Pesten binnenshuis

Mijn complimenten voor je zelfinzicht!

Welgemeend sorry kunnen zeggen is een prachtige eigenschap. Dus vraag of je haar even kunt spreken en vertel dan allereerst dat je je schaamt om wat je gezegd hebt en vraag of ze je excuses wil aanvaarden.

Daarna kun je vertellen dat je dit slechte gedrag bij jezelf ziet, erkent, en dat je er graag aan wilt werken.

Als ik jou was, zou ik binnenkort eens met de huisarts gaan praten, die kan waarschijnlijk het beste inschatten welke hulp voor jou het beste is en waar je die hulp kunt vinden. Vraag zo nodig hulp van je ouders daarbij.

Dit komt goed, want de eerste grote stap naar beterschap is zelfinzicht, en die stap heb je al gezet. Ik heb vertrouwen in een goede afloop.

Ook ik vind het heel erg goed dat je dit zelf inziet Puberteit! Ik had eerder al een hele reactie getikt maar toen ik 'm ging plaatsen was 'ie foetsie. Maar ik vind het zo goed van jou dat jij hier om hulp vraagt dat ik het nog een keer overdoe!

Je schrijft: 'ik probeer vaak de controle te krijgen over de situatie.' Het is eigenlijk best logisch dat je dat doet want als puber ben je nou eenmaal aan het leren om grip te krijgen op je eigen leven. Maar dat voel je natuurlijk niet altijd en dan proberen (stief)ouders je ook nog te sturen, vaak denk je er dan heel anders over, en dat geeft  spanningen en dan word je soms onaardig, boos en dwingend. Ik heb ook zo'n zoon die soms heel erg gemeen tegen mij doet. En soms vind ik hem dan echt heel erg vervelend maar ik hou ook heel veel van hem en hij is óók een fijne jongen. Het is vooral belangrijk dat allemaal te kunnen blijven zien en voelen. Jij voelt allebei die dingen bij je (stief)moeder: je doet onaardig én je voelt dat je haar tekort doet. Je (stief)ouders zullen het fijn vinden om te horen dat jij ziet dat je te onaardig doet, dat je anders zou willen uiten wat je niet fijn vindt. Kom er daarom zeker bij haar op terug. Je kunt ook tegen je (stief)ouders zeggen wat je hier zegt, dat je het eigenlijk niet echt wil, dat rotgedrag, en dat je wil leren om anders met spanningen om te gaan, Misschien kunnen ze je erbij helpen. Bijvoorbeeld door afspraken te maken over wat jullie doen als je spanningen voelt oplopen (Nu even stoppen met preken ouders! Misschien kan jij een rondje gaan hardlopen?) of als er al ruzie is (uit elkaar gaan en er later op terugkomen, niet doorschreeuwen tegen elkaar). Je kunt ook kijken wat je nodig hebt om beter in je vel te komen zitten en meer grip te krijgen op je leven. Misschien is een hulpverlener daarvoor wel fijner want ouders zitten er zo dicht op en je kunt er ook last van hebben dat die zich zorgen maken of je een bepaalde kant op willen sturen. Een hulpverlener is neutraler en zit er niet mijn zijn eigen gevoelens in. Dat maakt het contact rustiger. Je ouders zouden ook eens met iemand kunnen praten over wat ze zouden kunnen proberen om jou te helpen. Het kan soms helpen om als ouder net iets anders te doen dan je gewend bent te doen. Daar kom je dan zelf niet zo gemakkelijk op. Maar goed, dat is aan jouw ouders. Ik vind het al heel goed dat jij zelf verantwoordelijkheid op je wil nemen! Praat dus met je ouders. Dat uitspreken is al een heel erg goed begin!

Ik vind het goed dat je zelf inziet dat je fout zit. Dat is stap één. Dat betekent dat je dat toe kunt geven, berouw kunt tonen, excuses aanbieden, je leven beteren en vergeving vragen. 
Waarom doe je dit? Ervaar je je moeder als bedreiging? Krijg je dingen voor elkaar met dit gedrag? Dit soort gedrag kan in stand blijven zo lang het gedoogd wordt en er geen consequenties zijn. Ik zou heel je gezin vragen om er op te letten en jou te corrigeren als je dit gedrag opnieuw gaat vertonen. De gevolgen ervan zijn, in tegenstelling tot fysieke mishandeling, vaak niet heel zichtbaar omdat het om dingen als zelfbeeld en eigenwaarde gaat. Die gevolgen moeten voor jou concreet gemaakt worden. En jij moet zelf willen veranderen/deze neigingen willen onderdrukken. Maar dat geef je zelf al aan.
Mijn zus heeft een fase gehad als puber dat ze heel naar tegen mij deed. Kleineren, beledigen, negeren, buitensluiten. Dat heeft nooit enige consequentie gehad en ik ben ervan overtuigd dat dat heeft bijgedragen aan de instandhouding van dat gedrag.