Ze zit maar op haar kamer... (meisje 14)
Ik maak me nu toch echt zorgen. Mijn dochter van nu 14 is altijd al een 1 op 1 meisje geweest. Op de basisschool had ze een vriendinnenclubje van vier meiden, maar het liefst ging ze met haar beste vriendinnetje spelen.
Ze zit nu in de derde en vooral het eerste half jaar van de eerste klas vond ze het spannend vriendinnen te maken. Gelukkig bleven toen voor het eerst twee superleuke meiden slapen. In december van dat jaar, dus toen ze al dik drie maanden op school zat.
We zijn nu bijna twee jaar verder en ze hebben een club van 10 meiden die elkaar uitnodigt op verjaardagen. Heel sociale, leuke meiden. Maar mijn dochter spreekt zelden af.
Ze vindt het niet de moeite waard om na school een of twee uur af te spreken. Zegt ze. Ze zit ook hele weekenden alleen op haar kamer. Met dat bloedhete weer komt ze niet naar benden of buiten want beweert veel huiswerk te hebben (VWO)
Ik zie dat ze online wel aanwezig is, met onbekenden. Het voelt voor mij steeds naarder en eenzamer.
Hebben jullie ook kinderen die zowat niet afspreken?
Liefs
Hmm
Niet afspreken herken ik wel, maar de hele dag alleen op je kamer zitten vinden wij nooit goed.
bij jou?
Ik heb er eentje die het te spannend vond om buitenshuis af te spreken, maar toch een sociaal leven kon opbouwen omdat bij mij altijd alles kon. Wij werden zo'n beetje het clubhuis. Dat had zo zijn lastige kanten in een klein huisje met veel kinderen, maar het was ook erg gezellig. Nu durft dochter meer buiten te komen en spreken ze ook gewoon in de stad af.
herken allebei
Mijn kinderen spraken tot jaar of 15, 16 ook nauwelijks af buiten schooltijd. Ze hadden op school wel contact maar hadden geen behoefte aan contact buiten school. Nu is dat wel veranderd. Nog steeds zitten ze graag op hun eigen kamer. Ik vind dat verder geen probleem, ik vond dat destijds als puber ook fijn. Ik ga ze ook niet dwingen om s avonds naast mij op de bank te zitten.
In weekenden zaten ze niet hele dagen binnen of op hun kamer omdat er activiteiten (sport, toneel, werken, uitstapjes) in weekend gebeuren. Maar zeker in beginjaren van middelbare school spraken ze in weekend niet of zelden met vrienden af.
Nee niet dwingen
Haha. "Kom gezzzzellig op de bank met papa en mama"... Dat dus niet.
Maar wij laten wel merken dat het belangrijk is om verschillende dingen te doen. Binnen, buiten, samen, alleen, met en zonder beeldscherm etc. Ik bied soms aan om samen een film te kijken, of een cabaretier. Mijn man ging nog wel eens met hem basketballen of muziek maken. Of we gaan naar de stad, of op bezoek bij vrienden, samen muziek luisteren (elkaar nummers laten horen) of naar een museum dat hij leuk vindt, noem maar op. En al deze dingen deden we samen, maar we gaven hem ook suggesties om het alleen of met vrienden te doen.
Veel alleen op je kamer zitten kan prima, als je verder genoeg andere dingen te doen hebt. Als je hele dagen niet buiten komt als puber, omdat je niet wilt afspreken, dan is het fijn om iets aangeboden te krijgen, soms met enige dwang, zodat je genoeg meemaakt, genoeg beweegt en genoeg echt menselijk contact hebt.
Als. Madeleine het naar en eenzaam vindt, dan zou ik denken: geef je moederinstinct de ruimte en neem iets meer zelf de teugels in handen. Ook zonder vriendinnen is er nog wat te beleven.
huh moet ik hier nu ook weer een titel geven?
dank jullie wel voor de reacties. Ze is ook nog eens enorm in de puberteit en vindt alles stom. Vooral mij en haar vader. Ze is enig kind, dus dat maakt het ook eenzamer. Haar vader is bijvoorbeeld nu weer een week weg voor zijn werk. Wat Tamar zegt, hadden wij ook op de basisschool. Iedereen kwam aanwaaien, tot ze het niet zo spannend meer vond om buitenshuis af te spreken.
Ik kan haar ook nauwelijks bereiken (puber). "Je snapt het niet. Laat maar. Pffff." Ze weigert bijvoorbeeld om de hond mee uit te laten. "Kan niet, ik heb huiswerk." Maar een heel weekend huiswerk? Haar vriendinnen sporten nog in het weekend maar zij op woensdag en vrijdagavond.
En Emmawee. Ik doe ook regelmatig dingen met haar. En dan komt ze weer wat los, en kruipt daarna weer in haar schulp. Net heeft ze voor morgen een afspraak gemaakt, en dan komt dat meisje gelijk mee uit school en blijft eten. Ik helemaal opgelucht.
Ik heb zelf enorm veel sociale contacten en er ook behoefte aan. Ik denk dat zij dat sowieso minder heeft, en meer in zichzelf gekeerd is.
ik vind het lastig. Maar ben blij met jullie (diverse) reacties.
Zoon is zijn gehele middelbare schooltijd in mijn ogen eenzaam geweest. Nooit afspreken, nooit klasgenoten over de vloer, tenzij er voor een opdracht van school gewerkt moest worden.
Inmiddels studeert hij, is hij lid van een studentenvereniging, gaat naar danceparties (de jongen die nooit naar schoolfeesten wilde omdat er dan teveel herrie was!) en gaat hij na werktijd met collega’s uit.
Ik kan me je zorgen goed voorstellen, maar het kan dus vanzelf goed komen. Op school doet ze echt voldoende sociale vaardigheden op, ze sport dus daar komt ze weer andere jongeren tegen en online contact is ook contact.
Voor haar is dat blijkbaar voldoende, misschien kost dit haar al veel energie. Gun haar die rust.
En je zou bij de eerstvolgende ouderavond aan haar mentor kunnen vragen of er op school zorgen zijn op dit vlak.
Emmawee en madeleine
Aha, dan had ik jouw tekst verkeerd begrepen. Dat is ook wat wij hier doen. Maar ter geruststelling voor madeleine, sommige pubers zijn gewoon minder goed bereikbaar. En vinden alle dingen die je voorstelt "stom" of "te vermoeiend". Ik zou er niet teveel boven op zitten.
Ik snap je zorgen, maar....
Niet iedereen haalt positieve energie uit socializen.
Onze 12 jarige zit ook veel alleen op z'n kamer.spreekt zelden met vrienden af.
Als vrienden aan de deur komen stuurt hij ze weg met een smoes.
Mee op visite??hell no.
De hele week school en sport is al genoeg prikkels en contact. Daar moet hij echt van bijkomen.
chatten is ook een vorm van ontspanning. Dan ligt er ook geen druk op interactie en je kan lekker in je hoofd blijven zitten.
Ik herken het eigenlijk wel. Onder de mensen zijn zuigt mij ook enorm leeg.
Ik doe het wel, maar trek me ook graag terug, en heb eigenlijk maar weinig of geen drang om actief voor de lol af te spreken,naast de standaard dingen.
Maar op forums "kletsen" vind ik dan wel weer leuk 😄
Nee
Ik vind het prima, dat mijn kinderen weinig afspreken.
Ik vind het ook niet negatief, dus zal, als ze straks wel meer afspreken, niet zeggen: pff het is goed gekomen.
Wat mij betreft *is* het al goed.
Te veel huiswerk
Als ze zegt dat ze te veel huiswerk heeft, is het dan niet een idee om eens samen te kijken naar het huiswerk, en een planning te maken?
op zichzelf
Misschien is ze gewoon heel erg op zichzelf. Heeft ze niet zo'n behoefte aan gezelschap. Had ik ook als puber. Ik kon gillend gek worden van mijn moeder die maar "gezellig" aan me bleef trekken en me vervolgens gefrustreerd verweet dat ik "nou nooit eens leuk mee kon doen".
Ik voelde me juist zo fijn op mijn kamertje, in mijn eentje. Had wel een club waar ik op zat, dus echt geïsoleerd was ik nou ook weer niet, maar ik had ook school/opleiding, plus die club, en had die me-time hard nodig.
Nog steeds trouwens.
Niet teveel forceren.
Oh en
Hier ook VWO.
En ja, dat is best veel.
In ieder geval in de beleving van mijn dochter.
Effectief valt het best mee de tijd die ze eraan kwijt is. Maar zwaar is het toch en de druk eromheen is voor haar vrij groot. Daardoor ervaart ze relatief weinig ruimte voor andere dingen.
Daarom heeft ze veel tijd voor zichzelf nodig, om te ontspannen.
Ik denk dat je er te dicht op zit
Je dochter kiest haar eigen levensstijl. Ze heeft een groep vriendinnen en gaat naar verjaardagsfeestjes. Het gaat goed op school. Het enige dat ze niet doet, is veel met vriendinnen afspreken.
Mijn kinderen spraken tot en met 3e klas VO bijna nooit af met vrienden of vriendinnen. Daar hadden ze helemaal geen behoefte aan. Feestje waren er bij dochter wel, bij zoon niet.
Ik denk dat je dochter jouw afkeuring voelt. Laat haar gewoon met rust en vertel haar hoe trots je op haar bent. Dat ze haar leven zo goed voor elkaar heeft. En dat zonder ook maar één enkele 'maar'.
Het zou zomaar kunnen dat zo'n boodschap zonder 'maar' al moeilijk genoeg is voor jou. Dat is dan jouw leerpunt. Oefen vooral hardop voor jezelf, voordat je deze boodschap geeft.
het is niet waar!
Heb ik iedereen een persoonlijke boodschap teruggeschreven, overdenkingen, overpeinzingen en nieuwe inzichten, staat ie er niet.
Kan het nu ook niet 1 2 3 opnieuw doen. NAJAAAAA
Persoonlijke boodschappen zijn niet nodig hoor
Dat is veel te veel werk.
Het is wel leuk om te lezen wat je ermee gaat doen.
maarrr
de persoonlijke boodschappen omvatten óók wat ik er mee wilde doen. En wat ik zag al mijn valkuil.
We gaan eerst een paar dagen weg, en volgend weekend weer terug. Dan kom ik er graag op terug.
Online
Wellicht heeft ze moeite met haar vriendengroep, of niet genoeg aansluiting. Ik herken mezelf in het verhaal (van dochter). Veel ouders zullen telefoon als verspilling en asociaal zien, begrijpelijk, maar wellicht heeft ze hier betere aansluiting gevonden. Wellicht komt er een "echte" vriendschap uit voort. Pas op met dingen zoals "kom van die telefoon af", want mogelijk is dit voor haar de enige uitvlucht of heeft ze hier hechte vriendschappen of kostbare contacten.
Mocht je het niet begrijpen, dan licht ik het graag toe van uw dochters kant in hoeverre dat kan aangezien ik mij herken in haar verhaal.
Komt goed
Deed die van mij ook op het zorgelijke af. Nu (15) spreekt ze weer wat meer met mensen af. Ze heeft ook minstens één echte vriendschap aan het chatten overgehouden. Introverte mensen hoeven niet zonodig de hele tijd leuk weg met vrienden. Van uithuiziger types hoor ik verhalen over rare dingen die mijn dochter veilig thuis niet meemaakt (samen drugs en pillen gebruiken, ongelukken op straat, enz.).
Ieder kind is anders
Ik snap dat je je zorgen maakt omdat je zelf een vrouw bent die energie krijgt van sociaal contact. Het zou natuurlijk gewoon kunnen dat jouw dochter niet eenzaam is, maar gewoon gelukkig is zo. Ik denk dat je haar ook de ruimte moet geven om zichzelf te zijn en haar vooral niet het gevoel moet geven dat ze raar is of dat haar gedrag niet normaal is. Sommige kinderen voelen zich heel prettig in hun eentje en willen helemaal niet gedwongen worden om sociaal te doen buiten schooltijd. Het komt allemaal vanzelf wel goed en misschien heeft ze nu even behoefte aan tijd voor zichzelf en is het over een jaar of 4 een enorm feestbeest.
-knip-
Ancvk.png schreef op 24-04-2023 om 13:51:
-quote verwijderd-
Je reageert op een topic uit 2018, ik denk niet dat ze het nog lezen.
