Puber van 14 depressief

depressie

Mijn dochter was net 15 toen ze depressief werd. Slecht eten, somber, slecht slapen, veel in bed en doods wensen. Vreselijk om mee te maken voor haar op de eerste plaats. Wij hebben vrij snel professionele hulp gezocht. Een hele goede psycholoog. Die heeft aan ons oudergesprekken aangeboden en intensieve gesprekken met haar. Een depressie is echt een hele heftige diagnose. Wij hebben veel met haar gepraat, haar gesteund en haar gestimuleerd om uit haar kamer te komen. Soms met een kind met een pet en een zonnebril in de auto gezeten om ergens naar toe te gaan. Eerst zwijgend en later begon ze te praten.
Na circa 1 jaar kwam ze eruit . Therapie heeft goed geholpen, geen medicatie. Nu gaat het goed. Ik geniet er elke dag van.
Succes!

Hulp

Zoek idd hulp. Dit is moeilijk zelf op te lossen!
Uit mijn naaste omgeving ervaring. Dit ging dus ook niet, uiteindelijk ook hulp gezocht. Helaas kon het toen niet meer zonder medicatie en het afbouwen kost ook flink wat tijd!

Een paar dingen

Wie heeft de diagnose gesteld? Maw, is hij al ergens onder behandeling? Een echte depressie gaat niet vanzelf over, daar is echt professionele begeleiding bij nodig. Dus als dat nog niet in gang is gezet, ga vandaag nog naar de huisarts voor een doorverwijzing.

Er zijn wel al wat dingen die je zelf kunt doen. Toon begrip voor je zoon. Erken dat hij het zwaar heeft, maar ga er niet teveel in mee. En benadruk steeds dat jullie (je geeft geen info over jullie gezinssituatie, maar ook bij scheiding is het belangrijk dat beide ouders hierin een rol spelen) er zijn om hem te helpen en te steunen. Dat hij niet alleen is.
Bij een depressie zijn ook de R-en van Rust en Regelmaat belangrijk. Rust als in weinig prikkels, maar ook fysieke rust. Maar dan wel met Regelmaat. Dus een gewoon dag- en nachtritme. En ook gezond eten en bewegen horen daarbij. Voor mij past ook de Reinheid in dit rijtje, dus met mijn zoon destijds hadden we wel een aantal vaste momenten in de dag. Gewone tijd opstaan, douchen aankleden en ontbijten. Dan met de hond uit (heel erg rustgevend, genoot hij ook erg van en hij kwam meteen aan buitenlucht en beweging). Dan gezellig en lekker lunchen, samen met zijn vader of met mij, en als wij er niet waren ging hij naar mijn ouders. 's Middags een creatieve activiteit, of een leuk uitstapje. En 's avonds helpen met koken.

Dat klinkt als een vol programma, en dat is het ook. We waren daar dus niet heel strikt in, want soms ging het gewoon niet. Maar over het algemeen wordt aangeraden in beweging te blijven, vooral wandelen. Is goed voor de hersens, maar de fysieke inspanning zorgt ook voor een goede nachtrust.

En ik ben het met Sally eens, zich afreageren op het gezin/jou is begrijpelijk, maar niet toegestaan. Een kussen of iets dergelijks om hard op te slaan kan helpen.

Sterkte, het is heel heftig. Wij waren in de gelukkige omstandigheid dat man zelfstandig ondernemer is, die heeft een half jaar geen klussen aangenomen en heeft thuis voor onze zoon gezorgd. Ik weet niet hoe we het anders hadden moeten doen, een depressief kind laat je ook niet alleen thuis...

Huisarts

en toch eventueel medicatie? Waarom niet, als andere dingen niet helpen? Ik zou het in elk geval open houden als mogelijke oplossing.

Tsjor

School

is nu toch even geen issue, in de vakantie? Verder denk ik dat jij daar voor je zoon moet vechten. Bij een depressie is er niets anders belangrijk dan daar weer uitkomen. En (naar)school (gaan) kan daar behulpzaam bij zijn, als afleiding, om in beweging te blijven, voor de regelmaat. Maar het kan ook zijn dat het te zwaar is. Dat hangt af van je zoon. En de orthopedagoog kan dat uitpluizen.

Wij hadden het 'geluk' dat zoon een etiket ASS kreeg in die tijd en naar het speciaal onderwijs ging. Daar is hij heel goed begeleid. De focus lag helemaal op zelf weer opknappen. Hun stelling is dat je pas wat aan school kunt doen als je goed in je vel zit. De vraag aan zoon was wel, kom iedere dag naar school en heb desnoods alleen even een kort praatje met je mentor of de orthopedagoog zodat we een vinger aan de pols hebben en je kunnen leren kennen, en je het schoolritme niet kwijt raakt. Maar het eerste half jaar heeft hij geen schoolwerk hoeven doen. Dat was een harde belofte, en dat gaf zoon veel rust. Dat zal op een reguliere school niet simpel te regelen zijn, maar het kan wel je uitgangspunt zijn van wat je wil bereiken voor je zoon.

Heb je enig idee waar de depressie vandaan komt? Is hij al getest?
Verder gedeeltelijk eens met Tsjor, medicatie kan een deel van de oplossing zijn. Ga naar de huisarts/de orthopedagoog. Zo gaat het niet, dat is duidelijk.

Verschil

Een orthopedagoog of psycholoog heeft geen verstand van mogelijk medische oorzaken en dus van mogelijke relevantie van medicatie. Zorg dat je meerdere paadjes open houdt.

Tsjor