“Moeilijk” kind (13) makkelijker aan het worden door de puberteit?
Hallo,
Onze zoon (13) is al heel lang een “zorgenkind-light”. Erg slim maar ook zeer eigenwijs, een vrij extreme drang naar autonomie, emotioneel explosief, kan heftig boos worden om dingen die voor anderen niet belangrijk lijken, en kan er niet tegen om iets te doen wat hij niet wil. (In principe gebeurt het dan gewoon niet, ongeacht de consequenties.) Hij is ook erg gevoelig voor sfeer en negativiteit in anderen. Beetje het type zoals beschreven in “the Explosive Child” of “Hooggevoelige kinderen met een sterke wil” van Janneke van Olphen. Op school is hij ook lange tijd bepaald niet blij geweest, met een schoolwissel tot gevolg (alweer enige tijd geleden en nu gaat het wel oké). Ik zeg al heel lang schertsend (maar half serieus) dat hij eigenlijk al sinds zijn 4e in de puberteit is. Ik heb me ook sufgezocht in boeken en op internet om handvatten te krijgen voor de opvoeding en interactie, en lijstjes kenmerken gecheckt om te kijken of er toch geen sprake was van een lichte vorm van ASS of ADHD of een ander labeltje, maar steeds zelf geconcludeerd dat dat toch (net) niet het geval is. (Labeltje hb heeft hij overigens wel.)
Maar het rare is dus dat er sinds enige maanden ineens een soort (relatieve) rust over hem is neergedaald. Hij is veel makkelijker in de omgang, minder emotioneel en explosief, redelijker, en meer geneigd mee te geven. Ik weet niet wat me overkomt 
! Deze verandering valt precies samen met de start van zijn groeispurt en andere puberteitskenmerken zoals lagere stem. Zou hij door de puberteit kalmer zijn geworden? Ben benieuwd of iemand dit herkent. Meestal hoor je dat de puberteit juist “lastiger” gedrag met zich meebrengt. Misschien moet dat nog komen (hoop het niet 
).
Ben benieuwd naar jullie ervaringen en gedachten.
Dochter
Je beschrijft mijn dochter, volledig... Echt. Nu 15, ze is geweldig, nu, maar man, wat waren die eerdere jaren moeilijk.
Leuk
Wat leuk dat je het herkent! Ik hoop dat dat een aanwijzing is dat deze ommezwaai ook bij ons gaat standhouden . Begon het bij jouw dochter ook rond de groeispurt, dat is al enige tijd geleden neem ik aan?
Herkenning!
Je beschrijft mijn zoon! Nu 14,5 jaar.
Echt nog niet de makkelijkste maar zó veel makkelijker dan pakweg tussen 2 en 12.
Mijn schoonzus zei laatst over hem: hij was heel vroeg en heel lang in de puberteit, maar het was ook heel vroeg over
Mijn hypotheses hierover: beweeglijkheid en motorische onrust namen ineens snel af, en daar had hij kennelijk nog meer last van dan wij. Verbaliseren nam ineens toe en daarmee de driftbuien af. En hij ontwikkelde ineens volwassen humor waarmee hij interactieproblemen soms kan oplossen. Tot slot kreeg hij eindelijk in een aantal opzichten de autonomie die hij al jaren wilde maar echt nog niet aan kon.
Dit gebeurde bij hem allemaal vooral vanaf zijn 13e verjaardag, terwijl hij tussen 12 en 13 het meest in lengte gegroeid is.
Ik denk dat het hersenrijping is en dat dat ongeveer samenvalt met groeispurt, maar hoeft niet precies.
Geniet van je zoon!
Ook herkenning
Wij zeiden van zoon vaak dat hij sinds zijn geboorte in de pubertijd is, de beschrijving van TS zou helemaal over hem kunnen gaan. Inmiddels een succesvol 1ste jaar op de middelbare school achter de rug, en in huis de 2 heerlijk vrolijke gezellige lieve pubers. We hebben echt heel zware basisschooljaren gehad, dus dit is intens genieten, voor ons alle 4!
Puberteit wijsheid?
Hier neefje en nichtje die als kind altijd ruzie hadden, druk en vaak moeilijk waren ( was ook wel een reden voor maar dit terzijde) Toen kwam nichtje in de puberteit. Jee, wat knapte die op zeg. Werd redelijk, sociaal en liever voor haar broertje. Hetzelfde gebeurde twee jaar later bij broertje, werd ook veel redelijker, minder emotioneel. Nu zijn het heel evenwichtige jongvolwassenen die op een leuke manier met elkaar omgaan. Ik heb me er ook zo over verbaasd!
Hoop doet leven
Vingers gekruisd!
Hier ook Ad
Goed om te lezen! Hier ook zo’n zoon! Slim, lief en gul maar ook af en toe onmogelijk, halsstarrig en explosief. Ik hou mijn hart vast voor de puberteit maar als ik dit zo lees, klinkt det eerder hoopvol . Dank!
Groet,
Jo Hanna
Ja hier ook
Dochter 13, hooggevoelig, veel problemen op de basisschool en sinds een half jaar veel rustiger en blijer terwijl ze echt in de puberteit zit. Echt bijzonder.
Wat tof!
Wat tof al die herkenning en vergelijkbare verhalen! Ik ben blij dat ik dit topic heb geplaatst, ik zat er al een tijdje over te dubben. En idd ook leuk voor degenen voor wie hun niet-altijd-zo-makkelijke kinderen de puberteit nog in moeten, wie weet pakt het voor hem net zo uit, ik hoop het voor jullie.
Hoopgevend!
Hier een heel gevoelig en temperamentvol mannetje van 12 dat het afgelopen jaar iets beter geleerd heeft hoe zich te verhouden op onrecht en op sociale druk. Maar desondanks nog redelijk pittig is, vooral voor zichzelf maar ook voor ons. We houden rekening met een héél pittige puberteit, omdat meneer als kind altijd behoorlijk grenzenzoekend, explosief en bewerkelijk was. Maar wat zou het heerlijk zijn als hier ook gebeurt wat jullie beschrijven. Ik teken ervoor !!!
(En als het hier toch niet zo uitpakt dan wachten we gewoon tot ie uit de puberteit komt. Want in de basis is ie een prachtig mooi mens. Dat is al zichtbaar
Ook lief en geweldig
Jullie schrijven heel liefdevol over jullie niet-zo-makkelijke kids, mooi om te lezen. Dat was in mijn verhaal helaas geheel onderbelicht, maar mijn zoon is ook (altijd al) echt een heel erg lief en geweldig leuk kind, naast de “moeilijke” episodes. Even for the record
Niet de puberteit
Hier een kind vergelijkbaar in gedrag, maar volgens mij is het niet zozeer de puberteit maar eerder de middelbare school en de vrienden die hij daar heeft.
Wij vreesden altijd de puberteit omdat hij nogal eens aan de grenzen zit, maar mede doordat hij leuke vrienden heeft heeft hij helemaal niet de neiging om naar de grens van het toelaatbare te gaan. En hij zit zo lekker in zijn vel!
De laatste jaren basisschool waren een drama. Ongelooflijk hoe dat kan veranderen. Mede ook de niet zo leuke klas en het gedrag van andere kinderen in de laatste jaren van de basisschool. En zijn reactie daarop uiteraard.
Dochter
Hier een dochter die vanaf de conceptie dwarsligt, soms zelfs letterlijk . Wij roepen ook dat ze als puber geboren is. Heeft erg veel moeite met autoriteit, gaat over alles de discussie aan, en het woord 'nee' wordt altijd opgevat als een uitnodiging om het tóch te doen. Ze beschouwt zichzelf als het centrum van het universum, en is altijd heel verbaasd/verontwaardigd als iets niet gaat zoals zij wil of bedacht heeft.
Ik hield dus mijn hart vast vanwege de naderende puberteit. Maar, intussen is ze bijna 17 en zijn we die puberteit zo ongeveer wel door. Het viel alles mee. In die zin dat ze in gedrag nauwelijks veranderd is in die tijd. Dus niet het jubelverhaal van de mensen hierboven, maar het echt ontsporen waar ik nog wel eens bang voor was is niet gebeurd.
Ik denk voor een deel ook door haar gezellige grote vriendenkring (zo'n 12 meisjes en jongens). Ze trekken veel met elkaar op, en hangen vooral veel bij elkaar thuis. Allemaal 'nette' en gezellige types. Er zijn in de groep nog maar weinig verkeringen, eentje voor zover ik weet, en dat is buiten de groep. Dus ook daarom absoluut geen haat- en nijd onderling.
Het enige is dat ze voor school echt veel te weinig doet. Het boeit haar niet zo, haar sociale leven is belangrijker. Dat levert nog wel eens strijd op, en teleurstellingen voor haar. Maar ja, voor niets gaat de zon op, dus dat moet ze ook leren.
Thuis wordt ze langzaamaan iets behulpzamer. Ik moet nog vaak boos worden voordat ze een handje toesteekt, maar uiteindelijk doet ze het wel.
En verder is het gewoon een heerlijk kind. Lekker vrolijk en gek, een vlinder. Ze geniet van het leven en dat is aanstekelijk. Ze is heel muzikaal en creatief, dat vind ik ook heerlijk (zelf niet zo mee behept). En ook dat is allemaal gewoon gebleven in de puberteit.
Ik tel dus mijn zegeningen! Het had veel erger kunnen zijn.
Mijn zoon is veel te lief voor deze wereld. Die heeft precies 1 dag gepuberd. Daar maakte ik me nog wel eens zorgen over, maar hij is gewoon heel gelijkmatig van humeur, altijd al geweest. En is nu hard op weg een fijne volwassene te worden (19 jaar nu).
Puberteit of middelbare school
Corrie schrijft hierboven dat het bij hen eerder de middelbare school lijkt te zijn dan de puberteit. Bij mijn zoon is niet het geval; hij zit namelijk al 3 jaar op de middelbare school (gaat nu naar de 4e) en de eerste twee jaar waren juist extra heftig. Pas de laatste paar maanden is er deze opvallende omslag. Bij hem viel het begin van de middelbare school dan ook niet samen met de puberteit, hij is een jonge leerling en heeft daarnaast op de basisschool een klas overgeslagen dus was nog even 10 jaar toen hij naar de 1e ging, en is na zijn 13e verjaardag pas flink gaan groeien.
