witte vlekken fobie
hey allemaal, ik ben een meisje van 15 jaar en heb niet zo een goede band met mijn ouders, vandaar dat ik hier mijn verhaal wil doen. Vorig jaar was ik een keer met vrienden in de stad, op een gegeven moment pakte ik een joggingsbroek uit het rek waar allemaal witte vlekken inzaten. EErder had ik een verhaal gehoord van mensen die zwanger werden zonder seks te hebben. De gedachte in mijn hoofd maakte ervan dat die witte vlekken weleens sperma konden zijn en van deze gedachte kon ik niet afkomen. Nu heb ik dus een angst voor sperma ontwikkeld. Ik heb die dag niet mijn handen kunnen wassen en heb zo dus verschillende dingen aangeraakt. Nu ben ik dus bang dat er sperma op mijn spullen zit etc. Ik heb gewoon constant paniek, maar durf er met niemand over te praten omdat ik me ervoor schaam. Maar hoe groot is daddwerkelijk de kans dat dat sperma was en kon het dan wel op mijn handen komen? Ik weet dat sperma na een paar minuten al dood is maar ik ben gewoon bang dat het dan op mijn handen zit en zo in mijn haar komt of op de rest van mijn lichaam en kleding en spullen. Kan iemand hier me helpen of een helpende reactie geven?
Beste Noaatje, het is heel goed dat je zelf al een heel eind beseft dat het niet 'terecht' is, je angst en paniek. Het is niet iets om je voor te schamen hoor. Het voelt natuurlijk 'gek' maar het komt wel meer voor dat mensen bang zijn voor dingen waar je niet echt bang voor hóeft te zijn. Wat jij beschrijft wordt ook wel smetvrees genoemd en je bent echt niet de enige die daar last van heeft. En laten we wel wezen: als je zomaar ineens in een winkel de associatie krijgt dat er sperma zit op een kledingstuk dat jij hebt aangeraakt, is dat ook niet een heel frisse gedachte. Ik kan me voorstellen dat je daar eens flink van moet griezelen. Het is alleen helemaal niet fijn dat die gedachten de hele tijd maar in je hoofd zijn blijven hangen en je er nog steeds zoveel hinder van hebt. Dat is ook niet realistisch natuurlijk: er slingert gelukkig niet overal sperma rond! Maar de gedachte is nou eenmaal in je hoofd blijven steken en soms hebben mensen wat hulp nodig om met dat soort gedachten om te leren gaan.
Ik denk dat je het beste eens naar je huisarts kunt gaan. Die zal dit echt niet gek vinden. Je kunt zonder dat je ouders het weten een afspraak maken en de huisarts mag het ook niet tegen je ouders vertellen zonder dat jij daar toestemming voor geeft. Misschien is een geruststellend gesprek met de dokter genoeg of kan die een paar tips geven. Misschien is het belangrijk er eens wat dieper op in te gaan. Dat kunnen wij natuurlijk zo niet weten. Maar de huisarts kan daar wel achter komen door er met jou over te praten. Het zal al een hele opluchting zijn om het een keer tegen iemand te kunnen vertellen!
Dus Noaatje, trek de stoute schoenen aan en bel de huisarts voor een afspraak. Die kan jou vast op weg helpen naar een oplossing.
Mija, wat omschrijf je dat goed! Als noaatje niet wil spreken over de sperma? Lijkt mij best lastig voor zo'n jong iemand. Je moet wel proberen zo snel mogelijk hier een eind aan te maken anders wordt het van kwaad tot erger denk ik. Probeer het probleem 'aan te gaan' en dingen die wit zijn, aan te raken. Probeer dan rustig te ademen, de juiste gedachten te hebben en tegen jezelf te zeggen: zie je er is niets aan de hand. Het lastige is met fobieën, dat de gevoelens als vanzelf opkomen. Denk bijvoorbeeld er aan als je moet vluchten voor een stier: dan ga je niet nadenken! De hormonen zorgen ervoor dat je gaat rennen. Daarom is het lastig het tegen te houden. Je moet de associatie wit-angst dus omturnen. En als het niet lukt, inderdaad, huisarts of vriendin of ouders.
