Vanwaar komt de angst van mijn dochter plots?
Hey
Mijn dochter is 17 en sinds een dikke 3 maanden weten we dat ze ernstig ziek is. Ze heeft al vele onderzoeken ondergaan, maar ze nam dit telkens erg goed op. Sommige onderzoeken waren echt niet fijn, maar ze is uiteraard oud genoeg om te beseffen dat het nou maar even moet. De diagnose was even schrikken, maar ze heeft vrij snel beslist dat ze er alles aan wil doen om beter te worden. Sinds een tweetal weken heeft ze echter een enorme angst voor alles wat geassocieerd kan worden met dokters en ziekenhuizen. Vroeger had ze dit echt nooit! Vanwaar zou dit nou plots komen? Ik heb haar al gevraagd of er iets gebeurd is, heb al met de arts gesproken, maar niemand kan het verklaren. Zelf vind ze het knap lastig, voor elke prik of zelf nog maar het kleinste onderzoek als naar haar longen luisteren is ze vreselijk zenuwachtig en echt bang. Ze weet zelf niet hoe het komt, het angstgevoel was er plots zegt ze.
Nu weet ik even niet meer wat te doen...
Vind het al vreselijk dat ze al die onderzoeken en behandelingen moet ondergaan, maar nu met die onverklaarbare angst zeker.
Weet iemand vanwaar deze angst komt? Of heeft iemand tips om mijn dochter te helpen omgaan met de angst?
Alvast bedankt!
Psycholoog
De meeste ziekenhuisteams hebben, als het om ernstige ziektes gaat, psychologen in dienst die het ziekteproces met een kind en diens familie kunnen begeleiden.
Daar zou ik mijn licht eens op gaan steken. Bij het team dat je dochter gaat behandelen. Zij kennen de mogelijkheden.
Het is nogal wat om er achter te komen dat je ernstig ziek bent.
Tijd
Die angst zal komen bij het besef wat er aan de hand is en alle ervaringen van de afgelopen maanden bij elkaar. Veel mensen hebben gewoon tijd nodig om berichten te laten bezinken. Zo ook jouw dochter en inmiddels is het binnengekomen. Ik zou zeggen kaart het aan bij de artsen en laat ze haar helpen..
Mila
' heb al met de arts gesproken, maar niemand kan het verklaren. '
Vreemd, juist artsen hebben ervaring met de angsten die ernstige ziektes (of soms alleen de onderzoeken al) kunnen oproepen. Als je ineens geconfronteerd wordt met zoiets heftigs, ga je je beseffen hoe kwetsbaar je bent. Hulp zoeken via haar behandelaar of huisarts dus.
Wat AnneJ zegt
Maakt niet uit waar het vandaan komt, het zou fijn zijn als ze geholpen wordt om ermee om te gaan en als het kan te overwinnen. Ik zou ook naar de ziekenhuispsycholoog gaan.
Tsjor
Bedankt
Bedankt allemaal voor jullie reacties. De ziekenhuispsycholoog is een goed idee. Beetje vreemd dat de dokter daar niets over gezegd heeft... Ga het zeker eens navragen en bespreken met dochter.
Langs elkaar
Dat soort dingen gebeuren veel in ziekenhuizen, dat men niet op de hoogte is van bepaalde voorzieningen ed.. misschien heb je een jonge arts of een die daar nog niet zo lang werkt?
Sommige ziekenhuizen hebben een soort maatschappelijk werk. Als je niet verder komt op de afdeling, vraag dan bij de receptie.
