Vriend van zoon heeft gestolen op werk
mijn zoon (17) heeft mij in vertrouwen vertelt dat een vriend van hem regelmatig geld steelt op zijn werk. Hoe of wat weet zoon niet (of vertelt hij niet), maar dat het gebeurt vertelde hij nav een vraag van mij over hoe hij en vriend aan geld kwamen om uit eten te gaan bij de Japanner. Dat heeft die vriend dus betaalt, vermoedelijk (deels) van gestolen geld.
Mijn eigen zoon is nogal een big spender, heeft altijd geld tekort en kan nogal impulsief zijn. Ik ben een beetje bang dat hij het wel aantrekkelijk vindt om ook makkelijk aan extra geld te komen. Hijzelf zegt dat ie er natùùrlijk niet over peinst om te gaan stelen en dat ie het gedrag van zn vriend zeker afkeurt. Hij heeft dat (naar eigen zeggen) ook tegen hem gezegd, en ook genoemd dat de gevolgen als ie betrapt wordt niet mis zullen zijn. Maar verder wil hij er buiten blijven. En ergens snap ik dat ook.
Mijn vraag is, wat zouden jullie doen in deze situatie? Afspreken met zoon dat ie niet meer mee profiteert van het gestolen geld en verder laten? Ouders van die vriend inlichten (wat onze relatie met zoon zeker geen goed doet), of iets anders?
Afspreken met zoon dat ie niet meer mee profiteert van het gestolen geld en verder laten?
Dit ja.
Aangeven dat het dom is, gevolgen laten inzien wat als vriend gepakt wordt, aangeven dat je zoon wel vertrouwt en dat het fijn is dat hij eerlijk was.
Ga vooral niet de ouders inlichten. Dat doet de band met je zoon niet goed (schending vertrouwen) en met zijn vriend niet
Ik had vroeger ook een collega die sloffen sigaretten jatte bij de supermarkt waar we werkten. Ik wilde er niks mee te maken hebben, maar wilde ook zeker niet iemand erbij naaien, want de gevolgen voor mijzelf vond ik zwaarder wegen (we waren 19)
Afspreken dat je zoon niet meer mee profiteert, het is namelijk strafbaar. Wel slim van die "vriend", daarmee zorgt hij dat je zoon medeplichtig is.
Ik zou het bedrijf (anoniem) op de hoogte stellen. Ooit een stelende collega gehad 
Ik zou je zoon vragen wat hij daar zelf van vindt en ook wat hij ervan vindt om willens en wetens mee te profiteren van gestolen geld? Waarschijnlijk vindt hij dat niet zo netjes en geen goed idee voor een volgende keer.
Ik zou hem ook meegeven wat jullie ervan denken en wat de gevolgen, zowel thuis, als op werk en juridisch (kunnen) zijn.
Als het mijn zoon was zou ik het wel graag willen weten. Ken jij de ouders ?
Hij keurt het gedrag van die vriend af, maar gaat vervolgens wel uit eten van dat geld? Hoe werkt dat in zijn morele compas?
Boarn schreef op 02-03-2025 om 22:50:
Hij keurt het gedrag van die vriend af, maar gaat vervolgens wel uit eten van dat geld? Hoe werkt dat in zijn morele compas?
Precies... afkeuren maar wel accepteren dat het etentje betaald is met gestolen geld. Maar verder wil hij erbuiten blijven volgens T@sje, en dat snapt ze ook.....
Wat T@sje blijkbaar niet snapt is dat zoon er midden in zit, medeplichtig en strafbaar is. Hij accepteert immers "cadeautjes" die gekocht zijn met geld dat afkomstig is van diefstal.
Ik geloof niet zo direct dat zoon officieel medeplichtig kan worden gesteld omdat hij van het gestolen geld mee uit eten is gegaan. Tenslotte is het zijn woord tegenover woord van vriend dat zoon wist dat het gestolen geld diende om Japans eten te betalen.
Maar dat neemt totaal niet weg dat hij moreel hetzelfde soort gedrag vertoont als zijn vriend: een etentje betalen met geld dat vriend niet rechtmatig heeft bekomen.
Ouders vriend contacteren zou ik niet doen. Voor het zelfde geld (past in deze context wel!) vragen de ouders waar jullie je mee moeien. Ik hield het bij de verantwoordelijkheden waar jullie wel recht van spreken hebben: een ernstig gesprek met zoon en de vraag of het eten goed gesmaakt had als hij wist dat het ordinair gestolen was.
De eerste vraag die ik mezelf zou stellen is: waarom vertelt die jongen dat aan je zoon. Dus als ik je zoon was zou ik aan vriend vragen: waarom vertel je dat mij? Door die vraag komt hij dat misschien te weten. En maakt hij duidelijk dat dit niet een normaal onderwerp is voor hem en niet zeker weet of hij daarin betrokken wil worden.
Ik zou niet willen dat mijn zoon profijt zou hebben van het gestolen geld van zijn vriend. Hij zou van mij direct zijn deel van de rekening moeten betalen aan zijn vriend. Hij wil er buiten blijven doe dat dan ook, want aannemen van iets wat betaald is met gestolen geld is ook gewoon verkeerd.
Je zoon er dmv een etentje van laten profiteren vind ik gewoon heel fout als ouder moet je hier tegen optreden.
Je weet dat dat geld geen zuivere koffie is door zo iets aan te nemen onstaat er ook een ongemakkelijk situatie. Nu kreeg je zoon het gratis maar misschien moet hij er de volgende keer iets voor doen, want het is niet echt duidelijk waar het geld vandaan komt.
Hoe weet je ook zeker dat je zoon niet zelf over cash geld beschikt wat niet met eerlijk werken verdient is.
Boarn schreef op 02-03-2025 om 22:50:
Hij keurt het gedrag van die vriend af, maar gaat vervolgens wel uit eten van dat geld? Hoe werkt dat in zijn morele compas?
Ik denk dat dat kompas nog niet zover ontwikkeld is dat zoon doorheeft dat dat niet in de haak is. En daar heb je als ouder wel een taak. Niet alleen om te zeggen "als je het stelen afkeurt mag je ook het etentje niet aannemen", want mogelijk ziet hij dat verband nog niet eens.
Maar je kunt ook uitleggen dat hij nu niet meer die vriend kan aanspreken op dat stelen. Want dan zal vriend ook zeggen "he, hou je snavel, want je eet er wel lekker van mee". Dus door het aan te nemen verliest hij zijn recht van spreken. En de volgende keer kan hij dan ook gevraagd worden eens een klusje te doen in ruil voor die etentjes. Misschien niet direct stelen, maar wel even geld in bewaring nemen of zo. En zo word je erin gezogen. Dus als je er buiten wil blijven, moet je er ook écht buiten blijven.
Als hij het principe niet snapt, dan snapt hij misschien wel de oorzaak-gevolg-redenering.
ik zou zeggen:"Als je vriend steelt zijn de risico's ook voor hem. Veel geld is natuurlijk lekker maar het is niet handig want je kunt gedoe krijgen voor je toekomst. Ik vertrouw erop dat jij de juiste keuzes maakt Kareltje. Stelen is verslavend, steeds meer of vaker en dan BAM je kop eraf."
En laat ze verder het uitzoeken en het opmaken.
Als ik een man zie stelen, en dat zie ik wel eens, zeg ik niks. Ik denk jij neemt dit risico, dan gun ik je jouw winst straks. Ik weet nog de stress en de kick die het met zich meebrengt. Vroeger als jonge meid deed ik het wel eens en steeds vaker en meer en toen werd ik betrapt. Wat een schaamte en schande was dat. Ik heb er gelukkig niks permanents aan overgehouden door mijn lieve koppie waarschijnlijk. Ik deed het erna nooit meer.
Moeder Kareltje,
Er is geen reden om iemand iets te gunnen omdat hij een risico neemt.
Een verkrachter neemt ook een risico.
Poetin nam ook een risico toen hij Oekraïne binnenviel.
haarklover schreef op 03-03-2025 om 19:50:
Moeder Kareltje,
Er is geen reden om iemand iets te gunnen omdat hij een risico neemt.
Een verkrachter neemt ook een risico.
Poetin nam ook een risico toen hij Oekraïne binnenviel.
Oke even aanpassen. Ik vind dat als het om geld of bier en dergelijke gaat van een supermarkt.
Een vrouwenverkrachter zou ik zeker verlinken of tegenhouden als ik dat kon. Bij mijn voorbeeld zie ik geen persoonlijke schade. Er wordt elke dag gestolen van de supermarkt. Dat is al ingecalculeerd.
Trouwens, TO, je had als titel misschien beter genomen: vriend zoon steelt op het werk. Als je schrijft 'heeft gestolen' lijkt het of een eenmalige actie is geweest, maar nadat ik je OP nog een keer las, is het bij vriend een systeem geworden. Mijn opmerking is geen haarkloverij van mij hoor. En waarschijnlijk gaat het een tijd goed en wordt hij driester en driester tot hij toch een keer tegen de lamp loopt.
En misschien heeft hij het, behalve tegen jouw zoon, ook nog aan anderen verteld. Dom, in alle opzichten.
Dank voor jullie reacties tot zover. Ga zoon even laten meelezen...
