problemen met zoon 14
Mijn zoon van 14 is nog geen 2 maanden geleden opgepakt door de politie wegens heling. Het blijkt dat hij dit gedaan heeft om makkelijk aan geld te komen omdat hij wil roken en blowen.
Hij heeft ruim 2 dagen op het politiebureau vastgezeten. We hebben natuurlijk met hem gepraat, zijn op school geweest (waar het ook niet erg goed gaat), en we hebben al lang geleden hulp gezocht bij een instantie.
Hij heeft uiteindelijk van ons (vader en ik zijn niet meer samen) huisarrest gekregen tot ik met hem op vakantie ga (half april). Dit houdt in dat hij na school direct naar huis moet komen.
Hij houdt zich hier bij mij helemaal niet aan en komt geen dag op tijd thuis. Op school moest hij afgelopen week nablijven (wordt regelmatig de les uitgestuurd) maar kwam daar ook niet opdagen. Kortom. Hij lapt de regels aan zijn laars. Consequentie van niet thuiskomen hebben we ook samen opgesteld, namelijk dan 's avonds geen x box. Gisteren heb ik een gesprek met hem gehad en aangegeven dat als hij vandaag weer niet na school naar huis zou komen ik zijn x box op marktplaats ga zetten.
Nu ik dit dan echt wil gaan doen is het hek helemaal van de dam. Hij wil nu altijd bij zijn vader wonen. Hij heeft altijd al een hekel aan me gehad enz enz.
Hebben jullie tips voor mij? Praten helpt niet echt en wordt te snel preken. Wat kan helpen en hoe pak ik het het beste aan?
Andere aanpak
Allereerst: wat een lastige situatie en wat zullen jullie een zorgen hebben om zoon nu hij zulk destructief gedrag vertoont...
Ik lees in je posting vooral een heleboel strafmaatregelen in de aanpak, waarmee conflict escaleert en de kans groot is dat de relatie verslechterd tussen ouder en kind. Kan het zijn dat hij zich niet gehoord voelt?
Het lijkt mij cruciaal om te achterhalen wat er bij jullie zoon speelt: zit hij niet lekker in zijn vel, is hij gevoelig voor groepsdruk, speelt de scheiding hem parten?
Juist rustig in gesprek gaan en proberen te achterhalen wat er bij hem speelt en inzetten op verbeteren van de relatie lijkt mij hier cruciaal en met straffen bereik je het tegenovergestelde. Dus probeer ook uit het preken weg te blijven.
Dit betekent overigens niet dat je geen grenzen stelt.
Misschien kun je eens lezen over de aanpak van geweldloos verzet, waarbij je grenzen stelt maar ook de relatie op 1 zet, en waar nodig de omgeving inzet. Dit is een hele goede methode waarmee je de machteloosheid die je voelt kunt omzetten in een goed afgestemde aanpak....
Hier een link naar een document:
https://www.movisie.nl/sites/movisie.nl/files/2018-03/Methodebeschrijving-geweldloos-verzet-in-gezinnen.pdf
Vanaf pagina 9 staat een beschrijving van wat de methode inhoudt...
Dit document is wel wat meer op hulpverleners gericht, en gaat onder andere ook over kinderen die gewelddadig kunnen zijn, dus sommige maatregelen in de aanpak zullen niet nodig zijn in jullie situatie, maar laat je daar niet door afschrikken: de algemene principes van de aanpak is voor elke ouder van een kind dat de grenzen opzoekt heel bruikbaar en kan volgens mij juist voorkomen dat je in een negatieve spiraal belandt.
Sterkte,
Kaatjecato
Hmmm
Maar wacht even: een 14-jarige die twee dagen vastgehouden wordt op het politiebureau...dat lijkt mij wel erg onwaarschijnlijk 🤔
twee dagen
Kaatje,
Allereerst bedankt voor je uitgebreide reactie. Daar kan ik echt wat mee. Zoon is op een avond (ik dacht dat hij naar voetbaltraining was) opgepakt. Ik ben gebeld en we zijn naar het bureau gegaan. Omdat hij nog maar 14 is mocht hij wel mee naar huis maar moest zich de volgende ochtend weer melden. Die hele dag heeft hij vastgezeten en ben ik ook bij het verhoor geweest, samen met een advocaat die hij toegewezen kreeg. De volgende dag moest hij zich weer in de ochtend melden en mocht hij pas rond een uur of 5 naar huis. Ze vertrouwden er niet op dat hij alles vertelde en de waarheid sprak, hebben zijn telefoon nagetrokken en zijn daar ook dingen tegen gekomen waardoor ze hem kennelijk toch langer vast hebben gehouden. Ik vond het voor een 14 jarige ook wel lang...
Hulp en met vader op 1 lijn?
Ah, oke, dan snap ik het, maar inderdaad nog steeds lang voor een 14-jarige...
Wat voor ondersteuning of hulp krijgen jullie? Dit lijkt mij erg pittig om helemaal alleen op te lossen.
Samen met vader op 1 lijn zitten lijkt mij hier ook cruciaal.
De neiging van ouders is soms automatisch om elkaar tegengewicht te bieden: de een strenger, de ander toegeeflijk (ook uit ervaring...) Hierdoor kun je dat juist bij elkaar versterken waardoor zoon jullie tegen elkaar kan uitspelen.
In bijgaande link wordt goed uitgelegd hoe grenzen en liefde juist heel goed samen kunnen gaan, en hoe je als ouders kunt voorkomen in zo’n strijd terecht te komen: https://www.geweldloos-verzet.nl/GeweldloosVerzet.pdf
Er zijn volgens mij verschillende hulpverleners die werken met deze aanpak. Mijn advies zou zijn om zo snel mogelijk ondersteuning te vinden hierbij...
Kaatjecato
vader
Maar is het bij de vader wonen geen optie? (al snap ik dat het moeilijk zou zijn.. maar hij heeft misschien nu meer behoefte aan zijn vader)
Jij kan hem namelijk nu niet bereiken.
Hoe denkt vader erover dat jullie zoon bij hem komt wonen? Misschien kan hij beter contact maken met je zoon op dit moment.
Erg moeilijk voor je - wel een hele heftige pubertijd..
hulp
We hebben een instantie ingeschakeld waar we zo eens in de twee maanden gesprekken hebben met een systeemtherapeut. Op zich best nuttig omdat er dan in ieder geval gepraat wordt. Omdat er niet direct gehandeld kan worden lopen we wel steeds achter de feiten aan. De situatie is best ingewikkeld want zoon heeft nog een tweelingbroer met adhd en mild autisme. Vader en ik hebben co ouderschap maar vader is inderdaad makkelijker. We zijn het aardig eens over aanpak en grenzen maar in de praktijk bewaak ik die grenzen toch wel wat meer dan hij. Althans dat probeer ik dan met minimaal resultaat 
Het lastige vind ik vooral het heen en weer geslingerd te worden tussen wel of geen consequenties.laten gaan, niet laten gaan enz.
Ik denk dat ik zeker wat heb aan de methode die beschreven wordt. Heb het globaal gelezen maar zal me er meer in moeten verdiepen. Helaas is mijn netwerk niet erg groot.
Dit is toch allemaal wel de grootste uitdaging in mijn leven tot nu toe en ik wil het heel graag goed doen maar jongens, wat is het moeilijk... Fijn dat ik hier in ieder geval even gehoor krijg en jullie met mij mee willen denken. Bedankt daarvoor!
Wat gaat de politie nog doen
Want naast die 2 dagen. (Verhaal lijkt me juridisch ernstig dubieus, maar goed) Zal er ook een sanctie komen neem ik aan?
jan
Er zal vast nog een sanctie volgen. We hebben nog niets gehoord. Jammer dat dat zo lang duurt. En het is toch echt waar van die ruim 2 dagen. Niemand heet ook gezegd dat dat niet kon en hij heeft toch ook een advocaat toegewezen gekregen. Ik vond het best heftig maar hoop wel dat hij er iets van geleerd heeft. Hij vond al die uren in de cel wel vreselijk en vooral saai...
enne
waarom zou het juridisch dubieus zijn volgens jou?
Jammer
Jammer dat er een beetje getwijfeld wordt aan het verhaal.
Malou, ik heb iemand die vergelijkbare problemen heeft (had) met haar kind. Dus met vasthouden door de politie, spijbelen, afspraken niet nakomen etc. Heel lastig.
Ik heb helaas geen goede raad, maar ik wilde even back-uppen want ik vind het vervelend dat mensen doen alsof je verhaal niet waar kan zijn.
De hele juridische afhandeling (het was wel een ander delict) heeft nog wel heel erg lang geduurd trouwens. Er wordt uitgebreid gekeken ook wat de aard van het kind is om te kijken wat een straf/sanctie is die ook daadwerkelijk wat uitricht, hoe de gezinssituatie is etc.
dank
Ook jij bedankt Juultje. Ik denk dat het ook wel wat heftig overkomt als je zoiets zelf nooit hebt meegemaakt. Hoe is het met die jongen (of meisje) afgelopen? Heeft de straf geholpen en hoelang duurde dat ongeveer?
Geloven
@juultje: Oh maar ik geloof zeker wel dat dit een oprechte posting is, ik werd alleen een beetje aan het twijfelen gebracht door de 2 dagen op het politiebureau omdat ik dat las als daar ook overnachten in de cel. En dat leek mij wat onwaarschijnlijk bij dit vergrijp...
Maar begrijp nu hoe het zit en snap dat dit een heel lastige situatie is.
@malou: goed dat jullie bij een systeemtherapeut komen! En zo te horen ook met vader samen?
Misschien is het een idee om te kijken of de frequentie van de afspraken tijdelijk wat kan worden opgeschroefd? En misschien heeft deze therapeut wel ervaring met de geweldloos verzet methode of wil hij/zij zich daarin verdiepen als jullie deze principes willen toepassen?
Heel veel sterkte!
Kaatjecato
Sorry
Ivm privacy vind ik het lastig er wat over te zeggen. Het ging over een ander soort delict, maar ik herkende zoveel in je posting dat ik toch wat moest zeggen. Hij moest in eerste instantie ook 's nachts blijven, maar mocht aan het eind van de middag toch naar huis. Er werd besloten tot taakstraf omdat hij juist uit de buurt van jongeren met slechte invloed moest blijven. De uitspraak hiervan kwam een maand of negen na het gebeurde. Hij is echt een leuke jongen zonder verkeerde intenties, maar soms loopt het leven anders. Lastig om daar als ouder grip op te krijgen, je hoopt maar dat je zonder ernstige kleerscheuren de puberteit doorkomt en dat er daarna wat meer besef en verantwoordelijkheid gaat landen.
Relatie op 1
ik heb de linken verder niet gelezen maar sta wel helemaal achter de uitspraak: zet de relatie op de eerste plaats. Wij hebben ook moeilijke jaren achter de rug met puberzoon(geen politie maar wel steeds de angst van ons dat hij die grens over ging)maar afgezien van het eerste jaar alleen maar machtsvertoon van mijn kant(ik wilde hem ook in het gareel houden) ben ik ook in gaan zetten op de relatie goed houden. Dat heeft mij grijze haren bezorgd en voor mijn gevoel 10 jaar van mijn leven maar uiteindelijk zorgde dat wel dat het weer iets draaglijker werd in huis. Heel veel toegegeven, heel veel moeten slikken. Nu zoon 18 is lijken we er ineens doorheen te zijn en wordt hij weer zijn oude vriendelijke karakter. Ik kijk heel onwezenlijk terug op die tijd. Man en ik zaten echt in een cocon met zoon in die tijd, alleen maar bezig met hem.
Sterkte.
de hulpverlening
@kaatje. Het is inderdaad fijn dat we nog gesprekken met de systeemtherapeut hebben. Ik ben er ruim twee maanden alleen heen gegaan omdat zowel ex als zoon vonden dat er wat hen betreft geen problemen waren. Bij de instantie geven ze aan dat ze zoon niet kunnen helpen als hij zelf niet wil. Na het hele gebeuren willen ze gelukkig wel weer een keer mee. Helaas gaat alles zo langzaam (eerste afspraak is pas weer volgende maand) dat ik hoop dat hij tegen die tijd nog wil. Ik zal de methode die jij noemt zeker voorleggen.
@juultje. Ik vind 9 maanden ontzettend lang. Zeker voor een puber in zo'n situatie. Voorlopig horen we waarschijnlijk dus nog niets van die kant.
@Rica. Fijn om ook een ervaringsverhaal te lezen. Ik probeer de relatie zeker goed te houden maar ik wil niet alleen maar een pleaser worden en hem in alles maar zijn zin geven om wille van de lieve vrede. Er lijkt soms niet zo veel aan de hand, we kijken bijvoorbeeld gewoon tv, ik leer hem een liedje op de piano spelen..enz... en dan de volgende dag de meest akelige dingen zeggen als ik hem ergens op aanspreek. Hij vindt altijd je meest kwetsbare plekken. Tegen zijn vader zegt hij bijvoorbeeld dat het een zielige vent is met totaal geen vrienden. Tegen mij dan weer dat hij liever bij zijn vader is omdat ik veel te streng ben, het hier doodsaai is en hij een vreselijke hekel aan me heeft...
#10
Omdat je of vast zit of niet vast zit. ‘S nachts vrij en de volgende dag weer vast bestaat niet.
ervaring van bij vader gaan wonen....
Hoi,
Hier ook een zoon met zorgen gehad
- Spijbelen en dalende cijfers
- Veel gamen
- Grote mond en niet luisteren...
En hij ging naar zijn vader... Zonder overleg. Vond mij de meest vreselijke moeder van de hele wereld.
Ik heb alle hulp ingeschakeld. Mentor op school, zorgcoordinator, pedagoog van JGZ.
Duidelijkheid naar zoon. Ja ik hou van je... Maar wat je doet is nu niet okee.
Dus op gedrag gereageerd.
Op een moment moest hij stoppen met gamen... Dat deed hij niet.. Ik heb de wifi eruit gehaald. Hij is boos naar zijn vader gegaan.
En dat was het.
Met vader gebeld en besproken wat er volgens mij moest gebeuren. Dat is gebeurd. Duidelijke afspraken Game apparaat 2 of 3 dagen mee naar werk vader. Huiswerk planning maakten vader en zoon samen. (en werd gecontroleerd. Als het werk af was mocht hij gamen).
En het werkte. Cijfers omhoog. Niet meer spijbelen.
Bij mij (moeder) was zooon een draak... En ik maar zeggen 'Wat je doet is niet okee, als mens ben je prima" Pittig...
En na een maand of wat... Wilde zoon weer terug naar mij... En dat is gebeurd en het gaat goed. we hebben het leuk samen, en het gescheld is voorbij. Hij gamed nog wel maar een stuk minder
Soms is loslaten heel goed. maar oh jeempie, wat moeilijk was het.
Gelukkig had ik een fijne pedagoog die meekeek, en tips vanaf de zijlijn aan mij gaf.
Moraal: niet te bang zijn om hem even de ruimte geven om naar zijn vader te gaan. Mannen onder elkaar kan gewoon heel goed werken.
just me
Bedankt voor jou ervaringsverhaal. Fijn dat het weer goedgekomen is tussen jou en je zoon. Je hebt wel geluk dat zijn vader ook zo goed meewerkte. Mijn ex partner wil wel maar er komt niet echt wat uit. Zulke goede vaste afspraken en controles daarop zijn bij ons dus helaas niet echt haalbaar. Ik snak eerlijk gezegd wel naar vaste kaders over de belangrijkste zaken in beide huizen...dat zou het toch wel een stuk makkelijker maken.
En nog even voor Jan.. ik heb hier geen vraag gesteld over vastzitten op het bureau dus ik begrijp je reacties niet zo goed. Het voegt m.i. niet echt veel toe.
Nou... op 1 lijn...
Vader en ik zitten vaak niet op 1 lijn...
Voor bedtijd of wel niet uitgaan is dat denk ik ook niet nodig.
Omdat het gamen een probleem was en vader dat ook zag was het er een mogelijkheid om plannen te maken.
En zo makkelijk als het er staat ging het niet... vanaf de zijlijn heb ik de acties uitgezet. En vader.. die volgde mijn plan. Maakte zelf ook geen plannen.
Moeilijk... veel op mijn tong gebeten. Veel gemaild met mentor zorgcoördinator schoolmaatschappelijk werk huisarts praktijkondersteuner en vader . En ondertussen was ik de meest verschrikkelijke moeder.. volgens zoon dan...
Vanuit "doen wat voor het kind het beste is" gedaan wat kon. En gelukkig goed gekomen.
Sterkte
#19
Als je even terugleest zie je dat ik het zijdelings opmerk omdat het mij opvalt. Jij vraagt door, dus ik geef antwoord. Ik snap je punt niet.
Maar goed, ik verdwijn al uit je draadje.
bedankt
Allemaal bedankt voor jullie inbreng 
