Tiener loopt weg...
Hallo allemaal,
Wat doe je met een tiener (15 jaar) die gaat en staat waar hij wil?
Situatie: gescheiden ouders met goede verstandhouding, tiener gaat week-week naar mama en papa. School loopt slecht, hij moet waarschijnlijk overzitten. Mama is veeleisender qua school (zelf leerkracht hoger middelbaar) dan papa, dus zoon wilt meer naar papa. Papa gaat hier niet in mee, maar mama zit wel met de problemen. Zoon vertrekt wanneer hij wil en komt terug naar huis wanneer hij wil. Houdt geen rekening met een uur en is dus steevast te laat thuis. Hij hangt altijd maar wat rond in het dorp en vapet. Gesprekken draaien steeds uit op ruzie en een vertrek van de zoon. Ik ben fysiek niet in staat hem tegen te houden (veel kleiner dan hem) en denk ook niet dat dit een goede optie is.
Gewoon uitzitten of hebben jullie andere tips?
Alvast bedankt!
Evo
samen met moeder een gesprek aanvragen bij schoolmaatschappelijk werk en bespreken
Ik neem aan dat jij de moeder bent?
Tja 15 met een “ik doe wat ik wil en wanneer ik dat wil”-houding. Dat is inderdaad lastig, als ouder. Nóg strenger worden heeft geen zin, zo streng blijven ook niet. En dan bedoel ik in de ogen van zoon.. misschien ben je helmaal niet zo streng in de ogen van mijn kinderen. Maar het gaat om zoon en wat hij ervan vindt. Dat is de leeftijd.
Dus, ik zou zeggen, tijd voor een gesprek, al dan niet met een derde, neutraal persoon. Hij heeft behoefte om zijn eigen verantwoordelijkheid (meer) te dragen en niet meer als kind te worden gezien en daar moet je als ouder je opvoedstrategie op aanpassen. Wat wil hij, wat absoluut niet, maak hem duidelijk wat je wilt honoreren en waar jij je als ouder nog steeds mee wil en moet (!) bemoeien. Afspraken dus.
En, te overwegen, in gesprek met ex over wat zoon nodig heeft en welke lijn jullie gezamenlijk trekken. Ex kiest nu voor de makkelijke optie.
En daarnaast, kan ik je heel erg aanraden om voor een deel van het schoolgebeuren een derde in te huren. Wij hebben dat omdat mijn kinderen dat zelluf willen doen maar het zeker niet zelluf kunnen. Hier is er iemand die elke week contact heeft met zoon over de planning en leerstrategiën voor de weekplanning. Hij zou het misschien ondertussen allemaal wel weten maar toch nét dat ene uurtje per week om er over na te denken met “vreemde” ogen (waar je toch je best voor doet) is toch heel prettig. Natuurlijk zijn mijn man en ik nog steeds betrokken maar we hoeven er niet boven op te zitten. Gesprekken aan de eettafel zijn ontspannender en gezelliger.
absor schreef op 04-06-2023 om 17:04:
samen met moeder een gesprek aanvragen bij schoolmaatschappelijk werk en bespreken
Hoi,
Ik ben de moeder 😊 Wij wonen in België, dus ik begrijp niet zo goed wat je aanraadt. Wij hebben hier wel clb, maar dat helpt alleen bij schoolproblemen (denk ik). De wachtlijsten voor psychologische hulp zijn hier super lang.
Groetjes,
Evo
Evolet1979 schreef op 04-06-2023 om 17:41:
[..]
Hoi,
Ik ben de moeder 😊 Wij wonen in België, dus ik begrijp niet zo goed wat je aanraadt. Wij hebben hier wel clb, maar dat helpt alleen bij schoolproblemen (denk ik). De wachtlijsten voor psychologische hulp zijn hier super lang.
Groetjes,
Evo
Je kunt het CLB wel bellen om advies. Als zij niet kunnen helpen, weten ze vast waar je wél hulp kunt vinden.
Je kunt ook een CAW bellen en vragen wat zij kunnen bieden.
Philou schreef op 04-06-2023 om 17:08:
Ik neem aan dat jij de moeder bent?
Tja 15 met een “ik doe wat ik wil en wanneer ik dat wil”-houding. Dat is inderdaad lastig, als ouder. Nóg strenger worden heeft geen zin, zo streng blijven ook niet. En dan bedoel ik in de ogen van zoon.. misschien ben je helmaal niet zo streng in de ogen van mijn kinderen. Maar het gaat om zoon en wat hij ervan vindt. Dat is de leeftijd.
Dus, ik zou zeggen, tijd voor een gesprek, al dan niet met een derde, neutraal persoon. Hij heeft behoefte om zijn eigen verantwoordelijkheid (meer) te dragen en niet meer als kind te worden gezien en daar moet je als ouder je opvoedstrategie op aanpassen. Wat wil hij, wat absoluut niet, maak hem duidelijk wat je wilt honoreren en waar jij je als ouder nog steeds mee wil en moet (!) bemoeien. Afspraken dus.
En, te overwegen, in gesprek met ex over wat zoon nodig heeft en welke lijn jullie gezamenlijk trekken. Ex kiest nu voor de makkelijke optie.
En daarnaast, kan ik je heel erg aanraden om voor een deel van het schoolgebeuren een derde in te huren. Wij hebben dat omdat mijn kinderen dat zelluf willen doen maar het zeker niet zelluf kunnen. Hier is er iemand die elke week contact heeft met zoon over de planning en leerstrategiën voor de weekplanning. Hij zou het misschien ondertussen allemaal wel weten maar toch nét dat ene uurtje per week om er over na te denken met “vreemde” ogen (waar je toch je best voor doet) is toch heel prettig. Natuurlijk zijn mijn man en ik nog steeds betrokken maar we hoeven er niet boven op te zitten. Gesprekken aan de eettafel zijn ontspannender en gezelliger.
Klopt, ik ben de moeder. Je verwoordt perfect wat ik ook aanvoel. Ik wil best een consensus bereiken, ik ben vaak degene met super resultaten hierin op school. Maar bij mijn eigen kind wilt het niet lukken. Hij komt niet over de brug, winket lesgeven en geeft aan dat hij gewoon zijn zin wilt doen. Hoe krijg ik hem aan het praten?
Ex wilt zijn vriend zijn wat inhoudt dat hij weinig regels heeft en confrontatie uit de weg gaat. Ex laat de zoon maar doen en verwacht dat hij zijn eigen weg wel vindt. Heel eerlijk, ik zou willen dat ik zo kon loslaten, maar ik kan dat dus echt niet.
Dit jaar is verloren, maar ik neem jouw tip over externe hulp mee naar volgend jaar!
Groetjes,
Evo
Evolet1979 schreef op 04-06-2023 om 17:50:
[..]
Klopt, ik ben de moeder. Je verwoordt perfect wat ik ook aanvoel. Ik wil best een consensus bereiken, ik ben vaak degene met super resultaten hierin op school. Maar bij mijn eigen kind wilt het niet lukken. Hij komt niet over de brug, winket lesgeven en geeft aan dat hij gewoon zijn zin wilt doen. Hoe krijg ik hem aan het praten?
Ex wilt zijn vriend zijn wat inhoudt dat hij weinig regels heeft en confrontatie uit de weg gaat. Ex laat de zoon maar doen en verwacht dat hij zijn eigen weg wel vindt. Heel eerlijk, ik zou willen dat ik zo kon loslaten, maar ik kan dat dus echt niet.
Je weet he, bij de loodgieter thuis, is het leidingwerk een ramp en bij de electricien hangt het electra er gevaarlijk bij.
Misschien kan ex zich deze houding veroorloven omdat er iemand is die het zich wel aantrekt, er ook professioneel in geschoold is én bereid is er werk van te maken. Helpt het als je jouw ex vanaf het begin betrekt bij het probleem, zonder hem om een oplossing te vragen? Neem hem mee op je reis.
Elk kind is anders maar toen mijn kinderen in deze leeftijd waren icm wat jij schrijft, zou voor mij het eerste zijn om hem van de straat te halen. Ik ben huiverig voor aansluiting bij een groepje hangjeugd, zonder plan, zonder iets.. zo’n groep .. daar krijg je probleemgedrag van (begint als grapje, eindigt met crimineel gedrag). Bij mijn zoon zou ik in gesprek gaan met je gaat richting meer volwassen, misschien moesten we eens andere afspraken maken waarbij ik benieuwd bent hoe jij (zoon) daarover denkt, wat zeg je daarvan? En aangezien het mijn werk is, is het eerlijker voor jou (zoon) om daar een neutrale derde bij om hulp te vragen zodat jij goed aan het woord komt (en ik ook). Als het hem wat lijkt, wil je daar voor terug dat hij niet op straat rond hangt of op bepaalde tijden thuis is of … dat vraag je, eis je niet. Je doet een beroep op zijn verstand met als winst (voor hem) dat hij meer zelfbeschikkingsrecht kan krijgen. En dan op zoek naar iemand die daarbij kan helpen. Ik woon in Nederland dus ik ken de weg niet in Vlaanderen..
