Trouw supporter van je eigen kind?

Zeker niet iedere keer

Inmiddels zijn mijn zoons uit de leeftijd dat ik überhaupt nog ergens naar mee zou moeten. Jongste heeft 8 jaar gevoetbald, oudste 1 jaartje. Meestal zorgden we wel dat één van ons er een deel van de thuiswedstrijd bij was, en regelmatig gingen we ook mee naar uitwedstrijden. Zeker bij oudste (toen 7 of zo), omdat die nogal eens het pispaaltje van het team was, en de teamleider was vader van de pestkop dus zag nooit iets. Met de ouders van dat team had ik heel weinig, en ik was ook blij dat zoon na dat jaar wilde stoppen. Met de ouders van het team van jongste heb ik vele uren gezellig langs de lijn gestaan. Maar toen jongste wilde stoppen na de brugklas waren we ook wel blij dat het over was, en dat hij doorging in de muziek. Daar ben ik wel heel vaak bij (haha, ook omdat ik zelf ook speel). Niet altijd meer, zeker niet bij inval-orkesten ver weg. Opa en oma komen heel af en toe kijken (was ook zo bij de voetbal, eens per jaar of zo), ook bij de muziek niet te vaak, ze houden wel van muziek maar niet van blaasmuziek. Maar belangstelling gaat natuurlijk verder dan aanwezig zijn bij wedstrijden of concerten of andere prestaties! En ja, opa en oma hebben 7 kleinkinderen, die allemaal af en toe aandacht en belangstelling vragen. Dus kunnen en willen ze niet overal bij zijn, zelfs niet bij de wat specialere activiteiten.

Hockeyouders

Ik heb ouders wel eens horen zeggen dat ze wilden dat hun kind op hockey ging omdat ze dat voor zichzelf zo gezellig vonden. Kind trainen, ouders met elkaar wat flesjes witte wijn wegtikken. Of netwerken. Niet allemaal uit pure belangstelling voor de leefwereld van het kind dus.

skik

Opa's en oma's

Ik krijg wel eens jeuk van grootouders die met hun snuffert overal bovenop moeten staan. Van die types die nog net niet met een thermos hete koffie en een slaapzak voor de basisschool gaan liggen bij de de musical van groep acht. Ik heb al een paar keer meegemaakt dat er voor ouders geen plek meer was omdat zij al pontificaal op hun pond zuurkool vooraan zaten. Vorig jaar werd ik bij het eindexamengala nog weggeblaft door zo'n Ueberoma toen ik probeerde door een seniorenhaag heen te dringen om ook nog een glimp van mijn zoon op te kunnen vangen"want wij staan hier al vanaf vijf uur".

Kenfan

Ondanks dat ik hoop dat ik bij mogelijke kleinkinderen betrokken zal worden, heb ik ook zo mijn allergieën bij het jouw genoemde gedrag hoor . Ik heb niet het juiste karakter voor wat ik gemakshalve maar even volksbuurtmentaliteit noem, geloof ik. Families die in dezelfde straat blijven wonen, moeders die elke dag bellen (mijn dochter heeft na twee jaar al een schoonmoederprobleem wat dat betreft) en verontwaardigde blikken als bij de musical geen kaartjes voor grootouders beschikbaar zijn, pfff... Ik vraag me wel eens (een paar seconden) bezorgd af of ik niet te weinig van me laat horen.

Angela67

Mijn kinderen vinden het leuk als we komen kijken bij voetbal, maar ik ga niet staan roepen of schreeuwen, alleen als de rest van het publiek klapt klap ik mee. Als man of ik er een keer niet zijn krijgen we de vraag waar we waren. Het verschilt waarschijnlijk ook per club, dit is een kleine club en de ouders kennen elkaar bijna allemaal, in de rust gezellig samen koffiedrinken hoort er ook bij. Ik zie hier de ouders zelfs nog komen als de seniorenteams spelen, ik weet niet of ik dat later ook ga doen, dat duurt nog (maar) een paar jaar.

Grootouders overal bij hoeft van mij ook niet, bij het afzwemmen voor A en B was oma erbij en verder de rest van ons gezin, zo ook bij de afscheidsmusical. Verder komen ze alleen als het opa-en omadag is op de basisschool, dus niet bij sportwedstrijden of muziekuitvoeringen.

Motieven

Ik denk dat ouders een heleboel motieven hebben om wekelijks of tweewekelijks langs de lijn te gaan staan.
Een heleboel zijn al genoemd: ze vinden het zelf leuk, ze onderhouden hun sociale contacten, ze vinden het hun ouderlijke plicht, zijn bang er op aangekeken te worden als ze niet komen, willen voorkomen dat hun kind nog meer gepest wordt, hun kinderen vragen erom, hun betrokkenheid strekt zich zover uit dat ze geen wedstrijd willen missen, ze kunnen zelf niet meer sporten maar ervaren nog een beetje het teamgevoel en de voldoening door de wedstrijden van hun kinderen...
Iedereen heeft weer andere motieven. Niet iedereen is zich bewust van de eigen motieven. Niet iedereen is in staat zijn goede bedoelingen in de praktijk te brengen. Als eens wat minder ouders elke week zouden komen kijken, dan zouden de kinderen die nooit hun ouders langs de lijn zien staan een stuk minder opvallen.
Ik ken ouders die geen wedstrijd missen, altijd klaar staan voor de club, waarvan één dochter allang wil stoppen maar wel aanvoelt dat dat eigenlijk geen optie is in de ogen van haar ouders. Ik ken een opa die geen wedstrijd mag missen omdat de kleinkinderen precies in de gaten hebben welke wedstrijden, van wie en hoe vaak, hij bezoekt.
Ik heb ouders langs de lijn gezien die trainers uitschelden, trainers die kinderen kleineerden, ouders die veel te veel druk uitoefenden op hun kinderen. Vernederingen van tegenstanders tijdens gewone of kampioenswedstrijden door met dubbele cijfers te willen winnen.
Ik vraag me eerlijk gezegd meer dingen af over de ouders die wél elke week komen dan ouders die dat niet doen. Uitzonderingen daargelaten. Wat iemand zei over een kind met tekentalent vond ik wel treffend: als het competitie- en groepsgevoel wegvalt, sta je dan ook nog elke zaterdag naast je kind? En is dat erg?

Overigens kwamen mijn ouders elke week naar mijn wedstrijden kijken. Ik vond dat soms leuk maar later voelde het als een druk en durfde ik ook niet te zeggen dat ik wat anders wilde gaan doen. Ze hadden er zoveel tijd ingestopt! Mijn dochter, die een sport deed waar ik veel van hield en met liefde naar was gaan kijken, wilde dat vaak liever niet. (Soms wel gelukkig) Zoon doet een aparte sport maar wil geen wedstrijden doen, ook prima. Misschien hebben er van mij ook wel ouders gedacht dat ik niet betrokken was. Dat boeit me niks, want het tegendeel is waar en mijn kinderen weten dat als geen ander.

haha kenfan

Iedere klas heeft hier een viering en dan moeten er ook ouders buiten staan omdat er van sommige kinderen 4 grootouders zitten. Idioot vind ik het. Maar ja, wat doe je er aan?
Een keer zat ik achter zo'n oma met zo'n harde stem, die de hele tijd dingen riep als 'kijk Marietje nou! Ach! Oh, dat is ty-pisch Marietje!" terwijl ze de hele tijd naar het verkeerde kind zat te kijken.
Zit je daar een beetje net te doen alsof je kleinkind zo enorm goed kent, maar heb je niet eens door dat ze heel ergens anders was.

Benikki

Helemaal eens met jouw post!
De motieven om vaak bij de prestaties van je kind aanwezig te zijn kunnen heel zuiver zijn, maar er kan ook van alles mee resoneren, waarvan ze zich misschien niet eens bewust zijn.

Ik weiger me weg te laten zetten als iemand die niet geïnteresseerd is in het doen en laten van haar kinderen, louter omdat ik niet overal bij aanwezig ben. Interesse toon je mijns inziens door te praten, te vragen naar dingen die hen bezighouden en door dingen te faciliteren. Dit kan op meerdere manieren. Trouw langs de lijn staan bij sportevenementen is er één van. Maar beslist niet de enige en zelfs niet altijd de beste.

Gut, hadden mijn kinderen maar zo'n oma

dan had ik acuut de zwemles uitbesteed. Oh nee, we zitten idd in 12-18 jaar. In die leeftijd heb ik één kind die aan wedstrijdsport doet. Die vindt het vooral heel handig dat ik hem ergens heen rijd, en ik hoop op de tribune altijd maar dat ik niet op het verkeerde moment juich (blijft lastig, judo). Verder vindt hij het meer dan okee als er ander vervoer is en ik thuisblijf. Behalve op NK's, dan zijn we er bij. Zoon(17) heeft vanavond vervoer nodig naar gala, maar vriendelijk doch beleefd verzoek aan grote broer of hij wil rijden. Alles liever dan je moeder.....en bedankt.

Yaron

Opa en oma-dag? Het klinkt misschien gek, maar ik ben daar helemaal niet voor. Hoeveel kinderen moeten hun opa's en/of oma's al missen? Of er zijn problemen in de familie, waardoor er geen contact is met grootouders.

Teveel aandacht kan ook

Mijn ouders mochten van mij vroeger niet naar mijn sport komen kijken. Ik vond mijn vader te fanatiek en kreeg thuis nog te horen wat ik beter had kunnen doen. Dat zie ik nu helaas vaak terug op het voetbalveld. Arme kinderen.

Zelf ga ik altijd kijken naar de wedstrijden van mijn kinderen. Ik ben totaal niet fanatiek, maar ik vind het heel leuk om te zien hoe ze zijn op het veld. Ze vinden het erg leuk als ik kom, nog steeds. Achteraf vraag ik of ze lekker gespeeld hebben, hoor het geklaag ovet de scheids aan, geef ze een complimentje en dat was het dan.

Hockeyouder

Niks van horen zeggen. Op 'onze' hockeyclub vloeit de alcolhol rijkelijk, ook tijdens trainingen van de kinderen. 24/7.

skik

tja

Vaderdag en moederdag dan ook maar afschaffen? Op de psz mochtwn ze 12-16 jaar geleden in groepjes een oma, opa, tante, oom of buurvrouw meenemen. Door de groepjes valt niet op wie er niemand heeft. De hele klas in 1x lijkt me wat drukbevolkt.

opa en oma dag

Dat vind ik dan weer onzin. De basisschool waar mijn kinderen zaten had ook soms van die vreemde invallen, gingen ze vragen of er opa's en oma's kwamen voorlezen in de klassen. Kreeg je als ouders een brief dat je dat aan je ouders moest vragen. Die gingen altijd gelijk bij het oud papier. Zowel oudste als jongste hebben zelf wel een keer opa (en oma) meegevraagd naar school. Opa had een beroep wat in het kader van een thema week mooi paste en toen heeft dochter zelf gevraagd of opa gereedschap kon laten zien. Later bij thema dagen over religie en cultuur heeft jongste opa en oma gevraagd voor een interview. Opa en oma doen heel veel in de kerk maar heel religieus zijn ze niet. Volgens de leerkracht was het een geslaagde middag.
Als die opa/omadingen van de kinderen uitgaan vind ik het prima, als kind het vraagt en opa doet het vind ik het alleen maar leuk, ik ga het niet vragen.

Triva

Een school in mijn wijk is inderdaad van vader- en moederdag afgestapt om dezelfde reden. Ze hebben één dag en dat is 'ouderdag'. Zo kan er niemand gekwetst worden. Wat de psz betreft... wat ben ik blij dat men zich bij ons beperkte tot de ouders. Grootouders konden uiteraard gewoon mee bij wegbrengen en ophalen. En er was één algemene open dag met spelletjes, koffie en koek.

Bij de musical van groep 8 bepaalde de ruimte of er verder nog familie bij kon zijn. In de school zelf kon dat niet meer. Té veel ouders, zusjes en broertjes. Daar kwam gemopper over. Op een gegeven moment zijn ze naar een scholengemeenschap uitgeweken en daar mochten opa en oma ook weer mee. Zo konden mijn schoonouders ook komen.

Dacht een zin weggehaald te hebben

haha.

Deze zin "wat ben ik blij dat men zich bij ons beperkte tot de ouders.", komt ook weer wat overdreven over. In de praktijk had ik waarschijnlijk niet beter geweten, dan dat dat normaal was geweest. Maar als ik erop terugkijk, past het meer bij mij dat scholen en ook peuterspeelzalen zich een beetje inhouden wat familie betreft. Natuurlijk is het wel eens leuk als opa en oma ook kunnen zien wat kleinkind meemaakt, maar om daar nou speciale constructies voor te bedenken... Bij ons op de psz was het normaal als je een kind met een ander op kwam halen, dus of dat nou vader en moeder was, of moeder en oma, of vader en buurman, dat zal de psz een zorg geweest zijn. Twee scholen, hier ook in de wijk, hadden elk jaar een soort feestdag. Bij de een was er in elk lokaal iets te doen en gewoon toegankelijk voor andere mensen en bij de andere was er altijd een rommelmarktje en spelletjes in de buitenlucht, ook voor iedereen die dat leuk vond.

ja maar, ja maar

We zitten nog steeds in rubriek 12-18 jaar. Nogal een leeftijd waarop ouderparticipatie en bemoeienis normaal gesproken en logischerwijs langzaamaan afneemt.

ja sorry mijn schuld

Kind is net 12, er is geen rubriek sport dus heb ik het in 12-18 jaar geplaatst. Had misschien beter in vakantie en vrije tijd gekund.

Daar heb je gelijk in Silone

Dat vergat ik ditmaal toch een beetje

Mijn ervaring is, dat ook daar ruimtegebrek een goede reden kan zijn om publiek bij het een of ander te beperken tot de eigen ouders en zusjes/broertjes.

of relaties

Als je ziet wat er allemaal bijfehaald wordt

En dan heb ik het

over school . Of opa of oma bij een wedstrijd wil kijken, is natuurlijk weer een ander verhaal.

Pfff.. nog maar een kop koffie zetten geloof ik ).

dat heb ik al

Staat dampend voor me, moet wel uitkijken dat ik het niet over de laptop........

zoiets

"Kind is net 12" Ik dacht al zoiets. Er is een groot verschil tussen net 12 en zeg maar 15 en ouder. Bij 12 jaar (einde basisschool?) is de ouderbetrokkenheid nog groter en gewenster. In de loop van de tijd zul je merken dat er steeds minder ouders komen kijken, al dan niet op verzoek van kind. Vandaar dat er ook gesproken wordt hier over zowel de musical (bo) en diplomauitreiking (vo). 12-18 is een leeftijd waar heel veel gebeurt, ook voor ouders.
Skik, ik heb heel wat jaren rondgelopen op een hockeyclub en net als hockeyouder herken ik het drinkgedrag niet. Zaterdag werd er op de club pas vanaf 16 uur alcohol geschonken, de ouders voor die tijd moesten het doen met vieze koffie, thee en fris. Bij andere clubs was het volgens mij ook zo, in ieder geval heb ik nooit een ouder van onze club dan zien drinken. Doordeweek bij trainingen werden de meeste kinderen afgezet voor de training en na de training weer opgehaald. Netwerken werd er uiteraard wel gedaan maar dat kan ook zonder alcohol en dat is natuurlijk niet voorbehouden aan alleen hockeyclubs. Bij andere sporten of clubs gebeurt dat ook.

Inderdaad

We zitten in puberteit, topicstartster had beter in basisschooltijd sporthaters een schuldgevoel aan kunnen gaan praten. Geestverwanten daar zou ik dan scouting aanraden. Ik vind sportkijken echt zo hemeltergend saai, dat ik denk als ik de moeder van Sven Kramer was maar van pure ellende ingewikkelde Noorse truien voor Mart Smeets was gaan breien op die tribune.

Nicolette

Het zal wel per club verschillen. Dit is een hele grote vereniging, de bar is ook verpacht, het is een compleet restaurant waar je aan gedekte tafels een driegangendiner kan eten. De vader van een teamgenootje van mijn zoon zei dat zijn zoon eerst een jaartje gevoetbald had, maar dat het hem voor zijn toekomst beter leek dat zijn zoon ging hockeyen. En zijn moeder was aan het lobbyen bij de scouts tijdens teamindelingstrainingen of hij niet in het eerste kon. Dat soort.

skik

Skik, ja dat soort clubs ken ik

Gelukkig zijn er maar weinig van dat soort clubs. Ik heb er inmiddels heel wat gezien in Zuid-Holland.

Hier ook hockey, provincieclubje

Op zaterdag speelt de jeugd. Sinds de alcoholleeftijd naar 18 is gegaan, wordt er helemaal geen alcohol meer geschonken op zaterdag. Ik vind dat een uitstekende maatregel.
Op zondag spelen de senioren. Dan is er de hele middag alcohol.

Ja scouting:ideaal

Al zit je dan wel met de ouder-kindweekenden. Maar dat vind ik nou bij uitstek een mannentaak

scouting

nee, dat is juist een moeder taak. Lekker klooien met bijlen, zakmessen, vuurtjes maken etc. net zoals vroeger. Dat is wel 1 van de redenen waarom ik het heel jammer vind dat dochter niet op scouting kan omdat haar belangstelling daar niet naar uit gaat.
Dus probeer ik haar dat maar mee te geven op vakantie en als we met al mijn oud scoutingvriendjes (m/v) optrekken.

Bij ons op de club wordt bij activiteiten voor de jeugd geen alcohol geschonken ook niet aan opa die een keer komt kijken.
We hebben binnenkort een groot feest dat begint om 14:00 en eindigt in de kleine uurtjes. Er is besloten dat de alcohol pas vanaf 21:00 geschonken wordt, de meeste mini's zullen dan wel weg zijn. De oudere jeugd krijgt het gewoon niet geschonken en de meesten daarvan willen dat ook niet.