Schermverslaving en manipulatief gedrag
Onze 12-jarige pleegzoon (die sinds pasgeboren baby bij ons is) lijkt mij verslaafd aan het spel Brawl Stars, hetgeen hij constant op zijn smartphone en tablet speelt, samen met vrienden van school. Zijn schoolwerk lijdt eronder, hij gaat niet naar de huiswerkklas die hij verplicht moet volgen, weigert vaak zijn scherm af te zetten om te komen eten of ergens mee naartoe te gaan, liegt en verzint smoesjes om mij te doen geloven dat hij voor school bezig is terwijl hij aan het gamen is, doet heel lelijk tegen mij. Ik heb hem meerdere keren gewaarschuwd dat dit gedrag niet door de beugel kan en dat ik hem een schermverbod zou geven. Vorige week woensdagavond weigerde hij weer te stoppen, en heb ik zijn smartphone afgepakt en een code op de tablet gezet. Ik heb hem gezegd dat het schermverbod tot vrijdag na school was, maar dat als hij nog meer lelijks deed dat het schermverbod telkens een dag verlengd werd. Hij kreeg van mij ook de mogelijkheid om dagen terug te verdienen per 3 uur dat hij in een boek zou lezen (iets wat hij nooit doet).Hij is toen compleet beginnen 'flippen' en alles wat hij kon bedenken om mij te treiteren is hij beginnen doen: mij vervloeken, uitschelden, kleineren, bedreigen dat hij mij zou dood steken, dingen naar mij gooien, de diepvriezen gaan openzetten, overal in huis de lichten gaan aandoen, de kranen openzetten, scheerschuim in de lavabo spuiten, mijn laptop en gsm verstoppen, de oven afzetten elke keer hij passeerde...Ik ben rustig gebleven en heb regelmatig gezegd: " schermverbod tot zaterdag, zondag, ....,donderdag,... maandag 4 maart..."Hij bleef mij treiteren, en zei dan: "jij wilt toch niet dat ik zo doe, geef dan mijn gsm terug, dan stop ik ermee. Jij vindt het toch lastig als ik een crisis heb, dan moet je gewoon mijn gsm teruggeven, dan is alles weer oké..."Omdat hij in het verleden al wel narcistische trekjes vertoonde en vaak onder een straf uitgeraakt, en meestal manipuleert om zijn goesting te krijgen, vond ik het belangrijk om voet bij stuk te houden en heb ik dus niet toegegeven aan de manipulatie. Mijn man vindt dat ik mijzelf deze miserie op de hals gehaald heb, en dat die oplopende dagen schermverbod buitenproportioneel zijn en dat zijn gedrag normaal pubergedrag is. Is dit normaal pubergedrag?
Zeespiegel schreef op 01-03-2024 om 14:57:
[..]
Ook pubers die bij hun eigen ouders wonen kunnen aan gamen verslaafd raken, dat is de opzet van het spel. Om daar meteen de conclusie aan te verbinden, dat dit hun vatbaarder maakt voor andere verslavende zaken is wat vreemd.
Het houdt ze van de straat en uit de problemen. Het geeft ze de mogelijkheid om op afstand contact te houden met hun vrienden.
Het is heel normaal voor pubers om ergens hun toevlucht in te zoeken, en gamen is een relatief onschuldige toevlucht. Leidt hooguit tot slechte ogen en een slechte conditie.
Maar volgens mij, als ik het goed las, heeft deze reageerder wel wat kennis hierover door haar werkervaring
Dus zeggen dat dit onzin is?
Ik ben benieuwd hoe ze dat bedoelde, dus hopelijk kan deze reageerder dat nog toelichten.
BritgetJones007 schreef op 01-03-2024 om 15:19:
[..]
Maar volgens mij, als ik het goed las, heeft deze reageerder wel wat kennis hierover door haar werkervaring
Dus zeggen dat dit onzin is?
Ik ben benieuwd hoe ze dat bedoelde, dus hopelijk kan deze reageerder dat nog toelichten.
Het wordt onzin heb ik dacht ik niet gebruikt.
Zeespiegel schreef op 01-03-2024 om 14:57:
[..]
Ook pubers die bij hun eigen ouders wonen kunnen aan gamen verslaafd raken, dat is de opzet van het spel. Om daar meteen de conclusie aan te verbinden, dat dit hun vatbaarder maakt voor andere verslavende zaken is wat vreemd.
Het houdt ze van de straat en uit de problemen. Het geeft ze de mogelijkheid om op afstand contact te houden met hun vrienden.
Het is heel normaal voor pubers om ergens hun toevlucht in te zoeken, en gamen is een relatief onschuldige toevlucht. Leidt hooguit tot slechte ogen en een slechte conditie.
Noem het maar relatief onschuldig...
Info van de site van MIND/Korrelatie:
Symptomen gameverslaving
Gamen wordt pas een probleem als het ernstige gevolgen heeft op je dagelijks leven. Als meerdere van onderstaande symptomen zich tegelijkertijd voordoen kan dit wijzen op een gameverslaving. Maar alleen een psycholoog of psychiater kan een diagnose stellen.
- Je hebt moeite met het onderbreken van het computerspel voor andere zaken.
- Je pogingen om minder te gamen of te stoppen met gamen zijn niet gelukt.
- Je dagelijkse noodzakelijke bezigheden doe je het liefst zo snel mogelijk, zodat je weer gauw verder kunt spelen.
- Je voelt je onrustig, prikkelbaar, angstig of somber als je niet aan het gamen bent.
- Je drinkt vaak (veel) koffie, drankjes of zelfs drugs om het spel langer te kunnen volhouden.
- Je sociale leven, je nachtrust en je voedingspatroon lijdt onder de gameverslaving.
- Je bent ook bezig met het spel als je niet aan het spelen bent.
- Je denkt, net als gokverslaafden, dat als je het spel maar blijft doorspelen, dat het de volgende keer (nog) beter zal verlopen.
Gevolgen gameverslaving
Een gameverslaving heeft vaak een ernstige invloed op jezelf als op je omgeving. Je gezin, vrienden, school en/of werk is minder belangrijk dan het gamen. Een gameverslaving kan allerlei lichamelijke en psychische klachten veroorzaken. Bijvoorbeeld:
- Obsessieve gedachten
- Gezondheidsproblemen, bijvoorbeeld hoofdpijn of slapeloosheid
- Moeite met persoonlijke relaties, school en werk
- Depressie
- Eenzaamheid
- Angst voor ‘live’ sociaal contact
- Drugsverslaving
Of het normaal pubergedrag is: ja en nee. Ja, sommige pubers reageren heftig op straf, en zeker als gedreigd wordt met ophogen van de straf. Dat werkt escalerend en daar kunnen sommige pubers, zeker als ze moeite hebben hun emoties te reguleren en hun gedrag te sturen, slecht op gaan.
Eigenlijk is de vraag of het normaal is dus niet zo relevant. Een belangrijker vraag is: wat heeft hij nodig?
Ik denk dat straffen niet zinnig is, begrenzen wel. En escaleren werkt juist averechts.
Of hij verslaafd is? Dat is lastig te bepalen. Ik denk dat veel kinderen moeite hebben met grenzen aan telefoongebruik en gamen, juist omdat de opzet verslavend is.
Ik zou ook proberen te normaliseren: zijn gedrag is niet gewenst, maar daarmee niet 'niet normaal'. Hij heeft iets anders nodig dan straf en dreigen.
Als kinderen grenzeloos gedrag laten zien en er escalaties dreigen, kan het handig zijn je te verdiepen in de methode Verbindend gezag. Ik heb hier laatst een draadje over geopend. Het gaat over hoe je grenzen kunt stellen én tegelijkertijd in verbinding kunt blijven. Ook gaat het specifiek over hoe je escalaties kunt voorkomen. Misschien heb je er iets aan om je daar in te verdiepen, TO? Er is een goed boek over de methode voor ouders: de titel is 'Nieuwe autoriteit voor ouders: opvoeden op basis van veilige verbinding, waakzame zorg en geweldloos verzet' van H. Omer.
Dit is geen normaal pubergedrag en je man is niet goed bij zijn hoofd dat hij jou de schuld geeft ipv heel snel naar een oplossing te zoeken.
Zou man's nummer aan de school en desbetreffende leraren geven. Als er een probleem is, kunnen ze hem bellen. Laat hem ook naar de rapportbesprekingen gaan.
Het verhaal over de escalerende straf doet me denken aan een verhaal over een jongen die in de klas zat te kletsen. De leraar zei dat hij zijn mond moest houden of hij zou een 1 krijgen. De jongen praatte rustig door dus de leraar gaf hem een 1. Dat hielp niet, want de jongen praatte door dus de leraar dreigde met nog een 1. En zo ging het verder (je krijgt 10 1-en!!) tot de jongen rustig zijn verhaal tegen zijn maat had afgemaakt en inmiddels 1000 1-en had staan.
Dreigen met straf is compleet zinloos als je een bepaald gedrag wil afdwingen, het geeft die ander de ruimte om af te wegen wat voor hem belangrijker is. En dat kan dus zijn: doorgaan met wat hij doet. Wat jij niet wil.
Ga eens met de jongen om tafel op een rustig moment, leg uit dat je niet wil dat hij zo lang gamet, en maak afspraken.
Neem hem serieus, dan is de kans groter dat hij jou serieus neemt.
Waarom moet hij eigenlijk verplicht naar huiswerk klas? Je kunt hem niet dwingen om te leren, en dat kan de huiswerk klas al helemaal niet.
Ik heb velen duizenden euro’s verspild aan mijn zeer vriendelijke zoon die wel naar huiswerkklas ging maar daar niks deed, want hij liep elke middag naar het toilet en bleef dan kletsen met bekende die hij tegen kwam, of hij ging pas laat van school naar de huiswerk klas , enfin, het werd helemaal niks. Hij heeft dan ook geen enkele opleiding afgemaakt tot nu toe, maar hij heeft nu wel een goede baan, na veel moeite van hemzelf ook zijn rijbewijs gehaald en hij is nu bezig examens in te plannen om toch zijn diploma te halen. Hij heeft gewoon zijn eigen pad gevolgd, tegen alle boze woorden, goede bedoelingen en uitgebreide bemoeizorg van vele volwassenen in.
Misschien volgt jouw pleegzoon ook niet het pad dat jij zo mooi voor hem hebt uitgestippeld. Die neiging hebben kinderen, hun eigen pad te volgen. En eigenlijk is daar helemaal niks mis mee, behalve dat volwassenen steeds in de weg gaan staan.
Dat gamen, ja, dat is verslavend en een ontsnapping, en misschien doet hij dat dus juist wel omdat het leven voor hem momenteel niet zo leuk is met alle afkeuring en gemopper en straf en steeds strakkere discipline en de voortdurende boodschap dat er van alles aan hem mankeert en dat het nooit meer goed komt.
Edit: vind je überhaupt iets leuk aan deze jongen? Is er enige liefde tussen jullie? Of breng je hem alleen maar groot omdat je daarmee een goede daad wil doen?
AnnaPollewop schreef op 01-03-2024 om 17:08:
[...]
Dreigen met straf is compleet zinloos als je een bepaald gedrag wil afdwingen, het geeft die ander de ruimte om af te wegen wat voor hem belangrijker is. En dat kan dus zijn: doorgaan met wat hij doet. Wat jij niet wil.
Ga eens met de jongen om tafel op een rustig moment, leg uit dat je niet wil dat hij zo lang gamet, en maak afspraken.
[...]
Dat vind ik altijd zo'n vreemd advies voor pubers, "op een rustig moment", en zeker in geval van schermverslaving. Zodra je iets bespreken wil met een puber op een rustig moment is de rust van dat moment volkomen voorbij. Puber wil z'n beeldscherm en heeft geen tijd voor ouderlijke gesprekken over "belangrijke zaken" als school enzo. Dat beeldscherm is belangrijk! Interesse tonen hielp (toen mijn kinderen puberden) wat beter, maar daar was het verlangen naar een spel minder erg dan hier. Volgens mij moet hier ook naar verslavingszorg gekeken worden om te helpen beeldschermtijd in te perken.
Auwereel schreef op 01-03-2024 om 17:20:
[..]
Dat vind ik altijd zo'n vreemd advies voor pubers, "op een rustig moment", en zeker in geval van schermverslaving. Zodra je iets bespreken wil met een puber op een rustig moment is de rust van dat moment volkomen voorbij. Puber wil z'n beeldscherm en heeft geen tijd voor ouderlijke gesprekken over "belangrijke zaken" als school enzo. Dat beeldscherm is belangrijk! Interesse tonen hielp (toen mijn kinderen puberden) wat beter, maar daar was het verlangen naar een spel minder erg dan hier. Volgens mij moet hier ook naar verslavingszorg gekeken worden om te helpen beeldschermtijd in te perken.
Je kunt rustige momenten creëren door een keer samen op stap te gaan, om kleren te kopen, bij mcdonalds te lunchen, naar de voetbal met de auto, samen naar de bieb of een keer wandelen met de hond. Als je geen enkel moment samen met je kind hebt, dan is dat op zich al niet zo best.
Zaken uitpraten terwijl de borden en kamerplanten door de kamer vliegen lijkt me gewoon minder geschikt.
We weten helemaal niet of er echt sprake is van verslaving of van puber gedrag of van duik gedrag omdat elk contact alleen maar gaat over alles wat hij niet goed doet.
Ik zou TO sowieso aanraden om aandacht te besteden aan positief contact, hoe lastig dat soms ook is. Doe lieve dingen, laat zien dat je van hem houdt (uit je openingspost blijkt dat niet erg). Waardeer wat hij wel goed doet. En puberteit is ook enorm uitzitten, het is niet anders. Je kunt wel een harde lijn willen volgen en veel respect eisen, maar als je het niet geeft, zul je het ook niet ontvangen.
Niks mis met informatie opvragen bij de verslavingszorg natuurlijk. Maar de rest moet ook op orde zijn. En een verslaving bestrijden is niet hetzelfde als een kind onder druk zetten om zijn schoolwerk te doen. Als dat laatste je doel is, moet je niet bij Jellinek zijn.
Klinkt niet goed to. Ik vind dit erg ontspoort gedrag en niet passend voor een gewone jongen van 12. Ik zou zsm hulp inschakelen. Als hij dit doet nu hij nog 'maar' 12 is, dan vrees ik met grote vrezen wat hij doet als hij 15 is. Ingrijpen en wel met laaiende spoed.
Hij vind gamen leuk, zijn social circle ook.
Misschien kan hij de tijd gebruiken waarin hij niet kan gamen om een zelfgemaakte game te ontwerpen, coderen, programmeren etc. Hoe doe je dat? Wat is er nodig om een game te maken, welke programma's etc? Inhakend op zijn huidige fascinatie. Je schreef als hij een boek gaat lezen kan hij 3 uur "terugverdienen". Lijkt mij redelijk zinloos als de interesse daar niet ligt.
Hij komt over als een slimme normale jongen en niet als bijzonder dat hij zijn zin wilt en daarvoor van alles uit te kast haalt.
Maria87 schreef op 01-03-2024 om 18:31:
Hij vind gamen leuk, zijn social circle ook.
Misschien kan hij de tijd gebruiken waarin hij niet kan gamen om een zelfgemaakte game te ontwerpen, coderen, programmeren etc. Hoe doe je dat? Wat is er nodig om een game te maken, welke programma's etc? Inhakend op zijn huidige fascinatie. Je schreef als hij een boek gaat lezen kan hij 3 uur "terugverdienen". Lijkt mij redelijk zinloos als de interesse daar niet ligt.
**Hij komt over als een slimme normale jongen** en niet als bijzonder dat hij zijn zin wilt en daarvoor van alles uit te kast haalt.
Een normale, slimme jongen? Volgens TO bedreigde hij haar met willen doodsteken. Vind ik weinig normaals aan 
FlyingCircus schreef op 01-03-2024 om 21:58:
[..]
Een normale, slimme jongen? Volgens TO bedreigde hij haar met willen doodsteken. Vind ik weinig normaals aan
Ik vind het eerder schokkend dat er kennelijk op dit forum geen alarmbellen afgaan bij een 12 jarige jongen die dergelijke bedreigingen uit naar zijn moeder. Je kunt nog zó boos zijn en het niet eens zijn met de 'straf' (de jongen heeft meerdere waarschuwingen gehad he, maar sloeg die in de wind), maar dergelijke uitspraken zijn ver ver vér voorbij normaal en gezond gedrag en zeer zorgwekkend.
Diyer schreef op 01-03-2024 om 23:53:
[..]
Ik vind het eerder schokkend dat er kennelijk op dit forum geen alarmbellen afgaan bij een 12 jarige jongen die dergelijke bedreigingen uit naar zijn moeder. Je kunt nog zó boos zijn en het niet eens zijn met de 'straf' (de jongen heeft meerdere waarschuwingen gehad he, maar sloeg die in de wind), maar dergelijke uitspraken zijn ver ver vér voorbij normaal en gezond gedrag en zeer zorgwekkend.
De bedreiging kan natuurlijk écht, écht niet.
Ik zou dan ook nooit daaronder ‘rustig blijven’ (en stoïcijns straf verhogen) maar erg geschokt reageren. (En uiteraard aangeven dat hij hiermee fors over een grens gaat)
Maar ik vraag me wel af wanneer je spreekt van een schermverslaving. Ik vind zelf dat we nogal collectief last daarvan hebben. Het daarmee bagatelliseren zou ik zeker niet willen doen, ik zou zeker kijken hoe je zijn schermgedrag binnen gezonde porties krijgt. Maar het hem kwalijk nemen, dat hij doet wat we allemaal nu eenmaal doen…mwoa.
Ik zou ook zeker niet zo’n heftige straffen inzetten. Werkt ook overduidelijk niet bij hem. Nu zit je in een machtsstrijd en daar komen echt alleen maar verliezers van.
Schuif het probleem ook niet op hem, blijkbaar is er iets mis gegaan in de begeleiding hiermee voorheen. (Zoals bij zovelen momenteel) Probeer het samen op te lossen.
Het kan ook zijn dat hij langzamerhand wat meer regie wil.
FlyingCircus schreef op 01-03-2024 om 21:58:
[..]
Een normale, slimme jongen? Volgens TO bedreigde hij haar met willen doodsteken. Vind ik weinig normaals aan
Jammer dat je enkel deze uitspraak eruit haalt en je afvraagt of hij wel een slimme normale jongen kan zijn (had trouwens de uitspraak niet gelezen, maar goed). Mogelijk beseft hij in puberboosheid de zwaarte niet van zo'n uitspraak zoals volwassene deze kunnen ervaren.
De opvoeder is de volwassene. En ik vind het bijzonder dat je als volwassene in krachttermen praat over een 12 jarige als het hebben "van narcistische trekjes" "mij treiteren" en manipuleren". Ook al hoort hij je niet.
Het klinkt niet erg liefdevol en bijdragend aan verbinding en de-escalatie.
Pinokkio schreef op 02-03-2024 om 01:03:
[..]
De bedreiging kan natuurlijk écht, écht niet.
(...)
Ik zou ook zeker niet zo’n heftige straffen inzetten. Werkt ook overduidelijk niet bij hem.
Vind je dit een heftige straf?
"Vorige week woensdagavond weigerde hij weer te stoppen, en heb ik zijn
smartphone afgepakt en een code op de tablet gezet. Ik heb hem gezegd
dat het schermverbod tot vrijdag na school was"
Dat zijn maar 2 dagen zonder smartphone. Waar hebben we het over in een normale wereld?
Ik vind dat eigenlijk een vrij normale straf. Zeker voor een kind waarbij meerdere gesprekken en waarschuwingen vooraf zijn gegaan. Dit soort straffen zijn in mijn omgeving vrij normaal. Als een kind niet normaal (meer) kan omgaan met z'n schermpje of op een andere manier niet meer in staat is sociaal te functioneren door een scherm (wat deze jongen overduidelijk laat zien), dan gaan die telefoons wel vaker achter slot en grendel.
Mijn kinderen, maar ook die van familie gaan zelfs wel op kamp (scouting of ander soort zomerkamp) waarbij er geen telefoons zijn toegestaan. Dan ben je zo'n apparaat een week kwijt. Ik heb het hier over 5 kinderen binnen mijn familie uit 3 verschillende gezinnen. Een 7 en 10 jarige, 13 en 15 jarige en een 14 jarige in mijn familie. Heel gezond om dat af en toe mee te maken lijkt me. Idem voor kinderen uit mijn vrienden en kennissenkring.
Ik moet daarbij wel eerlijk aangeven dat in mijn omgeving dergelijke straffen ook niet zozeer als straffen worden uitgedeeld, want daar gaat vaak al in een veel eerder stadium een begrenzing op schermtijd. Bijv. na school (en na het huiswerk) max 1 uur en na het eten nog een half uur. En dan gaat de stekker eruit. Dat is geen straf, maar een regel. En een regel kan ook zijn dat er geen eigen computer op de kamer staat. Of dat die computer gewoon op slot is na tijd x. Of huiswerk maak je in de woonkamer als je daarvoor een computer nodig hebt. Dat heb ik bij mijn kinderen op een gegeven moment gedaan toen ik erachter kwam dat de laptop voor andere doelen werd gebruikt. Op hun kamers had ik er geen zicht op, dus werd het werken in de woonkamer. Incl. telefoons blijven in de woonkamer als je naar bed gaat. Er zijn natuurlijk meer varianten te bedenken qua regels om ervoor te zorgen dat die schermpjes niet zo'n promintente plek kunnen innemen. Ik denk ook dat regels strakker worden, naarmate kinderen meer of minder zelf goed hiermee om kunnen gaan.
Maar goed, bij dergelijk gedrag moet er ingegrepen worden en ik denk dat dit een wake up call is.
