Ruzies tussen zussen
Goedendag, al een tijdje hebben mijn tweeling dochters van 14 gedoe met elkaar.
Volgens de 1 door een vriendin van de ander. Daardoor is dochter 2 verandert in een arrogante bitch (dochter 1 haar woorden)
De ander zegt door haar zus. (dochter 2 zegt dat die dus elke keer het loopt te voeden, doet naar zegt gemene dingen)
Op school is het vooral een hoop gedoe zelfs met dreigingen van kom 1 op 1 dan...
Heb niet echt het idee dat de leraren in de klas hier iets mee doen, dochter 1 hing net weer aan de telefoon over dat dochter 2 weer zo arrogante bitch was😒.
Vanaf hier kan ik weinig. Wat op school gebeurd ben ik dus niet bij.
Het gaat daar eigenlijk zo ver dat dochter 2 wel eens thuis is gebleven omdat de hele klas tegen haar is... Mede door die vriendin .. Die niemand blijkbaar mag,🤔
Thuis gaat het de ene keer goed en hoor ik ze boven lachen en vrolijk meezingen.
Op het andere moment is het weer oorlog.
Dochter 2 is nu zelfs bij tante gaan slapen omdat ze hier niet wil zijn. Wat mij dus echt pijn doet.
Ik weet alleen niet wat ik kan doen om dit op te lossen 😔 iemand hier misschien dezelfde fase gehad met een 2ling
Ze liggen bij elkaar op de kamer, kan ook niet anders. Zitten op dezelfde school en zelfde klas... Dat laatste wilde ze begin van het jaar zelf want er kon gewisseld worden omdat het vorige jaar ook al wat gedoe was..maar dat wilde ze dus niet.
Nu probeer ik altijd wel te praten maar ook dat helpt dus niet. Dan krijg je dus dat je een kant kiest... Wat niet zo is.
Zijn er mensen die gewoon niks doen? Het ze hetzelf laten "uitvechten" maar wat zeg je dan als ze bij je komen.
Mijn tienerzoon was een lastige maar dit is 10x zo lastig... Dus dacht toch eens kijken of ik hier niet alleen in sta.
Want soms weet ik gewoon echt niet meer wat ik moet doen... Alvast bedankt.
Zoveel mogelijk splitsen
Dus toch aparte kamers? Jij tijdelijk bij een van de dames en de ander in jouw bed? Ruilen met je zoon? En misschien toch na de kerstvakantie andere klassen. Dan krijgen ze vanzelf andere vrienden.
Lastig, een tweeling is vaak heel close, maar zo in de puberteit kunnen ze elkaar daardoor ook erg in de weg zitten en kan er een soort competitie ontstaan. Zelf komen ze daar nu blijkbaar niet uit, dus zul jij (en school) er iets aan moeten proberen te doen. Zorg dat ze elkaar kunnen ontlopen. Andere hobby's en sporten (weet niet of ze dat ook samen doen).
Het gaat weer over, die puberteit, maar het kan nog even duren. Dus sterkte...
Oh, en
niet gaan zitten bemiddelen of schipperen, maar blijf erbuiten. Stuur ze allebei naar een andere ruimte, maar verder niet mee bemoeien. Anders kies je inderdaad partij, volgens de dames.
Ik zou het
ze helemaal zelf laten uitzoeken, tenminste zo lang er niet een van de twee vreselijk het onderspit moet delven.
Ze hebben hun keuzes gemaakt voor samen op school en in de klas; dit is een leerervaring.
In huis zou ik op een of andere manier proberen te zoeken naar privacy voor ze. Zelf ben ik een van een tweeling en met name op die leeftijd vond ik het verschrikkelijk om steeds vergeleken te worden of om steeds aan elkaar gekoppeld te worden. Gelukkig heb ik een tweelingbroer en was het logischer om ons inderdaad uit elkaar te halen en eigen slaapkamers te geven. Bij ons in huis werd daarvoor wel een zolderkamer aangelegd, maar goed dat was mogelijk.
Zelf zou ik niet zo ver gaan dat ik met een van de kinderen in een slaapkamer zou liggen maar dat is een keuze. Misschien kun je in de kamer op een of andere manier wat privacy creeren.
Ik zou het je vooral iet aantrekken dat de ene dochter een poosje weg gaat. Gun ze gewoon die ruimte en doe er niet krampachtig over. Het is een moeilijke tijd voor ze. Je moet rekenen dat als tweelingen veel samen zijn opgetrokken er sowieso een moeilijkere periode komt als ze echt hun eigen identiteit moeten gaan ontwikkelen.
Inderdaad
Eigen plekjes in huis, aparte kamers... Dan maar zelf even tijdelijk wat minder comfort
Apart
Alles is vol dus apart is geen optie helaas
Reactie
Bovenste reactie wilde ik even snel geven tijdens werk.
Alles in huis is vol. Zolder waar ze slapen hebben we doormiddel van een kast wat gesplitst . Een andere mogelijkheid is er helaas niet.
Zelf met dochter op een kamer slapen zou ze niet eens willen 
daarnaast is mijn partner er ook nog.
Ze zoeken elkaar op, of de 1 zoekt de ander op en de ander zegt op voorhand al ga weg anders krijgen we ruzie.
Ik krijg alles op mijn bord gegooid met doe wat aan die zus... Net dus weer, maar op een gegeven moment weet je niet meer wat het beste is🤔
1 van de 2 zit nu dus bij tante ex partner kant en die kan zich aardig overal mee bemoeien.
Ga haar straks maar even berichten over de gang van zaken van vandaag...
Alvast bedankt voor de antwoorden, zeker het stukje close maar daardoor elkaar in de weg liggen zet mij wel aan het denken.
En ja het gaat over, de oudste is 17 hier en die heeft de fase opstandig gehad. Maar goed die was alleen op school eigen kamer en wordt door niemand vergeleken... Mijn dochters hebben dat altijd gehad.
Eigen identiteit
Juist omdat ze altijd met elkaar vergeleken worden zijn ze nu, in de puberteit, op zoek naar hun eigen identiteit. En dat kan natuurlijk gepaard gaan met ruzies. Tegelijkertijd zijn ze natuurlijk wel ook een soort van eenheid, dus vandaar dat naar elkaar toe trekken.
Voor hen zelf natuurlijk ook heel lastig.
Ik zou toch in overleg met school kijken of overstappen naar een andere klas niet alsnog kan. Ze zitten toch nog bij elkaar op school, dus ze kunnen elkaar altijd opzoeken, maar zo krijgen ze in ieder geval de ruimte om een deel van de dag hun eigen leven op te bouwen en een eigen vriendenkring op te bouwen.
Verder ook kijken naar (tijdelijke) regels in huis. Bijvoorbeeld voor het maken van huiswerk, kan er dan niet geruild worden met broer? Of eentje in de huiskamer en de ander op hun slaapkamer. Eigen sporten en hobby's kunnen ook lucht geven.
Ze zijn sowieso een beetje tot elkaar veroordeeld, als tweeling, en dan ook nog 2 meisjes. In deze lastige tijd hebben ze het meeste aan persoonlijke ruimte. Wees daarin creatief, dus logeren bij tante (ook al is dat van vaders kant) kan best helpen. Probeer dus de bemoeienis van tante van je af te laten glijden en probeer blij te zijn dat ze die kant van de familie ook nog hebben. Is er trouwens een reden dat ze niet bij haar vader verblijft? Want dat zou natuurlijk ook nog een mooie regeling kunnen zijn, dat ze beiden een om-de-week regeling hebben, dus dat ze niet tegelijkertijd bij jou of ex zijn.
hoezo ex?
Het ging toch om een tante waar ze heenging? Er is in elk geval ook een partner in huis. Weet niet of dat de vader is van d meisjes?
Antwoord
Partner is niet de vader.
Ja zag al dat ik het wat raar neer had gezet.
Tante is van vaders kant..
Vader gaan ze om de week heen, maar dat is het.
Niet veel mee te regelen, betaald niet en zegt gerust als jullie hier ruzie maken gaan jullie maar naar je moeder 🙈
Dat ze bij tante ging slapen was omdat tante de hele week alleen is en dat vindt tante niet fijn.
Maar het daar slapen lijkt het wel erger te maken..
erger?? Alsof ze elkaar daarna nog minder verdragen?
Geen twee-eenheid
Uit ervaring kan ik zeggen dat (zeker een eeneiige) tweeling heel close is vanaf de geboorte.
Mijn ouders wisten niet dat er een tweeling kwam dus de eerste dagen hebben wij samen in de ene aangeschafte wieg gelegen. Net als in de baarmoeder, dicht bij elkaar en soms zelfs met elkaars duim in de mond. Samen in de box, samen in het bad en in ons toen kleine huisje ook samen op een kamer.
De eerste jaren dat we naar school gingen sliepen we ook samen op dezelfde kamer maar er was altijd ruimte om onze eigen identiteit te ontwikkelen. Vanaf een jaar of 10 hadden we ieder een eigen kamer.
Mijn ouders hebben zich altijd gehouden aan het advies dat de, nog jonge, dokter ze gaf net na de bevalling: Denk erom het zijn twee kinderen die toevallig op dezelfde dag jarig zijn het is niet "de tweeling" het zijn Other Half en Half. We hadden wel vaak dezelfde kleding (we waren heel slank) omdat moeder dan maar 1 patroon hoefde uit te raderen en aan te passen. Maar waar Other Half koos voor stof in het blauw mocht ik gerust kiezen voor rood. Ook mochten we zelf kiezen wanneer wat gedragen werd, we gingen bewust nooit als tweeling naar school.
Bij familie hebben onze ouders echt strijd geleverd om te zorgen dat vooral de kant van mijn vader ons ging zien als twee kinderen in plaats van als "de tweeling". Dat we van oma ieder een eigen cadeautje kregen en niet samen 1. Dat wij dan een cadeau kregen van een tientje en de andere kleinkinderen van 20 gulden was dan wel jammer, een teken dat oma het niet wilde snappen, maar goed.
Op de basisschool zaten we op de enige school in de nog groeiende nieuwbouwwijk en bij elkaar in de klas. Dat kon niet anders. Vanaf de middelbare zaten we bij elkaar op school maar in verschillende klassen. Bewust gestuurd door onze ouders met het idee dat we twee zelfstandige individuen waren en niet "de tweeling". We hadden ook eigen vriendinnen en werden door buitenstaanders niet gekwalificeerd als "de tweeling".
In mijn leven ben ik wel meer tweelingen tegen gekomen, de meesten vanaf de wieg opgevoed als "de tweeling". Toevallig altijd meisjes tweelingen. Bij die meiden was er weinig ruimte voor het ontwikkelen van een eigen ik. Naar ik heb gehoord is een van die tweelingen zelfs getrouwd met een mannelijke tweeling.
Other Half en ik hebben best wel eens puberale strijd gehad met elkaar maar niet zo erg als TS stelt in haar openingspost. In het laatste jaar van de mavo hoorden we bij een grote groep waarin ik meer optrok met A en Other half meer met B. Wij hebben ook nooit het gevoel gehad dat ouders partij kozen voor de andere helft als er bemiddeling bij een ruzie nodig was.
Ik ben er inmiddels een groot voorstander van dat kinderen recht hebben op hun eigen ontwikkeling, in sport, met vrienden, op school, in de familie. Ik heb 2 kinderen die ieder hun eigen dingen mogen doen. Inmiddels doen ze dezelfde sport (korfbal) en zitten bij elkaar in het team. Daar ben ik niet blij mee maar het is niet mogelijk om het anders te doen. Zodra het weer kan gaan ze in twee verschillende teams.
Een kind (tweeling of niet) heeft recht om zichzelf te zijn zonder altijd de meekijkende ogen van een broertje of zusje. Als de een met teamgenoten stiekem naar de macD wil moet dat kunnen zonder dat een brusje dat alvast meldt bij de ouders.
Wat ook vaak gebeurt is het eeuwige vergelijken. Had jij maar een 6 voor wiskunde? goh je zus had een 8,5! Daardoor voelt het niet wiskunde knobbeltje zich te kort gedaan. Zeker als ouder ben je voor de een blij met die 8,5 en voor de ander blij met een 6.
Advies voor TS: Kort maar bondig, probeer de meiden zo snel mogelijk in 2 klassen te krijgen, tijd voor eigen vrienden en een eigen schoolcarrière zonder dat er binnen de klas strijd geleverd hoeft te worden om vriendinnen en cijfers. Het competitie element eruit halen, van wie is het meest geliefd in de klas, wie haalt de beste cijfers.
