Zorgen dochter
ik maak me nu al zorgen over mijn dochter over de pubertijd. Ze is 10 jaar en een half jaar ongesteld. In deze periode heeft ze hoofdpijn, buikpijn en verhoging. Daarnaast is ze ook veel boos. Ze is pas 10! En heeft nu al hier last van. Het enige wat ik doe in deze periode is haar vooral met rust laten. Maar wat is dat vermoeiend! Af en toe zeg ik toch wat tegen haar. En zal ze toch haar huiswerk etc moeten doen. De huisklusjes mag ze in deze week wel laten zitten. Ze zit ook vol medelijden (waarom moet mij dit overkomen? Wat een stom leven als ik dit elke maand heb etc). Ik hoop niet dat het erger wordt, want we hebben van beide kanten licht depressieve genen.
Herkenbaar voor iemand?
Ik denk dat je naar haar moet kijken als ware ze 12. Zou je dan dezelfde zorgen hebben? Of zou je het dan passender vinden?
Ze zit ondanks haar leeftijd nu al vol in de puberteit. Ik snap haar boosheid en verdriet wel. Ongesteld zijn is gewoon zwaar ruk. Zeker als je pas 10 bent.
Toen ik bij biologie geleerd had dat de zaadcel het geslacht bepaalt, ben ik tijdens een periode met menstruatiepijn ook onredelijk uitgevallen naar mijn vader; het was allemaal zijn schuld! Lariekoek maar ik was 12 dus toen ervoer ik dat zo.
Ik zou haar extra in de watten leggen op de dagen dat ze ongesteld is en haar laten wennen aan de nieuwe realiteit.
Zou je met haar en je zorgen naar de huisarts kunnen gaan? De oorzaak waarom Nederlandse meisjes steeds eerder ongesteld wordt kan nog niet goed worden aangegeven. Maar dat het naast lichamelijke ook voor mentale problemen kan zorgen wordt algemeen erkend.
Misschien kan je de lichamelijke klachten, maar ook de mentale met de huisarts bespreken en als deze hier weinig respons op geeft je door laten verwijzen.
Haar extra in de watten leggen, vind ik een goede tip.
Ik heb wel eens gehoord dat lichaamsgewicht een bepalende factor is bij de eerste menstruatie, ik meen 48 kilo? Aangezien de bevolking en ook de jeugd zwaarlijviger wordt zou dat een verklaring kunnen zijn. Vrouwen stoppen ook met menstrueren als ze een veel te laag bmi krijgen.
Maar vervelend zeg, 10 jaar is wel vroeg! Ik zou er daarom sowieso denk ik wel een bezoekje aan de huisarts aan wagen?
troelahoep schreef op 08-01-2024 om 20:42:
Ik heb wel eens gehoord dat lichaamsgewicht een bepalende factor is bij de eerste menstruatie, ik meen 48 kilo? Aangezien de bevolking en ook de jeugd zwaarlijviger wordt zou dat een verklaring kunnen zijn. Vrouwen stoppen ook met menstrueren als ze een veel te laag bmi krijgen.
Maar vervelend zeg, 10 jaar is wel vroeg! Ik zou er daarom sowieso denk ik wel een bezoekje aan de huisarts aan wagen?
Ik ben aan het googelen geslagen en zie geen verband terug tussen 48 kilo en menstruatie. Ik las wel dit:
Ik zelf was ook al jong ongesteld, had toen geen overgewicht (nu wel). Ik gun het mijn kinderen dat ze later zijn. Ik las dat het gemiddeld 2,5 jaar na het begin van de borstgroei begint (ik wist wel dat de botsten over het algemeen eerder gaan groeien maar die 2,5 jaar wist ik niet).
@TO Ik zou misschien toch ook eens naar de huisarts gaan. Of misschien meer laagdrempelig, hier komt op de basisschool 1 keer per maand iemand van de ggd langs voor een spreekuur. Daar kun je ook als ouder alleen eens advies vragen. Wie weet kunnen ze je helpen om hiermee om te gaan.
het is erfelijk de leeftijd waarop een meisje ongesteld wordt en dikke meisjes worden eerder ongesteld omdat hun hormonen uit balans raken. Dikke mensen zijn ook meer chagerijnig en moe. Als je dochter te dik is of jijzelf zou ik daar iets aan doen.
Hoe kwamen we van zorgen over een meisje van tien op te dikke mensen? Daar is in het geval van dochter van TO niets over bekend en het klinkt niet zo aardig.
Tien is jong. Aan haar vriendinnen zal ze niet veel hebben om over alle nieuwe gewaarwordingen te praten. Dus als complete familie maar wat extra lief en begripvol zijn, denk ik.
Ik was 30 jaar geleden op mijn elfde voor het eerst ongesteld. Heel vervelend maar echt niks om de huisarts mee lastig te vallen. Ik snap wel dat de zorgkosten zo stijgen als mensen voor een normale ongesteldheid naar de huisarts gaan.
Verwen je dochter een beetje en je kan ook gewoon bevestigen dat het stom is.
Laten onderzoeken op endometriose door een specialist.
April2021 schreef op 08-01-2024 om 21:20:
Ik was 30 jaar geleden op mijn elfde voor het eerst ongesteld. Heel vervelend maar echt niks om de huisarts mee lastig te vallen. Ik snap wel dat de zorgkosten zo stijgen als mensen voor een normale ongesteldheid naar de huisarts gaan.
Verwen je dochter een beetje en je kan ook gewoon bevestigen dat het stom is.
Pijn en verhoging tijdens menstruatie is niet normaal. Juist door mensen zoals jij gaan veel vrouwen en meisjes niet naar de huisarts, is de diagnoseduur van endometriose 7-12 jaar en is er zo weinig kennis over dit onderwerp.
Index224 schreef op 08-01-2024 om 22:12:
[..]
Pijn en verhoging tijdens menstruatie is niet normaal. Juist door mensen zoals jij gaan veel vrouwen en meisjes niet naar de huisarts, is de diagnoseduur van endometriose 7-12 jaar en is er zo weinig kennis over dit onderwerp.
Inderdaad!! Met 10 jaar ongesteld worden is ook niet heel normaal en zeker met zulke bijkomende klachten niet.
De huisarts is er juist om de zorgkosten te beperken, anders zouden we met zijn allen bij elke klacht in het ziekenhuis zitten.
ach wat sneu, ik snap goed dat ze boos is en onredelijk. Het is ook een stom iets en zeker als ze er veel last van heeft. En dan ben je ook nog de eerste van je klas? Waardeloos is het.
met 10 jaar ongesteld worden is vroeg, maar niet te vroeg (als in te vroege puberteit dat is bij 8 jaar). Hier ook een 10jarige die ongesteld is geworden, gelukkig niet heftig met pijn etc. Wel contact gehad met huisarts I.v.m. zorgen over lengtegroei, doorverwijzing voor kinderarts daarvoor gekregen.
Veel pijn en koorts/verhoging is zeker reden om bij de huisarts langs te gaan.
Wat vervelend, ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt. Ik was er net zo vroeg bij en herinner het me ook als een groot drama met pijn, nachtelijke zweetaanvallen en algehele malaise. Hele grote emoties ook. Dat stabiliseerde gelukkig wel na verloop van tijd en toen werd alles minder intens. Ik vond het ook heel heftig om zo met mijn lijf geconfronteerd te worden, en herken het gevoel dat het niet eerlijk is dat dit je overkomt. Je bent emotioneel nog een kind en dit is volwassen vrouwen gedoe.
Wat mij nu door mijn cyclus helpt is; zorgen voor voldoende omega-vetzuren, teunisbloemolie slikken en het beperken van snelle suikers en cafeïne(denk ook aan cola en pure chocola). Ik denk dat dat vroeger ook wel geholpen had, wij aten slecht thuis. De huisarts is denk ik vooral geneigd om op termijn hormonale anticonceptie voor te schrijven, dat lijkt mij niet wenselijk voor zo'n jonge meid. Maar; als het niet te doen is zou ik zeker gaan, daar is een huisarts voor.
Vroeger dronk ik tegen de buikpijn een beker warme melk, nu legt dochter een kersenpittenzak in de magnetron want de warmte verlicht de buikpijn.
Hoe doet ze dat eigenlijk op school; zou ze daar ook een kersenpittenzak in een magnetron mogen leggen als ze tijdens de les last krijgt van buikpijn?
Warmte van een kersenpitkussentje helpt hier ook wel wat. Maar er is ook niks mis met pijnstillers als je menstruatiepijn hebt. Laten we alsjeblieft ons calvinistische idee dat pijn lijden goed is, eens loslaten. Ibuprofen remt ook de hoeveelheid bloed die je verliest. Wel de bijsluiter netjes volgen, niet overdoseren natuurlijk.
