Relaties zo serieus
Dochter van 17 heeft een leuke vriend. Hij is niet haar eerste vriend. Wat me opvalt, is dat de jongelui zo vreselijk serieus zijn in hun relatie. Ze zijn wel heel blij met elkaar hoor, maar jeetje, wat is er veel overleg de hele tijd over alles. En kritiek, en plannen, en vragen, over wat ze doen met wie en waarom. Ze hebben vrijwel volcontinu contact met elkaar, ik heb het idee dat dat ermee te maken heeft omdat ik dit helemaal niet ken van vroeger. Wij hadden het gewoon gezellig en de helft van de tijd wisten we niet van elkaar wat we deden en waar en waarom en met wie. Dat is zo anders nu! Niet verkeerd of zo natuurlijk, maar ik vraag me af of dat serieuze daardoor komt.
Ik zou het mijn dochter gunnen om wat luchtiger in het leven te staan wat dit betreft. Ze had dit ook met eerdere vriendjes, dat gedragen als een getrouwd stel zeg maar. Is het iets van deze leeftijd? Of van deze tijd? Of is zij gewoon zelf zo serieus?
Serieus en continu
Serieus zijn in je relatie vind ik iets anders dan continu op elkaar letten, maar dit even terzijde.
Pubers/adolescenten hebben erg veel uit te zoeken, ook op dit gebied, en dat zijn bijzonder ernstige zaken die voor ons overdreven lijken.
Dat de jeugd luchtig en vrij is vind ik persoonlijk helemaal niet zo. Zelf was ik behoorlijk zwaar op de hand. Ik zou het niet fijn hebben gevonden als mijn ouders dat af hadden gekeurd omdat ze me "te jong" vonden. Naarmate ik ouder werd ben ik pas luchtiger met de dingen omgegaan omdat ik meer ervaring en meer zelfvertrouwen kreeg. Precies het omgekeerde van wat jij schetst dus. Als ik vroeger een telefoon had gehad had ik ook zeker weten de hele dag locatie en ik weet niet wat allemaal met mijn vriendjes gedeeld. Laat je dochter maar, doe af en toe wat gezelligs met haar, ze leert hiervan. Over een paar jaar staat ze er heel anders in.
Lou
Hier hebben de 17 en 19-jarigen nog geen relaties. Mijn 17-jarige is nogal kritisch (geen enkele jongen is echt leuk 
maar ze noemt ook als argument dat ze geen zin heeft om de hele tijd alles te moeten doen met zo'n vriendje. Het is een beeld dat zij wel ziet bij vriendinnen.
Ik had als 17-jarige wel een vriendje maar net als jij wist ik de helft van de tijd niet wat hij deed en hij ook niet van mij. Dat vond ik echt wel heel prettig. Als ik terugdenk aan die tijd denk ik veel meer aan alles wat ik met vriendinnen heb gedeeld dan aan dit vriendje met wie ik toch wel 2 jaar een relatie heb gehad.
Ik keur het niet af
Emma, ik keur het niet af hoor. Het is meer dat ik het ze gun dat ze wat luchtiger in het leven staan. En ik vraag mij inderdaad af of dat continue contact ermee te maken heeft. Als je álles van elkaar weet, kun je ook over al die dingetjes weer een mening hebben en van mening verschillen.
De drama's zijn gewoon naar om te zien. Gistermiddag was het weer huilen, 's avonds was het weer goed. Dan denk ik: láát elkaar toch een beetje. Wat maakt het uit met wie hij zijn huiswerk maakt? Ik weet niet of de 'ruzie' daarover ging hoor, maar als voorbeeld. Ik weet wel dat ze allebei moeite hebben me elkaars vakantieplannen voor komende zomer.
Dat dramatische is des pubers, dat snap ik. En toch vind ik het ergens jammer. Niet uit afkeuring dus, maar uit medeleven. Het lijkt wel alsof ze meer bezig zijn met 'wij hebben een relatie' dan met plezier hebben. Het is gewoon allemaal zo vreselijk serieus. Dat herken ik niet, ik was ook meer zoals Alkes.
Appels en peren
Je kunt geen appels met peren vergelijken. Vroeger hadden we nog telefoons aan een draadje, jongere generaties weten niet beter dan telefoons met handsets, maar waar je dus wel mee in huis moest blijven en zonder internet. Hadden we dat wel gehad, dus telefoons met mobiel internet en wifi, dan was ons gedrag waarschijnlijk hetzelfde geweest als van de huidige jeugd.
Ik denk, aan de hand van statistieken die op tv worden aangehaald, wel dat de jeugd van nu wat serieuzer is dan van vroegere generaties. De jeugd schijnt op latere leeftijd voor het eerst seks te hebben o.a.. Ik kan dat niet negatief vinden. Ik vind het overigens ook niet 'verkeerd' dat een jongere een relatie serieus neemt. Wat zou dán de insteek moeten zijn? "Leuk en aardig, maar je moet er niets van verwachten hoor Lisa/Tim!". Ook iemand van 17 wil het gevoel hebben dat de ander vol voor hem of haar gaat, toch?
Denk het niet
Volgens mij heeft het niet zo veel met generatie te maken. Zelf liep ik ook altijd tegen vriendjes aan die de relatie bloedserieus namen.
Nou, daar was ik geen goeie in, dan was ik weg!
Dochter hier is totaal anders, ik vrees de dag dat ze een vriendje krijgt
(ze is 15) Ze staat erg serieus in het leven, soms zou ik er heel graag wat luchtigheid in blazen.
Hier niet
Drie van de vier hebben inmiddels een relatie, en wat ik meekrijg is dat ze vooral plezier met elkaar hebben, elkaar aanvullen in plaats van beperken.
Middelste zoon en vriendin zijn nu al vijf jaar samen vanaf hun tienertijd. Zij hebben veel dezelfde interesses, maar daarnaast ook - gelukkig zeg ik maar - een eigen leven, met eigen vrienden met wie ze veel ondernemen. Weinig drama, ze zijn ook niet erg plakkerig.
De vriendin van oudste zoon had wel meer de neiging om om elk wissewasje te appen en behoefte aan veel bevestiging. Zoon vond dat benauwend. Ik heb nog even gedacht dat de relatie daarop zou stranden, maar ze zijn er samen uitgekomen.
Leren van hun fouten
Mijn oudste (inmiddels 20) had een wat ouder vriendinnetje, zij waren ook zo klef. Tot ze uit elkaar gingen waren ze onafscheidelijk en leek het geweldig te gaan. Totdat de vonk er toch niet meer was. Achteraf heeft hij spijt maar zegt hij er wel van geleerd te hebben.
Ik denk dat je het meer moet zien als leermoment. Laat ze maar een beetje op hun bek gaan soms, dat gebeurt in het echte leven later natuurlijk ook maar dan weliswaar om andere redenen.
Serieus
Ja, mijn kinderen zijn ook heel serieus in hun relatie. 19 en 21. 21 jarige is 3 jaar samen, jongste bijna een jaar. Jongste's vriendin woont verder weg dus zijn ook het hele weekend bij elkaar. Hebben niet veel vrienden om hun heen en de weinige vrienden zien ze nu zelden. Zijn wel heel leuk en gezellig samen dus geen jaloerse taferelen, huilbuien ed die jij beschrijft. Doordeweeks wordt er wel constant geappt maar niets vervelends volgens mij. Maar wel meteen heel vast, toekomstgericht. Dat had ik met eerste verkeringen vroeger niet. Oudste ook meteen serieus met eerste vriendin, ook geen plannen om er vandoor te gaan 
Wonen al samen op studentenkamer. Ook een leuk stel samen, wel meer vrienden om hun heen. Kinderen zijn ook alletwee een beetje veroordelend over mensen die maar wat aanrommelen in eerste relaties. Een beetje zoajs wij als ouders vroeger waren haha, daar zeggen we maar niet teveel over.
