Steun gezocht | Eigenwijze tieners, niet in actie te krijgen, rotzooi all-over
Hallo,
Ik zoek wat steun...
Ik ben moeder van 3 tienerdochters; over het algemeen spelen er geen bijzondere issues, buiten dat wat nu eenmaal gaandeweg bij opvoeden komt kijken. Voldoende leuke momenten gelukkig ook.
Dus zullen de snelle oordelaars mogelijk denken: 'Waar klaag je dan over?'
Ik vind het gewoon gemiddeld genomen vaak wel zwaar, eigenlijk.
Mijn stellingname sinds de meiden wat ouder werden richting hun is samen te vatten als 'je mag een heleboel, mits je laat zien dat je afspraken nakomt / netjes met de verantwoordelijkheid omgaat en dat je van school en je kamer geen bende maakt.'
Helaas merk ik dat ik het lastiger begin te vinden om de troep op hun kamers, overloop, badkamer, trap en dus ook delen van de benedenverdieping te handlen.
Etensresten/serviesgoed op hun kamers... Ik wens geen ongedierte in huis.
Ik wil überhaupt graag een schoon, opgeruimd huis.
Ik hik zelf tegen de overgang aan, dat doet met mij als mens ook aardig wat. Vermoeider. Kan het gewoon minder goed hebben dan voorheen, door de bijkomende onvoorspelbare, hormonale disbalans.
Wil je een keer wat lekkers, vind je lege kasten. En zelfs op wat je als een goed opgeborgen verstopplek bedacht hebt, grijp je gewoon mis. En niemand heeft het dan daar weggepakt natuurlijk...
's Avonds zit je vaak alleen in de woonkamer, zitten zij op hun kamer, teruggetrokken. Dat begrijp ik hoor. Maar dat gevoel van dat je enkel hun facilitaire dienst bent, ja, dat voel ik al een poosje... Zo ondankbaar voelt dat soms.
En die uitingen in de trant van: 'Ik doe wat ik wil, jij hebt niks over me te zeggen'. Dus bv dan toch weggaan vóórdat hun kamer netjes is. Terwijl jij anders gesteld had.
Een afspraak waar je ze (tig keer) aan herinnert: 'Jij bent vandaag aan de beurt om de vaatwasser uit te ruimen, zoals afgesproken'. En 'ja dat doe ik straks.... En dan gebeurt het niet en zijn ze weg naar school, sport of vrienden... Zit jij met de zooi op het aanrecht te kijken. Of ze zeggen simpelweg dat ze het gewoon niet doen.
Tijdelijk innemen mobieltje of terugstorten van zakgeld zijn sancties die ik weleens heb ingezet. Toch, het helpt niet ofzo.
Boos worden ook niet. Je wordt gewoon in je gezicht uitgelachen en krijgt een honende opmerking op de koop toe.
Op andere momenten een gesprekje voeren lukt vaak wel; is denk ik ook erg belangrijk. Maar het draagt in de praktijk vervolgens toch niet bij t.a.v. hun vervelende pubergedrag.
En wat zijn ze in ene vriendelijk als ze iets van je nodig hebben...
Soms kunnen ze erg gemene dingen in mijn gezicht slingeren. Dat laat ik meestal van me afglijden, kan ik doorgaans wel relativeren.
Maar nu even niet!
Ach, ik voel de menstruatiepijn de kop opsteken; ik moet ongesteld worden.
Ai, die cocktail van moeten menstrueren met pubers opvoeden is niet zo'n goede...
Vandaar dat ik het nu ook echt wat zwaarder beleef.
Had behoefte aan een rustige vrije dag deze zaterdag en heb al de hele tijd van alles met ze te stellen...
Ik weet dat het er allemaal bij schijnt te horen, bij het opvoeden van pubers...
Maar waarom heeft moeder natuur het zo vervelend en zwaar gemaakt...? Het zijn gemiddeld genomen best zware jaren.
Zucht, vandaag wenste ik dat ik even niet 24/7 moeder hoefde te zijn. Mag ik er even uitbreken alsjeblieft!!!!!
Yvette
dat is het mooie van puberdochters, je hoeft niet meer 24/7 moeder te zijn 
Stop met hen te faciliteren in hun gedrag. Maak afspraken wat de consequenties zijn als ze hun aandeel niet leveren en hou ze daar aan. Trek de kamerdeur dicht, dan heb je geen last van de zooi.
je komt op een leeftijd, je groeit er naartoe, dat je uitgezonderd, "uit-geopvoed" ( echt prachtig Nederlands dit) raakt. Dat is normaal, een nieuwe start van een nieuwe fase. Je lijf en geest zijn er naar toe aan het groeien omdat je in de laatste actieve fase zit van het grootbrengen van je gezin. Dat gaat met vallen en opstaan. Kortom, doornemen, doorgaan, er over praten, tijd voor jezelf maken, grenzen stellen, hand over je hart strijken en maar denken dat er overal wel wat is en dat sommige mensen graag zouden ruilen. Dat lijkt een dooddoener, maar t is wel waar.
Aii, dat klinkt zwaar. En eenzaam ook wel.
Is er geen mogelijkheid om even te ontsnappen? Een weekendje weg terwijl vader/oma/vriendin op de meiden let? Desnoods een dagje, dat kan al zoveel doen.
Sterkte, lijkt me geen leuke periode zo
Van honende opmerkingen en uitgelachen worden, vind ik wel wat eigenlijk, puber of niet. Mijn puberjongens hadden ook zo´n periode. Ik ben in staking gegaan. Ik kookte niet, waste niet, haalde geen boodschappen, deed niks meer. Zoek het maar uit. Het heeft niet zo lang geduurd voordat de redelijkheid weer in mijn zoons terugkeerde.
Lastige tijd inderdaad, maar ook deze gaat weer over en dan heb je ineens gesprekken met je dochters (zodra ze het huis uit zijn) over aanbiedingen in de supermarkt en bezuinigings tips. ☺️. Dit heb ik nu met mijn inmiddels uitwonende dochter die vroeger toch ook wel met haar ogen rolde als ik zei "ik koop die blauwe bessen niet, ze zijn 3,50 per bakje en je eet er maar de helft van op". En sowieso was haar kamervloer op een gegeven moment niet meer te zien, zoveel kleding lag erop.
Praktische tips dan maar voor nu eventjes: struin 1x per dag die kamers door op zoek naar serviesgoed en eten en haal dat weg. Alles wat je op de overloop/badkamer/ woonkamer vindt gooi je in hun kamers en de deuren gauw weer dicht (of een bak/mand ergens op een makkelijk bereikbare plek waar je alles ingooit wat niet op zijn plek ligt)
Dit betekent wel dat jij altijd aan het ruimen bent, maar ik deed dat liever zelf even 5 minuten lang (want dat gaat op deze manier best snel) en dan had ik rust in mijn hoofd, want het huis was weer aan kant (en een opgeruimd huis trekt toch echt minder zooi aan merkte ik bij mijn kinderen)
Ik deed op een gegeven moment niets meer aan hun kamers, ook geen bedden verschonen. Soms haalde ik (als het echt te bont was) het bed wel af, en legde een schoon dekbedovertrek neer (soms duurde het een paar dagen, sliepen ze gewoon op het matras) En ik waste alleen de kleding die in de wasmand lag.
Gelukkig werkte bij ons nog wel de regel, wie kookt hoeft niet af te ruimen, maar ja, als dat echt niet lukt....laat dan maar even hoor, ik zou er even geen strijd van maken, maar dan óók geen mats dingen naar hun toe dan (dus ook niet even met de auto wegbrengen als het regent) Los hiervan, je krijgt er ook geen ruzie van, want je verwacht niets.
Alleen nog even iets bedenken waar je je eigen lekkere snaai in kan verstoppen, heb je geen kastje waar je een slot op kan zetten? 😜 En de sleutel ten allen tijden in jouw broekzak natuurlijk.
En onthou een ding....deze tijd gaat weer voorbij. Trek je 's avonds lekker terug op de bank, je eigen Netflix, want niemand hoeft toch mee te kijken. (ik zit ook altijd alleen op de bang te bingen, zoon zit iedere avond op zijn kamer) ik zie inmiddels ook wel de voordelen.
Ah ja, het is soms zwaar. En soms ook weer niet.
Hier een paar tips uit mijn 'eigen praktijk', kijk maar of je er iets mee doet.
Hun kamers zijn hun kamers. Ik bemoei me niet meer met hun troep. Dat betekent ook dat ze zelf hun bed moeten afhalen en opmaken (ik was het beddengoed nog wel) en hun was in de wasmanden in de badkamer moeten gooien.
Beneden gelden wel mijn regels, je ruimt je zooi op na het eten, meestal doen we dat even samen en wordt het ook nog wel gezellig. Bij toerbeurt koken ze en dan is de keuken een bende, maar is het eten heel gezellig.
Ga iets doen 's avonds. Sporten, cursus volgen etc. Ga niet zitten wachten tot er iemand beneden komt.
En verder wat Max zegt: Je bent niet de enige en overal is wel wat. En misschien kun je ook nog genieten van deze fase...
Een wijze les die ik hier op het forum geleerd heb is pick your battles. Het is niet leefbaar als je te strakke regels hanteert.
Pubers hebben in hun taakomschrijving staan dat ze zich tegen hun ouders afzetten, dat ze alleen maar met zichzelf bezig zijn, dat ze geen zelfinzicht hebben, dat hun bioritme wijzigt naar nachtdier, dat ze geen last hebben van rommel/vuil en dat ze erg gesteld zijn op hun privacy. Dus die van jou doen dat fantastisch!
Ik raad je aan om met je meiden en hun vader om de tafel te gaan zitten en te bespreken hoe je het leefbaar houdt met zijn allen. En vraag ze wat ze zelf redelijk vinden, en wat ze zelf bij kunnen en willen dragen. De tijd van opgelegde regels is voorbij, en de tijd van onderhandelen is aangebroken.
Ik zal even op een rijtje zetten wat onze ‘regels’ zo’n beetje waren, misschien heb je er wat aan.
Om te beginnen is hun kamer hun eigen domein. Dus daar bemoeide ik me niet mee; met de deur dicht zie je de zooi niet. Kleding die gewassen moet worden ligt in de wasmand. Wat daar niet ligt, wordt dus ook niet gewassen. Eens per 2 weken wordt het beddengoed verschoond, zelf bed afhalen en in de was doen en ook zelf opmaken. Meteen mooi moment om je kamer wat op te ruimen. Serviesgoed gaat NIET mee naar boven. De gemeenschappelijke ruimten houden we netjes (eventuele zooi dumpte ik altijd op hun eigen kamer, dan hoefde ik het niet te zien). Afspraken als werk en feestjes staan in de gezamenlijke agenda. Iedereen draagt zijn/haar steentje bij in het uitlaten/ophalen van de hond. Er wordt hulp verwacht bij dagelijkse klussen (maar bij ons werkten vaste afspraken niet zo goed, dus dat was altijd ad hoc. Werkte soms wel, soms niet…). Hoe laat ze thuis moesten zijn hing af van de omstandigheden, liever wat later met een groepje naar huis dan eerder alleen. En als het eens later werd, ook geen probleem, maar ik verwachtte wel dat we daar bericht van kregen.
Eigenlijk werkte dit heel goed zo. Belangrijk is, in mijn ogen, dat je ze de verantwoordelijkheid geeft die ze kunnen dragen. Ze maken zich steeds verder van je los, gaan steeds meer hun eigen leven leiden. Maar intussen wonen ze wel onder jouw dak, dus een beetje rekening houden met jouw wensen is niet meer dan normaal. Maar uitgaan van ‘hotel mama’, ja, dat doen volgens mij alle pubers wel. Hou voor ogen dat verreweg de meeste pubers uiteindelijk best leuk opdrogen. En probeer in de tussentijd je eigen frustratie dus te verminderen door de lat minder hoog te leggen. Dat levert je echt het meeste op. Nog zo’n forumwijsheid: je kunt een ander niet veranderen, alleen je eigen gedrag. Je kinderen zijn zo’n beetje af, het opvoeden is klaar. Dus daar ga je geen winst meer boeken. Dan zul je het toch bij jezelf moeten zoeken…
En als je echt veel last hebt van de overgang, ga naar de huisarts en laat je doorverwijzen naar een overgangsconsulente. Er valt echt vaak wel wat te verbeteren aan je stemming, slaap en dus belastbaarheid.
ik reageer even op de troep op hun kamers.
Wat hier hielp waren een paar regels, in gezamenlijk overleg opgesteld.
- na het avondeten ruimt 1 kind de keuken op én brengt iedereen de verzamelde vaat op de eigen kamer naar beneden en doet het in vaatwasser
- De was doe je zelf, op elke kamer een eigen wasmand. Aan jullie of je het daarin verzamelt of dat je het op de grond gooit. Alleen volle wasmachines, wil je eerder wassen dan vul je aan met de was die in badkamer staat. Bij goed weer buiten ophangen. En niet uit gemak denken: we krijgen over paar dagen heel veel regen, was uitstellen en dan makkelijk in de droger gooien
- DE helpende gedachte voor mij: ze wonen bij mij op kamers, ik ben een soort (onbetaalde)hospita en ik heb niets op die kamers te zoeken.
- Bij verzuim van 1 van de 3 regels zijn we vrij elkaar erop aan te spreken.
Het werkt hier al jaren en het zorgt enorm voor betere sfeer. Man wat kon ik ook boos worden
Dorestad schreef op 01-10-2022 om 15:07:
ik reageer even op de troep op hun kamers.
Wat hier hielp waren een paar regels, in gezamenlijk overleg opgesteld.
- na het avondeten ruimt 1 kind de keuken op én brengt iedereen de verzamelde vaat op de eigen kamer naar beneden en doet het in vaatwasser
- De was doe je zelf, op elke kamer een eigen wasmand. Aan jullie of je het daarin verzamelt of dat je het op de grond gooit. Alleen volle wasmachines, wil je eerder wassen dan vul je aan met de was die in badkamer staat. Bij goed weer buiten ophangen. En niet uit gemak denken: we krijgen over paar dagen heel veel regen, was uitstellen en dan makkelijk in de droger gooien
- DE helpende gedachte voor mij: ze wonen bij mij op kamers, ik ben een soort (onbetaalde)hospita en ik heb niets op die kamers te zoeken.
- Bij verzuim van 1 van de 3 regels zijn we vrij elkaar erop aan te spreken.
Het werkt hier al jaren en het zorgt enorm voor betere sfeer. Man wat kon ik ook boos worden
Lijkt erg op hoe wij het doen. En daarnaast vraag ik ze af en toe ad hoc om hulp - van koken tot een boodschap halen.
Hun kamers zoeken ze zelf maar uit. Als het te erg wordt, stimuleer ik ze om weer eens een vriend(in) uit te nodigen. Dan gaan ze vanzelf opruimen 
yette schreef op 01-10-2022 om 15:40:
[..]
Lijkt erg op hoe wij het doen. En daarnaast vraag ik ze af en toe ad hoc om hulp - van koken tot een boodschap halen.
Hun kamers zoeken ze zelf maar uit. Als het te erg wordt, stimuleer ik ze om weer eens een vriend(in) uit te nodigen. Dan gaan ze vanzelf opruimen
Hier ook vooral die vriend(in) uitnodigen doet wonderen. Jongste heeft zijn kamer altijd vrij netjes dus vrienden die spinnen voor de deur staan kan ik zo naar boven laten gaan. Bij oudste is dat wat moeilijker maar die heeft van de week ook goed opgeruimd die had een online meeting van het werk met camera's aan en dan wil je toch niet dat al je net nieuwe collega's jouw zooi zien en kantoor houden in bed met de laptop op schoot staat ook niet echt professioneel. Dus dat is het de komende week ook nog wel netjes.
Daarna komen de toetsweken weer dichterbij en dan ben ik wat coulanter met het naleven van de afspraken.
Sowieso is de afspraak geen eten en drinken mee naar boven hier bij begin corona al gesneuveld en qua inleveren van het vaatwerk gaat het goed dus geen noodzaak om strakker te handhaven.
Wat niet in de wasmand zit wordt niet gewassen, dus sorry junioren A mijn kind had vandaag ongewassen sportkleren aan. Gelukkig moest er wedstrijd gespeeld worden in de reserve shirts dus het ongewassen shirt kon uit.
Hoi! Werkt het samen met hen (en eventuele partner als hij of zij nog in beeld is) om de tafel zitten misschien? Eens per maand ook hen vragen wat zij anders willen van jou? Jij zult ook dingen fout aanpakken nu deze nieuwe levensfase is aangebroken. Biedt je meiden vooral alternatieven: een slecht alternatief en een iets minder slecht alternatief. Dan hebben ze de keuze in eigen handen. En inderdaad.. houden ze zich niet aan de afspraken zoals ze maandelijks worden gemaakt, dan ook geen luxe dingen meer. Dus niet iets lekkers uit de supermarkt, niet in de regen brengen naar sport en hen wijzen op eigen verantwoordelijkheid. En als het echt niet lukt.. vraag hulp aan jouw omgeving of ga in gesprek met een jeugdconsulent/gezinscoach van het CJG. En wat ook belangrijk is, is af en toe toch langs gaan op de kamers en interesse blijven tonen in hun dag en hen regelmatig de vraag stellen of er dingen zijn waarbij je hen kan helpen. Samen kamer opruimen bijvoorbeeld. Klinkt heel kinderachtig, maar jij hebt je momentje met jouw kind en je helpt haar indirect ook gelijk. Een gezinscoach kan je telefonisch advies geven of je vraagt hem/haar langs te komen om wat handvatten te krijgen. Het hoeft niet altijd allemaal alleen, vergeet dat niet.
Inderdaad wat Mg1994 hierboven ook schrijft. Soms gingen we dan samen hun kamer opruimen. Kind helemaal blij dat ik wilde helpen, ik blij dat het weer even schoon was en het was op deze manier geen vanzelfsprekendheid meer. Win-win dus.
Opvoeden is inderdaad pick your battles en in de puberteit ook een samenwerking. Afzetten en losmaken, prima, dat hoort erbij. Maar het is geen reden voor respectloos gedrag, uitlachen en rotopmerkingen maken. Dat hoef je echt niet te accepteren.
Ook jij mag je grenzen hebben en stellen. Wat verwacht jij van hen? En wat verwachten zij van jou?
Van pubers mag je ook best enige zelfstandigheid verwachten. Vrijheid en verantwoordelijkheid gaan hand in hand. Geef ze bepaalde verantwoordelijkheden, maar houd hen daar dan ook aan. Bijvoorbeeld was in de wasmand gooien en als ze dat niet doen dan ook niet wassen. Dan leren ze het snel genoeg.
Alleen maar mopperen en het alsnog zelf doen, daar leren ze niks van behalve dat je het toch wel doet als ze het nalaten zelf te doen.
Waarom moet hun kamer netjes zijn voor ze weg gaan? Dat vind ik best gek.
Miepjecody schreef op 01-10-2022 om 18:57:
Waarom moet hun kamer netjes zijn voor ze weg gaan? Dat vind ik best gek.
Het is hún kamer, jij hoeft daar niks, hooguit wat rommel die je elders kwijt wilt daar dumpen.
Als zij in die puinhoop kunnen leven dan is dat hun ding. Zolang ze de gezamenlijke ruimtes enigszins netjes houden mag je blij zijn.
