Puberadvies

voor wat hoort wat

zou het bij mij op een gegeven moment worden, geloof ik. Dus dochter zorgt voor het opruimen van haar spullen, ik zorg voor het eten. Ieder heeft een aantal dingen te doen in een huishouden, en als we overlegd hebben (ja, dat is dan wel een dingetje - dat zij het idd ook logisch vindt dat zij haar deel opruimt) wie wat doet...
Als zij dan HAAR afspraken niet nakomt, dan ben ik vrij om ook (eens een keer) MIJN afspraken niet na te komen...

Maar ja, ik noem dit nu wel, geen idee of het pedagogisch verantwoord is en zo... Ik ben erg benieuwd naar reacties van anderen?

Opmerking

Waarom moet JIJ bij haar bed komen om het te verschonen?

Hier worden door alle kinderen en dus ook de examenkandidaten taken gedaan. De hoeveelheid is afhankelijk van de vrijetijd.
Samen wonen is ook samen zorgen dat je in een opgeruimd huis aan de maaltijd kan zitten die door iemand gekookt is.
Misschien vindt ze koken nog moeilijk maar ze kan wel zorgen dat als je thuiskomt, de aardappels geschild, de groente gesneden en in de pan en de tafel gedekt is.
Als ze dat niet wil dan zou ik de rest van het gezin mee naar de friettent/uit eten nemen om een statement te maken.

Eigen bed verschonen

Puberella kan prima haar eigen bed verschonen. Of wekenlang in hetzelfde stinkbed slapen. Verder kan je alle spullen die ze laat slingeren opruimen. Ergens waar zij ze niet terug kan vinden. In een vuilniszak op een geheime plek.

skik

En bed

Hij verschoont zelf zijn bed natuurlijk. Vaker dan ik het zelf zou doen overigens, uit zichzelf. Maar er geldt hier zakgeldverhoging bij het zelf bijhouden van je kamer.

Appje

Ik stuur regelmatig een appje vlak voordat ik naar huis kom, met de vraag of alles is opgeruimd, en als dat niet zo is, ze bv nog 15 min hebben om het huis in (ongeveer) dezelfde staat te brengen als ik het achterliet.
Werkt goed.

Ik lees mee!

Hier nog maar 13 jaar, bijna 14, maar nu al tijdens dezelfde issue. Weet dat ik hier ergens in de opvoeding de "consequent zijn" afslag gemist heb, maar lees dus graag mee voor tips om dit alsnog te repareren. Elk verzoek tot eigen zooi opruimen of klusje doen wordt beantwoord met gezucht en gezeik, zelfs de kleinste dingen.

Ooit een erg leuke en leerzame "cursus voor ouders van pubers" gevolgd. De jongerenwerker die de cursus gaf had zelf thuis een bak waar ze alles wat ze ongewild tegenkwam (na eerder verzoek tot opruimen) inknikkerde, met de medeling dat het aan het eind van de week de prullenbak in ging. Na een week natuurlijk bak vol en netjes weggegooid. Tijdens week 2: "Waar is mijn.....?" "Nou, in de vuilniszak." (Was zelfs al opgehaald geloof ik. Drama compleet!)

Eén keer was in dit geval voldoende.

Ik laat me verder niet uit over het al dan niet pedagogisch verantwoord zijn .
Haar credo was: verzin een list! Alles was zo ongeveer toegestaan, ook humoristische dingen, zoals slingerende schoenen met tape aan het plafond plakken. Als het maar effect had.

Geloof dat ik de aantekeningen nog maar eens op ga zoeken.....want nu neig ik naar de negeren-strategie (alles bij elkaar rapen, op de kamer kwakken, deur dicht en het de puber verder uit laten zoeken tot hij/zij omkomt in de eigen rotzooi). Hoop alleen op een iets gezelligere oplossing .

Die van Amsterdamse ga ik in ieder geval onthouden.

Hahaha amsterdamse

Ik doe precies hetzelfde. Ik moet een half uurtje rijden en stuur bijna standaard wen appje als ik wegrijd. Gewoon omdat t fijn is even te laten weten wanneer je thuis bent, maar vooral om ze de kans te geven het aanrecht te ontruimen en andere zooi op te ruimen. Werkt heel goed. En als dank doe ik overdreven blij als ik thuis kom...hahaha.

Overigens weiger ik te koken als ik eerst tosti ijzers en andere troep moet verwijderen...dus ze hebben ( honger!) vooral zichzelf ermee..

Ingrid

Hier zelfde als amsterdamse

Ik geef eenmaal per week de opdracht de kamers enigszins op te ruimen zodat de hulp haar werk kan doen.
Verder app ik vanaf werk.
Vaatwasser
Boontjes doppen
Glas wegbrengen of whatever. En als ik thuiskom is het gedaan.
Ze doen het niet als ik geen opdracht geef. Ze moeten iets concreets hebben. Dus zorg dat het beneden opgeruimd is is een wijd begrip.
Ik maak er echt concrete taken van.
Gaat goed.....

Hier twee pubers

...waaronder ook een 16-jarige. Die verschoont ook gewoon haar eigen bed. Ik leg ‘s ochtends als ik ga werken een lijstje neer met klusjes. Tussendoor app ik nog een keer of de dames toevallig nuttig bezig zijn. En als ze eind van de dag op zijn minst 1 ding van het lijstje hebben gedaan vind ik dat winst

En hier ook de voor-wat-hoort-wat methode. Werkt prima.

Klinkt niet gezellig

Ik vind het ook geen fijne binnenkomer om gelijk te gaan zeuren als je net thuis bent. Ik kom vaak thuis in een slagveld, dan begroet ik de kuikentjes vrolijk en breng gelijk wat glazen naar de keuken. Dan babbel ik over school en de beslommeringen van de dag, en pas daarna vraag ik of er iemand de vaatwasser wil uitruimen of de katten eten geven. Bedden verschonen doen ze zelf. Ik vraag op een bepaald moment om het af te halen, gooi de boel in de was, en geef ze schoon goed.
Ik heb heel erg puberende pubers (nou ja, eentje is af nu) en als ik over ieder dingetje ga zeuren zouden we makkelijk tien keer per dag ruzie kunnen hebben. Nu zelden. Keerzijde is dat ik niet het hele huishouden door ze kan laten doen. Ze doen wel ad hoc klusjes, de genoemde vaatwasser, of eens stofzuigen.

Zeuren

Moeders hebben, als enige, recht op zeuren.

Inderdaad AnneJ

Dat zeg ik ook vaak, " Ik ben je moeder, dus ik heb het recht om te zeuren". 😊

Hihi

Ik heb het altijd over taakomschrijving. In die van haar staat dat ze niet opruimt en in die van mij dat ik daar over zeur.
Die mededeling is dan weer genoeg reden tot gezucht en rollende ogen. Jullie ook wel bekend toch? 😁

Kaori

Nog grappiger is als de ene puber reageert op de rollende ogen van de andere puber
En wat anderen ook al aanhalen: een beetje humor doet wonderen! Zo kreeg ik van mijn kinderen in Londen een houten bordje met de tekst: house elves don’t work here, clean up after yourself. Vonden ze wel op zichzelf slaan

Herkenbaar

Hier ook absoluut 0,0 eigen intitiatief. En alle verzoeken worden standaard eerst genegeerd, bij herhaling krijgen we als antwoord “jahaaa, ik zei toch dat ik het zou doen” (waarbij alleen helaas geen jaartal wordt genoemd) en vervolgens komen ze na dreigen met inname vande telefoon eindelijk in actie. Soms gaat het beter, soms zijn ze de telefoon ook echt kwijt.
Maar gelukkig zijn er een paar dingen vóór de puberteit al ingesleten, zoals het opruimen (ruim begrip, alle zooi op je bed gooien geldt meestal bij dochter ook als opruimen) van de kamers voor de hulp komt. Dat doen ze redelijk vlot. Moet ze er wel standaard aan helpen herinneren, al komt de hulp al jaaaren op dezelfde dag.
Ik meld in het weekend dat ik ga wassen en wat niet in de badkamer/wasmand ligt wordt niet gewassen. Die afspraak werkt goed, intussen.
Verder mag ik van mezelf nog wel wat van de tips hierboven gaan opvolgen. Daar zitten wel goede bij.

Maar het allerbeste werkt toch de Croma-methode, je moet er even bij blijven. Sturen op afstand werkt gewoon niet goed. Dus ernaast blijven staan tot die schoenen echt mee naar boven EN IN de kast zijn gegaan.

Ach ja, ik zeur wel eens. Werkt meestal niet zo goed als ik zou willen. Meestal lucht het wel op, en dat is ook wat waard...

wat ik wel eens heb gedaan

Ik ben bij kind gaan staan en ben hardop gaan rekenen. Bed afhalen is zoveel minuten, stofzuigen zoveel, kleren opruimen duurt zolang. Ik kwam uit op 2 uur per week. Ik heb toen gezegd dat als kind de kamer niet bijhield dat ik dat wel ging doen maar dat dat 2 uur duurde per week en dat mijn uurloon erg hoog lag. Het baantje in de supermarkt zou per maand niet dekkend zijn, dus dat werd ook kleedgeld inleveren. Ik heb 1 keer fluitend met schoonmaakspullen voor de kamerdeur gestaan, toen puber weer eens op bed lag daar, zo van, ziezo ik ga geld verdienen. Ik heb nog nooit zo snel iemand de schoonmaakspullen uit mijn handen zien grissen en aan de gang zien gaan, als toen. De kamer is niet helemaal zo als ik het zou doen maar ik heb niets meer hoeven zeggen.

Super

Ik lees met belangstelling mee. De tip van Amsterdamse en Ingrid vind ik super! Even een appje sturen als je aan de terugweg begint.

Hier een zoon die denkt dat zijn stoel op zijn kamer een wasmand is. De berg wordt met verloop van de week steeds hoger. Zoon weet inmiddels dat ik in het weekend altijd alles was en als zijn kleding dan niet in de wasmand ligt hij hele grote pech heeft!

Zelf

Ik ben zelf zo'n enorme chaoot en rommelkont, dat ik me afvraag hoe ik ooit mijn kinderen daarin kan opvoeden. Ik droom soms van schema's en taakverdelingen. Alle kleren in de kast, aan je bast, óf in de was. Lege vloeren om te stofzuigen, alle boeken van de bank en de tafel, gebruikt serviesgoed naar de keuken, de post in vakjes en mapjes, fietsen in de schuur. Maar dan zal ik toch moeten beginnen met het goede voorbeeld geven. Mijn man is hier het meest opgeruimd, maar bovenstaande doelen worden door hem ook zeker niet behaald. Hij ergert zich wel het meest aan de zooi.
Van goede wil zijn de jongens (12 en 15) gelukkig wel. En ik ook. Geen strijd dus hier, wel ergernis.

Spontane actie

Hier ook echte pubers met veel rommel. Gisteren had zoon (13) 3 vrienden over de vloer gehad en heb ik inderdaad staan zeuren (ben blij dat dat tot de taakomschrijving van moeders hoort) over overal lege verpakkingen, flesjes en kruimels. Zoon begreep dit blijkbaar en stond nadat ik boodschappen was gaan halen opeens naast me om te helpen opruimen. Ik wist niet wat me overkwam. Ik dacht nog hij wil iets van me, maar zelfs dat was het niet. Heb hem er wel hartelijk voor bedankt.
Dochter van 17 is nog een slag erger. Die heeft, zeker als ze veel werkt, ook zo'n slagveld als kamer. Soms ga ik dan toch maar kleding sorteren in kast en was, want zelf overziet ze het dan niet meer. Maar als ze weer minder werkt is haar kamer weer haar afdeling. Bed moeten ze hier ook zelf afhalen. Opmaken doe ik wel. Maar dochter kan het natuurlijk ook best zelf. Ben ik dan weer te aardig voor, dat ik dat dan doe
Verder wil dochter hier ook weleens spontaan aanbieden om te koken. En ruimt ze na eindeloos zeuren van mij ook weleens het aanrecht zelf op. Inclusief de spullen van mijn man, want die is ook niet het toonbeeld van netheid.

Wat ik zelf fout doe

Is dat ik het vaak opruim omdat ik mezelf enorm irriteer aan de rotzooi, en van dat gevoel af wil. Opgeruimd huis, opgeruimd hoofd. Ik ben dus wellicht niet consequent genoeg.

Heb me ook al vaak voorgenomen om alles wat 's avonds niet is opgeruimd weg te knikkeren, maar oehhhhh, dat vind ik toch wel zonde van vaak dure spullen. Ik kan ze ook tijdelijk verstoppen, maar wanneer geef je ze dan weer terug?

Misschien moet ik ook maar regelmatig waarschuwings appjes sturen. Maar ik baal zo dat dat nodig is zeg maar. Dat ze het gewoon zelf niet ziet. Telefoon afpakken werkt ook prima, maar ook hier geldt; waarom is het steeds nodig. Het komt de sfeer niet ten goede.

Ik merk wel aan mezelf dat ik met van alles dreig, maar het niet consequent doorvoer. Dit komt dan weer voort uit vermoeidheid en geen zin in strijd.

De vraag is; hoe maak ik haar verantwoordelijker en zelfstandiger?

eigenlijk

Ik heb ook de neiging om direct te gaan zeuren als ik thuiskom en daar baal ik dan zelf ook van. Idee dat ik al op mijn werk appjes zou gaan sturen om hen te laten opruimen past niet echt bij mij. Dat zou ik zeker twee van de drie keer vergeten.
Ik vind dat ze hun kamer op moeten ruimen voordat de hulp komt. Ik heb gezegd dat ik weinig respectvol vindt ten opzichte van de hulp als die eerst hun vieze zooi moet opruimen. Dat argument heeft duidelijk meer effect dan dat het aardig voor mij zou zijn als ze eens wat opruimen.
Ik ben thuis degene die het meest last van heeft van rommel in de woonkamer en keuken, dus ik ruim het ook gewoon maar zelf op.
Bed verschonen doen ze meestal zelf en soms doe ik het.

Sja pooh

Dat is gewoon nu niet de fase van hun leven. Ik vind mijn kinderen heel zelfstandig wat betreft schoolwerk, dingen met vrienden regelen, zelstandig met ov reizen, met hun zakgeld en baantje, kadootjes organiseren voor onze verjaardagen ed. Het huishouden is echt ander verhaal hoor. Mijn man is ook heel zelfstandig maar het huishouden .....haha. het irriteert hem minder snel. Dus ik vind de koppeling zelfstandig en verantwoordelijk , aan het huishouden niet zon evidente. Wil je dat ze uit zichzelf het huishouden/klussen doen? Of wil je dat ze zelfstandig en verantwoordelijk zijn?
Twee verschillende dingen in mijn ogen.
Anyway zo'n app even vooruit sturen zodra ik de auto instap werkt hier top. Ook bij man. Schat bijna thuis. Begin je met koken? En ik schuif 1x in de week zo aan. Heerlijk.....
Ik wil e ht geen zeurmoeder zijn. Dat is gewoon niet leuk en gezellig. Tuurlijk kun je het met humor brengen.....
Maar dan nog.
Ook telefoon afpakken snap ik niet. Wat heeft dat met het huishouden te maken? Hebben ze dan tijd over en gaan ze lekker poetsen?
Volgens mij werkt een gesprekje beter. Jongens ik ben het zat. Zus en zo. Hoe kan ik jullie helpen dat het wel gebeurt? Lijstje klaarleggen? Vaste dagtaken? Telefoon afpakken? Z3g het maar. GEEF ze dan ook verantwoordelijkheid. En dan niet zeuren als het niet op jouw manier gaat.....dat deed mijn moeder altijd. Mega demotiverend....

krat in een hoek

Mijn dochter is gelukkig door de puberteit heen, maar toen het op z'n hoogtepunt was, had ik een krat in de hoek van de kamer staan. Alles wat zij liet slingeren donderde ik zonder te kijken in de krat. Schoenen, schoolboeken, lege chipszakken, jassen, sportspullen, hup bovenop elkaar in de krat. Had ze iets nodig en riep ze "maaahaaam, waar is mijn (vul maar in)" dan riep ik zonnig: "In de krat!" Dan volgde er een hoop gemopper van haar kant over hoe smerig het was dat er restjes paprikachips in haar witte sneakers zaten en dan knikte ik meelevend en vroeg ik of ze een idee had hoe ze dat kon voorkomen.
Verder riep ik ook vaak "Ja, doe ik zohooo..." als ze iets van me wilde. En dan gewoon een tijdje uitstellen. Vervolgens me hardop afvragen waarom ik dat eigenlijk zou doen, als het andersom eigenlijk nooit lukte om iets gedaan te krijgen. En dan keihard onderhandelen. Eerst trapte ik nog wel eens in beloftes die dochter deed en dan deed ik eerst mijn deel, om er vervolgens achter te komen dat zij zich niet aan haar kant van de afspraak hield. Dus dat ben ik gaan omdraaien: eerst opruimen/vaatwasser leeg/enz, dan breng ik je pas door de regen weg naar (vul maar in). Niet gedaan? Dan ga je toch lekker fietsen?
Je puber moet er zelf last van krijgen, anders is er geen enkele noodzaak om te veranderen.