Zoon en stiefvader
Hoi,
Wij vormen sinds 13 jaar een NSG en alles gaat in grote lijnen goed.Alleen tussen mijn man en zoon (17) heeft het altijd al moeilijker gelopen.Mijn zoon wil niks gezegd worden door mijn man.Van het minste prulletje komen zijn haren recht en volgt er een hele discussie.Soms vind ik dat mijn man gelijk heeft maar soms kan hij echt vallen over een kleine prul en lukt het me niet om hem hier in te verdedigen dus dan zeg ik niks en probeer ik gewoon te sussen.
Vandaag vroeg mijn zoon of ik een nieuwe drinkfles voor het sporten wou meebrengen want hij was de zijne
Kwijt.Mijn man zegt ‘je moet beter voor je gerief zorgen’ zoon zegt ‘ik heb hem al 8 maanden’...man zegt dus omdat je hem al 8 maanden hebt kan het geen kwaad’ zoon draait met zijn ogen en zegt ‘ik zal hem wel zelf betalen’....Banaal maar aan de toon in hun stem merk ik dat ze zich enorm irriteren aan elkaar...Vervelend.
Ik begrijp niet waarom mijn man dit nu persé moest zeggen.Mijn zoon zorgt altijd voor zijn gerief.Nog nooit
Sleutels of portefeuille verloren,haalt goeie punten in school,heeft een weekendjob en sport bijna dagelijks.Dus waarom dan moeilijk doen over een stomme plastic drinkfles van 5€???
Al jaren escaleren z’on kleine dingen in grote ruzie’s en mijn zoon staat idd niet open voor mijn man en ik begrijp dat dit ook voor hem geen leuke situatie is.Mijn man zegt dat mijn zoon geen goeiemorgen zegt als ik er niet ben.Hij kan ook nogal ‘agressief’ de deuren dicht doen om op mijn man zijn zenuwen te werken en ik weet dat hij ergens ook niet altijd correct is.
Ik wil gewoon de vrede bewaren omdat ik vind dat mijn zoon wel in alles zijn best doet en geen leegloper is maar mijn man vind dat dus niet...Hij wil niet zwijgen wat ik ook ergens begrijp ik zou gewoon al blij zijn moest hij die kleine dingen laten rusten maar ja dat lukt dus niet ... Ik heb het gevoel al jaren tussen 2 vuren te staan maar ik vind geen oplossing jammergenoeg
Vaders
Ik denk dat je dit soort situaties ook hebt tussen biologische vaders en pubers. Veel vaders kunnen nogal buitensporig streng reageren op kleine dingetjes, op alle slakken zout leggen en vooral niet aan hun gezag laten komen. Wat zegt hij als je dit met hem bespreekt?
Herkenbaar
Beste Natje,
Ik herken het helemaal, zelfde situatie, zoon is inmiddels 19 jaar. En het gaat wel beter, maar waar ik geloof in de nadruk leggen op alle positieve dingen, is mijn vriend, met name als hij zelf niet lekker in zijn vel zit, meer geneigd uit te gaan van het negatieve. Sowieso in het leven, dus ook niet m.b.t. mijn zoon merken we dat we daarin verschillen.
Ik vond het vooral heel pijnlijk toen mijn zoon jonger was en niet super in zijn vel zat. Nu hij groter is, is er meer ruimte om te accepteren dat hij en mijn vriend verschillend zijn, ik vind vaak dat mijn zoon daar beter mee omgaat dan mijn vriend.
Ik vond het zelf belangrijk om op te blijven komen voor mijn zoon, maar niet (op een enkele keer na) in het bijzijn van mijn zoon. Dus dan gingen mijn vriend en ik een stuk lopen om het erover te hebben. Een aantal keer heeft dat bijna voor een breuk tussen ons gezorgd. Ik blijf op de eerste plaats moeder en op de tweede plaats partner, zo zie ik dat. Mijn zoon en ik hebben altijd met z'n tweeën gewoond, ik ben de enige stabiele ouder.
Hoe is dat bij jou? Heeft jouw zoon contact met zijn vader?
Er is geen
Contact meer met zijn vader.Af en toe een bericht of like op Facebook maar naar opvoeding toe is hij er nooit geweest.Doordat mijn man vaart en dus vaak weg is ben ik ook de ‘hoofd’ opvoeder.De kinderen komen op de 1 ste plaats.Ik heb nog een dochter van 15 en mijn man heeft een zoon van 15.De omgang met hen is veel gemakkelijker.Mijn zoon is zeer gesloten over zijn gevoelens en worstelt met een soort van frustratie Tegenover zijn vader die hij dan uitwerkt op mijn man (Denk ik).Ik zou gewoon willen dat mijn man de kleine dingen wat laat rusten maar hij vindt dan dat hij enkel goed is om geld te verdienen en verder zijn bek moet houden en dan zijn we weer vertrokken ‘zucht’....
Natje
je zit dus met 2 pubers eigenlijk, dat is heel frustrerend. Je man is dus niet bereid om de verstandige en verantwoordelijke volwassene te zijn als hij thuis is. Heel jammer en een gemiste kans. Maar in dat geval zou ik kijken naar systeemtherapie. Want het ligt niet alleen aan je man of aan je zoon, of aan jou die daar tussenin zit, maar het gaat om de samenhang, het samenspel tussen jullie. Ik zou daar bij de huisarts naar informeren. Als het goed is weet die wel een therapeut die jullie kan helpen.
Hier hetzelfde
Hier gaat het ook zo tussen de kinderen en m'n man. Verschil is dat het hun biologische vader is!
Vooral m'n zoon lag overhoop met z'n vader.
Ik denk dus niet dat het is omdat het een stiefrelatie is, maar gewoon dat 2mensen geen rekening met elkaar houden en vader misschien z'n gezag wil laten gelden?
Maar waarom
corrigeer je man op dat moment niet gewoon liefjes?
Je kunt een grapje maken, of het uitvergroten, of gewoon kort je eigen mening geven, toch?
Ik vind mezelf aardig volwassen
toch trap ik vaker in de valkuil flink in de clinch te gaan met puberdochter.
Is wel fijn als jullie elkaar over en weer kunnen behoeden voor grote drama's. Het valt soms niet mee met die pubers.
Of praat gewoon met je man, vraag hem hoe je hem kunt helpen zaken niet uit de hand te laten lopen. Hij is ook maar een mens!
