Zoon van 19 pesten dreigt 13 jarig broertje
Beste leden,
Nooit gedacht dat ik advies zou vragen. Maar heb jullie zoooo nodig...
Mijn oudste zoon van 19 is aan het puberen.
Dat mijn jongste zoontje van 13 zelfs onzeker van wordt/is.
Het pestgedrag en uitscheldenen soms slaan en alles wat zijn broertje doet vindt hij dom stom en lelijk.
Zelfs zijn kleding en vrienden kraakt hij dagelijks af.
Mijn zoontje van 13 is klein voor zijn leeftijd en gaat dit jaar naar de grote school. De oudste zegt dan, jij gaat het daar niet redden met je domme kop enz
...
Merk nu dat de jongste zich terug trekt en niks meer durft te zeggen als zijn broer er is.
Gisteren gingen we uit eten en zelfs dan blijft hij zuigen. Ik zeg wel 1000000x stop ermee en laat hem zijn eigen ding doen. Antwoord: is gewoon dom hoe hij doet.
De jongste zit hele avond met gebogen hoofd aan tafel. Mijn moederhart breekt echt.
Daarna lag mijn zoontje in bed, gewoon relaxen en heeft de oudste hem opgezocht. Uitgescholden met K...kind en vuistslag naast zijn kussen gegeven. Dit was omdat de jongste met zijn vriendje aan het bellen was en volgens hem maakte die teveel lawaai!
Wij waren even niet thuis.
Pffffff als ik de oudste hierop aan spreek pakt hij bij elk moment dat ze samen zijn zijn broertje weer.
Die zegt ook mam zeg maar niks anders pakt hij mij weer.
Dat mijn oudste aan het puberen is mag. Maar niet pesten en vooral dreigen.
Hij bemoeid zich in alles van zijn broertje. Ik zeg ook jij bent zijn vader niet.
Gesprekken lukken bijna niet. Want het is een puber, alles is stom en hij heeft altijd gelijk (not)
Herkent iemand dit, komt het goed.
Ik slaap er niet meer van en wil dat hij stopt zijn broertje kapot te maken.
De jongste uitgelegd dat dit komt omdat hij pubert, maar nooit mag slaan of dreigen.
hij is 19
Volwassen geen puber. Stop excuses zoeken voor zijn gedrag en bescherm je jongste. Is de andere ouder in beeld? Kan je oudste eventueel daar gaan wonen? Is anders op kamers gaan een idee? Hij zal moeten leren verantwoordelijkheid te nemen.
19 jaar?
Hij moet op kamers. Laat hem zijn huisgenoten dan maar uitschelden, dan is het snel klaar. Maar serieus: dit is niet normaal, ook niet als hij al een puber zou zijn. Waar komt het vandaan, is hij zelf gepest? Meestal is dat het geval bij dit gedrag. Hou hem weg bij je jongste!
Reactie
Hij zit nog op school dus kamers lukt even niet.
En gelukkig niet gescheiden, dus geen optie elders heen te gaan
Ik hou hem idd zoveel mogelijk weg bij hem.
Zo vreemd thuis is alles stom en is hij chagrijnig en bij andere helpt hij en zit hij vol humor.
Ongelooflijk groot verschil.
Zelf is hij nooit gepest, en heeft een groot zelfvertrouwen en nergens bang voor.
waarom neem je hem mee uit eten?
Bij dit gedrag zou ik hem gewoon thuis laten (of alsnog wegsturen van tafel).
Reactie
Tja, dat had ik gisteren dus ook.
Zit je dan in een vol restaurant.🙈
Wel fijn dat ik mijn verhaal even kwijt kan.
Ook een vriendin gesproken, alleen die kennen hem enkel van zijn goede kant.
Hmmm
Het komt vast goed met je oudste. Maar of dat met je jongste ook het geval is, dat betwijfel ik. Thuis en het gezin horen veilige plekken te zijn.
Je hoeft dit gedrag op geen enkele manier te accepteren. Desnoods moet oudste vertrekken, doet er niet toe of ie op school zit. Of een paar maanden ergens logeren.
Heb je al een goed gesprek met hem gehad?
Andere opties: verbod om elkaars slaapkamer te betreden, apart eten, voor mijn part toelage inhouden.
Hier doet oudste soms ook vervelend tegen jongste (18 en 13) maar dat gaat niet de hele tijd door. En ik grijp direct in, bijvoorbeeld met "hij is 13, hij moet zelf alles ontdekken en op zijn eigen manier, niet op de jouwe".
Gesprek
Heb je al eens een stevig gesprek gevoerd met je oudste, zonder je jongste erbij?
Ik zou hem daarin uitleggen dat hij de jongste echt beschadigt op deze manier en wat dat betekent voor de toekomst van de jongste. Vraag niet naar het waarom, laat hem niet teveel aan het woord, maar leg hele duidelijke regels uit die vanaf nu gelden.
Ik zou idd dingen doen als: wanneer je dit aan tafel doet, ben je niet meer welkom aan tafel. Bord mee en naar je kamer. Als je dit in de woonkamer doet, hup meteen jongste in bescherming nemen (dat moet JIJ doen) en jongste knuffelen/aandacht geven. NIET je oudste aandacht geven op zo'n moment!
Maar de maatregelen/afspraken moet je eerst met je man afstemmen en desnoods op papier zetten, zodat je zoon zit dat het menens is.
Even heel onaardig, maar doe iets
Dit is geen leuk gedrag. Volgens mij bagatelliseer je het, en daar gaat de jongste last van krijgen.
Begin eens met de kinderen te zien als wat ze zijn ; een 13 jarige zoon en een 19 jarige (dus volwassen) zoon. Zolang jij je jongste zoontje noemt kleineer je hem zelf ook elke keer.
Dan het gedrag van je oudste. Hij is volwassen en geen puber meer. Zijn gedrag is echt onacceptabel. Trek dan die grens. En dat kan betekenen dat hij naar een kamer moet. Probeer een gesprek met hem te voeren, waarin je achterhaalt wat het is waarom hij zo zijn broer treitert. Daarna; wat gaat hij doen om te voorkomten dat het weer gebeurt. En wat is jullie reactie als het wel gebeurd. Bijvoorbeeld; afzeiken doe je maar op je eigen kamer, als niemand het hoort. Fysiek dreigen ook. Heb je een boksbal nodig om je agressie te uiten? Koop die dan beste zoon, want je bent volwassen.
En uiteindelijk moet je een echte harde grens zetten. Zoon, je bent 19, en wij tolereren geen geweld in dit huis. Als je nog een keer je broer zo fysiek bedreigt, ga je uit huis. Je bent 19, zoek maar een kamer en een bijbaan.
Leg het probleem bij je oudste neer. En ga continu naast de jongste staan zodra de oudste zo over de grens gaat.
En als laatste; het kan dat er iets ie dat je oudste irriteert. Corona, vrienden gedoe, school... neem die klachten serieus en raak daarover in gesprek. Maar laat je ook daar niet verleiden tot afgeven op de jongste zoon (en stop echt met dat zoontje. Je neemt hem daarmeee zelf al niet serieus)
Reactie
Ik noem hem idd hier zoontje om het verhaal even duidelijk te maken. Is ook in emotie vanmorgen getypt.
Ik ga nog maar eens goed gesprek aan en regels op papier zetten samen met hem en mijn man.
Uit huis gaan zouden wij allemaal kapot aan gaan.
2 jaar en 2 maanden geleden is een gezinslid overleden.
(Dochter) Ik wil zo graag iedereen bij elkaar houden.
En het fijn hebben.
Zal vast een keer goed komen. Een jaar geleden riep ik nog dat wij geluk hebben met elkaar..zo sterk en geen naar gedrag van kinderen zoals je weleens hoort. En nu! Nu heb ik er 1
Dat is vreselijk, J!
Hebben jullie daar hulp voor gehad? Voor mij als leek klinkt het alsof er een verband is tussen het overlijden van jullie dochter/zus en dit gedrag.
Misschien als gezin alsnog in therapie?
Situatie
De situatie zal heel zwaar zijn voor jullie allemaal. Dat is natuurlijk geen reden dat je zoon zich zo mag gedragen en daar zou ik ook heel streng op zijn.
Echter gezien de omstandigheden is het misschien ook een idee om in te zetten op een vorm van therapie, omdat jullie als gezin natuurlijk samen heel veel doormaken en dat het niet heel raar is dat je zoon zich afreageert. Dat is geen excuus natuurlijk om zich zo te gedragen maar de oorzaak kan heel goed te maken hebben met zijn woede/verdriet om het verlies van zijn zus.
Ik zou wel een serieus gesprek aangaan dat je van hem verwacht dat hij zich volwassen gedraagt en opstelt tegenover zijn jongere broer. Het is tenslotte zo belangrijk dat de jongste zich thuis veilig kan voelen.
Oef
Dat is heftig, een overleden gezinslid nog maar relatief kort geleden. Ik kan me goed voorstellen dat je iedereen bij elkaar wilt houden en dat je het goed wilt hebben met elkaar. Maar het gaat niet goed zo, ook niet na meer dan twee jaar. Hebben jullie begeleiding of hulp (gehad)? Heb je er met de huisarts over gepraat? Misschien is dat een goede eerste stap, als je al niet meer hebt gedaan?
achter gedrag
Ik zou met gaan praten om te kijken wat het gedrag is achter zijn gedrag. Hij houdt vast wel van zijn broertje, hij kiest hem om z'n frustratie op te botvieren. Niet wenselijk natuurlijk.
Als een dochter/zus nog maar zo kort geleden is overleden is het heel normaal dat je gezin zich opnieuw moet settelen, zeg maar. Ook je oudste moet opnieuw zijn plek vinden. Er zit een gat in jullie gezien. Hij was puber toen het gebeurde. Hij had en heeft niet alleen te dealen met het verlies van zijn zus maar ook met jullie, verdrietige ouders en een verdrietig broertje, waar hij 'het' mee moet doen want hij heeft zijn zus niet meer.
Het kan ook een soort uitgestelde pubertijd zijn, omdat hij zich jaren in heeft gehouden.
Het kost tijd. Misschien wil hij een keer met een psycholoog praten hierover. Je hoeft geen lijst met regels op te stellen verder. De ene regel is dat iedereen in z'n waarde wordt gelaten.
Sterkte. Hij is geen nare jongen he. Hij doet naar omdat hij het moeilijk heeft. En zeker na zo'n ingrijpende gebeurtenis lukt het hem niet meer op zijn tenen te lopen om het gezellig te houden. Ik snap heel goed dat je het (wat krampachtig?) gezellig probeert te houden, alleen lukt dat nu even niet. Jullie moeten praten.
Reactie
Thx allemaal voor jullie krachtige fijne reacties.
Laat zeker weten hoe jet afloopt.
Is ook kort geleden. Rouw elke dag met elkaar en alleen.
Ieder zijn eigen weg daarin gevonden. Wij hebben hulp gehad via de huisarts. Em mag haar altijd weer bellen.
Maar ga nu eerst met hem om de tafel.
Mijntje
Bedankt. Doet mij goed. 
heftige dingen meegemaakt inderdaad
Jullie als gezin, maar ook de oudste en de jongste. Zoek inderdaad professionele hulp
Let ook om het kleine broertje. Ook met 11 (toen) kan hij later nog veel moeite hebben met wat er is gebeurd en lastig gedrag vertonen. Dat was zo ook zo in mijn gezin vroeger, mijn broer bleef drie keer zitten. Je jongste heeft dit allemaal net zo bewust mee gemaakt als jullie allemaal. Ik moest het ook ineens 'doen' met mijn oudste broer, waar ik nooit mee speelde door het leeftijdsverschil. Heel moeilijk.
heel veel sterkte
Ach
Wat erg voor jullie! Zou zomaar de oorzaak van het gedrag van zoon kunnen verklaren. Ik zou inzetten op therapie voor hem, of voor het gezin. Met 18 ben je juridisch volwassen, maar emotioneel echt nog niet. Zeker niet na zo’n ingrijpende gebeurtenis, dan kun je zomaar een paar jaar in ontwikkeling terugvallen. Sterkte!
Oeh
Dat is een pittig verlies, je dochter overleden. Met die informatie is je zoons gedrag misschien iets verklaarbaarder. Wie weet, is dit dé manier voor hem om zich af te zetten tegen dierbare familieleden ‘want die gaan toch dood’. Iets waarbij een externe coach oid hem misschien kan helpen.
Maar nu snap ik ook waarom je hem zo graag bij je houdt. Nog meer reden om ‘achter het gedrag’ te gaan kijken. Die ene regel ‘we zorgen voor elkaar’ zou eigenlijk al genoeg moeten zijn. En dat hij ruimte voelt om zijn rouwen en angsten te uiten - maar dan liever op een manier die zijn broer en jullie niet schaadt.
