Puberende dochter
Gaat om een puberende dochter van bijna 16. Had nooit verwacht dat het zo zwaar zou zijn. Ze heeft totaal geen respect voor mij. Het taalgebruik is vreselijk en dan vooral tegen mij. Schoolwerk doet ze net genoeg om voldoendes te halen. Avonds maar weg willen en 24.00 uur thuis vind ze veels te vroeg. Kan niets met haar bepraten zonder dat ze uit dr dak gaat. Als er nu geen aktie wordt ondernomen ben ik bang dat het de verkeerde kant op gaat. Weet me echt geen raad meer. Hoe pak ik het aan zodat het thuis weer wat gezelliger wordt.
Wat goed dat je om hulp vraagt, het klinkt inderdaad heel pittig. Sta je er alleen voor of is de vader ook in beeld?
Hoe ging het de afgelopen jaren?
Wat is er voorafgaand gebeurd? Is de vader in beeld?
Wat jij vindt dat er moet is niet wat zij vindt dat er moet.
Zij wil laat thuiskomen, jij vindt dat dat niet kan.
Jij wilt dat ze haar best doet op school, zij is tevreden met de 6jes.
Als jij wilt praten gaat ze uit gaat dak.
Die tijd van thuis zijn heb jij een regel gemaakt of is die tijd SAMEN besproken waarbij voor een wederhoor heeft plaatsgevonden? Waarom wil ze laat thuis zijn? Alle dagen of alleen in het weekend?
Die cijfers is haar probleem, als ze blijft zitten moet ze nog een jaar langer naar school, wil ze dat? Betere cijfers zijn niet af te dwingen en bovendien heeft ze de tijd om niet mee om goed te scoren.
Is praten echt een gesprek met hoor en wederhoor of is het een monoloog van jou?
vader is zeker in beeld. Maar vanwege werk weinig thuis. Dit speelt al bijna een jaar
het liefst is ze alle avonden weg. In het weekend was het 11uur en daar hebben we 12uur van gemaakt. Nu mag ze doordeweeks ook om 12 uur thuis komen. Ik vind alle avonden weg echt niet nodig. Hoor wederhoor is helaas niet mogelijk. Want alles wat er besproken wordt vind ze niet nodig en niet normaal.
Waar is ze al die avonden dan? Bij vrienden of op straat?
Ik zou op een rustig moment het gesprek eens aangaan. Zonder verwijten, maar gewoon rustig aangeven dat jij/jullie het momenteel lastig vinden waar je goed aan doet met haar, omdat je je zorgen maakt. Mijn ervaring is dat er met vrijwel iedere puber van die leeftijd wel een goed gesprek te voeren is, als het (1) niet in the heat of the moment is en (2) je ook naar hun kant van het verhaal luistert.
Hmmmm lastig dit hoor. Op zich is elke dag tot 24:00 vrij veel. Ik neem aan dat je gesprekken hebt gevoerd om er uit te komen. Misschien nog eens met je man erbij om tafel. Hier mag het niet alle avonden tot 24:00 naar buiten en ook hier word geprotesteerd hoor maar als mama😉 nee zegt is het ook nee. En als er een weerwoord komt op een afgesproken tijd trek ik er een uur af. Maar goed ik ben vrij streng want ik wil niet dat er alle avonden buiten word gehangen.
Lijkt me moeilijk. Ik lees dat je bang bent dat het de verkeerde kant op gaat, waar denk je dan aan?
Verder heb ik geen raad, ik ben ook geen ouder. Ik zat laatst met een collega (rond de veertig) te kletsen en die heeft een periode gehad dat het haar echt geen bal interesseerde wat haar ouders wilden. Is helemaal goed gekomen. Ze moet er alleen niet aan denken dat haar kinderen zich ook zo gaan gedragen, haha, maar ik heb geen idee of je er echt wat aan kunt doen als een gesprek op een rustig moment ook niet helpt. Is er misschien een volwassene waar ze op dit moment meer open voor staat, zodat je indirect een beetje vinger aan de pols kunt houden of zo?
Sterkte in ieder geval! Kan me indenken dat het niet makkelijk is.
- doutje _
Herken dit wel, hoort erbij. Eigenlijk goed dat ze regels bediscusieerd. Waarom doe je de dingen die je doet is ook voor ouders goede vraag. Lees het boek anders Puberbrein.
Mijn advies: stel samen regels op. Je hebt zorg over een toekomst die er nog niet is. Waarom? En... Wees niet op alles te beperkend. Ik vind altijd 12 uur thuis in weekenden te vroeg. Ging je zelf nooit uit op die leeftijd? Denk aan 1 avond in weekend bijv tot 03.00 uur weg mogen. Door de weeks lijkt mij 12 heel royaal.
En net als advies hierboven: haar cijfers, haar probleem. Maar vragen maar wat ze ervoor gaat doen is prima. Wij stelden regel eerst huiswerk af, dan op pad en in toetsweken vroeger thuis.
Lastig to! Vrienden van ons hebben hetzelfde probleem met hun zoon van 15, vader vaak weg ivm werk en moeder kan het nauwelijks aan. Vind het heel rot. Ik heb geen tips, maar wilde even laten weten dat je niet de enige bent die hiermee struggelt. Ieder kind is anders en de aanpak ook, alleen is het soms zoeken naar welke aanpak werkt. Succes!
Overigens vind ik elke dag tot 24 uur weg hartstikke laat en al heel erg meedenkend van je. Waar zou je op je 16e in een halve lockdown tot 3 uur in de nacht moeten zijn.. vind dat persoonlijk geen tijd voor een 16jarige
Elke avond tot 12 uur weg zou ik niet nodig vinden maar in het weekend om 12 uur thuis moeten zijn vind ik dan weer erg vroeg. Misschien kun je een compromis sluiten.
Ik zou de tijd in het weekend wat oprekken idd. 00:00 door de week zou ik zelf al te laat vinden voor mijzelf. Ik ga om 23u slapen en dan moeten hier de minderjarige schaapjes wel op het droge zijn.
Luistert ze wel naar haar vader? Kan de vader wat meer thuis zijn tijdelijk? Het is voor pubers momenteel een erg onzekere tijd met Corona. Dat maakt het allemaal erg onrustig en onduidelijk.
Gulden middenweg vinden. Door de week 0.00 uur vind ik laat en in het weekend te vroeg. Als ze zusjes voldoende vindt dan is dat goed. Als ze een keer blijft zitten is het geen groot probleem, maar wel een leermoment.
Pubers moeten juist afzetten, regels bediscussiëren en grote mond geven. Het is ook zeker niet iets waar ik blij mee ben, maar uiteindelijk zal ze toch haar eigen weg moeten zoeken. De puberteit is juist goed om te leren wat goed en fout is en soms ga je dan gigantisch onderuit.
Ik ken een jongen die geen fluit heeft uitgevoerd voor zijn studie geneeskunde. Hij is regelmatig gewaarschuwd maar het interesseerde hem niks. Nu van de opleiding gestuurd...en nu in tranen en boos. Maar goed....gedrag heeft consequenties. Beter op je 16e op de middelbare school dan tijdens je dure opleiding.
16 is echt de leeftijd waaro ze denken het allemaal prima zelf te kunnen, liefst het huis al uit te gaan en op zichzelf te gaan wonen etc - zonder te overzien wat daar allemaal bij komt kijken en dat dat erg tegen zal gaan vallen. Het is een beetje uitzitten en de brokken beperken, vond ik altijd.
Belangstelling tonen, vragen wat haar doelen zijn en samen kijken hoe ze die zou kunnen bereiken, wat je daarin voor haar zou kunnen betekenen etc kan helpen om toch wat bij te kunnen sturen.
Zij vindt dat ze het prima zelf kan bepalen, nou mooi, maar met vrijheid komt ook verantwoordelijkheid en anderen geen last bezorgen. Over wat je van haar verwacht kun je het dus wel hebben, en dan mag ze best wat ruimte krijgen om dat in te vullen.
Taalgebruik dat jouw tegenstaat hoef je niet te accepteren. Zij wil ook fatsoenlijk behandeld worden.
Veel compassie hoef je waarschijnlijk niet te verwachten van haar nu, dat jij het lastig vindt, dat je er alleen voorstaat etc zal haar nu even niet zo interesseren dus dat moet je alleen oplossen. Maar aanspreken op wat normaal is ("je doet je was in de wasmand anders wordt het niet gewassen, we doen omstebeurt de vaatwasser" etc, ik noem maar wat) hoort er bij als je 16 bent, ook als je op jezelf zou wonen.
Serieus nemen, ook al vind je haar nog niet volwassen, toch als een volwassene aanspreken maar dan eentje die hier en daar een ongevraagd steuntje kan gebruiken (maar daar natuurlijk niks over zeggen).
Dat ze net voldoendes weet te halen betekent toch dat ze wel wat verantwoordelijkheidsgevoel heeft, dat is mooi.
