warmte
Vrijdagavond is mijn zoon van 16 voor een week naar Italië vertrokken.
Een normaal gesproken verlaten parkeerplaats, stond nu vol met pubers, ouders en broers en zussen. Het was donker, en het miezerde. Ik knuffelde mijn boomlange puber, en stond te wachten tot de bus vertrok. Tijd genoeg om om me heen te kijken. Overal waren pubers die hun ouders een zoen gaven, broer en zussen knuffelden. Een vader gaf zijn zoon een dikke klapzoen, en zei dat het de komende week wel stil zou zijn. Het voelde zo warm op die koude, donkere parkeerplaats! Al die pubers die zich knuffels lieten welgevallen, en broers en zussen omarmden. Ik was ineens ontroerd door dit 'normale' gedrag. We horen in de media eigenlijk alleen maar over kapotte gezinnen, pubers die teveel drinken en brutaal zijn enz. enz. Maar wat ik vrijdagavond zag is normaal. Gelukkig.
Ga nooit weg zonder een zoen
Ieder huisje heeft zijn kruisje en niets gaat altijd even vlekkeloos. Maar het normale is zeker dat we allemaal erg veel van onze kinderen houden. Ook de brutale lastige puber wordt de komende week gemist. Het doet me een beetje denken aan bijvoorbeeld een 25 jarige huwelijksfeest van een echtpaar dat soms samen door diepe dalen is gegaan. Maar op deze feestavond zien we alleen hun geluk toch?
Wij hebben wel een periode gehad
dat we een week vakantie van onze oudste als een week 'rust' zagen. Even geen strijd, even een prettige sfeer. Uiteraard voelde ik me daar meteen ook weer schuldig over. Gelukkig ligt die tijd alweer een aantal jaren achter ons.
Inderdaad!
Wij hebben net zo'n week achter de rug. Man en zoon botsen vaak en nogal heftig, dus dit was best een verademing. Het afscheid was hier dan ook niets bijzonders, puberzoon wilde niets liever dan een week weg en wij vinden het wel lekker rustig... Wij hebben hem ook niet weggebracht naar school, gelukkig was er een andere ouder die bereid was onze zoon op te halen om half één 's nachts (de bus zou om half 2 vertrekken). Ik moest nl wel de volgende morgen weer naar m'n werk. Zaterdagochtend heb ik hem wel opgehaald (om 6 uur 's ochtends 
)en daar zag ik gelukkig wel wat jij ook gezien hebt Bellefleur, pubers die ouders en broer/zus omarmen en welkom thuis geheten worden. Het was wel een behoorlijk duffe boel na een nacht vrijwel zonder slaap (rond middernacht op de boot van Dover naar Duinkerken en daarna nog een paar uur rijden). En nu is het herfstvakantie en is man een week op reis, dus weer lekker rustig.
Marjoleine
Grappig
Ik herken 't ook wel.. mijn stoere 17-jarige toen vertrok met de bus naar zijn school-weekje buitenland zonder openbare genegenheidsbetuiging naar mij of broertje. Maar toen ik 'm na die week 's ochtends vroeg, na een nacht in de bus, weer op kwam halen rende hij min of meer naar me toen en kreeg ik een knuffel... Geweldig..
even vragen van te voren
Ik vraag het mijn kinderen van te voren, thuis al, als ze met school een weekje weg gaan.
Wil je hier een dikke knuffel of bij de bus?
Dan hoeven ze zich ook geen valse schaamte te voelen als ze het toch niet zo durven met al die andere knapen erbij.
Meestal zeggen ze, eerst hier maar ééntje, en bij de bus zie ik het wel...
Jammer
Jammer dat dit draadje naar puberteit is verhuisd. Het gaat mij niet om de pubers, het gaat me om de gezinnen. Al dat gedoe om Jeugdzorg, gezinsdrama's in de krant. Ik wil graag duidelijk maken dat dat allemaal uitzonderingen zijn. En dat de meeste gezinnen warm en liefdevol zijn. En dan maakt het niet uit hoe oud die kinderen zijn.
'recente inhoud'
hoi Bellefleur,
een van de voordelen van het nieuwe forum voor mij is dat ik nooit meer in rubrieken kijk voor nieuwe draadjes, maar alles via 'recente inhoud'bekijk. Het leuke daarvan is dat ook postings van rubrieken die niet vaak bezocht worden, boven water komen. Dus misschien is verplaatsen minder erg dan vroeger.
Groet,
Angela
in het echt
Mooi he?! We horen in de media inderdaad veel te veel over de problemen. Terwijl de realiteit is, dat blijkt in alle onderzoeken die ernaar gedaan worden, dat nederlandse jongeren tot de gelukkigsten van de wereld behoren en verreweg de meesten zelf zeggen dat ze een prima band met hun ouders hebben.
Gelukkig maar. Ik vind ook niets schattiger dan die lange veulens die hun ouders een knuffel geven.
