Sociaal contact dochter (13)
Hoi iedereen !
Ik vraag me iets af en had graag jullie mening hierover gehoord .
Mijn dochter (13) heeft heel weinig sociaal contact . D.w.z. op school heeft ze een vriendin maar uit een jonger jaar , waar ze in de speeltijden naartoe gaat , dat vind ik prima . Ze heeft echter helemaal geen sociaal contact na school (ook in vakanties en dergelijke) . Zo is ze totaal niet actief op sociale media ( '' ik vind dat tijdverspilling , mama '' ) en spreekt ze niet vanzelf af met die vriendin van op school . Nadat ik haar een paar keer had gevraagd of ze wel zeker wist of ze met niemand wilt afspreken in de vakantie heeft ze me laten bellen naar die vriendin's moeder om af te spreken (bij ons thuis , gaan logeren houdt ze helemaal niet van , ze heeft deze zomer bv. voor het eerst een kamp gedaan wat ze heel eng maar wel tof vond).
Ook op feestjes met familie gaat ze zich vaak afzonderen door een boek te lezen , naar haar kamer te gaan etc.
Ook hoor ik steeds op oudercontacten dat leerkachten zich zorgen maken over haar in de klas , qua sociale (punten zitten wel heel goed) omdat ze zich ook daar vaak zou afzonderen tussen de lessen door ( 3de middelbaar ) en voor groepsopdrachten vaak alleen moet werken .
Ik heb Emma er al vaak over proberen aan te spreken maar ze wil er niet veel over kwijt , behalve dat ze het afzonderen oké vindt maar dat van een beetje buitengesloten worden van groepsopdrachten niet tof/handig vindt .
Ze lijkt het niet zo erg te vinden dat ze erg weinig sociaal contact heeft , ik maak me echter wel een beetje zorgen , zeker naar school toe waar je sociale leven toch wel een frequente rol speelt .
Heeft iemand een idee of dit normaal is voor een puber of als ik haar eerder haar eigen gang moet laten gaan ?
Groetjes
Laura
13 jaar
Je schrijft dat ze 13 is en in de derde klas zit. Gemiddeld worden leerlingen 15 in de derde. Is ze niet erg jong? Zeggen de leraren daar niet iets over? Als ze het zelf oké vindt om niet veel contacten te hebben, oké, maar geen aansluiting vinden bjj groepsopdrachten in de klas heeft misschien een andere oorzaak?
opmerking
Ik dacht hetzelfde als Emma. Is het een (heel) slim meisje? En dan dus jong, dus vindt ze daardoor misschien al minder sociale aansluiting bij andere leerlingen.
Als je het gevoel hebt dat zij er zelf echt geen probleem mee heeft (sommige mensen zijn gewoon meer op zichzelf), waarom zou je er dan een probleem van maken? Los van de feitelijke constatering, zie docenten echt problemen? Welke dan? En zijn die niet op te lossen zonder haar te pushen richting "vriendschappen"?
Nb Ik zou forumbeheer (knop rechtsbovenaan) even vragen de naam van je dochter te verwijderen. Lijkt met onnodig en niet handig voor de herkenbaarheid.
Aansluiting
Ik dacht ook gelijk aan een heel slim meisje. Ook daar haar reactie op sociaal media.
Ik vind het pijnlijk herkenbaar ook. Mocht het zo zijn dat ze minder aansluiting heeft door bovengemiddelde intelligentie, dan zou het misschien leuk zijn om in contact te komen met peers.
En heeft ze hobby’s/clubs/verenigingen waardoor ze met anderen in contact staat?
Los daarvan, sommige mensen hebben gewoon minder behoefte aan sociaal contact. Ikzelf bij voorbeeld. Maar niet kunnen samenwerken voelt wel eenzaam. Ik snap je zorg wel. Ik vraag me ook af wat de school er van vindt als ze groepsopdrachten alleen doet. Bij mijn kind op school zou er dan gedwongen moeten worden samengewerkt. Omdat samenwerken ook leren is. En dat voelt voor jouw dochter misschien oncomfortabel, zekerin het begin, maar het gaat haar wel dingen leren. Misschien kun je daar met de school over in gesprek?
serieus
Ga jij voor je 13 jarige dochter de moeder van een vriendinnetje bellen voor een speelafspraakje? Kom op zeg.
Volgens mij heb je dochter met een eigen mening en duidelijke keuzes. Ze heeft gelijk dat Facebook e.d. tijdverspilling is. Laat die maar schuiven!
kijk even naar andere draadje
Laura heeft nog een draadje lopen over haar dochter (niet eens met diagnose). Er is dus meer aan de hand.
Verduidelijkingen
Hoi !
Bedankt voor de reacties ! Ook even een paar verduidelijkingen :
Ze is 13 in het derde omdat ze als kleuter een klas heeft overgeslagen , later dit schooljaar wordt ze 14 , ze zit dus inderdaad één jaar voor .
Dat ze intelligent is klopt wel , maar niet in de richting van hoogbegaafdheid . In haar klas zitten nog een stuk of twee anderen die een jaar overgeslagen hebben als kleuter en die hebben juist wel veel sociaal contact waardoor zij er dus ook geen aansluiting bij vindt .
@ Tante Sidonia : klopt , ik heb die moeder gebeld voor een 'speelafspraak', maar dit was wel op (letterlijke) vraag van mijn dochter , nadat ik haar zei dat ze best een met iemand kon afspreken (heb haar niet verplicht , deze vraag wel een paar keer aangegeven) , de moeder van die vriendin vond dit ook normaal hoor , voor zover ik kon aanvoelen .
@Pirata , klopt , ik heb ook nog een draadje lopen over het gevoel dat een onderzoek voor ASS niet past bij haar . Ik vroeg me dus over enkele specifieke bijzonderheden af hoe dit bij andere pubers is en of het een neurotypische karaktertrek is / HSP-trek / of echt eerder autistisch is . (juist online om haar deze privacy te gunnen .)
Het is zo dat ik het helemaal geen probleem vind als zij zich hier het bste bij voelt , maar zeker dat op school van groepswerk en afzonderen in de klas lijkt me niet handig . Ook van sociale media vind ik het zeker iet erg en ergens ook wel heel volwassen ( de meeste (vaak jongere) volwassenen hebben meestal ook wel sociale media , maar dat doet er nu even niet toe 
) , maar veel dingen uit de klas worden bv. in de groepschat op FaceBook besproken ( haar klas maar zonder leerkachten) dus ik vrees ook een beetje dat ze zo nog meer geïsoleerd zal zijn .
Groetjes
Laura
moeilijk
Het lijkt me heel lastig als je ziet dat je kind zich zo afzondert. Ik denk wel dat het uitgangspunt moet zijn dat zij zich er zelf goed bij voelt. Is dat echt het geval?
Doet ze aan sport of iets anders buiten school? Het kan goed zijn dat ze, als ze iets doet wat echt bij haar past, meer contacten opdoet omdat ze dan met kinderen met dezelfde interesse te maken heeft.
Overigens, ik heb een zoon met gediagnostiseerde ASS. Maar die zondert zich niet af en houdt zich erg druk bezig met zijn internetvrienden (een deel uit de klas). Dus dat hoeft niet persé zo te zijn, dat het daarmee te maken heeft (bovendien bestaat dé ASS-er niet).
Hier ook
Een 13 jarige in jaar drie. Weinig sociaal contact, geen social media. Allemaal onzin en gedoe. Ze heeft wel wat vriendinnen op school maar weinig behoefte om daarmee af te spreken. Ik heb al lang geleden geleerd dat los te laten. Ik maak me er niet meer druk om
Contact
Het zou mooi zijn als die twee meiden met elkaar in contact konden komen. Daar kan vast iets mooit uit groeien, Lisbeth en Laura!
Laura
Ik herken het wel van mijn zoon. Die op 17-jarige leeftijd een diagnose ASS kreeg. Ik heb volgens mij ook in je andere draadje gereageerd...
Tja, je kunt sociaal contact niet afdwingen. Op school is het voor samenwerken niet handig nee, daar zou ik op school dus over gaan praten. Hier ging dat met zoon ook niet goed, maar dat kwam door zijn leerprobleem in eerste instantie. Maar dan helpt het natuurlijk niet als je ASS hebt, en dus niet zo sociaal vaardig dat je er een grapje over kunt maken of zo.
Ik vind wat je hier over je dochter schetst wel degelijk erop wijzen dat je dochter met bepaalde dingen moeite heeft. Of je daarvoor een diagnose zou willen hebben weet ik niet, hier heeft de diagnose opgeleverd dat hij naar het speciaal onderwijs kon. En het zorgt ervoor dat wij toch net wat meer ons inleven, en net wat minder van hem vragen. Of liever, meer geduld met hem hebben. Zou niet zo moeten zijn, je kijkt naar wat je kind nodig heeft als het goed is, maar juist omdat het bij onze zoon niet heel duidelijk was ben je toch geneigd de lat (te) hoog te leggen. Zeker omdat hij behoorlijk intelligent is. Voor mij als leek was (en is) het moeilijk om die verschillende soorten intelligentie los van elkaar te zien.
Gelukkig zo
Mijn meid is gelukkig zo. Van haar hoeft het afspreken niet. School zijn veel prikkels. Ze moet sociaal gedrag vertonen. Om half vier is ze moe. Dan komt ze thuis, kruipt tegen haar huisdieren aan is is blij alleen te zijn. Meer hoeft ze niet. En wie ben ik om haar tot meer te dwingen dan ze wil
Niet perse slecht
Zelf ben ik ook iemand die graag op derzelf is.
Ook in mijn pubertijd had ik wel wat "vrienden" maar vond het toch ook wel fijn om alleen te zijn.
Dan lag ik 's avonds tegen mijn moeder aan op de bank een filmpje of serie te kijken.
Veel ook met mijn broertje gedaan maar die is verder net als ik.
Ook goed in alleen zijn.
Ik ben nooit naar wilde feestjes gegaan of met vriendinnen op vakantie ofzo.
Nu ben ik 32 en zit nog graag een boekje te lezen languit op de bank. Heerlijk.
Ik onderneem ook wel veel (veelal met familie) en daarna ben ik weer blij met de rust.
Sommige mensen hebben dat nu eenmaal en zijn daar heel gelukkig mee.
Zou me er niet echt zorgen over maken.
