Praten over pubers met andere ouders
Ouders van vriendin zoon willen met ons praten, maar dan zonder de kinderen erbij. Ze zijn beiden 17 jaar. Ik heb daar moeite mee, want ik vind het een beetje respectloos naar de kinderen toe als ze worden besproken door ons en daar zelf niet bij aanwezig mogen zijn. Naar ons idee is de leeftijd waarop dat kan nu echt voorbij. We kunnen met hen praten, niet over hen, vinden we. (vind wel dat echtgenoten/partners met elkaar over hun eigen kind kunnen spreken, maar niet met anderen) Wat is jullie mening?
Lijkt me niet heel raar hoor
Ik vermoed dat de ouders van het vriendinnetje met jullie op 1 lijn willen zitten. Over wel of niet logeren, of wel of niet samen op vakantie of zo. Dat lijkt me juist heel wenselijk. Ik hoop dat ik tzt daar ook open met de schoonouders over kan praten. En als je die mensen verder niet kent en ze niet spontaan tegenkomt moet je daar een afspraak voor maken ja. Telefonisch lijkt me ook niet handig. Hoewel ik ook wel gebeld heb met de ouders van vrienden van dochter over wat ik wel of niet acceptabel gedrag vind bij een weekendje kamperen met een groepje vrienden bij een van die ouders.
En hier praten we toch ook met elkaar over onze kinderen (hopelijk!) zonder dat ze daarbij zijn? Je praat toch ook met anderen over je kinderen? Bel je nooit eens met je zus als je met je handen in het haar zit over deze of gene puberstreek? Ik zie het verschil niet zo met praten met de schoonouders van je kind.
Ligt eraan
Het ligt eraan waar het over gaat lijkt mij. Ik ben het met je eens dat de leeftijd voorbij is dat je over de hoofden van kinderen als ouders iets met elkaar bespreekt. Maar wellicht speelt er iets tussen jullie kinderen? En maken zij zich zorgen?
Ik zou het even aanhoren wat ze precies te vertellen hebben. Na het gesprek kun je afspreken wat je hierover aan je eigen kind vertelt.
Wat mij betreft een no go.
Je kunt praten met de pubers erbij, niet zonder hen. Die fase is wel geweest inderdaad.
===Hoewel ik ook wel gebeld heb met de ouders van vrienden van dochter over wat ik wel of niet acceptabel gedrag vind bij een weekendje kamperen met een groepje vrienden bij een van die ouders.===
Als dat niet ging over verliefde pubers dan kan dat wel, dat heb ik ook wel eens gedaan over mijn dochter die met vriendinnen ging logeren bij een van de meiden thuis.
Hier praten we anoniem over onze kinderen, om ideeën op te doen of ideeën te geven hoe je een bepaald probleem kan aanpakken, dat is anders. Dan zeg je niet tegen de ouders van Pietje dat jouw Marietje nog niet bij Pietje mag blijven slapen maar gaat het in algemene termen.
Ik praat ook wel met met ouders of zus over mijn pubers als ze er niet bij zijn maar dat is toch anders dan praten met de ouders van het vriendje van mijn dochter. Ik zou toch heel raar staan kijken als de ouders van het toekomstige vriendinnetje van mijn zoon een gesprek met ons wilden zonder de pubers erbij.
Zeker als er sprake is van een gelijkwaardige relatie heb je je daar als ouders niet mee te bemoeien. Wat ik ga doen als mijn 17 jarige thuiskomt met een vriendje van ruim boven de 25 weet ik nog niet maar zolang ze allebei 17 zijn en de een niet dominanter dan de ander dan houd ik mij erbuiten.
Als ee geen ‘gekkigheid’ speelt
Zou ik het niet doen. Maar ik zou eers even met die mensen bellen en vragen wat ze willen bespreken. Dan kun je beter inschatten hoe je dit afhandeld.
Aanhoren
Ik zou wel willen aanhoren wat ze te zeggen hebben. Je kunt vast tegen je zoon zeggen dat je niet van plan bent om hem en zijn vriendin buiten een belangrijk gesprek te houden, maar dat je wel benieuwd bent waar het over gaat. In het gesprek kun je ook nog duidelijk maken dat je geen geheimen voor je zoon wilt hebben. En na het gesprek staat het je ook weer vrij om alles door te brieven.
Wij zijn trouwens ook een keer uitgenodigd door de 'schoonouders' van mijn dochter. Misschien mochten de jongelui daar ook wel niet bij zijn, dat weet ik niet eens. Ze zaten namelijk wel een deel van de tijd boven, maar of dat eigen voorkeur was of wens van de ouders, geen idee. Wij gingen dus wel. We werden heel hartelijk ontvangen en er was geen enkel probleem. Dus deze mensen wilden aleen maar kennismaken. Zou dat ook nog kunnen bij jou Dorien? Gewoon gezellig kleppen over de pubers, en dan zonder de pubers erbij want dat praat wat vrijer?
Eens
Ik ben het met je eens Dorien, maar ik zou wel eerst aan deze ouders vragen of er een speciale reden is voor hun verzoek, voor je het gesprek afwijst. Je weet maar nooit wat er speelt.
Reden kan uitmaken
Ik wil ze best ontmoeten als er een reden wordt opgegeven maar dan met de pubers erbij. Eventueel zouden die, als het onderwerp te pijnlijk is, zich mogen terugttekken op een puberkamer maar ze moeten wel weten dat er gepraat wordt en waarover.
Een te pijnlijk onderwerp zou kunnen zijn dat puber en ouders willen dat de schoonouders op de hoogte zijn van een ernstig ziektegeval in de familie en dat de puber het moeilijk vindt om daar zelf over te praten.
nooit doen
Voordat je weet of er iets speelt ben je al te laat. Eerst maar even aangeven wat er is. Bij ruzies o.i.d. moet je er niet tussen gaan zitten.
verbaasd...
Dorien, heb je geen moment gevraagd aan de ouders van de vriendin van jullie zoon waarover het gesprek gaat dan wat zij met jullie willen?
Dat lijkt mij een logische stap voordat je de vraag hier stelt, dat ten eerste
Om nou te stellen dat: 'We kunnen met hen praten, niet over hen, vinden we'' en het ''respectloos'' noemt om het gesprek zonder de aanwezigheid van de twee 17-jarigen te voeren vind ik onbegrijpelijk. Volgens mij schieten we een beetje door om te beweren dat het respectloos is om over hun te praten en niet met hun.
Natuurlijk kun je heel goed over de 2 jongvolwassenen praten zonder dat zij daar bij aanwezig zijn.
Je kunt toch met de andere ouders en de 2 kids afspreken om ná dat gesprek weer in gesprek te gaan met de 2 jongvolwassenen en de strekking van dat gevoerde gesprek te bespreken? !
Ik begrijp werkelijk het dilemma niet.
X Joe
