Verslaving
Beste allen,
Hopelijk kunnen jullie mij helpen met volgende vraag. Ik heb namelijk wat informatie over een minderjarige (hasj)verslaafde nodig die absoluut niet mee wil werken om hulp te zoeken. Zijn er instanties die hem kunnen verplichten om aan een bepaalde afkick-traject deel te nemen?
Groet,
Roos
Ik vermoed dat dat alleen kan ofwel in het kader van een plaatsing in een gesloten instelling voor jeugdhulp, ofwel in het kader van een strafrechtelijk traject (bijvoorbeeld als voorwaarde bij een voorwaardelijke straf ofzo), maar voor dat laatste moet er dan toch wel eerst een strafbaar feit zijn.
En ken je de uitdrukking 'met onwillige honden is het slecht hazen vangen"? Als hij niet wil, vrees ik dat de kans van welk traject dan ook niet groot is. Maar ik zou contact zoeken met een instelling voor verslavingszorg , ik denk dat ze daar de juiste info wel hebben.
Groeten,
Temet
https://www.jellinek.nl/familie-en-omgeving/ouders-en-opvoeders/
Voor 'dwingen' moet je wel wat meebrengen en iemand kan zo weer beginnen als de dwang van jou kant over is.
Pubers en jongeren zijn net mensen. Je weet dat al die genotmiddelen niet horen bij een gezonde leefstijl maar je doet het toch. En je hoopt dat volwassenen, zeker als hun hersenen uitgerijpt zijn het matig weten te houden of zonodig te stoppen, maar dat is ook niet waar.
En dan denk je dat je een jongere kunt dwingen?
Het zijn net mensen.
Een puber kun je niet dwingen. Het leven is geen Disney-film, waar je je kind snachts laat oppakken door anonieme mannen en ze dan naar een afkickkliniek stuurt. En een rechterlijke machtiging voor een gedwongen opname is nog steeds geen goede start voor zo’n traject. Wat wel werkt, is dat ze zelf moeten willen. Zelfbeschikkingsrecht is erg groot in Nederland. Hoe je je kind dan zover krijgt? Ik weet dat de Yes we can kliniek ervaringsexperts hebben, die een ‘misschien’ weten om te buigen naar een ja. En ook Kendra 24 (eigenlijk de jongerenafdeling van novadic kentron), zegt met ambulante begeleiding veel te kunnen. Met beiden kun je via de huisarts in contact komen, of kun je misschien sowieso bellen om te vragen hoe zij dit aanpakken - afhankelijk van de leeftijd van je kind.
Maar het begint met je eigen grenzen. Geen geld voor verslavingen geven, bijvoorbeeld. In gesprek over wat er nog meer is om de dag door te moment, behalve een joint, en meedenken over school, werk; wat is er waarvoor het kind in blowen vlucht. Je kunt zeker ook met de huisarts bespreken dat dit problematisch gedrag is, en vragen of ze meedenken. Maar je kind moet de noodzaak tot verandering wel voelen, anders gebeurt er niets.
Kortom; het is k.t, maar als kind niet wil, zul je eerst duidelijk moeten maken dat dit gedrag en verslaving niet meer acceptabel is. Soms helpt een interventie (mijn kinds vrienden vertelden hem dat ze hem niet gingen helpen een kamer te zoeken, maar dat hij eerst hulp nodig had van een professional), soms een bezoek van een wijkagent als er sprake is van crimineel gedrag. En soms moet het, hoe naar ook, eerst echt misgaan, voordat iemand je kind weet te bereiken om het zaadje voor een beter leven te planten.
Dank jullie wel voor de feed back!
