Stiefzoon geslagen
Ik ben een nieuw lid, ben mama van een puberzoon van 17 jaar. Heb reeds 8 jaar een nieuwe relatie met een pracht van een man. Tot 2 jaar geleden waren mijn zoon en zijn stiefpapa twee handen op één buik. Nu begint hij “volwassen” te worden. Hij is arrogant tegen ons, denkt dat het leven rond hem draait, hij zegt dat het zijn leven is en dat wij hem daar niet in volgen. Hij wilt vrijheid maar volgens mij heeft hij genoeg vrijheid. Hij lapt de weinige regels die we hebben aan zijn laars. Spreekt ons elke keer tegen. Bij zijn biologische vader is hij al 3 jaar niet meer welkom omdat hij hertrouwd is en die nieuwe vrouw kon met een puber niets aanvangen.
Gisteren zijn onze stoppen weer doorgeslagen.
Hij bleef voor de tweede dag op rij thuis van school omdat hij ziek was. Wel de avond ervoor met zijn maten wat staan chillen en toen was hij niet ziek, smorgens belde hij naar mij op t werk dat hij heel ziek was en thuis bleef, ookal zei ik dat hij naar school moest gaan. Zijn stiefpapa was thuis en ging naar zijn kamer om verhaal te halen. Hij reageerde heel arrogant dat hij ziek was en thuis bleef, hierdoor zijn de stoppen van mijn man doorgeslagen en hij heeft zijn stiefzoon geslagen met platte hand in het gezicht. Hij heeft dit nog NOOIT gedaan. Direct had hij enorme spijt. De zoon is nu vertrokken naar oma en opa , die geloven hem.
Wat moet ik doen als mama om terug een deftige zoon terug te krijgen???
Ik ben op van energie!!
Dank u iedereen
Met de handen in de haren
Heeft je man zijn excuus al aangeboden voor de mep?
Ik zou het probleem bij je zoon neerleggen. Meld hem beter op school, dan wordt het spijbelen. En dan zijn de gevolgen voor je zoon. 's Avonds een vent, 's morgens ook een vent, tenslotte.
En lees even mee in de draad over de respectloze puber.
Nou eh...
Wat je vraagt is natuurlijk onmogelijk. Een puber wordt niet ineens meer een 'deftige' zoon.
Verder denk ik dat je zoon in een moeilijke situatie zit. Bij zijn vader is hij niet welkom. Wat denk je dat dat met hem doet? Hij zal zich behoorlijk afgewezen voelen lijkt mij.
Hij is in de puberteit gekomen en verkent zijn grenzen. Hij kan daarin ver gaan lees ik. Want ik begrijp niet dat hij van jullie met maten mag chillen als hij ziek is.
Wat me nodig lijkt is dat jij voor hem de opvoeder bent en niet de stiefpapa. En daarnaast dat je zoon hulp krijgt. Misschien kan hij met iemand gaan praten want het lijkt niet goed te gaan met hem. Mogelijk speelt er op school ook iets waardoor hij nu niet naar school wilde. Probeer daar achter te komen. En probeer met hem te praten over hoe het nu gaat en wat hij en jullie niet goed vinden gaan. Hopelijk kan je hem stimuleren om met iemand in gesprek te gaan.
Het is fijn dat je zoon bij opa en oma terecht kan. Betrek hen ook in het verhaal. Vertel hen wat er is voorgevallen en houdt elkaar op de hoogte in dit soort situaties.
Sterkte.
Titel
Zou de situatie er heel anders voor staan als het woordstuk ‘stief’ er niet voor stond?
Stief geeft zo’n beladenheid aan het conflict. Het is een conflict tussen twee huisgenoten. Val je partner niet af, wat de omgeving ook er van vindt.
Natuurlijk kan je partner wel rekenen op een fijne herinnering aan dit voorval; als je zoon jullie weer het bloed onder de nagels vandaan halen. Hij kan je partner sarren met de opmerking of hij weer gaat slaan. Misschien dat het daarom belangrijk voor je zoon dat hij niet tussen jullie kan komen.
Een tijdje afkoelen bij opa en oma, kan goed zijn voor de onderlinge verstandhouding.
Laat het even zinken.
Opa en oma geloven wat?
Dat hij ziek is? Ik zou inderdaad ook op school aangeven dat hij niet ziek is.
Hier mogen kinderen zich ook niet zelf ziekmelden.
Verder begin je met een losgeslagen brutale 17-jarige niet zo heel veel meer. Nu nog fors gaan opvoeden leidt alleen maar tot voortijdig het huis uit gaan. Ik zou dus vanaf nu vooral investeren in een goeie band. En je man zijn verontschuldiging laten aanbieden. In mijn ogen is hij degene die echt fout zat. Niet je zoon.....
Pick your battles
Heb je graag ruzie met je zoon en jaag je hem liever weg, en zorg je er en passant ook liever voor dat hij een nog grotere hekel heeft aan school? Dan moet je zo door gaan.
Of heb je liever een goede verstandhouding met je kind?
Dan zou ik met hem in gesprek gaan. Ik zou hem ook gewoon ziekmelden. Trouwens: het feit dat je 's avonds chillt, zegt niet zoveel over hoe je je de volgende ochtend vroeg voelt. De meeste mensen die ziek zijn, voelen zich 's avonds beter.
Ik ben serieus: we hebben het zelf bij de hand gehad met 1 van onze kinderen. Uiteindelijk is hij prima geslaagd, en studeert hij nu. Ik denk, als ik was doorgegaan met mijn 1e starre houding (net als jullie nu) had ik mijn zoon het huis uit gejaagd.
Waarom moest je partner eigenlijk zo nodig 'verhaal halen' bij je zoon?
Huh
Maar je zoon pubert toch gewoon, zo te horen?
Hoe irritant ook (weet er alles van) hij heeft uiteraard gewoon het recht om irritant te doen, te puberen. De meeste pubers denken dat de wereld om hen draait. Dat is afschuwelijk (soms) voor ouders maar wel gewoon een gegeven.
En ook een heel functioneel gegeven. Je zoon moet loskomen van jullie, en doet dit nu op een turbulente manier.
Tijd lijkt me om samen de regels te gaan bepalen, en ze niet meer eenzijdig opleggen aan hem.
(want idd, grote kans dat hij anders snel het huis uit is, dan kun je helemaal niets meer)
En jullie moeten loskomen van hem, accepteren dat hij bijna volwassen is en dat jullie invloed anders en kleiner wordt.
De band, als die goed was, komt heus wel weer goed. Maar nu heeft hij gewoon al zijn energie nodig voor zichzelf.
Investeren in goede excuses, want slaan kan niet. Maar snap het wel, ik vlieg ook wel (verbaal) uit de bocht tegen bloed-onder-mijn-nagels-vandaan-halende-puber.
En fijn dat hij bij opa en oma terecht kan. Duid dat positief.
Het klopt wat jullie zeggen. Ik moet als mama zijnde hem stilaan los laten en niet meer hopen dat hij verandert.
De oma en opa doen spijtig genoeg enkel met kleinzoon mee, op één lopen met oma en opa zit er spijtig genoeg niet in.
Mijn man heeft ONGELOFELIJK veel spijt van wat hij heeft gedaan!!! Wie doet af en toe eens iets waar je direct spijt van hebt. Ik keur het slaan van mijn man Zeker en vast Niet goed maar ken mijn zoon, hij haalt echt het bloed van onder je nagels. Ik was al op mijn werk en mijn man wist niet dat onze zoon al naar mij had gebeld.
Mijn man is meer vader voor onze zoon dan dat zijn “echte” vader ooit is geweest. Die was er nooit echt voor hem. Ook niet na de scheiding.
Ik zal hem losser moeten laten en regelmatig op de tanden moeten bijten.
Dank je iedereen voor je reactie
jouw man
Moet zich gewoon niet bemoeien met je zoon. Waarom in vredesnaam moet hij zich druk maken over of je zoon wel of niet naar school gaat? Laat hem dat lekker helemaal los laten. Opvoeden doe jij.
En ja, een kind van 17 moet je grootdeels loslaten. Straks is hij 18 en dan kan hij zichzelf ziek melden. Ga vooral met hem in gesprek over zijn toekomst. Volgens mij staat en valt alles bij de motivatie van een kind. Ik neem aan dat hij nog op het VO zit? Wat zijn zijn plannen voor hierna?
nee jippox
dat meen je toch niet.. waarom mag deze man zich niet met de opvoeding bemoeien. De eigen vader doet dit niet.. daar mag hij niet eens meer komen. Hij kent deze jongen al vanaf zijn 9e jaar. Moeder voedt op en de man met wie zij en haar zoon dag in dag uit samenwonen mag niets zeggen en vinden. Sorry hoor... dat gaat niet werken
geen ervaring
want onze zoon heeft eigenlijk niet echt gepuberd in die zin van grotere mond en regels aan zijn laars lappen.
Maar ik denk dat het een goed idee is dat jouw man naar je ouders gaat en zijn excuses aanbiedt voor de klap die hij je zoon gegeven heeft.
Verder kunnen de regels misschien nog eens onder de loep genomen worden. Zijn deze regels destijds samen met hem bepaald? Zo niet, wellicht voelt hij zich meer gehoord als hij ook inspraak heeft en kan zich er dan daardoor ook beter aan houden?
kaasn eten
ik zou een broodjen kaas gaan eten met hem dit zal vast werken en een beetje met hem praten
