Zoon 17 bemoeit zich constant met jongere broertje en zusjes

Praten

Ga eens rustig met hem praten, verzamel een paar voorbeelden en vraag hoe hij het zou vinden als zijn 'zus' van 23 dat bij hem zou doen (als zijn vrienden er bij zijn).

Dan samen een teken of woord afspreken om hem er aan te herinneren en dat dat herinneren betekent dat je hem gaat helpen maar dat het er weer moet uitslijten.
Het kan dus best nog een poosje fout gaan maar door jouw seintje zal hij het na verloop van tijd zelf bedenken. Dus niet straffen, alleen dat teken..

bedankt Triva

Hij vindt het zelf ook niet leuk als mensen zich ongevraagd met zijn zaken bemoeien dus ik denk dat hij zich daar wel iets bij voor kan stellen. We gaan er nog eens over praten en dan ga ik dat teken voorstellen zoals jij zegt. Heb je een voorbeeld van wat ik daarvoor zou kunnen gebruiken?

Positief

Hoewel hinderlijk voor de jongere kinderen in huis, komt het waarschijnlijk uit een goed hart. Ik herken het ook bij mijn oudste, die zichzelf opeens tot de volwassenen ging rekenen en steeds vaker de rol op zich nam van co-ouder.
Wij hebben hem inderdaad uitgelegd dat dit voor zijn broertje nogal hinderlijk was, maar we hebben hem ook gecomplimenteerd voor zijn betrokkenheid en het feit dat hij zich zo zorgzaam wil opstellen.

Hier begon de oudste daar op een gegeven moment ook mee. Wij hebben het eigenlijk steeds vrij duidelijk afgekapt en gezegd: ze hebben al een vader en een moeder, dus dit is niet jouw rol. Als je het ergens niet mee eens bent kun je het met ons bespreken.

Nooit in me opgekomen om hem te complimenteren met zijn storende bemoeizucht

teken

Het gaat er vooral om dat je ingesleten gewoontes moet uitslijten en dat het gaat om dat hij laat zien dat hij er mee bezig is. Het zal echt nog een aantal keer fout gaan maar hij zal zich steeds sneller realiseren dat hij weer ondoordacht iets heeft gedaan. Het kan ook gewoon zijn naam zijn... je ziet zelf aan zijn gezicht dat er een lampje gaat branden.

Jippox

Misschien was het gedrag bij jouw oudste ook wel irritanter dan bij onze oudste. Ik kon zijn goede bedoelingen gewoon heel goed zien.

Kort en bondig reageren

Als één van onze kinderen meent één van de andere kinderen op te moeten voeden, zeg ik altijd: 'Bedankt, maar we kunnen de opvoeding wel aan.' Dan is het snel afgelopen.

ik zou

samen met hem dan kijken wat hij wel kan en mag doen met de broertjes en zusjes. Je zou kunnen zeggen 'als je graag iets met/voor hen wil doen; doe dan een spelletje of help ze met huiswerk'.
Wat hij nu doet; een bepaalde snack aanwijzen bijv. voor zijn zusje, dat kan iets te maken hebben met zorgzaamheid maar heeft ook iets van spelen met zijn macht. Namelijk zodat hij bepaalt wat ze snoept. Dus het is een combinatie van zorgzaamheid en macht vermoed ik. Als hij leuke dingen niet ziet zitten om te doen met hen dan is het toch meer spelen met macht en dat zou ik rigoreus afkappen.

Voor wat het waard is

Hier loopt een 17 jarige rond die zich ook voortdurend met alles en iedereen bemoeit. Dat kan handig zijn, als ze haar broers maant om te gaan slapen, of als ze de jongste in de gaten houdt of hij wel naar huis komt danwel zijn huiswerk doet, maar soms word ik er wel een beetje moe van en het botst ook omdat twee kapiteins (mijn man en ik) op één schip al vermoeiend genoeg is zonder dat er nog iemand tussendoor zit te roeptoeteren.
Ik probeer het wel in banen te leiden door haar dingen te vragen waar ik echt wat aan heb maar af en toe denk ik wel: moet jij niet eens uit huis?
Daar is ze ook wel mee bezig, en op haar werk draagt ze ook steeds meer verantwoordelijkheid en dan snap ik wel dat het idee groeit dat ze het een stuk beter kan dan wij. En op zich is die drang naar zelfstandigheid ook goed natuurlijk.

Voor zover ik me herinner was haar broer een paar jaar geleden ook zo, die bemoeit zich nu nog steeds met veel maar doet het nu wel wat tactischer. Kennelijk is dat ook een leerproces. En hij wil ook wel uit huis, maar ook weer niet want het is ook wel gezellig en comfortabel thuis...
Ja, hun jongste broertje wordt er wel eens moe van. Maar hij is het gewend en schippert er een beetje tussendoor en laat het zich ook lekker aanleunen als hij er voordeel van heeft.
Het zit hem misschien wel gewoon in de leeftijd, in de fase van opgroeien, al zal het zich bij ieder kind wel iets anders uiten.

Het blijft dubbel, want ik ben er ook wel blij mee dat ze meehelpen, dingen uit zichzelf zien en dat ze zorg voor elkaar en voor ons dragen.