Problemen op school en druggebruik
Mijn dochter is 18 jaar en experimenteert reeds 2 jaar met wiet.
De klastitularis heeft mij gezegd dat ze opgemerkt heeft dat ze niet echt luistert, dingen vergeet, nogal afwezig lijkt in de klas. Ze heeft me gevraagd of mijn dochter drugs neemt. Uit angst van de mogelijke gevolgen heb ik ontkend terwijl ik wel degelijk weet dat zij het doet.
We zijn al eens bij een bevoegde instantie geweest voor haar drugsprobleem waar haar druggebruik in detail werd besproken. Voor opneming moet zij verslaafd zijn en dagelijks gebruiken hebben ze gezegd. Op haar rapport met Kerstmis had ze 3 buizen en allerhande opmerkingen dat ze beter kon. Vorig jaar heeft zij haar jaar opnieuw gedaan, als ze niet betert zit de kans erin dat zij haar laatste jaar opnieuw moet doen. Ik heb de indruk dat ze schoolmoe is. Ze werkt als jobstudente in een indoor speeltuin en dat doet ze graag. Volgt nu ook rijlessen en wil later een auto kopen. Als ze uitgaat is het de hele nacht en blijft ze bij vrienden slapen. Ik heb de indruk dat haar nevenactiviteiten er te veel aan zijn om goede resultaten te hebben. Volgens haar kan ze het allemaal aan. Ik maak me ook zorgen over dat druggebruik. Ondanks onze gesprekken blijft ze het doen. We zijn dan ook altijd bang als ze uitgaat, met wie, neemt ze drugs? Als we het haar verbieden zegt ze dat ze haar ook eens moet kunnen ontspannen. Kan dat druggebruik stoppen of moeten we toch weer eens begeleiding zoeken? Misschien heeft nog iemand dit probleem?
Zelf
Met 18 jaar is je dochter zelf verantwoordelijk. Ze is blijkbaar ondernemend genoeg, al dreigt ze weer te blijven zitten. Jij kunt dat niet voor haar doen. Het enige dat je kunt doen is haar steunen in de ondernemingen die ze doet op het pad naar zelfstandigheid. Hopelijk kun je ook wat waardering voor haar opbrengen.
En laten blijken dat je graag ziet dat het haar lukt om haar diploma te halen. Het is nu haar tijd. Anders kost het weer een jaar. Maar zonodig is dat niet anders.
Hopelijk kun je je zorgen wat loslaten, dat helpt namelijk niet.
Je hebt gedaan wat je kunt het is nu de beurt aan je dochter. Ze kent je zorgen maar is zelf wat zorgelozer, zo is de jeugd, en hopelijk komt ze zichzelf daarin niet tegen maar weet haar weg ook daarmee te vinden.
Je wilt het zo goed voor je dochter, maar op een gegeven moment is het wel haar zaak hoe ze het oppakt. En inderdaad, dan kun je blijven zitten, je kunt drugs gebruiken en die kunnen in de weg gaan zitten. Maar dat is nu wel haar ervaring, waarin je haar hooguit kunt steunen. Je kunt het niet van haar overnemen. Laat in elk geval merken dat je er voor haar bent. Wat er ook is.
Alleen ontspannen met drugs?
Kan ze dan alleen ontspannen met drugs?
Je wilt het beste voor je kind(eren). Maar ze moeten het toch echt zelf doen, of niet. Je kunt advies geven, maar kunt niks voor de doen verder.
Wees er voor haar, blijf in gesprek maar niet alleen negatief.
Stoppen met drugs
Ze zegt nu dat de leerlingen van haar klas erop gewezen hebben dat druggebruik niet ok is en zij zegt dat ze nu gestopt is.
Voor ons al een verademing dat zij dat zelf inziet.
Haar gedrag laat inmiddels te wensen over. Heb de indruk dat ik niets goed kan doen.
Voor het minste vliegt ze uit en geeft mij van alles de schuld.
Ze heeft nooit een gemakkelijk karakter gehad maar soms zou ik willen dat ze na haar studies alleen gaat wonen. Ik ben haar moeilijk karakter beu. Een vaste vriend heeft ze ook al niet en haar vriendschap met vriendinnen blijft ook niet lang duren.
Ik mis een moeder-dochterrelatie. Als ik sommige vriendinnen hoor praten over shoppen met hun dochters en samen uitstappen doen ben ik jaloers. Dikwijls moeten mijn man en ik alleen uitstappen doen en vermits ze vegetariër is geworden (zonder veel groenten) wordt er dikwijls niet samen gegeten. Gaan eten met de familie vindt ze ook niet leuk vermits ze enkel vegetarisch wil eten en er niet zoveel keuze is. Dat zijn familiemomenten maar deze lijken steeds zeldzamer te worden. Haar planning voor schoolwerk laat ook te wensen over. Vermits ze aan haar taken te laat begint kan zij ze niet op tijd af krijgen. Dan zegt ze dat ze ziek is en blijft een dag thuis. Dat is nu al 2 x op korte tijd gebeurd en ik heb er haar op gewezen dat ze dan maar minder moet bijwerken als jobstudente maar dan is het huis weer te klein. Soms weet ik niet meer hoe ik dit moet aanpakken. Advies is welkom want ik zou graag willen dat zij dit jaar afstudeert alhoewel ik het met haar leermethode en wanorde betwijfel.
Janine
'Vermits ze aan haar taken te laat begint kan zij ze niet op tijd af krijgen. Dan zegt ze dat ze ziek is en blijft een dag thuis. Dat is nu al 2 x op korte tijd gebeurd en ik heb er haar op gewezen dat ze dan maar minder moet bijwerken als jobstudente maar dan is het huis weer te klein. Soms weet ik niet meer hoe ik dit moet aanpakken. '
Niet. Je dochter is 18 en maakt haar eigen keuzes. Jij hebt natuurlijk iets te zeggen over hoe ze zich thuis gedraagt, onder jouw dak. Maar de rest zul je los moeten laten.
Niets loslaten
Nee hoor, Jeanine, je moet je dochter echt niet loslaten zoals Sydney schrijft. Ze heeft het waarschijnlijk erg moeilijk met zichzelf en met de dreigende volwassenheid. Ze heeft je steun juist volop nodig.
Je moet dit niet zien als 'keuzes' die je dochter maakt als volwassene. Alleen al door haar drugsgebruik kan ze geen echte keuzes maken. De wiet zorgt ervoor dat ze keuzes juist uitstelt. Zolang je bedwelmt bent, lijkt niets er nog toe te doen. Ook kan ze onder invloed haar huiswerk niet maken. Het is nuchter al moeilijk om op tijd aan je huiswerk te beginnen, laat staan onder invloed.
Wat mij beter lijkt, is met haar praten over waarom ze wiet gebruikt. Mij valt op dat veel jongeren die veel middelen gebruiken, moeite hebben met de toekomst, verantwoordelijkheden, zelfstandigheid, het idee van 'een baan voor het leven'. Misschien is dat bij haar ook zo. Ze saboteert dan onbewust haar school om dat alles nog even uit te stellen.
Het klinkt alsof je in België woont. Voor zover ik weet is de druk om te presteren in België voor kinderen nog veel groter. Bespreek eens met haar de mogelijkheden om er een jaartje tussenuit te gaan. Misschien naar het buitenland om daar te studeren of te werken. Of gewoon een jaar in Belgie werken en dan terug naar school. Heel veel jongeren krijgen meer zelfinzicht en motivatie naar zo'n reis of schoolpauze.
Als ze zoiets doet, zou ik wel als voorwaarde stellen dat ze niet thuis blijft hangen en dag in dag uit blowen. Dan blijft haar geestelijke ontwikkeling stil staan.
Niet loslaten
Niet je kind loslaten, in ieder geval.
Wel op zoek naar een andere rol. In gesprek gaan, vragen wat ze wil, en wat ze van jou nodig heeft. Duidelijk maken dat je er voor haar bent maar dat ze zelf haar leven vorm moet gaan geven. Dat je haar daarbij wilt steunen, ook als ze het eng vindt.
Dat er dingen fout mogen gaan, dat ze boos mag zijn, dat iedereen dat wel eens heeft, en dat je daar samen wel weer uit gaat komen. De toekomst is schrikwekkend, voor iedereen maar zeker als je zo aan de vooravond van volwassen worden staat.
In gesprek gaan
Dat is juist het probleem. Als ik een gesprek wil beginnen haakt zij onmiddellijk af, ze zegt dat ik zaag en gaat naar haar kamer. Elk persoonlijk gesprek wordt afgebroken. Inderdaad, ik ben van België en de druk om te presteren is hoog. Maar dat neemt niet weg dat ze het perfect aan zou kunnen als ze zich niet steeds met andere bijkomstigheden zou bezighouden.
Zaag
De kans dat je 'zaagt' lijkt mij hier ook vrij groot. Ik denk dat je dochter moeilijk met jou bezorgdheid kan omgaan. Ze heeft haar handen al vol aan zichzelf.
Kinderen hebben ook andere ontwikkelingstaken dan huiswerk (leren) maken. Ze ontwikkelen zich ook lichamelijk, hormonaal, sociaal en emotioneel. En daarvoor hebben ze meer nodig dan de bezorgdheid van moeder over hun huiswerk.
Ze weet al hoe je er over denkt. Misschien kun je wat neutraler je interesse in haar leven laten zien. Zeg het er desnoods bij: je weet dat ik me nogal bezorgd maak of je je huiswerk wel maakt en of je je diploma wel haalt. Heb jij dat niet? Nou ja, daarnaast ben ik benieuwd hoe het met je gaat? Wat vind je leuk en waar houdt je je verder nog mee bezig behalve dingen als drinken, vriendjes enzo. Waar ik me natuurlijk, als moeder zijnde, ook druk over maak.
'Andere bijkomstigheden' kunnen voor je dochter 'levensgrote belangrijke dingen in haar leven' zijn en dat serveer jij dan even af. Geen wonder dat ze niet met je wil praten.
Overigens vind ik wel dat ouders het recht hebben om te 'zagen' dus dat kun je ook nog melden: nou ja, ik 'zaag' dat is nou eenmaal mijn recht als moeder.
Maak het iets luchtiger, minder zwaar. Want die contstante bezorgdaanknop heeft dus tot nu toe niet geholpen. Verzin wat anders om jezelf te betrekken bij je dochter. Luister eens wat meer naar haar, zonder openlijk direct te oordelen.
Volgens mij
Worstelt Jeanine al jaren met haar puberdochter. In het verleden werd als belangrijkste tip gegeven om je dochter los te laten, ruimte te geven, niet als een kloek bovenop haar te (blijven) zitten. Omdat je anders nogal een risico loopt dat je dochter zich op een pijnlijke manier van je los zal maken.
Maar als ik dit lees denk ik dat je die raad niet hebt opgevolgd.... Ik hoop dat het nog niet te laat is om de relatie nog te redden. Ga haar behandelen als een volwassene. Geef haar je vertrouwen en ga ervan uit dat het wel goed komt. Als je een puber behandelt als een kleuter heb je dikke kans dat dat precies is wat je krijgt: kleutergedrag.
Steun
'Ze heeft je steun juist volop nodig.'
Steun is heel wat anders dan je afvragen hoe je kunt zorgen dat ze doet wat jij belangrijk vindt.
