Puber met Dystemie (depresief)
Hallo beste lieve ouders
Mijn dochter van 15 jaar (bijna 16) heeft helaas door veel gepest te zijn op lagere school en middelbaar onderwijs, een depressie ontwikkeld of te wel Dystemie, zij is daar gelukkig sinds kort voor onder behandeling, en krijgt ook EMDR therapie. De meeste klachten die zij heeft ontwikkeld is een enorm laag zelfbeeld,onzekerheid. angst voor nieuwe dingen, en zou het liefst heel de dag op haar kamer willen blijven. Op zich krijgen we het in de vakantie nog wel voor elkaar om leuke dingen te gaan doen, maar dit gaat wel gepaard met het niet willen lunchen in een restaurant ( wel als het verder van huis is geen bekende tegen komen) en lang voor de spiegel staan voordat we weg kunnen. Wat ik vooral moeilijk vind en misschien is dit bij iemand herkenbaar, is dat veel van deze dingen op zich ook passen bij puber gedrag, alleen dat dit bij haar elke dag een contante factor is en haar hele leven bepaald en veel sterker aanwezig. Ze heeft zoveel dingen waar ze trots op mag zijn ze is ontzettend creatief, lief, zorgzaam en ondanks alles heeft ze best wel veel humor. Wat nu mijn grootste vraag is of misschien wel waarom schrijf en deel ik dit alles, vanaf maandag gaan namelijk de normale dingen weer beginnen school, en voor ons de ouders het werk, ze gaat namelijk ook nog met een nieuwe opleiding beginnen, omdat ze afgelopen voorjaar haar Diploma heeft behaald voor de Mavo. En dit alles ziet je enorm tegen op, met daarin alle op stakels die ik boven heb genoemd. Ik moeders vind het zo ontzettend lastig om haar te stimuleren en motiveren, omdat je het gevoel hebt tegen een muur te praten en zei alles negatief inziet, vaders heeft de no speaking modus maar aangezet en alleen koetjes en kalfjes taal te gebruiken want anders botst het enorm. Hoe laat je op sommige momenten (wanneer je gewoon je eigen leven moet leiden) je kind los, ik weet dat hard vallen en weer opstaan bij het leven hoort. Maar het maakt het er niet altijd leuker op en krijg ik heel veel verwijten van haar kant naar mijn hoofd en dat doet pijn. Ieder zegt het komt goed, maar ik zo graag weten wanneer en daar is helaas geen antwoord op ben ik bang.
Dysthymie
https://www.psycholoog.nl/klachten/dysthymie/
Langdurige milde depressie.
EMDR wordt volgens mij alleen gegeven bij traumatische gebeurtenissen.
Als leek zou ik bovendien zeggen dat het meer als een angststoornis klinkt. Al met al lijkt het me moeilijk om mee om te gaan als ouder.
Naast EMDR
Die ze bij een psycholoog of zo krijgt, geeft deze ook NLP training? Dit kan haar helpen om dingen anders te leren zien,in een ander perspectief zeg maar. T zelfbeeld etc anders te zien. Gedachten om leren zetten naar positievere gedachten.
Veel sterkte want het is niet makkelijk om los te laten als je zorgen hebt.
Probeer naar haar aan te geven dat je haar los wil laten maar dat je er altijd voor haar bent. Dag en nacht,maar dat je haar ook haar eigen dingen wil laten ontdekken. Is. Is moeilijk want je wil graag op de hoogte zijn van alles, om haar te helpen.
Welke verwijten maakt ze je? Dat je je er te veel mee bemoeit of juist niet?
Bedenk wel dat juist de veilige haven deze verwijten laat komen. Dat is inderdaad ook puber eigen. Afzetten tegen.
Dat ze tegen nieuwe opleiding opziet,is wel logisch. Dat is normaal al spannend. Daar kun je weinig aan helpen want je weet zelf ook niet hoe t gaat lopen daar. Dat kun je ook aangeven. Dat je denkt dat de opleiding bij haar past en nieuwsgierig bent(dus niet bang) hoe alles gaat volgende week omdat het voor jou ook nieuw is.
Hoe lang t gaat duren? Geen idee. Mijn dochter had 1 heel slecht jaar op school door pesten en had daarna een andere klas en toen ging het snel beter al bleef t wat gammel en was ze voorzichtiger in vriendschappen. Nu is het pas helemaal weg en zijn we 4 jaar verder. Is ze weer bijna helemaal de onbevangen meid van toen,iets harder,dat wel.
Sterkte!
Reactie
Ze heeft nu twee keer EMDR gehad en krijgt over 2 weken beginnen de gesprekken bij de Psygoloog. Inderdaad trek ze ook het meest naar mij toe en ben ik ook wel de gene die zich het meeste zorgen maakt en haar misschien iets te veel betutteld maar dat is ter gelijker tijd ook het moeilijke eraan. En meer dan een veilige haven kan je haar nu niet geven denk. Het pesten is afgelopen half jaar niet meer gebeurt maar heeft in sommige groepen of klassen wel gespeeld, met daar weer een jaar tussen van niet maar dat kwam meer door de personen in de klas. Daarom noemt men dit ook wel Dystemie omdat het langer speelt dan 2 jaar. Begin van het schooljaar 2017 is ze tijdens de Gymles helaas belaagd door een groep jongens ( opgestookt door de pesters (meiden) vandaar ook de EMDR om dit te verwerken. Dank jullie wel voor jullie reacties alvast.
Dysthymie
Ruim 2 jaar lang bij mijn dochter, met medicatie waar ze manisch van werd en groepstherapie waarin ze onzichtbaar werd. Nu, 10 jaar later toch weer naar de hulpverlening ivm body dysmorphic disorder en een gegeneraliseerde angststoornis op gebied van piekeren.
Het duurt lang en blijft een zwakke plek.
Als ouder is het moeilijk te geven wat ze nodig hebben omdat je uit de hulpverleningsrol moet blijven.
Herkenning
Veel van wat jij zegt herken ik bij mijn zoon. Oorzaak wel iets anders; Jarenlang onbegrepen geweest, te laag onderwijsniveau gehad, geen aansluiting, geen vrienden en uiteindelijk als compensatie aansluiting gezocht bij anti- sociale jongeren. Daar na 3 maanden genoeg van te hebben gekregen hen de rug toegekeerd maar sindsdien thuis. Niet naar school te krijgen. EMDR werkt niet omdat het niet één gebeurtenis is maar meerdere. Zoon zit dus thuis, mijdt de stad en de straat. Eet gelukkig wel weer met ons mee en uitstapjes (verder weg) gaat hij wel mee. Sporadisch komt informatie los. Bij negatief gedrag kan er geen sorry af, heb je niets aan volgens hem omdat het de gebeurtenis niet weghaalt.
Meerdere testen gehad, IQ voor het VO was 114 en onlangs met faalangst, stress, trauma getest op zwakbegaafd niveau waarbij hij zelfs midden in het onderzoek is weggelopen omdat hij het niet trok...In alles wat hij nu laat zien herken ik mijn gevoelige, geïnteresseerde, zorgzame en open jongen niet meer. Het beeld van hem is nu (vast omdat het een jongen is en hij met anti-sociale jongeren om is gegaan) een Risicojongere en de gemeentelijk hulpverlening zette in op drang-dwang wat weer voor extra stress zorgde. Men kijkt eerst naar een opvoedprobleem alvorens passende hulp gezocht wordt. Maar goed daar is men wel van teruggekomen en passende hullp heb ik nu zelf gezocht en betaald. Ondanks hij heel kwetsbaar is gaat het gedragsmatig nu veel beter.
Het enige wat je kunt doen is er voor haar zijn. Geen verwachtingen, oordelen of ongerustheid uitspreken, positieve bejegening en zorgen dat je er zelf niet aan onderdoor gaat door uitlokkende reacties.
Jarenlang
Mijn dochter heeft jarenlang gedragstherapie gehad, zonder veel resultaat. Je moet dan namelijk nog steeds wel zelf in actie komen en daarvoor was de angst te groot. Drie sessies EMDR hebben meer resultaat gehad dan al die jaren therapie. Daarnaast had ze praktische begeleiding, dus echt iemand die met haar het OV in ging, naar winkels, telefoongesprekken voorbereiden etc. Dingen die normaal je ouders doen, denk ik, maar van ons accepteerde ze de hulp niet.
