Zo'n dwarse puber
Kind is 14 jaar en alleen maar opstandig. Ik begrijp normaal pubergedrag maar dit gaat wel heel ver. Hij is altijd boos, schreeuwt en scheld heel veel. Hij zegt gemene dingen als ik wou dat je dood was, ik haat je, ik hoop dat je kanker krijgt (heeft moeder van een vriendje), als ik een mes heb snij ik je open en haal je hart eruit, wil me ook pijn doen fysiek en geestelijk. Ik kan nog veel meer noemen. Ik begrijp niet waar de boosheid vandaan komt. Hij loopt al bij een psycholoog en zij kan niet tot hem doordringen. Na half jaar nog niks aan veranderd en ze krijgt hem niet echt aan het praten. Nu denk ik aan een psychiater en een man. Het lijkt wel of hij vrouwen haat.
Natuurlijk weet ik dat wat hij zegt, de dingen, niet normaal is. Maar ik weet het niet, is hij gek ( nooit eerder iets van gemerkt), heeft hij een stoornis, psychose, wat dan ook.
Verder is hij tegen anderen rustig, doet niet agressief, etc.( op school, sportclub, bij vriendjes thuis, bij kennissen op bezoek, etc).
Iemand? Die dit herkent bij zijn kind of dit gedrag begrijpt dat volgens mij veel verder gaat dan gewoon pubergedrag.
Ik herken dit niet maar het is zeker geen normaal gedrag. Ik vind zijn uitspraken erg extreem. Doordat hij zich buitenshuis wel kan gedragen lijkt het erop dat het geen stoornis of iets dergelijks is. Blijkbaar zit er ergens frustratie die hij vooral thuis uit, maar wel op een hele extreme en destructieve manier. Het kan goed zijn om daar met een man over te praten. Het is in ieder geval belangrijk dat hij een klik heeft met zijn therapeut.
Overigens hoef je dit gedrag niet te accepteren. Ik geloof dat ik stopte met dingen voor mijn kind te doen als ik zo behandeld werd.
Hoi hoi,
de manier van gedragen is zeker niet oke, en kan me voorstellen dat het heel zwaar voor je is.
wat ik hier uit opmaak even heel kort gezegd, dat zoonlief erg moeite heeft met hoe hij met emoties moet omgaan zoals woede, sommige kinderen weten dit moeilijk te uiten en beseffen ook niet dat er een stukje jezelf inhouden bij zit.
Hij uit zijn woede op zijn allerhardst, wij zijn ook wel eens boos en uiten dat als volwassen mensen alleen weten we ook dat er een stukje inhouden bij zit, als wij alles zouden uiten als we echt boos zijn zouden we (die persoon ook flink uitschelden) maar wij weten dat je een deel kan uiten en een deel moet inhouden.
het lijkt erop dat zoonlief alle remmen los laat als hij boos is.
het lijkt me een goed idee dat hij helpt krijgt en van een man idd, want daar zal hij ook behoefte aan hebben, naast alles is het een puber en een jongen die allerlei ontwikkelingen doormaakt.
ik denk dat het goed is om het met hem over zijn emoties te hebben en tot hoe ver je die kan uiten en hoe je er zelf mee omgaat als mens, en daarnaast natuurlijk al het nodige waar nog aangewerkt moet worden met je zoon.
maar emoties is een lastig iets en zelfs wij volwassen worstelen daar nog mee, een kind heeft dit ook en de ene heftiger dan de ander.
ze weten niet goed wat ze nou voelen, waar komt die woede vandaan, adrenaline in het lichaam en gewoon niet weten hoe ze dat moeten uiten dus dan maar alle remmen los, daar moet nog wat hulp en begeleiding inkomen.
ik hoop dat jullie er een beetje uitkomen, en hopelijk met hulp gaat je zoon zich wat prettiger en rustiger in zn vel zitten, en kan hij ook wat beter zijn emoties besturen.
veel sterkte🧡
Nee dit is buitensporig. Juist dit "Verder is hij tegen anderen rustig, doet niet agressief, etc" vind ik zorgelijk icm zijn gedrag jegens jou. Dat maakt dat het niet een soort door hormonen gedreven driftbuien zijn maar dat het situationeel is, hij dus kan kiezen of beheersen.
Ik herken dit van personen in het cluster- b spectrum uit de DSMV: emotionele disregulatie stoornis. Maar er kan hier natuurlijk geen diagnose gesteld worden dus ik zou je dringend aanraden een andere psycholoog/ psychiater of de GGZ in te schakelen.
Niet alle psychologen kunnen door het preferente gedrag dat hij ook bij hen zal vertonen heen prikken.
sterkte
Bedankt voor de reactie’s van jullie allen.
Of hij agressief/boos bij anderen is heb ik nog nooit iets over gehoord. Alleen waar ik mij zorgen overmaak is dat hij juist op de andere plekken heel timide gedrag laat zien. Weinig contact durven maken, klasgenoten die pesten niet tegen in gaan, als hij de hond van iemand wil aaien moet ik of zijn vader het vragen. Het lijkt wel of hij alles inhoudt tot thuis.
Ik pik ook niet alles. Maar wil ook geen frustratie en ruzie de hele tijd.
Ook verteld hij nooit eerlijk als iets gebeurd of door hem gezegd is. Hij ontkent het dat hij het zei of deed.
Is hij soms wel rustig, zodat je met hem kan praten? Ik ben benieuwd wat hij er dan zelf over zegt. Dit is heel vreemd gedrag inderdaad, ik zou het zéker serieus nemen. En als deze psycholoog niet tot hem kan doordringen, misschien in overleg met de huisarts naar een ander? Of heeft je zoon daar zelf ook ideeën over misschien?
Ik herken het trouwens een beetje bij mijn dochter, maar bij haar zie ik er een cyclus in: een week per maand vreselijke woede-uitbarstingen, ik denk daarom bij haar eerder aan hormonale ellende.
Hij is geen prater maar als hij praat zegt hij meestal dat hij iets niet heeft gedaan of gezegd.
Vraag me af wat ik verkeerd heb gedaan dat hij zo een hekel aan mij heeft, zo voelt het.
Maar hij gaat dus wel naar een psycholoog? Dat is op zich positief. Misschien kun je via de psycholoog proberen verder te komen. Niet dat je moet gaan vragen wat ze samen bespreken natuurlijk (dat krijg je als het goed is ook niet te horen), maar je kunt haar/hem wel vertellen waar je mee zit, dat je geen vooruitgang ziet, dat je je zoon graag verder wil helpen. Wie weet wat je dan te horen krijgt. Misschien raadt de psycholoog wel een ander soort hulpverlener aan. Of krijg je tips voor jouzelf.
Komt daar niets uit, dan zou ik snel zelf andere hulp gaan zoeken.
Toen mijn dochter zwaar stuk zat en therapie volgde, mocht ik ook af en toe komen bij deze therapeut voor hulp voor mijzelf in de omgang met mijn dochter. Dat was heel fijn. Maar dit was dus wel een therapeut die mijn dochter ook enorm goed hielp, dus ik wilde daar niet weg.
Evenzootje schreef op 16-06-2021 om 20:23:
Bedankt voor de reactie’s van jullie allen.
Of hij agressief/boos bij anderen is heb ik nog nooit iets over gehoord. Alleen waar ik mij zorgen overmaak is dat hij juist op de andere plekken heel timide gedrag laat zien. Weinig contact durven maken, klasgenoten die pesten niet tegen in gaan, als hij de hond van iemand wil aaien moet ik of zijn vader het vragen. Het lijkt wel of hij alles inhoudt tot thuis.
Ik pik ook niet alles. Maar wil ook geen frustratie en ruzie de hele tijd.
Ook verteld hij nooit eerlijk als iets gebeurd of door hem gezegd is. Hij ontkent het dat hij het zei of deed.
Dat lijkt mij ook idd, zou hij dan alles opstapelen tot thuis omdat hij misschien thuis wel zijn emoties durft te uiten, en buiten niet?
Hallo, ik ben zelf 14 telt misschien niet mee maar goed. Ik wil best een paar tips geven als het helpt:
1. Praat met de mentor van zijn klas (stel vragen enz.) Ze zijn hier voor opgeleid en weten dus precies of er iets is veranderd enz.
2. Wees streng maar niet te streng, ik weet zelf hoe vervelend het is als mijn ouders zeggen dat iets niet mag. ( bijvoorbeeld stappen enz.) Maar ik weet ook dat niet alles kan en mag, bespreek dit met uw zoon. ( Ohja een extra tip, haal geen gebeurtenissen van u vroeger er bij. ik weet hoe irritant het is als je ouders je gaan vergelijken met mij.)
3. Zit hij veel achter de computer/ playstation? Ik ben er dan zo goed als mee gestopt, dit helpt heel veel. (Ik weet niet of dit bij anderen ook zo is.) Maar probeer hem van de computer af te houden.
4. Kijk naar zijn vrienden zijn hun van slechte invloed?
Veel succes, ik hoop dat u er uit komt met uw zoon,
groet Stijn
