veel in de clinch met puber dochter
hallo
ikheb een 15 jarige dochter waar ik mega mee bots en haar papa is der grote vriend ik doe alles fout kan niks goed doen ik ben radeloos iemand tips
Eten is ongezellig alles je merkt de sfeer in huis
waar hebben jullie strijd over? Een algemeen advies: pick your battles.
Kies de dingen uit wat je over wilt/moet strijden en laat de rest een beetje gaan.
Niet alles is het waard om over te strijden, als hij wilt dat ze elke dag onder de douche gaat en zij wil dat niet, laat het haar dan maar ervaren dat ze niet zo fris ruikt en jaar vriendinnen daar wat van zeggen.
Verder is de tijd van regels wel geweest, je moet nu meer naar afspraken toe. In overleg bepalen wat de thuiskomtijd gaat worden.
Met iets meer info kunnen we gerichter adviseren.
was jij als puber vriendjes met beide ouders? of waren er ook momenten dat jij je vader en of moeder totaal niet begreep en ruzie had?
Hoort er een beetje bij. Volwassen worden en je plek in de maatschappij vinden gaat vaak met horten en stoten. Geef ze die ruimte. Ze zit echt meer met zichzelf in de knoop dan dat het aan jou ligt.
Stel wel duidelijke kaders en regels, ga niet overal mee in discussie. En vergeet haar niet regelmatig een knuffel te geven en te erkennen dat het leven soms gewoon even kut is en tegen zit.
verdiep je eens in puberbrein
Helaas gaat het om kleine dingen ze doet liever leuke dingen met haar vader als ik iets vraag is alles nee of te veel moeite ik heb geen problemen in me jeugd gehad en heb meer kids en zij ios de jongste en die is het moeilijkste
loslaten. Helemaal loslaten. Niets van aantrekken. Ze zet zich tegen jou af, dat is onderdeel van haar proces. Komt weer goed maar duurt een paar jaar
Heb je vertrouwen in je eigen kunnen. Je hebt immers al meer kinderen grootgebracht.
Ga eens een keer op een rustig moment met haar in gesprek om boven tafel te krijgen wat er speelt bij haar en waarbij jij aangeeft wat het met jou doet.
Verder inderdaad "pick your battles". Ik zou trouwens wel een battle maken van respectloos gedrag naar jou toe als dat er is.
Ze is een puber met een puberbrein en daar hoort pubergedrag bij maar daar zitten wel grenzen aan.
KathyT schreef op 28-01-2022 om 11:20:
Helaas gaat het om kleine dingen ze doet liever leuke dingen met haar vader als ik iets vraag is alles nee of te veel moeite ik heb geen problemen in me jeugd gehad en heb meer kids en zij ios de jongste en die is het moeilijkste
Ze doet liever leuke dingen met haar vader? Wat is zijn rol dan?
Verder eens met de rest: laat los, pick your battles en hou vol. Vergeet niet zelf ook leuke dingen met haar te doen en zeg regelmatig dat je van haar houdt.
absor schreef op 28-01-2022 om 11:34:
loslaten. Helemaal loslaten. Niets van aantrekken. Ze zet zich tegen jou af, dat is onderdeel van haar proces. Komt weer goed maar duurt een paar jaar
Zo zie ik het ook, als mijn 15-jarige in een bui is dan laat ik haar met rust en soms zie ik haar de hele dag nauwelijks, prima. Ik weet nog goed dat mijn ouders altijd maar aan mij trokken en sociaal gedrag eisten, vreselijk.
Mijn dochter houdt van wandelen en doet elke zaterdag de wekelijkse boodschappen met mij en dat zijn de momenten dat ik hoor wat haar bezighoudt.
Ik heb persoonlijk ook een beetje een issue met het woord "puber", het heeft voor mij altijd een beetje een negatieve bijsmaak (helaas ook dat komt van mijn ouders, die nogal denigrerend over "pubertjes" kunnen praten). Ik noem mijn dochters tieners, die pubergedrag kunnen vertonen.
heeft vader helemaal geen strijd met haar?
KathyT schreef op 28-01-2022 om 11:20:
Helaas gaat het om kleine dingen ze doet liever leuke dingen met haar vader als ik iets vraag is alles nee of te veel moeite ik heb geen problemen in me jeugd gehad en heb meer kids en zij ios de jongste en die is het moeilijkste
Dat is toch niet erg? Dat ze liever leuke dingen doet met haar vader?
Twee tips: lees het boek van Thomas Gordon over communiceren binnen het gezin.
Luister naar de puberdagboek podcasts van Echt Gebeurd.
* foutje
Pubers (of tieners) zijn inderdaad niet altijd leuk. Soms zelfs zo dat je niet eens zin hebt om thuis te komen, want dan zit je weer in die spanning.
Het grote voordeel van samen met je partner kinderen opvoeden vind ik dat je de zaken kunt verdelen, en klikt de een beter met een kind dan kan die dat oppakken. Uiteindelijk gaat het erom het kind zo goed mogelijk voor te bereiden op een volwassen leven, op een manier die werkt.
Maar - het moet voor jou ook nog wel een beetje leuk blijven in huis. Dus benoem dat toch een keer in een gesprek met je dochter, dat je je niet op je gemak voelt met alle gesnauw, en dat je dat anders zou willen zien. Pesten en buitensluiten is niet OK, en dat moet zij dus ook niet bij jou doen. Met 15 moet ze daar voor open beginnen te staan (14 vind ik echt zo'n "ik heb lak aan alles" leeftijd). Een kind in de puberteit is wel volledig met zichzelf bezig, als er wat graantjes meegevoel voor jou afvallen is dat al meegenomen. Dus zoek steun en gezelligheid ook ergens anders.
En bespreek het ook met je man, want ook hij is er voor verantwoordelijk dat jij je veilig voelt in je eigen huis zonder gesnauw en gemopper de hele dag, of zonder doodgezwegen te worden.
