Pubergedrag
Het is de eerste keer dat ik in deze rubriek post als moeder van weliswaar een prille, maar hevig puberende dochter. Een dochter die mij de hele tijd laat weten dat ik iets niet goed doe, dat het eten niet goed is, dat ik de stomste moeder ben ter wereld. Ik zeg vrij geregeld: weet ik, ik kan nog veel gemener zijn etc. Of ik doe juist heel positief. Als er iets wel naar haar zin is, kan er nauwelijks iets positiefs vanaf. Ze dnkt ook dat ze mij kan commanderen, dacht het niet.
Ik weet dat dit pubergedrag is maar ik merk dat het me wel veel doet, steeds dat gemopper, steeds dat commentaar etc.
Hoe gaan jullie daar mee om?
Marrie
Volgens mij doe jij het helemaal goed 
Als puberouder moet je vooral een brede rug en afglijschouders hebben, daarbij een gezonde dosis humor dan'kom je een heel eind!
Ja hoor
heel herkenbaar,toen mijn eerste een puber was,kreeg ik op een gegeven moment het idee dat ik de meest mislukte moeder van de wereld was.Nu,drie pubers verder ,weet ik inmiddels allang dat ik best een redelijke leuke moeder ben.
trek het je niet persoonlijk aan,en humor doet ook heel veel goed,je kind zit niet lekker in haar vel; puberen is zwaar af en toe,en the one you love is the one you hurt.
Humor
En dan zo erg meegaan in alles wat ze afkeurt of doet, dat er geen lol meer aan is.
Ik gaf ze gewoon overal gelijk in, is echt geen eer aan te behalen voor een dwarse puber.
En....
de belangrijkste tip die ik ooit las:Trek het je niet persoonlijk aan!!
Bastet
Inderdaad, een hele wijze tip!
Negeren
Een kinderpsychologe gaf mij als tip: negeren!
Laat je puber niet merken dat je gekwetst bent door het gedrag of gemene woorden. Doe alsof je het niets uitmaakt en niets doet. Als je je kwetsbaar opstelt geef je je puber macht. Je dochter weet dan precies hoe ze je kan "pakken".
Het is ontzettend moeilijk. Soms moest ik mijn gezicht afwenden zodat hij de tranen in mijn ogen niet zou zien. Maar het heeft wel geholpen. Het komt nu steeds minder vaak voor.
Marrie
Mijn standaardopmerking op dergelijk soort commentaar was: ik hou ook heel veel van jou. Niks van aantrekken, niet gehoord, veel plezier, als je iets leuks weet te vertellen ben je bij mij aan het goede adres (dat vertelde ik niet, dat hadden ze na een tijdje wel door).
Oh... is dat gewoon puberen?
ik dacht dat het aan hem lag?! dat negeren, egoisme, kwetsen, en zo ongelofelijk slordig en niet met zijn hoofd erbij?!!! da's dus gewoon puberen...
mmm, ik heb dus (toevallig gisteren!) WEL gezegd hoe zijn gedrag mij verdrietig en gekwetst maakte. ook gezegd dat ik helemaal geen antwoord of uitleg wilde, maar dat ik wel wilde dat hij wist hoe ik me erbij voelde... het is zeker een half uur stil gebleven (we zaten in de auto) , maar daarna goed gesprek gehad en de lucht weer even geklaard...
maar ik vind het wel een heel lastige leeftijd hoor!
Nou,negeren.....
Mijn jongste zoon heeft mijn tranen weleens gezien,hoor,als ik er even helemaal doorheen zat met hem,en schrok daar best van.Ik kreeg dan later toch een soort van excuses,en een onhandige knuffel ofzo.Want die tip die ik gaf,is natuurlijk niet altijd vol te houden,ik ben ook maar een mens..
Bastet
Waarom?
ik heb het dochter weleens gevraagd; waarom reageer je altijd alles op mij af?waarom probeer je mij steeds te kwetsen?Haar antwoord: omdat ik weet dat jij toch wel van me blijft houden.
Een mooier compliment kon ze me niet geven.
Bij ons
Komen dat soort opmerkingen gelukkig niet zo vaak voor.
Onze reactie noem eens 3 stellen ouders op waar je liever bij wil wonen en waar je het beter denk te krijgen???Hun antwoord uhhh......oke sorry mam!!
Ik probeer het inderdaad op te lossen met humor, te negeren, ook wat iemand hier zei: "ik houd ook van jou" maar ik houd het niet altijd vol, zeker als het het einde van de dag is of als ik hoofdpijn heb.
Gisteren was ze weer in het kwadraad bezig. Kennelijk voelde ze zich er toch rot onder want vanochtend kreeg ik ontbijt op bed. Dat is toch lief van haar. En nu zit ze met haar broertje en zusje boerderijtje te spelen. Lief, he? 't Is ook lastig voor haar, hoe noemen ze het ook alweer: geen tafellaken en geen servet?
Het gaat echt met buien,zolang we elkaar maa tussen de buien door vinden. Daar moet ik het maar mee doen de komende jaren. Maar die buien zijn heftig. Gelukkig mag ik haar wel halen, want ik zie er cooler uit dan haar vader. Dat is toch een groot compliment van een puber?
Je moet
jezelf ook goed voor ogen houden dat een puber erg op zoek is naar zichzelf en zijn krachten. Vandaaruit probeert hij steeds te kwetsen: eens kijken hoe belangrijk ik ben, hoe gek ik haar kan krijgen.
Het is denk ik lang niet altijd de aangewezen manier om je net te doen of het je niets doet. Maar afhankelijk hoe gevoelig een puber is, kan een goed gesprek daarover helderheid bieden waardoor de neiging minder wordt. Maar anderen, vooral de hele onzekere types hebben meer de neiging erin door te gaan. Daar voelen ze zich sterk en machtig door: en dat is de behoefte. En ja: bij ouders is het veilig........die blijven toch wel van je houden!
Ik houd mijn hart vast voor over een paar jaartjes. Die van mij is 11 en jong voor zijn leeftijd. Ik hoor nu nog dagelijks dat hij veel van me houdt, maar ook dat hij me haat als we ruzie hebben.....
ooit komt het goed..........
Kewnnen jullie die reclame: kommt wel goed, schatje
Die is voor Marrie
Meisjes van dertien
Paul van Vliet pakt het gevoel van tussen tafellaken en servet goed in een liedje - meisje van dertien (kijk even op youtube).
Als meisje van 13 vond ik het een moeilijk verteerbaar liedje, ik hield helemaal niet van giegelen! Nu snap ik waarom mijn moeder dat liedje wel eens met een weemoedig gezicht bekeek.
Mariel
Mooi
Het lied van Paul van Vliet zegt inderdaad veel.
Ik weet ondertussen best wel hoe ik hier de puberdochter kan aanpakken, maar weet je wat ik erger vindt? Dat ze ook zo'n kuren kan hebben tegenover haar jonger zusje en daar kan ik dus absoluut niet tegen. Zusje kan zo'n dingen ook niet plaatsen en is dan vaak ontzettend verdrietig over haar grote zus...
Lhena
Ik weet niet hoe jong jonger zusje is, maar ik heb destijds aan jonger broertje uitgelegd dat zus soms zo naar deed omdat ze aan het puberen was en dat dat niks met hem te maken had etc. Zoon sprak in die tijd de onsterfelijke woorden: 'Als ik dan zo moet worden als zus) word ik nooit een pubertje!!' 't Is goed gekomen, ook tussen hen beiden.
Eigen puber "troosten"
Mijn gelukkig-nog-niet-heel-erg-lastige puber heeft af en toe natuurlijk ook haar nukken en buien. Zij heeft dan altijd het idee dat haar zusje ALTIJD leuk, lief en aardig is en dat wij ALTIJD boos tegen haar doen. Ik troost haar dan altijd door te zeggen dat ze er niks aan kan doen dat ze een puber is en dat als zij dadelijk een hele lieve jongedame is haar zusje dan een verschrikkelijk lastig pubertje is en dat de zaken dan omgedraaid zijn.
Een flinke dosis humor helpt je een heel eind op weg door die puberteit.
Emmalynn
