voor het eerst verkering
Hallo,
Mijn dochter (14) heeft voor het eerst "verkering". Tussen haakjes want ze hebben elkaar alleen via Skype gezien, hij woont in het buitenland.
Het is een onwijs lief en leuk joch, ook 14 jaar oud,ook zijn eerste verkering en hij is stapelverblind op mijn dochter. En daar is nu dus een probleem ontstaan.
Ze wordt helemaal kriebel en geïrriteerd van alle "i miss you" en "i am glad you are in my live!" en de "i love you!"s per dag. Hij blijft haar de hele dag door dit soort berichten sturen.
Dochter heeft er, na herhaaldelijk duidelijk gemaakt te hebben dat het wel iets minder mag, genoeg van en wil het uitmaken. En daar heb ik als moeder ineens moeite mee heb ik ontdekt 😕
Hij is zo leuk, zo aardig, zo lief en ik merk dat ik het gewoon zielig vind voor die jongen!
Dit is weer een hele nieuwe fase die ik ga beleven als moeder van een tienerdochter 😁 Is dit herkenbaar voor andere moeders of ben ik nou weer zo'n aparte hier in?
ehm
Jullie hebben hem nooit in levende lijve gezien, hij is extreem klef (zelfs zo erg dat je dochter het al weer zat is) en jij vind hem "onwijs lief en leuk"?!
Ik zou zeggen: wees blij dat je dochter zo verstandig is. En verder zou ik me er vooral niet mee bemoeien.
verstandige dochter
Je dochter geeft grenzen aan wat zijn klefheid betreft en jij hebt er moeite mee en vindt het zielig? Met alle respect, maar ik vind jouw dochter het verstandigst!
Hoho!
Ik bemoei me helemaal nergens mee, vraag ook niet om adviezen hoe IK hier mee om moet gaan! Ik vraag me alleen af of er meer moeders zijn die herkennen dat deze fase ook weer nieuwe inzichten geeft in mijzelf? Het is meer een stukje nostalgie bij mijzelf denk ik dat haar eerste "verkering" nu eindigt. Ik vind het grappig en raar om te merken hoe het door leeft bij mij. Ik had dit dus niet verwacht van mezelf als pubermoeder. En daarover vraag ik dus of meerdere moeders dat herkennen.
Oefenen
Wat goed dat je dochter haar grenzen aangeeft! Hij luistert niet, dan zal ze het misschien duidelijker moeten zeggen en anders zijn er consequenties. Logisch toch? Deze prille verkeringen zjin oefenmateriaal, je dochter leert dingen waar ze haar leven lang plezier van zal hebben. Je grenzen kunnen aangeven is heel belangrijk in een succesvolle relatie. Je kunt haar wel leren hoe ze goede ik-boodschappen geeft: als jij me zo vaak berichtjes stuurt, dan word ik geïrriteerd. Je denkt misschien dat het leuk is, maar het heeft het omgekeerde effect. Zou dat haar helpen?
Herkenning
Hier wel wat herkenning, maar bij ons was de situatie heel anders. Dochter had al bijna een jaar verkering dus jongen kwam al een tijd bij ons over de vloer. Was een wat onhandige jongen af en toe, maar ik had wel met hem te doen. Inderdaad ook veel te klef en liep altijd achter dochter aan en claimde haar veel teveel. Totdat zij het zat werd en het uitmaakte. Zat er toen al een tijdje aan te komen.
Ik heb er best een tijdje 'last' van gehad dat hij niet meer kwam en zo. Liet dit niet aan dochter merkte en steunde haar in haar beslissing, die ik overigens volkomen terecht vond. Maar ergens hecht je je toch ook als ouder aan zo'n jongen.
In jouw geval kan ik me er minder bij voorstellen omdat je de jongen nog nooit hebt gezien. Hij kan in zijn berichtjes wel heel schattig overkomen, maar je weet niet hoe hij in het echt is.
Ik zou in ieder geval je dochter steunen in haar beslissing en haar helpen met duidelijk te maken wat ze bedoelt. In het Engels kan dit nog net een beetje lastiger zijn. En jongens die geobsedeerd zijn van een meisje zijn vaak lastig te bereiken.
hoe kan je hem nu leuk vinden
Als je hem nog nooit hebt ontmoet???? sorry maar dat snap ik totaal niet.
nostalgie
... naar toen je zelf puber was en je eerste vriendjes had. Dat gevoel kan vreemde dingen met je doen, ik weet het van de tijd waarin onze oudste dochter voor het eerst verkering had. Please, neem afstand! Het is haar zoektocht, niet de jouwe! Laat je zéker niet meetrekken in de roze wolk van lieve woordjes, hoe schattig ze ook klinken.
Iemand uitsluitend via digitale media kennen is heel wat anders dan écht samen optrekken tijdens de ups en downs van het leven. Dat weet je toch 
ja natuurlijk!
Ja natuurlijk weet ik dat ik me er niet mee moeten meeslepen, daarom verbaasde het me ook zo dat ik dat ineens zo voelde 😁had ik dus zelf ook niet verwacht. Ze heeft het overigens gister uitgemaakt met hem. Diepe opluchting bij dochter, diep verdriet bij hem en ik slikte, voor dochter onmerkbaar, een brok in mijn keel weg. Deze "eerste keer" hebben we ook gehad 😊
het is ook verbazend
ik herinner het mij van jaren geleden. Dan kwam ik thuis uit mijn werk en keek meteen aan het begin van de straat of zijn fiets er stond, en vroeg me af of hij zou blijven eten - dat vond ik leuk. Ach ach...
