Vermoeden dat zoon gestolen heeft uit een winkel
Ik wil graag even iets overleggen: ik zag zojuist op de kamer van zoon (14) een aantal verzorgingsproducten liggen die hij niet van ons heeft gekregen en die hij ook niet zelf gekocht kan hebben. Bij elkaar een waarde van €15 a 25. Uiteraard gaan we hem vanavond vragen hoe hij daaraan komt, maar ik ben bang dat hij dit gestolen heeft.
Even een stukje achtergrond: Zoon is vrij materialistisch ingesteld en vindt dat hij veel te weinig zakgeld krijgt. Heeft regelmatig (dure) wensen die niet vervuld worden. Hij heeft bijvoorbeeld momenteel behoorlijk last van puistjes en wil dan verzorgingsproducten kopen van een duur merk. Wij vinden dat niet nodig, Hij krijgt van ons wel verzorgingsproducten, maar veel goedkopere dan hij zou willen. Als hij duurdere spullen wil mag ie dat zelf betalen (en dat lukt niet want zijn zakgeld is altijd meteen op). Wij zeggen regelmatig tegen hem als hij iets wil en dat niet kan betalen: ‘je kunt twee dingen doen, òf je past je wensen aan aan wat je te besteden hebt, òf je zorgt dat je meer inkomsten krijgt door bv een baantje te zoeken’. In theorie wil hij wel een bijbaantje, in de praktijk doet ie er geen moeite voor en wacht ie tot er iets vanzelf op z’n pad komt. In de afgelopen periode twijfelden we een aantal keren of hij rondslingerend losgeld gepakt had om op school iets lekkers van te kopen, en uiteindelijk bleek dat inderdaad zo te zijn. Kon daar niet goed mee stoppen, uiteindelijk hebben we ervoor gezorgd dat er geen geld meer rondslingert om zo de kat niet op het spek te binden… Maar goed, hij is dus niet volledig te vertrouwen wat dat betreft.
We zijn nu bang dat hij vanuit de wens om bepaalde dingen te hebben en dat niet te kunnen betalen winkeldiefstal heeft gepleegd. Stel dat dat inderdaad zo is, wat dan? Hoe reageren? Wel/geen sancties? Mij lijkt het logisch dat hij excuses gaat maken bij de winkel en daar terugbetaalt wat hij gepikt heeft (eventueel schieten wij voor en kan hij klusjes oid doen daarvoor). Daarnaast een stevig gesprek over dat stelen echt niet oké is en over eventuele gevolgen als je betrapt wordt. Daarnaast tijdelijk alleen met een volwassene naar de winkels, totdat het vertrouwen in hem weer wat terugkomt. Is dit realistisch? Te streng? Te soepel? Wie wil ff meedenken?
Oh wat lastig! Ik zou er wel heel erg opletten dat je het gesprek open in gaat vanavond en niet met de houding "Je zult het sowieso wel gestolen hebben".
Bij de winkels langs om excuses te maken en alsnog te betalen lijkt me in ieder geval een goed plan (als hij het inderdaad gestolen heeft), dat is een sanctie die goed past bij wat hij heeft gedaan. Hem uitleggen wat de gevolgen zijn lijkt me ook heel nuttig.
Daarnaast schrijf je dat hij vindt dat hij weinig te besteden heeft, maar dat het hem niet lukt om zelf tot actie over te gaan om een baantje te vinden. Zou het helpen als je samen met hem op zoek gaat? Dus samen googelen naar een folderwijk in de buurt bijvoorbeeld.
Ik zou in elk geval vanavond niet het gesprek ingaan alsof jullie al zeker weten dat het gestolen is. Misschien is het van de Action? Die hebben A merken voor een euro. Ik noem maar wat. Alhoewel ik wel snap dat jullie dat denken en het misschien ook wel waar is lijkt het me niet de goede manier om een gesprek te openen.
Stel, hij heeft het gestolen, dan ben ik het eens met het eerste deel: excuses maken bij winkel, terugbetalen, en stevig gesprek.
Excuses maken is denk ik wel genoeg straf, ik zou niet ook nog voorlopig niet meer alleen laten winkelen.
Die jongen is 14. Het enige baantje dat hij nu zou kunnen krijgen is folders lopen. Heb het zelf jaren gedaan, maar de meeste 14 jarigen zijn niet zo ben ik wel achter. Verder heb ik het ook wel met hem te doen om die puistjes. Hij is daar onzeker over. Ik had ook geen Kruidvat eigen merk gewild, dat helpt toch niks. Mijn ouders waren echt niet rijk maar ik kreeg als puber soms Clearasil, die van de reclame.
Ik zou dus zeker met hem praten en excuses e.d. laten maken en terugbetalen, maar niet té hard voor hem zijn.
We hebben al meerdere keren ideeën aangedragen en aangeboden te helpen met solliciteren naar een bijbaantje. Maar dat houdt ie af, hij wil alleen een bijbaantje dat leuk is en dat is niet zoveel. Hij heeft vorig jaar zelfs even een folderwijk gehad, maar dat vond ie niet leuk en daarom wilde hij er weer mee stoppen.
TO, sorry, ik moest lachen omdat je geen spatie had gezet tussen los en geld in je OP!
Dus staat er rondslingerend losgeld.
Hopelijk is het een typfout en meen je niet wat er staat! 
Ik vind het moeilijk! Krijgt hij zakgeld naargelang zijn leeftijd? Heeft hij spaarrekening?
Dus als het effectief gestolen zou zijn en bij jullie wordt er ook al een losliggend geld weggenomen, dan is het niet de eerste keer.
Misschien eens met een therapeut over praten hoe je dit moet oplossen, want ik zou het niet weten welk (ander) advies te geven.
Hij mag natuurlijk niet stelen, ik vraag mij wel af of hij erg veel last van puistjes heeft en wat jullie hebben gedaan wat betreft behandeling. De meeste producten werken niet goed zijn jullie al bij de huisarts geweest? Ik vind behandeling van puistjes persoonlijk de verantwoordelijkheid van ouders.
Ik zou vanavond eerst vragen hoe hij aan deze spullen gekomen is.
Lastig inderdaad dat je dit vermoeden (helaas terecht) hebt. Wat betreft het zakgeld/baantje zou ik zeker nog eens het gesprek aangaan. Wat vindt hij zelf een realistisch bedrag? Zou het helpen om een gedeelte van zijn zakgeld op een spaarrekening te storten, zodat hij minder in de verleiding komt om het snel uit te geven? Lekkers op school: is het vanwege grotere honger? Zou er bij de wekelijkse boodschappen rekening kunnen worden gehouden met fijne tussendoortjes die hij kan meenemen zodat hij daar minder behoefte aan heeft?
Wat betreft de puistjes ben ik het eens met wat er eerder werd geschreven: dit is echt iets heel vervelends om te hebben en ook belangrijk om goed aan te pakken. Ik vind dit niet de (financiële) verantwoordelijkheid van een 14-jarige. Ik zou hiervoor met hem naar een goede dermatoloog gaan en de producten en behandelingen die daar nodig worden geacht voor hem betalen. Acne kan blijvende schade en littekens veroorzaken, emotioneel en fysiek, dus daar zou ik zeker niet lukraak Kruidvat middeltjes op smeren.
Tenslotte nog het stelen: dat is echt een harde grens. Stelen van jullie en stelen van winkels. Ik zou heel duidelijk maken dat jullie met elkaar gaan zorgen dat hij niks te kort komt, zowel qua eten als verzorgingsproducten die nodig zijn voor huidproblemen, maar dat je dan van hem verwacht dat hij andermans spullen met geen vinger aanraakt.
Waar ik benieuwd naar ben: hoe zijn jullie er vorige keer achter gekomen dat hij geld pakte? En heeft hij dit eerlijk toegeven?
Beetje sneu om maar te vinden dat zoon tegen zijn puistjes het dan maar moet doen met goedkope middeltjes en dat hij anders maar zou moeten sparen voor duurder spul?! Daar is zakgeld niet toch niet voor?
Millie91 schreef op 18-10-2021 om 14:36:Wat betreft de puistjes ben ik het eens met wat er eerder werd geschreven: dit is echt iets heel vervelends om te hebben en ook belangrijk om goed aan te pakken. Ik vind dit niet de (financiële) verantwoordelijkheid van een 14-jarige. Ik zou hiervoor met hem naar een goede dermatoloog gaan en de producten en behandelingen die daar nodig worden geacht voor hem betalen. Acne kan blijvende schade en littekens veroorzaken, emotioneel en fysiek, dus daar zou ik zeker niet lukraak Kruidvat middeltjes op smeren.
Tenslotte nog het stelen: dat is echt een harde grens. Stelen van jullie en stelen van winkels. Ik zou heel duidelijk maken dat jullie met elkaar gaan zorgen dat hij niks te kort komt, zowel qua eten als verzorgingsproducten die nodig zijn voor huidproblemen, maar dat je dan van hem verwacht dat hij andermans spullen met geen vinger aanraakt.
Dat. Het kan ook wat kil overkomen hè, “zoek het maar uit met je puistjes, je redt je maar met Nivea”. Ik heb een rothuid en dat heeft veel invloed op je leven, zeker als je 14 bent. Dure middeltjes zijn niet per se de oplossing, maar een dermatoloog of huidtherapeut kan soms wel wat betekenen.
Voor een puber is het belangrijk te weten dat zijn ouders hem bij willen staan, dat hij niet helemaal op zichzelf is aangewezen. Stelen kan ook een vorm van verzet zijn als hij zich in de steek gelaten voelt.
Hij moet weten dat stelen óver de grens is, maar ook dat jullie hem wel willen helpen met zijn huid, vind ik.
Stelen is not done natuurlijk maar
puistjes zijn een medische aandoening en hij moet het medicijn zelf betalen? Volgens mij hoort het behandelen van een ziekte en de daarbij komende kosten bij de zorgplicht die je als ouders hebt.
Dank voor de reacties tot nu toe!
Ik zal even wat dingen toelichten:
Zoon krijgt maandelijks een bedrag (rond de €28,-) en spaart daar €5,- van. De rest mag hij besteden zoals het hem goeddunkt. Zijn huid is onrustig en hij heeft wat puistjes, maar het is zeker niet extreem. Voor hem (en ons) geen reden om naar de huisarts te gaan. We hebben het er wel over gehad dat deze optie er is als het nodig zou zijn. Hij heeft verschillende soorten (en merken) huidverzorging uitgeprobeerd, het lijkt allemaal niet heel veel te doen. Omdat hij wel een ‘grootverbruiker’ is (meerdere keren per dag gebruiken, grote hoeveelheden gebruiken en daardoor heel snel -echt héél snel- op) hebben we op een gegeven moment besloten dat hij een bepaald merk producten zou gaan gebruiken. Niet het allergoedkoopste maar ook niet het allerduurste.
Dat hij -een tijdje terug- regelmatig los muntgeld pakte van ons merkten we doordat we het gingen missen. We hebben toen beide kinderen gevraagd of zij daar iets van wisten. In eerste instantie ontkende hij dat, maar nadat het weer voorkwam en we het weer vroegen gaf hij het toe en vertelde dat hij op school zo graag iets lekkers wilde kopen. We hebben toen ‘broodjesgeld’ ingesteld (eens per week geld mee voor een broodje/iets lekkers) en afgesproken dat hij van ons geld zou afblijven. Dit lukte niet echt (tijdje wel dan weer niet). Het ging altijd om een paar muntjes en (voor zover wij weten) bleef het bij los geld dat rondslingerde in huis.
Stelen is natuurlijk absoluut verkeerd, dat mag niet en dat weet hij best. Je kunt hem daar ook best zijn excuses voor aan laten bieden. Maar puistjes zijn vervelend, zeker op die leeftijd. En verzorgingsproducten horen op die leeftijd mijns inziens niet bij de kostenposten voor een puber. Je zou ook eens samen naar de huisarts kunnen gaan en kijken welke tips die daarvoor heeft/welke middeltjes die aanraadt. En natuurlijk kijken wat er werkt. Maar doe dit samen en zeg niet 'jouw probleem, zoek het maar uit'.
Wat betreft geld stelen van jullie voor lekkers op school: dat kan natuurlijk niet. Als hij meer honger heeft, kan hij meer boterhammen meenemen en wat lekkers (koek, mueslireep of zo) van thuis. Lekkers uit de kantine zou hier ook eigen rekening zijn.
Een bijbaantje hoeft op deze leeftijd niet per se leuk te zijn. Soms werk je ook gewoon omdat je geld nodig hebt of dingen wil hebben.
Hoeveel zakgeld krijgt hij en wat moet hij er van betalen?
Oh, zoals ik het lees komt hij niets tekort, aangezien jullie alles betalen wat hij nodig heeft en hij zelfs nog geld krijgt voor lekkers uit de kantine. Dan is het ook gewoon tevreden leren zijn met wat je hebt en leren dat geld niet uit de lucht komt vallen en dat je daar soms wat voor moet doen.
Ja precies dat. Zo zien wij het ook: tevreden leren zijn met wat je hebt en leren dat je voor het bekostigen van allerlei bijkomende wensen zelf aan de bak zult moeten. Lastige is alleen dat ie veel wensen heeft, weinig geld en weinig zin om daar wat aan te doen 😬
Lastige situatie TO. Jammer, dat hij blijkbaar het nodig vindt om te stelen.
Eigenlijk vind ik dat jullie het heel aardig opgelost hebben door hem wel gewoon broodjes/lekkers te eten te geven. Ik denk dat de meeste ouders niet zo soepel waren geweest!
Misschien eens met hem gesprek aangaan over geld en de waarde ervan? (Alhoewel ik denk dat jullie dit al wel gedaan hebben.) Hoe lang jullie er voor moeten werken? En dat hij de verkoper echt benadeeld?
Ah je laatste post is wel verhelderend. Ik vind persoonlijk wel dat de puistjes een gezamenlijk project blijven, ondanks dat het niet zo'n complex probleem is als ik eerder dacht. Als hij er veel te snel doorheen gaat, zou ik iets afspreken in de trant van één potje per maand van x, y en z.
Qua regeling met lekkers op school zijn jullie super coulant, en is er echt geen reden om meer geld te stelen. Als hij dit écht niet kan laten, is er misschien toch wat meer aan de hand? Heeft hij op andere vlakken ook moeite met impuls controle (meer dan een gemiddelde puber 
)?
Verder kan ik niet in jullie portemonnee kijken, maar ik vind €28 per maand niet zoveel zakgeld. Wat moet hij daarvan allemaal betalen? Of is dat puur voor extra's, en krijgt hij van jullie gewoon kleding/abonnementen/af en toe uitjes?
Ik hoop dat jullie een constructief gesprek kunnen hebben over de al dan niet gestolen spullen. Ik hoop ook dat hij eerlijk zal zijn, dat is nog het belangrijkste. Misschien zou ik dan zelfs consequenties achterwege laten, omdat het me heel schadelijk lijkt als hij dit gedrag gaat verbergen achter leugens en er misschien vooral moeite in gaat steken om niet betrapt te worden. Belangrijker lijkt me om erachter te komen waarom hij het doet en hoe jullie het kunnen oplossen.
