Puber wil niet naar school en spijbelt
Onze dochter (waar ik al eerder over schreef) wil niet naar school. Hier gaat een verhaal aan vooraf dat ik kort zal proberen te omschrijven.
Wij hebben sinds dat onze dochter op de middelbare school zit veel problemen ervaren.
Op de 1ste school voelde ze zich doodongelukkig (achteraf gezien denk ik omdat ze zag dat het haar veel tijd en moeite ging kosten) ze ging als 'braafste meisje' van de klas naar de middelbare school en het lijkt voor haar een complete desillusie te zijn gewest. Ze vond het er vreselijk.
School was super tevreden over haar, haar cijfers waren ook prima maar zelf was ze echt verdrietig. Er waren meisjes die heel vervelend tegen haar waren. Omdat de basisschool haar een advies voor montessorionderwijs had gegeven (omdat het zo'n hardwerkende zelfstandig werkende leerling was) hebben wij als ouders, in overleg met haar en haar school, haar midden in het jaar naar een andere school gedaan een montessorischool. Dit wilde ze zelf ook graag. Daar leek ze ook op te bloeien.
Vanaf leerjaar twee werd ze echter opeens een niet werkende, opstandige leerling waarbij leerkrachten haar echt vervelend begonnen te vinden. Ze deed nauwelijks iets aan haar schoolwerk. Huiswerkbegeleiding ingezet, met haar gepraat, grenzen stellen (altijd al gedaan overigens). School ingezet, maar die gaven geen sjoege, een normale puber zeiden ze. Wij zeiden jullie moeten de teugels meer 'aantrekken' ze heeft teveel ruimte, maar we wilden ook niet weer voor een andere school kiezen. Begrens haar zeiden wij, school deed niets! Ze ging net aan over.
Het lijkt er op dat ze op haar nieuwe school heeft gedacht. Ik wil niet meer dat me overkomt wat me in de 1ste op de andere school is overkomen, gaat me niet nog een keer gebeuren, ik ga een masker opzetten en heel stoer doen.
In de 3e begon ze met roken, blowen, spijbelen.....eigenlijk al vanaf de 1ste week. Ze had ook opeens nieuwe "vrienden". Hulp gezocht. straffen, belonen, praten. School benaderd, deden in eerste instantie niets (ook niet na al het gespijbel). Kwamen op een gegeven moment wel in actie.............en wilde haar van school sturen. Met welke reden gaven wij aan? Daar gaat toch een traject aan vooraf......school besloot toen haar 'intern' te schorsen (voor al haar gespijbel) . Ze werd geïsoleerd van de klas. Even ging het goed maar toen spijbelde ze vrolijk verder.
Inmiddels zaten wel al na de kerst. Zelf leerplichtambtenaar ingeschakeld, gevraagd what to do. School melde mij dagelijks (werkende moeder full time baan) telefonisch'/per mail, magister dat ze weer spijbelde en dat ze niet met haar in contact kwamen maar deden verder nauwelijks iets. Ze gingen gesprekken met haar aan, zeiden ze, maar daar reageerde dochter niet op. Niemand ziet mij zei ze, iedereen is tegen me.
Verder hulp gezocht, alleen dochter wilde niet meewerken, toch 'gedwongen' te gaan praten en ze ging. Inhoudelijk kwamen we tot niets. Wel onderzoek uitgevoerd, intelligentie en stoornis. Intelligentie is normaal tot hoog gemiddeld (111) en uit stoornis kwam niets. Hulpverlening stopgezet omdat dochter dit niet wilde (gaf de hulpverlening aan). Mentor was wel betrokken maar kon ook niet veel. Ondertussen elke dag die telefoontjes/mailtjes over waar mijn dochter uithing. Straffen, belonen, praten. Geweldloos verzet (bepaalde opvoedaanpak) ingezet, zelf naar een psycholoog gegaan............eeuwige discussies met mijn man.................wat kunnen we anders doen.
Jullie moeten weten, ik werk full time maar werk ook veel thuis en kan mijn dagen plannen (behalve als ik buiten de deur ben als ik zitting heb). Ik ben er dus altijd als de meisjes (we hebben nog een dochter) ons nodig hebben.
Ondertussen hebben wij nog een dochter, die ook aandacht verdienden en die gek werd van de sfeerbepalende zus die elke dag ruzie maakte of dat probeerde. Wat we ook deden, straffen, belonen................name it!!! Moedeloos werden we er van.
Dochter ging verder met spijbelen, en deed ze niets, ze leek er nog trots op te zijn ook. laatste weken voor einde schooljaar ging ze alsnog aan de slag om over te gaan. Haalde al haar cijfers op, op 1/10 punt na (serieus) voor maatschappijleer notabene, had ze voor al haar sectorvakken en voldoende. Toch besloot school om haar niet over te laten gaan, ze mocht ook niet blijven zitten. Alle leerkrachten hadden ook een hekel aan haar werd ons verteld (waarop de basisschool leerkracht mij zei, maar.............dat kan toch niet ik had vroeger wel een klas vol van haar willen hebben). Wij zagen dat ook niet zitten overigens.........maar weer een andere school...........................
Maar hulp wilde ze niet................en kwam er ook niet want.............alleen als ze zelf wilde!
Weer de 3e doen op een andere school vonden wij ook geen optie. De 4e op een lager niveau (cluster 4 school) dan MAVO leek ons, gezien haar vriendenkeuze, blowen/ drinken (die was ik nog vergeten) en roken..................geen goede optie. Niets mis met een cluster 4 school, maar gezien haar beïnvloedbaarheid op dit moment geen goede keuze, dit werd ons ook afgeraden.
en dan moet je weten dat ze op hoog niveau hockeyt (dit jaar in de A1) en dat zonder problemen doet. Ook dit brengt overigens verplichtingen met zich mee zoals altijd op trainingen zijn en wedstrijden natuurlijk. Dat doet ze ook.
Uiteindelijk na veel overleg besloten haar 'de kans te geven' om naar het Luzac te gaan. Ze doet dit jaar 3 en 4 in een en eindexamen. De 3e heeft ze al min of meer gedaan dus moeilijk is het niet, wel zwaar voor een puber die de afgelopen jaren weinig heeft gedaan. Ze gaf aan dit te willen en te gaan doen. Vanaf dag een is het strijd..............ziek, hoofdpijn...........ze moet van ons gewoon naar school (en ze gaat uiteindelijk maar het kost zoveel energie). Vorige week gebeld, uw dochter komt ziek naar huis.
Vandaag gebeld (uw dochter is niet op school). Ik heb haar de hele dag gebeld, uiteindelijk haar vriendje (wat een leuke positief stimulerende jongen is die wel gewoon naar school gaat) gebeld dat ik me zorgen maakte. Hij heeft haar gezocht(9na school) en gevonden. Ze belde net, ze was nu op weg naar huis en ze zal het noooiiiit meer doen bla bla bla............
Ik ga zo naar huis, ben nu nog op mijn werk maar ik ben er klaar mee. Weet het echt niet meer. En echt, we hebben ook leuke momenten en praten ook fijn samen, en het gaat ook best soms beter (zeker sinds ze haar vriendje heeft) maar ik wordt hier zoooooo moe van.
Ik zeg ook steeds; dit is jou toekomst, je doet het voor jezelf...........niet voor een ander. Wij gunnen jou een mooie toekomst.
Ik ga haar gsm in beslag nemen want ik vindt dat hier toch een consequentie aan moet hangen. Ook op school krijgt ze 'straf' en zal ze op zaterdag terug moeten komen denk ik en na moeten blijven. Wat vinden jullie............hebben jullie tips?
Twee dingen
Hockeyen gaat goed en ze heeft een leuke vriend.
Ik zou me toch afvragen wat haar belemmert om naar school te gaan.
Verder heb ik geen tips want zo'n regime met straf zou mogelijk best kunnen werken.
Ik ken een volwassene die regelmatig verzucht dat hij graag meer gedwongen was om naar school te gaan want nu is zijn schoolopleiding maar zozo geworden uiteindelijk.
Dus op die weg zou ik het niet weten.
Zelf zou ik er meer naast gaan staan en me afvragen of er iets mis is en of ze dat dan wel durft te zeggen.
Wordt ze op school bestolen, gepest of is er een incident op internet geweest of in real life, dat haar zo geschokt heeft.
Overigens zou ik haar niet versneld door het systeem jagen maar eerder wat achterover leunen.
Luzac prima, maar als ze dan weer op het randje faalt wat doe je dan?
Maar misschien heb je het ergste nu wel gehad. Dat sluit ik ook niet uit.
En kun je het wat loslaten. En heel goed luisteren en die vraag ook blijven stellen aan je dochter.
Je wil graag dat het goed gaat met haar en school is heel belangrijk, nu komt het er op aan, maar je wil ook graag dat het persoonlijk goed met haar gaat, dat ze zich goed voelt.
En uiteindelijk gaat ze er zelf over. Het is haar toekomst.
En sommige kinderen blijven worstelen in het schoolsysteem, dan zul je een list moeten verzinnen, of een andere route.
Zelf zou ik kiezen voor wat achteroverleunen en niet te hoge verwachtingen volhouden op dit moment.
Je weet dat ze het kan maar het laten zien, daar is het wachten nog op. Kan een tijdje duren.
Niet alle kinderen gaan jaar op jaar vanzelfsprekend over. Zittenblijven hoort er voor veel kinderen bij en ook een periode of misschien wel voortaan niet passen in het schoolsysteem.
En dan is het nog steeds een kind met een toekomst.
Help
Maar ze wil echt gewoon helemaal niets......niet naar school.
Niet leren, ja ze wil wel naar een cluster 4 school. Niet voor de school maar gewoon zodat ze niets hoeft te doen. Ze denkt dat je daar lekker kunt hangen en chillen. Haar vriendje snapt er ook niets van die blijft ook maar zeggen, je moet gewoon naar school.
Ze heeft echt buiten het eerste half jaar tot mei nog nooit echt iets uitgevoerd op school. Mijn man is het zat en wil haar het huis uit hebben als ze weer gaat spijbelen.
Wat kunnen we nog doen........
mogelijkheden
Ik snap die cijfers niet helemaal. Aan de ene kant zo'n minder dan 2 procent per lichting schooluitval (verlaat de school zonder startkwalificatie).
Aan de andere kant zo'n 8 procent van alle jongeren verlaat de school zonder startkwalificatie.
https://www.instituutblankestijn.nl/
Je zou nog een internaat kunnen proberen. Bij Willem Alexander heeft het wel geholpen.
https://www.plusonline.nl/kunst-en-cultuur/willem-alexander-het-koningskind
" ‘Alex’, zoals hij op school heette, had veel vrienden. Maar voor leren ontbrak hem de discipline. Onder de aardrijkskundeles bereidde hij zijn wiskundeproefwerk voor.
Geen gemakkelijke weg
Na zijn moeizaam bevochten eindexamen rees in 1985 de vraag wat de volgende stap in zijn leven werd. "
Misschien door de kleinschalige begeleiding, maar de resultaten zijn, volgens de websites, altijd goed. Ik weet niet hoe ze dat doen, of dat ze gewoon zorgen dat kinderen die niet presteren weggewerkt worden?
Het huis uit, zou ik dan in een schoolinternaat doen. Want onderwijs heeft de prioriteit hier.
Op een cluster 4 school heb je net zoveel huiswerk. En soms is het juist moeilijker want ook daar zijn de klassen inmiddels groter en staat de zaak onder druk van bezuinigingen en wat als je in een klas met allemaal onwilligen terecht komt?
Kortom: HET antwoord is er niet. Maar ik zou zelf inzetten op de motivatie van je dochter en op zoek blijven waarom het haar niet lukt en waarom ze die motivatie niet op kan brengen.
Ze kan ook nog wel te moe zijn. Al naar de huisarts geweest? Hier een dochter die echt tijd verspeelt heeft met de ziekte van Pfeiffer. Het ging pas weer bergopwaarst nadat ze een half jaar thuis was.
Inmiddels zit ze in eindexamen HAVO en we hadden het er deze week nog over hoe veel beter ze zich inmiddels voelt.
Straf en dwingen heb je gehad. Ik weet niet hoor, maar lijkt toch niet erg te helpen hier.
De antwoorden van school en hulpverlening bestaan alleen op papier. In het echt zul je, liefst samen met je dochter, het wiel moeten uitvinden.
Dank je wel
Instituut Blankenstein is almost identiek aan Luzac......ligt alleen verder dan huidige opleiding. Ze heeft nu les met
Vijf kinderen in een klas maar ‘klaagt’ alleen maar over dat ze geen vrienden heeft (ze doet ook geen moeite ze te maken), belt in de pauze haar ‘eigem’ Vrienden en vindt zichzelf zoooo zielig. Noemt de kinderen uit haar klas verwend (ze zou eens naar har eigen gedrag moeten kijken)
Ik weet het ook niet.....en idd een klas vol met onwilligen dat wil je ook niet......zo moeilijk dit.
Dat stukje motivatie is een hele goede......dankjewel
Motivatie
Ze kan het wel, want in korte tijd haar onvoldoendes ophalen lukt dus wel.
Het lijkt dus vooral om motivatie te draaien.
Motivatie, die ze blijkbaar intrinsiek wel had, want ze was zelfstandig, hardwerkend enz.
Wat me echt killing lijkt voor motivatie is overnemen. (straffen en belonen bijv)
Althans, voor sommige kinderen dan, misschien ook wel voor je dochter?
Motivatie
Watbediep je precies met ‘wat me echt killing lijkt voor motivatie is overnemen’?
Middelbare school
Ik zie dat ze het zo rond de helft van de brugklas moeilijk kreeg. Jullie gaan er vanuit dat dat was omdat ze zich niet thuis voelde, kinderen vervelend deden en ze zich niet wilde inzetten. Maar weet je dat heel veel kinderen met een bepaalde stoornis (autisme, add, adhd) het prima doen op de basisschool, maar in de brugklas het heel moeilijk krijgen? Drukte, te weinig overzicht, slechte concentratie, etc. Elke kind gaat daar anders mee om. Het ene kind wordt angstig en durft niet meer naar school, de ander wordt oververmoeid, paniekaanvallen, etc. Denk eens terug aan die periode. Waar begon het mee en was dat onmacht of onwil (of onmacht verpakt als onwil). Misschien vind je daar aanknopingspunten.
Al onderzocht
Beste drietje, dank voor je reactie.
Wij hebben begin 2e ‘aan de bel’ getrokken en psychologische hulp gezocht. Uit de onderzoeken op het gebied van ADD/ADHD kwam niets, ook geen autistische stoornis NAO.
Wel is bekend dat zij dyscalculie heeft. Daarvoor heeft ze reeds jaren remedial teaching gehad. Daarom hebben wij nu ook samen voor een school gekozen waar ze examen kan doen en in haar examenjaar dus alleen les heeft in alfavakken. Verder ook gekozen voor een kleine klas waar ze extra begeleiding heeft (want automatiseren is een groot probleem bij haar en dat komt ook terug bij NE, ENG, DU) ze zitten notabene met zijn vijven in de klas.
Ik blijf hangen op motivatie.......ze is vandaag weer naar school. Gisteren weer gepraat en vragen gesteld. Ik hoop zo dat het goed gaat. Alle tips zijn echt welkom.
Overnemen
Nou, vooral de regie overnemen.
Onze dochter (ook montessori bs) was ook zo zelfstandig.
Ik heb bij haar vooraf heel bewust bedacht de regie hoe dan ook niet over te gaan nemen.
Wel te helpen, maar alleen op haar vraag.
In het begin natuurlijk wel extra beschikbaar, veel in de buurt.
Dat koste toch wel veel soms, mezelf op achtergrond houden, op mijn tong bijten.
Maar bij haar dacht ik dat overnemen het risico inhield dat haar motivatie zou gaan vervliegen.
Straffen en belonen is nogal sterk overnemen.
Lastig probleem
Ergens heel diep in jouw dochter is de overtuiging gerezen, ik wil echt niet naar school. Het hoe en waarom weten we niet precies maar de overtuiging staat als een huis. Hoe moeilijk is het dan om toch te gaan? Ik denk dat het voor jouw dochter echt heel lastig is om toch naar school te gaan. In plaats van motiveren met aanmoedigen helpt het misschien als je nog eens vraagt wat er nou precies moeilijk voor haar is. Hoe kunnen juliie dat stukje, dat hele lastige stukje gemakkelijk er maken voor haar? Probeer vervolgens te focussen op dingen die goed gaan. Waarom lukte het vandaag wel? Wat was er vandaag fijn, wat lukte? Als dit een beetje lukt bespreek je met haar wat de volgende stap kan zijn. Hoe breid je de goede momenten uit?
Het klinkt als een softe aanpak maar het is aan de andere kant respectvol en positief. Succes.
Dochter lang ziek
Mijn dochter van 13 is nu al drie weken niet op school gekomen. Ze wil echt niet naar school en heeft mij uitgelegd waarom. Ze is heel gevoelig voor prikkels en drukte. Als ze thuis is voelt ze zich op haar gemak maar zodra ze dan denkt aan dat ze weer naar school moet krijgt ze buikpijn. Ze loopt ook heel vaak heen en weer in huis zodat ze kalm wordt. Eerst raakte ik in paniek en wist niet wat ik moest doen. Daarna heb ik een gesprek met school gehad. Ze zeiden dat ze wel een paar oplossing hadden. Toen mijn dochter weer naar school ging had ze nog steeds hetzelfde probleem. Ze voelde zich niet op haar gemak en had veel last van hoofdpijn. Ik ga nu nog een gesprek regelen want ik denk dat de beste optie online scholing is. Mijn dochter zit nu in 2VWO en als het zo doorgaat moet ze naar havo. De eerste klas op de middelbare school ging echt heel goed en in de tweede ging het mis. Ik vind praten het allerbelangrijkst hierbij en dat is ook mijn tip voor iedereen. Praat erover dat zal heel erg helpen. En denk in oplossingen.
Beste FENJ,
Ik las je berichten en voel mee met de onmacht. Ik kwam bij toeval op je post op dit forum en ben enorm benieuwd hoe het na sinds je bericht uit 2018 is verlopen met je dochter. Ik herken veel uit je verhaal en in mijn eigen dochter vandaar mijn belangstelling. Vriendelijke groet, JND
Ow.. die motivatie herken ik helemaal! Ook mee aan het worstelen en nog niks kunnen vinden of bereiken.
Zoon op 3vwo, met hakken over de (corona)sloot overgegaan (1 vak werd niet meegeteld anders was hij niet over). Vorig jaar vanalles gedaan met huiswerkbegeleiding en bijles etc.
Dit jaar.. wilde hij dat niet, echt niet. "ik ga het zelf doen, ik heb van vorig jaar geleerd" (prachtig natuurlijk!) Eerste toetsweek.. ong 4,5 gemiddeld 
. Nu 0 motivatie, gaat wel naar school, doet zn huiswerk maar echt precies wat er opgegeven staat (als hij alles al goed leest) en geen stap meer.
Hij is overtuigd dat hij t niet kan.. is ingesteld op door naar 4 havo en dit jaar vooral gewoon nog een beetje lol hebben met zn vrienden, gevleugelde uitspraken:
- Nee, ik vind t niet vervelend om lage cijfers te halen, mn cijfers boeien me niet
- Ja, wat boeit jullie mijn school nou, het is toch mijn leven?
- Bij niemand zitten de ouders er zo bovenop als jullie
- Nog 3 weken tot de volgende toestweek.. "ja, ga ik nu toch nog niet beginnen, veel te vroeg!
Echt... handen in t haar.. Hebben het eerste blok hem dus losgelaten maar bij "zelf doen" hoort ook dat als het niet werkt dat je dingen anders gaat doen. Nu is Havo natuurlijk ook helemaal prima maar met deze instelling ga je dat ook niet trekken..
Moet zeggen dat ik ook niet heel erg onder de indruk ben van de mentor, 2 weken terug tafeltjesavond gehad, zij zou nog een gesprek 1 op 1 inplannen over motivatie maar.. niks nog..
