Puberteit of autisme?
Onze dochter heeft ooit tijdens een onderzoek de diagnose autisme gekregen. Wij herkenden dat destijds totaal niet en de psycholoog gaf toen aan: uit de test komt het niet, maar wij vinden dat ze zich gewoon autistisch gedroeg. Toen ze begonnen over het feit dat het wel van mijn man zou komen omdat 'wiskundigen vaak autistisch zijn haakten wij af. We zochten een nieuwe psycholoog ( ivm depressie dochter) en die herkende de diagnose niet.
Inmiddels paar jaar verder zit dochter middenin de puberteit. Het is een lieve meid, maar super eigenwijs.
En soms een beetje onaangepast.
Gisteren gingen we we naar een verjaardag en mevrouw had geen zin. Ze zat daarom met een boos gezicht op de verjaardag. Snauwde onze kennissen af en zat met een koptelefoon op. Tegen vriendinnetje dat er ook was kon er ook geen vriendelijk woord af. Wij schaamden ons echt voor haar. Na een 20 minuten zei ze, zo dat anderen het kind en horen: zo kan ik nu naar huis, ik heb hier nu een hele tijd gezeten zoals jij wilde. Ze keek de hele tijd nors voor zich uit.
Pas had ze ook al zulk onaangepast gedrag op een bbq waar ze niet heen wilde.
Voordat ze ging puberen was het een leuke spontane meid. Altijd in voor een feestje. De andere aanwezigen op de verjaardag vonden haar gedrag erg bijzonder. Hun pubers zijn heel anders.
Is dit nu toch autistisch gedrag? Of past het toch bij de puberteit. Hoe moet ik er mee omgaan als mijn puber zich in gezelschap zo onaangenaam gedraagt?
Hoe oud is dochter?
Als puber 15 is vind ik de tijd om haar te dwingen mee te gaan naar een verjaardag (niet van opa of oma) wel geweest.
Wat moet puber met jouw vrienden/kenissen? Ze heeft ze zelf maar dan andere.
Een puber kan best alleen thuis blijven.
Ik ken het niet mee willen naar verjaardagen van mijn pubers. Ik kies er dan voor om ze thuis te laten.
Een kleuter neem je mee vanaf een jaar of 10 bleven ze bij mij wel eens thuis.
Boos
Dat puber op het feestje niet gezellig is dat zouden mijn pubers ook kunnen.
Jij hebt mij gedwongen mee te gaan, ik ben boos op jou en iedereen mag dat weten!
oh herkenbaar
Ik was het al bijna weer vergeten maar jouw verhaal komt me toch weer bekend voor. 10 jaar geleden ongeveer, mijn dochter moet 13 - 14 zijn geweest. We waren op familiebezoek in het buitenland en gingen met een groepje naar een dorpje wandelen om een ijsje te kopen, daar zou een ander familielid aanhaken en dan gingen we weer terug.
Dochter wilde als enige niet mee. Heeft de hele weg mokkend 30 meter achter ons gelopen, ook als we wat wilden laten zien kwam ze niet dichterbij. Buitenlandse familie die haar al een tijd niet gezien had, was nogal verbaasd, zo was ze vorig jaar helemáal niet, toen was ze spontaan en meegaand. Ach en het jaar erop was ze weer haar vrolijke zelf, zoon heeft nooit zulke buien gehad, alhoewel, hij is jonger, dus bij hem zijn we waarschijnlijk uit onszelf al opgehouden met dwingen mee te gaan 
"Hun pubers zijn heel anders".
Dat gevoel had ik ook wel eens. Dat heb ik maar losgelaten. Bij die altijd leuk sociaal ogende pubers speelden er vaak weer andere zaken waar ik niet mee hoefde te dealen.
Je dochter moest mee naar die feestjes, voortaan maar meer in overleg. Sommige dingen moeten en horen bij het leven, sommige dingen mag ze overslaan.
Onze
Onze zoon met ass zou zoiets nooit doen, hij zou tijdens het feestje normaal doen, maar zodra we thuis zouden zijn zou hij helemaal los gaan in zijn boosheid, dat had hij dan van tevoren ook al gedaan waarschijnlijk. Maar hij zou zichzelf erg schamen als een ander, dan onze gezinsleden, hem boos zouden meemaken. Maar van ons hoeven ze vanaf een jaar of twaalf niet meer verplicht mee met verjaardagen en andere feestjes.
Precies Jeane
Mijn zoon met ASS zou zich ook stil, maar verder normaal/netjes gedragen op zo'n ongewenste verjaardag, en dan thuis zijn frustratie botvieren.
Ik vind het gedrag van de dochter van TS normaal pubergedrag. Vervelend, maar normaal.
Hier
Mijn zoon met lichte ASS zou dat zeker niet doen. Sterker nog die is dan bij dat feestje de beleefdheid en voorkomendheid zelf.
Dus dit lijkt me pubergedrag. Gerustgesteld? 😉
En niet meer meenemen tegen haar zin natuurlijk...
Puber
Mijn dochter heeft vaak niet de handigheid om haar gedrag aan te passen in een bepaalde situatie. Soms voelt ze zich boos en chagrijnig. Het is makkelijker (vooral voor jezelf) om dan maar even te doen alsof je iets leuk vindt of iemand aardig vindt. Voor een puber kan dat behoorlijk ingewikkeld zijn. Het is toch ook mooi als je jezelf bent? Ik geloof niet dat dat veel met autisme te maken heeft.
