Puberdochter wel of niet confronteren met leugen?
Mijn 16 jarige dochter zou na haar werk nog even bij klasgenootje langs gaan voor schoolopdracht. Mijn man hoorde haar echter over de telefoon stoer verhaal ophangen waaaruit op te maken was dat ze niet bij klasgenoot was maar in de stad. Ik twijfel of ikhaar er nu wel of niet mee moet confronteren.. ze was nl wel op tijd thuis.
We hebben vorig jaar een rampjaar met haar doorgemaakt, vol met allerlei leugens, niet houden aan afspraken etc. Dit heeft ons vertrouwen erg beschadigd en ook onze relatie met haar. Ik had echt het gevoel totaal geen contact meer met haar te kunnen krijgen. Sinds de zomervakantie echter is het weer in rustiger vaarwater. Als ouders hebben we behoorlijk ons best gedaan te investeren in de relatie met haar, met resultaat.
Maar nu dus dit weer. Ik merk dat ik gelijk weer in de paniekstand schiet, gaan we weer. En ergens probeer ik me gerust te stellen door te denken; nou ja, als mijn man niks had gehoord, had ik het niet geweten. Laat maar gaan.
Maar ik vind het wel lastig. Wil ook geen herhaling van vorig jaar..
Zucht, ik vind de puberteit echt heeeel lastig..
Even laten..
Hoi Tamara,
Als moeder van een bijna 16 jarige herken ik dit wel een beetje. Soms weten we helaas te veel en hebben we de neiging om meteen daarover te praten met dochter. Niet altijd slim, heb ik gemerkt. Ik hou van openheid en het doet mij ook verdriet dat dochter dingen vaak voor zich wil houden. Anderzijds heeft ze natuurlijk recht op experimenteren en haar privacy. Lastig dilemma vaak, want je wil niet dat je dochter in gevaar komt. Mijn ervaring is (zo moeilijk soms...) dat het vaak beter is om niet meteen te confronteren. Even in de gaten blijven houden. Als het noodzakelijk blijkt te zijn kan je alsnog een keer confronteren, maar even ruimte geven (en haar niet het idee geven dat je je met alles bemoeit en overal bovenop zit..) kan de zaak ook vanzelf oplossen soms. Je loopt risico dat ze anders nog voorzichtiger wordt met dingen verbergen en dan weet je helemaal niets meer.... Maak een afweging: hoe belangrijk is het op dit moment?
Ik herken het: zo moeilijk, om je kind los te gaan laten op deze kwetsbare leeftijd. Sterkte!
Positief
Ze was op tijd thuis....
Als dat stoere gedoe binnen de grenzen was (niet straalbezopen of high geworden) zou ik het even laten. Een beetje privacy en eigen ruimte is belangrijk
Confronteren
Eens met de vorige reacties. Daarnaast zou het zomaar kunnen dat ze niet tegenover jullie, maar haar gespreksgenoot aan de andere kant de waarheid verdraaide, om stoer over te komen.
Ik wil toch even ingaan op het gebruik van 'confronteren'. Daarmee zet je eigenlijk al de toon, die niet prettig is en een beetje op ramkoers ligt. Je kunt het ook hebben over 'erop aanspreken' of 'het even hebben over', dat is een stuk neutraler en maakt het mogelijk om een gesprek in een rustiger sfeer te hebben.
Woorden maken veel uit. Ze bepalen je denken én je manier van reageren. 'De auto reed tegen een boom' en 'De auto klapte tegen een boom' schilderen heel verschillende beelden in je hoofd. Bij de eerste ga je even kijken hoe het met de inzittenden staat, bij de tweede bel je meteen 112.
Neuh
als je man het gesprek heeft gehoord, weet hij ook hoe ernstig het 'vergrijp' was. Zolang ze geen oude vrouwtjes beroofd heeft of een winkel overvallen, zou ik het zo laten.
Vertel jij altijd alles over waar je geweest bent met wie wanneer tegen je kind?
Dank
Super bedankt voor jullie reacties! Jullie hebben gelijk, als puber heeft ze nu eenmaal ruimte nodig om te experimenteren en de grenzen op te zoeken. En zolang ze niet aan de drugs is of andere fouten dingen doet moet ik maar vooral vertrouwen hebben. Pick your battle. Zelf vertelde ik idd ook niet altijd precies wat ik deed of waar ik uithing. Alleen heb ik het idee dat ik het allemaal veel handiger speelde. Of, bedenk ik me nu, deden mijn ouders misschien ook wel alsof ze niks doorhadden🤔😄. Maar goed, ik vind het best lastig.
Voor nu hebben we besloten het maar even zo te laten.
Nogmaals dank
Je zegt ( nu niet meer maar bij thuiskomst): fijn dat je er bent, was het gezellig in de stad? Mooi, voortaan even overleg, oke?
Zo laat je eigenlijk zien dat liegen onnodig is ( ook vanwege je alwetende-ouder-oog) en dat je echt zo'n monster niet bent.
Karakter
Hoe is het karakter van dochter? Heeft ze een bepaalde mate van gevoeligheid getoond in de tijd voor de zomervakantie? Merk je aan haar dat ze bewust is van haar leugens, zonder dit toe te geven( geweten)? Soms leren pubers meer van hun eigen inzichten dan wanneer hun ouders hen erop wijzen.
Het gaat nu beter dan voor de vakantie; geef haar de ruimte en tijd om zelf stil te staan bij haar gelieg. Geweten kan op stille manier haar vormen tot meer eerlijkheid.
Wel zaak om in de gaten te houden of het gelieg mindert of weer toeneem.
