Waarom nou toch dat drama? Puber kan niet rustig iets aangeven
Mijn dochter van bijna 14 is altijd een temperamentvol kind geweest. Ze heeft een tijd gewelddadige driftbuien gehad, maar die zijn gelukkig voor de puberteit gestopt. Daar hebben we ook externe hulp bij gehad.
De laatste tijd is het weer constant drama. Vandaag ontplofte ze om een klein dingetje en uiteindelijk kwam eruit dat ze geen zin had in ‘die kutfysio’ en er niet meer heen ging. Dan heeft aandringen ook geen zin meer, dus ik heb de fysio maar afgebeld en afgezegd (en mag de rekening tegemoet zien).
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, elke keer dat drama. En altijd om dingen die ze ook gewoon normaal kan aankaarten, en waar ik haar echt niet toe zal dwingen. Kennelijk heeft ze het idee dat ze haar wensen wat extra kracht moet bijzetten omdat ik anders niet luister of zo?
Moet ik hier nu weer iets mee? Het ging juist zo goed en dan ineens drie uitbarstingen in twee weken. Sinterklaasstress, toe aan vakantie, stukje verdieping van de puberteit?
Externe hulp
Is het een idee om de externe hulp weer op te zoeken? Of anders vitamine B?
Tsjor
Vitamine B?
Externe hulp heeft ze geen behoefte aan. Dat kost haar dan weer een vrije middag en volgens haar is er niets aan de hand.
Was je suggestie voor vitamine B serieus bedoeld?
Misschien had ik beter onder mijn vaste naam kunnen posten, voor meer reacties.
Ja maar
Externe hulp heeft zij geen behoefte aan?
‘Moet ik nu hier weer iets mee’?
Misschien interpreteer ik je verkeerd hoor... maar...
Het gaat toch ook om jou? En wat jij vindt? En/of eventuele andere huisgenoten? Als jij je zorgen maakt of het belastend vindt dan is dat aanleiding om er iets op te ondernemen. En natuurlijk kun je haar niet dwingen om hulp aan te nemen maar wellicht zijn er andere wegen? Kan je iets in de interactie/gezinsdynsmiek veranderen? Er zijn verschillende boeken hierover die hier op OO worden aangeraden, die al geprobeerd ? Het explosieve kind is eentje van geloof ik.
Of denk ik nu heel verkeerd?
Labiel?
Drie uitbarstingen in 2 weken, geen idee hoe lang die duren en of ze een lange nasleep hebben en hoe heftig ze zijn, maar qua aantal niet extreem.
Wel fijn als je iets kan ombuigen als je de oorzaak weet en kan begrijpen.
"Sinterklaasstress, toe aan vakantie, stukje verdieping van de puberteit?"
Ik denk bij dit rijtje ook nog "hormonen". PMS? Zou ook kunnen bij een 14 jarig meisje?
Iets voor elkaar krijgen
Je zegt: “ Kennelijk heeft ze het idee dat ze haar wensen wat kracht bij moet zetten...”
Mijn jongste zoon is ook zo’n temperamentvol kind met een periode achter de rug van veel en heftige driftbuien.
Ik had ook vaak het gevoel dat hij zijn boosheid gebruikte om zijn zin door te drijven. Maar als ik dat opperde werd hij altijd heel verdrietig, want dat is het niet. Het lukt hem dan gewoon niet zijn boosheid en frustratie onder controle te krijgen, maar hij doet het niet om zijn zin te krijgen.
Ik vermoed dat dit bij jouw dochter ook het geval is?
Het helpt mij altijd om mijzelf daar steeds weer aan te herinneren: hij doet het niet expres. In zekere zin overkomt het hem. Als ik zo denk, lukt het mij om anders (rustiger, minder verwijtend) te reageren, en dat helpt om de buien niet te laten escaleren.
Het klinkt mij heel logisch dat puberteit, sinterklaas en zo misschien nog wel meer factoren haar wat prikkelbaarder maken.
Ik denk: je moet er misschien iets mee in de zin van: accepteren dat dit haar gevoelige punt is en dat het af en toe zal opspelen. En zelf kalm blijven, rust inbouwen waar dat kan voor haar en accepterend zijn (ik weet hoe moeilijk dat kan zijn in het oog van de storm....)
Groeten kaatjecato
Bespreken?
Heb je dit gedrag al eens met haarzelf besproken, op een rustig moment? Je kan dan even heel rustig en liefdevol vragen wat er met haar aan de hand is tijdens zo'n aanval. Haar antwoord is misschien verhelderend en ook helpend voor jou om te weten hoe je het beste kan reageren.
Rust
Ik ben altijd de rust zelve maar dat was een paar jaar geleden nu juist het probleem. Ik ben zo weinig emotioneel qua uiterlijk dat het voor haar lastig was om er doorheen te prikken en zien dat dingen mij iets deden. Klinkt wat vaag, maar in feite voelde ze zich niet gehoord.
Nu ging dat een heel stuk beter maar de laatste uitbarsting kwam zo onverwacht. Ik was echt een beetje uit het lood geslagen. We hadden een miscommunicatie, ik hoor slecht (fysiek), zij articuleert slecht, dus ik gaf twee keer de verkeerde reactie. Toen was het ineens mis en stampvoette ze naar haar kamer. Dan kan het gerust een uur duren voor ze weer aanspreekbaar is. Het was ook een opstapeling, omdat ze die fysio-afspraak had waar ze geen zin in had.
Misschien is dat wel heel ‘normaal’ voor emotionele types, en moet ik al blij zijn dat ze geen geweld meer gebruikt, maar ik trek het slecht.
