Vriendinnetje van zoon zegt dood te willen
Zoon (net 13 jaar) was vanmiddag met twee vriendinnetjes even buiten (allemaal groep 8). Kwam een beetje sip binnen, en bleef dat ook. Uurtje geleden met naar bed gaan vroeg ik hem of er iets aan de hand was. Toen vertelde hij dat één van de meisjes waar hij vanmiddag had afgesproken vertelde dat ze weleens denkt aan zelfmoord plegen. Omdat ze het gevoel heeft dat niemand om haar geeft en omdat haar schoolvriendinnen haar vaak kwetsen.
Voordat ze dit vertelde, had ze zoon en dat andere meisje laten beloven dat ze niets zouden doorvertellen..
Zoon moest huilen, maakt zich zorgen en voelde zich klem zitten tussen zijn belofte om haar ‘geheim’ niet door te vertellen en zijn eigen gevoel dat haar ouders ervan moeten weten. Ik heb hem bevestigd in dat het goed is dat hij dit hele verhaal deelde met mij, en samen hebben we bedacht wat hij zou kunnen doen. Hij heeft haar uiteindelijk geappt dat hij zich zoveel zorgen om haar maakte dat hij niet anders kon dan het aan zn moeder vertellen. En erop aangedrongen dat zij het zelf tegen haar ouders of anders tegen de juf vertelt. Uiteindelijk heeft ze beloofd dat te gaan proberen.
Ik heb zoon beloofd om niet zonder dat hij ervan weet contact te zoeken met juf of ouders van dat meisje. En benadrukt dat hij het goed gedaan heeft, trots mag zijn op zichzelf en ook mag proberen om het nu verder los te laten. Hij ligt nu lekker te slapen (gelukkig!). En ik vraag me af: Hoe nu verder? Iemand een idee?
Idee van zoon is om af te wachten tot woensdag of donderdag en als ze dan thuis niets gezegd heeft wil hij aanbieden dat hij het tegen de juf kan zeggen of dat ik haar ouders kan bellen.
nou
Dat heb je top opgelost. Je zoon is een gevoelig en zorgzaam kind, denk ik zo maar!
Misschien is het een idee om mee te gaan in zijn voorstel en daarbij hem te adviseren om even wat extra (app)contact met dat meisje te houden. dagelijks of zo. In de hoop dat hij zich niet te verantwoordelijk gaat voelen.
vergelijkbaar
wij hebben hier een aantal jaar geleden iets vergelijkbaars meegemaakt.
dochter kwam in paniek naar mij toe waar ik heel blij mee was.
samen met dochter kwamen wij op het idee om dochter samen met het vriendinnetje met de meester te laten praten.
Daardoor voelde het meisje zich gesteund en wist dochter dat ze het ook vertelde en dat er actie ondernomen werd. Daarna heb ik in overleg met dochter een berichtje gestuurd naar de ouders van het meisje, ik wist wat er daar speelde en we hadden wel vaker contact. We hebben het meisje ook vooraf verteld dat we dat gingen doen en waarom.
Inmiddels een aantal jaar verder gaat het goed met het meisje en zijn ouders en meester blij met dat we het gemeld hebben en hoe we dat gedaan hebben door het meisje er steeds bij te betrekken zonder het verder aan de grote klok te hangen.
hier een poging
en een andere vriendin heeft het meisje gered. Het hele gebeuren heeft mijn dochter, die toch al schuchter was, flink achterop gezet.Kijk dus ook goed uit voor je eigen kind.
Ik denk juist
Dat wat juf Ank schrijft ervoor zorgt dat hij zich juist verantwoordelijk gaat voelen. Ik zou dit echt meer aan de volwassenen overlaten en hem niet stimuleren extra te appen met haar.
Dit soort problemen zijn te groot voor een kind om voor zich te houden. Heel goed dat je zoon ermee naar je toe is gekomen, dat zou ik ook zeker tegen hem blijven zeggen.
Ik zou verder het plan van jouw zoon volgen. Het klink alsof hij er op een goede manier mee bezig is en vinger aan de pols gaat houden of ze het inderdaad gaat bespreken. Wanneer dit haar niet lukt, kan hij aan haar voorstellen het samen aan de juf/meester te vertellen. Misschien helpt dit haar.
Ken jij de ouders van de meisjes? Misschien is het goed om wel contact te leggen met de ouders van het andere meisje dat erbij betrokken is. Mogelijk heeft zij er ook thuis iets over gezegd, of juist niet en zit ze er heel erg mee.
ja volwassen probleem
En toch moet je een kind ook niet ontnemen zich te gedragen zoals een vriend zich behoort te gedragen. Daardoor adviseerde ik ook dit te doen en goed in de gaten te houden of hij zich niet al te verantwoordelijk gaat voelen. En te laten voelen dat je hem helpt en steunt.
En anderzijds is dit toch ook wat bij het leven en bij vriendschap hoort: blij zijn met die ander en samen lol hebben, maar er ook voor elkaar zijn als het nodig is. Ook als je dertien bent.
En qua geheimen
Heb ik de kinderen altijd voorgehouden dat ze leuke en fijne geheimen voor zichzelf mogen houden.
En dat ze geheimen die niet fijn zijn áltijd met mij of hun vader mogen delen.
Dankjewel
Dank voor de reacties tot nu toe!
Ik ken de ouders van beide meisjes eigenlijk niet/nauwelijks. Dat maakt de drempel om contact te leggen wel wat hoger merk ik. Zoon zou het liefst samen met haar naar de juf gaan, maar ze zitten t/m 8 juni in verschillende shifts op school en zijn dus niet tegelijk op school aanwezig om met de juf te praten.
Voor nu volgend we idd even het plan van zoon. En dan maar hopen dat ze het de komende dagen zelf gaat bespreken met haar ouders...
Ik ben zeker erg trots op zoon, en vind het fijn om te zien hoe hij er wil zijn voor dit vriendinnetje. Ook als het niet alleen maar lol maken en gezellig is... Ik maak me echter wel zorgen over of hij zich niet te verantwoordelijk zal voelen. Hij heeft haar vandaag geappt en op haar verzoek hebben ze elkaar buiten ook weer even kort gesproken (daarna moest zoon naar voetbaltraining dus er was weinig tijd).
Ik ga het goed volgen en heb zoon op het hart gedrukt dat hij het direct zegt als hij zich er vervelend bij voelt of zich teveel zorgen gaat maken. Dan ga ik hem beschermen. Want ik vind het nogal wat voor een jochie van 13 jaar, om hiermee al geconfronteerd te worden op deze leeftijd...
