Zoon 16 gaat niet zo lekker
Hoihoi,
Mijn zoon van 16 gaat niet zo lekker. Hij doet 5 havo, cijfers zijn matig. Vorig jaar ook hakken over de sloot. Maar belangrijker: hij geeft aan weinig aansluiting te hebben op school. Hij is ook bijna altijd thuis. Heeft nooit feestjes of vrienden over de vloer.
Ik heb al vaker met hem gepraat en suggesties gedaan, maar dat heeft weinig zin.
Ik denk dat het goed is als hij wat aan zijn zelfvertrouwen werkt en misschien aan zijn sociale vaardigheden? Hij is erg onzeker.
Iemand adviezen?
Paar vragen
Een paar vragen:
Hoe erg vindt hij het om veel thuis te zijn en weinig mensen over de vloer te hebben? Dat is het beeld dat een beetje “hoort” bij de puberteit maar niet iedereen heeft daar behoefte aan.
Zijn de mensen op school ook “zijn soort mensen”?
Gamet hij en heeft hij daar misschien contacten, al zijn ze niet fysiek?
Heeft hij nog hobby’s buiten school? Hoe gaat het daar? Doet hij aan sport?
Heb je de indruk dat hij stemmingsklachten heeft? Wordt hij actief gepest of buitengesloten? Heb je al contact met de mentor gehad?
Veel vragen ik weet het, maar het is lastig adviseren zonder de juiste informatie.
Wat in ieder geval niet de manier is: druk op hem leggen om meer contact te zoeken. Ik zou beginnen met hem vragen wat hij zelf zou willen. Blijkt dat hij meer contact wil maar niet weet hoe, dan wordt de volgende vraag: wil hij dat op school (waar hij als het goed is nog maar een maand of 5 rondloopt) of is buiten school ook goed? Buiten school ligt een sport of hobby het meest voor de hand. Zodra hij gaat studeren (weet hij al wat?) komt hij in een situatie waar iedereen nieuwe vrienden wil maken. Dan is het devies om je aan te sluiten bij een sport of vereniging.
Ik snap je zorgen, ik heb er ook zo eentje rondlopen: als kind altijd vriendjes over de vloer en nu veel minder. Hij heeft wel vrienden, op school en in zijn voetbalteam, maar buiten die tijden om ziet hij ze ook weinig en klungelt hij liever wat in zijn eentje rond. Hij heeft wel een lichte vorm van autisme, weten we sinds kort dus de situatie is wel anders. Maar ik heb ook mijn beeld los moeten laten van de grote vriendengroepen die het huis binnen vallen. Al komen ze zaterdag wel allemaal: puber geeft een feestje.
Zit hij op een sport?
Waar liggen zijn interesses? Misschien leuk als hij aansluiting kan vinden bij een club. Een vechtsport kan goed zijn voor het zelfvertrouwen.
Werk?
Misschien is werk nog een optie?
Zoon hier is 15, zit in de 4e. Elk jaar een nieuwe klas, dat helpt ook niet...
Heeft wel wat vrienden via sport (1x in de week), maar die spreken in het weekend met anderen af.
Ik probeer m nu aan t werk te krijgen, hij heeft het geld niet nodig, dus niet zo gemotiveerd, maar ik zeg dat een bijbaan bij de opvoeding hoort 😉, in de hoop dat ie daar contacten op doet
Idem
Zoon 15, havo 4, ziet zn vrienden ook vooral op school. Hij is sociaal en grappig en zeker wel geliefd. Maar hij lijkt er niet zo veel behoefte aan te hebben buiten school ook nog af te spreken. Hij gamet veel, heeft in die wereld veel contacten krijgt via die weg ook betaalde klusjes om bijvoorbeeld een website te bouwen.
Daarnaast heeft hij sinds een maand een bijbaantje bij de supermarkt. Hij vindt het lekker om na een middag zuchten achter zijn boeken nog even twee uur vakken te gaan vullen. Gezellig en je verdient er ook nog geld mee.
Ik heb me ook zorgen gemaakt: eenzijdige ontwikkeling enzo. Zorgen zijn er nog steeds. Maar niet hierover. Hij kiest zijn eigen weg. Ik voel me steeds meer een adviseur over de mogelijke afslagen. Waarbij ik zijn welzijn goed in de gaten hou en ook check. Pushen werkt averechts.
