Topsport

Niet echt helemaal vergelijkbaar, maar een van mjjn zoons (14) traint op een topsport-club in een topsport-team (wel individuele sport), maar hij doet het 'light' programma, dat is 8 uur in de week. Dat is alleen maar trainen na schooltijd, hij zit ook gewoon op een gewone school, hij wilde absoluut niet naar de speciale topsport middelbare school. Hij kan het hierdoor nog goed combineren met school, leuke dingen met vrienden doen en gamen. Hij wilde niet het fulltime programma, want hij vind de sport geweldig, maar hij vindt andere dingen in het leven ook belangrijk. Helemaal zijn keuze. Daar kiest hij dus bewust zelf voor en er is geen enkele druk vanuit de club of vanuit ons om iets anders te doen. De club vindt het jammer want hij heeft best talent, maar hij heeft zelf geen ambities in de sport voor later. Zoals hij zelf zegt; "ik hoef echt niet naar de Olympische Spelen hoor mam". Wij steunen hem en rijden hem naar trainingen, die zijn te ver weg om te fietsen en ongeveer 1 x per 2 a 3 weken naar wedstrijden (soms in Belgie, Dui of Lux, maar meestal landelijk). Die wedstrijden kiest hij ook zelf, als hij niet wil omdat er een feestje is of hij toetsweek heeft slaat hij er een keer een over. Hij gaat waarschijnlijk wel volgend jaar een niveau afstromen (van 3vwo naar 4 havo), dat komt niet alleen door de sport, maar het speelt wel mee dat hij waarschijnlijk op een schoolniveau lager een betere balans heeft tussen school, sport en vrije tijd. 

Welke druk ervaart je kind precies die je lastig vindt? Jouw kind traint dan denk ik een stuk meer dan de mijne? 

Ik heb je een pb gestuurd.

Chrissiefur schreef op 27-05-2022 om 23:52:

Niet echt helemaal vergelijkbaar, maar een van mjjn zoons (14) traint op een topsport-club in een topsport-team (wel individuele sport), maar hij doet het 'light' programma, dat is 8 uur in de week. Dat is alleen maar trainen na schooltijd, hij zit ook gewoon op een gewone school, hij wilde absoluut niet naar de speciale topsport middelbare school. Hij kan het hierdoor nog goed combineren met school, leuke dingen met vrienden doen en gamen. Hij wilde niet het fulltime programma, want hij vind de sport geweldig, maar hij vindt andere dingen in het leven ook belangrijk. Helemaal zijn keuze. Daar kiest hij dus bewust zelf voor en er is geen enkele druk vanuit de club of vanuit ons om iets anders te doen. De club vindt het jammer want hij heeft best talent, maar hij heeft zelf geen ambities in de sport voor later. Zoals hij zelf zegt; "ik hoef echt niet naar de Olympische Spelen hoor mam". Wij steunen hem en rijden hem naar trainingen, die zijn te ver weg om te fietsen en ongeveer 1 x per 2 a 3 weken naar wedstrijden (soms in Belgie, Dui of Lux, maar meestal landelijk). Die wedstrijden kiest hij ook zelf, als hij niet wil omdat er een feestje is of hij toetsweek heeft slaat hij er een keer een over. Hij gaat waarschijnlijk wel volgend jaar een niveau afstromen (van 3vwo naar 4 havo), dat komt niet alleen door de sport, maar het speelt wel mee dat hij waarschijnlijk op een schoolniveau lager een betere balans heeft tussen school, sport en vrije tijd.

Welke druk ervaart je kind precies die je lastig vindt? Jouw kind traint dan denk ik een stuk meer dan de mijne?

Alsof je ons verhaal schrijft. Zoon zag 8* per week trainen ook niet zitten, traint nu 4* per week. Gaat volgend jaar naar 2* per week club training en 2* sportschool. Wel competitie maar geen toernooien of in elk geval veel minder en toch heeft de club 'm weer een niveau hoger ingedeeld terwijl er genoeg aanvraag is van de regionale topspelers die wel het loot-school-Papendal-traject doen om bij deze club te mogen komen spelen.

Zoon is begonnen op havo maar om andere reden dan sport naar mavo gegaan.

SuzyQFive schreef op 28-05-2022 om 09:07:

Ik heb zelf aan topsport gedaan maar toen studeerde ik al/werkte ik.
Wel ook op een LOOT-school gezeten en later ook op gewerkt. Ik had geen LOOT-status hoor. Ik hoorde pas in de eerste klas dat er topsporters bij mij in de klas zaten (ik zat in die klas omdat ik van een montessorischool kwam).
Toen ik er werkte had ik heel veel topsportleerlingen en een paar die ook Olympisch kampioen zijn geworden.
Hoe het als ouder is weet ik niet, ik zou het eerlijk gezegd op die jonge leeftijd nog niet voor mijn kinderen willen en ben blij dat ik het pas later deed. Veel van mijn leerlingen hadden maar weinig vrienden en contacten naast school.

Bij mijn zoon zie ik dat hun vriendschappen idd niet via school of directe omgeving maar vooral via de sport lopen. Ze zien elkaar bij de trainingen en toernooien en spreken ook daarbuiten af als het kan. Omdat ze vaak wat verder van elkaar vandaan wonen is dat meestal in vakanties of sportvrije weekenden.

Het lijkt me zwaar voor ouders. Veel onderweg zijn, je schema aanpassen aan de trainingstijden van je kind. Relatief weinig zien. Een trainer/coach met heel veel invloed en soms die ook nog bepaalt wat je kind wel en niet mag. Soms zelfs het menu thuis bepaalt.

Dat klopt wel en met 1 kind is dat met een flexibele werkgever prima te doen. Met meer kinderen in een gezin of bv met wisselende roosters lijkt het mij bijna niet te doen.

mijn zoon van 15 traint zo'n 12 uur. Hij zit niet bij een regionale of nationale selectie of zo, dus ik noem het geen topsport (hoewel hij waarschijnlijk wel meer traint dan sommige topsporters).. 
Tijd voor sociale dingen buiten school en training heeft hij eigenlijk niet, maar ik heb niet het idee dat hij dat mist.

Het ligt ook aan de sport hoeveel uren je moet trainen. Meisje uit de buurt doet topturnen en traint al vanaf haar 12e 24 uur per week, zit op een school 90km van thuis en later daar intern. Maar dat vraagt heel veel van ouders qua tijd, geld en invulling van je leven. Het sociale leven van dat kind is ook vooral rondom de sport. Hier heeft ze eigenlijk niks meer buiten familie.

Ik wil dat zelf voor mijn kind niet eerlijk gezegd. Ze sport graag, maar zoveel uren en zoveel kilometers en zoveel tijd, nee, zit ik niet op te wachten.

de kinderen missen enorm veel en dan ook nog in veel gevallen om de top net niet te bereiken, maar ik ben al onze olympiers erg dankbaar dat ze hun jeugd volledig hebben opgegeven, want het geeft mij veel plezier als ik de Spelen kijk 

Iets serieuzer mijn dochter heeft een klasgenoot die topsport en feestjes mag zeer beperkt tot 21 uur (dat is de moeite niet uiteraard) en altijd speciaal eten mee.   Ze vind het vooral sneu voor hem

Jippox schreef op 28-05-2022 om 10:02:

Dochter (13) traint nu ca. 9-10 per week (voorheen was dat ca. 7u). Individuele sport. Maar er is wel druk vanuit de club om meer te doen. Ze vertrekt over een week naar het EK maar is een paar weken terug ziek geweest en nog niet helemaal terug op oude niveau. Ondanks dat ze nog alle wedstrijden die ze doet wint, komt er toch negatief commentaar van de trainer (je bent niet snel genoeg etc) Dat trekt ze zich dan weer erg aan. Er wordt veel van haar verwacht op EK terwijl het haar eerste keer is en ze zo’n beetje de jongste deelnemer is (komt uit in leeftijdscategorie 14-15 )
Verder zit ze in VWO 3. Heeft twee weken lessen gemist ivm ziekte en nu straks ook weer ruim een week door EK en daarna is al bijna de laatste toetsweek. Ook dat geeft nu stress.
En dan is ze opeens ook nog enorm aan het puberen en verandert ze fysiek snel.
Ik vind het allemaal wel veel voor haar en vraag me dan soms af waar wij als ouders goed aan doen: aanmoedigen of juist afremmen.
ze vind de sport wel ontzettend leuk en heeft vooral vriendschappen op de club. Wel klaagt ze over het gebrek aan tijd voor andere dingen.

Ik heb een collega (nu 40 hoor)  die in turnen zeer hoog niveau heeft geturnd, ook ek niveau zeg maar en die is gestopt om het immer negatieve commentaar en nooit is het goed genoeg. Dat leek ze goed te kunnen handelen maar ze zegt dat het haar bij nader inzien meer deed dan ze dacht en toen ze ineens stopte was een bevrijding

Klinkt alsof het de norm is in turnen? Mas veel te snelle conclusie ik zit niet in die wereld maar die krantenartikelen tijd terug schetsten ook geen fraai beeld waar je je dochter wil laten zijn

Ik zou wel met haar en de trainer een gesprek aangaan over de zoektocht naar balans. Topsport is zwaar. Je moet er heel veel voor doen en nog meer voor laten. Pubers krijgen ook andere interesses. 
Ik zou het vooral hebben over negatief commentaar, hoge verwachtingen en plezier in de sport. Ze vindt het leuk en wint veel maar is het erg als ze een keer niet wint? 
Bovendien is ze net ziek geweest. Herstel kost gewoon tijd. Die tijd moeten ze haar wel gunnen. 
Ik zou haar geenszins dwingen tot topsport of veel trainen. Ook belangen als gezondheid en school in de gaten houden. Maar vooral in gesprek blijven met kind en trainer.

Puur praktisch gezien: de kans dat een kind later ook echt een goed salaris kan verdienen met topsport is klein. School gaat dus altijd voor. Ik werk op een school met topsportprogramma en het kost behoorlijk moeite om met name de jonge voetballers ervan te doordringen dat ze behalve “ik word de nieuwe Frenkie de Jong” toch ook een plan B moeten hebben. En dat ze dus in ieder geval een diploma moeten halen. Of dat dan vmbo of vwo is maakt mij niet veel uit.
Verder liet ik nog meespelen de belastbaarheid van het kind, het sociale aspect en het belang van ouders en andere kinderen in het gezin. Ik ken iets te veel gezinnen waar alles om dat ene sportende kind draaide. Als ik die kinderen nu terug zoek is er niemand echt heel succesvol geworden dus ook dat zou ik laten meespelen. 
En natuurlijk: wat wil het kind? Als een kind alles wil opofferen aan de sport en hij of zij is zich bewust van het risico dat het “voor niks” kan zijn (al is het nooit voor niks) dan zou ik dit als ouder wel faciliteren.

Jippox schreef op 28-05-2022 om 10:02:

 Ze vertrekt over een week naar het EK maar is een paar weken terug ziek geweest en nog niet helemaal terug op oude niveau. Ondanks dat ze nog alle wedstrijden die ze doet wint, komt er toch negatief commentaar van de trainer (je bent niet snel genoeg etc) Dat trekt ze zich dan weer erg aan.

Ja duh, natuurlijk trekt ze zich dat aan  op haar leeftijd. Ik vind dat echt slecht van de trainer. Is hij/zij altijd zo?
"Kijk eens waar je nu al staat na ziekte!" is toch veel motiverender.