020-kinderen-krijgen-les-in-nieuwe-genderideeen
Het reformatorisch dagblad is al snel in verwarring als het afwijkt van hun hetero huwelijk norm …
Maar maak je geen zorgen RB, kinderen raken niet zo snel in verwarring.
MamaE schreef op 08-04-2022 om 23:00:
Ik vroeg me als kleuter regelmatig af hoe het zou zijn om een jongen te zijn. Was ik heel benieuwd naar en ik had het graag eens uitgeprobeerd voor een dagje maar niet het gevoel dat ik echt een jongen was.
Ik denk dat het goed is om naar kinderen toe te benoemen dat dingen bestaan en dat dat niet gek is. Kinderen hebben vaak wel de neiging om alles wat afwijkt van de norm een beetje gek te vinden. Eerst nog zonder waardeoordeel, later wel.
Je hoeft er echter niet in door te slaan. Vragen naar hun genderidentiteit, seksualiteit etc is niet nodig. Er is nog tijd genoeg om daar achter te komen. Leer ze in de basis dat alle mensen er mogen zijn en oké zijn zoals ze zijn. Als we alle variaties op de norm niet in hokjes zouden stoppen en gewoon accepteren komen we al een heel eind.
Volgens mij is dit de gangbare zienswijze. Wacht eerst maar eens de puberteit af.
Daarnaast wil iedereen (ouders, leerkrachten, medici) in eerste instantie dat een kind een zo probleemloos mogelijk leven heeft. We gunnen ze het makkelijkste hokje (blij met hun lijf en hetro) en zullen ze daarom niet zomaar in een moeilijker hokje plaatsen. Zelfs als een kind zelf aangeeft dat hij/zij niet blij is met zijn/haar geslacht of dat hij/zij homoseksueel is, heeft de omgeving vaak moeite om de hoop op dat makkelijkste hokje op te geven. Hoe open minded die omgeving ook is. Want we willen gewoon het liefst dat onze kinderen veilig over straat kunnen en dat ze geen zwaar medisch traject in hoeven. En dat willen die kinderen zelf ook.
Nu ook de moeilijke hokjes bekender worden, is het voor mensen die niet zomaar in het veiligste hokje passen, gelukkig wel makkelijker om hun eigen hokje te vinden.
Het idee dat kinderen tegenwoordig te makkelijk in een moeilijk hokje terecht komen, of dat het een hype betreft, is volgens mij dan ook een mooi voorbeeld van de hoop door de omgeving dat het een vergissing is. De hoop dat het makkelijke hokje nog best kan. Heel begrijpelijk. Maar niet realistisch. Want iedereen wenst elkaar en zichzelf een makkelijk leven. Niemand ziet een moeilijker hokje als ideaal.
Libertine schreef op 09-04-2022 om 09:23:
[..]
Het reformatorisch dagblad is al snel in verwarring als het afwijkt van hun hetero huwelijk norm …
Maar maak je geen zorgen RB, kinderen raken niet zo snel in verwarring.
Ik heb het artikel van A tot Z gelezen. Wat is er feitelijk onjuist wat ze schrijven?
Of is het al voldoende dat het van een christelijke bron is, dat je het direct afwijst?
Malibu2 schreef op 09-04-2022 om 09:44:
[..]
Ik heb het artikel van A tot Z gelezen. Wat is er feitelijk onjuist wat ze schrijven?
Of is het al voldoende dat het van een christelijke bron is, dat je het direct afwijst?
Waarom zou ik het afwijzen omdat het christelijk is? Laat ik het er op houden dat ik me voor 100% kan vinden in het standpunt van Rutgers.
Het reformatorisch dagblad probeert het wetenschappelijk te benaderen (wat ze ook alleen maar doen als het ze uitkomt) maar gaan voorbij aan zoveel meer. Identiteit is niet te vatten in wetenschap.
redbulletje schreef op 09-04-2022 om 09:15:
O.a. Een speciale themaweek die kinderen in verwarring kan brengen:
https://www.rd.nl/artikel/919020-kinderen-krijgen-les-in-nieuwe-genderideeen
Bevindelijk gereformeerden staan erom bekend dat ze veel minder hokjes erkennen dan de gemiddelde Nederlander. Die hadden er ook problemen mee dat er voor vrouwen meer hokjes kwamen dan het hokje kuisheid, gehoorzaamheid en een toekomst achter het aanrecht.
Het zichtbaar maken van andere hokjes en het accepteren daarvan door de samenleving, maakt niet dat iedereen meteen in 'nieuwe' hokjes duikt. Maar het wordt daardoor wel makkelijker om een leven te leiden dat bij jou past. Toen er voor vrouwen meer hokjes open gingen, bleek dat best veel vrouwen niet zondermeer in het oude hokje 'trouwen, thuis blijven en kinderen krijgen' pasten. Ik denk dat we het erover eens zijn dat dat een positieve ontwikkeling was.