Overstap van mavo-havo andere school lastig
dochter heeft mavo gehaald en is naar de havo gegaan op andere school. Het is misschien nog vroeg, maar ze vindt het vreselijk. Andere school was een Jena plan school en had ze het er reuze naar haar zin, leuke leraren en veel vriendinnen. Ze voelt zich op deze school verloren. Zit vaak alleen in de klas, leraren stellen zich niet voor en heeft niet echt meiden waar ze bij kan aansluiten, in de pauze ziet ze ook niemand. Gelukkig heeft ze wel een vriendin die ook op deze school zit , ze zoekt haar in de pauze op, maar dat is ook lastig. Leraren vindt ze echt niet leuk, gewoon alles valt haar enorm tegen. Ik als moeder vindt dit heel lastig. Heb haar mentor gesproken en die zegt ze moet gewoon op andere meiden afstappen. Maar dat kan niet, want in de les ben je met de les bezig en buiten de les ziet ze niemand meer. Een vaste klas is er niet. Ze is haar hele leven met veel plezier naar school gegaan, maar nu baalt ze enorm. Wat vinden jullie hiervan? Herkent iemand dit? Of is het gewoon pech hebben en het is nu eenmaal zo? Het doet me pijn om haar zo te zien.
Nog een andere vraag. Vandaag hadden ze een les van een leraar waarbij ze om de beurt op een briefje moesten zetten wie ze de stomste leraar vonden. Daarna alle briefjes bij elkaar en iemand moest dan turven op het bord en dan kwam er een leraar uit die de meeste streepjes had. Ik vind dit zo raar, en eigenlijk best schandalig. Wat vinden jullie?
Kleinduimpje schreef op 16-09-2022 om 14:08:
mijn dochter heeft de andere school als geweldig ervaring en er waren nooit geen klachten. Het zelf op zoek gaan naar contact is erg lastig als je in de pauze niemand ziet. De aula is zo groot dat ze niemand ziet, daarbij denk ik zelfs al dat brutale kinderen het lastig vinden om zo maar ergens bij te gaan zitten. En als iedereen in de klas al met twee langs elkaar zit ga je ook niet vragen , mag ik nu een keer langs jou zitten.
Ik verwacht helemaal niet dat andere kinderen haar gaan opzoeken, ik weet juist dat ze dat helemaal niet gaan doen. Ik denk dat ze dochter niet eens kennen/zien.
Dat de aula groot is kan lastig zijn maar daar verander je niks aan het is nou eenmaal een grote school zoals je aangaf. Maar als je dochter rondloopt ziet ze op een gegeven moment toch vanzelf wel iemand die ze kent vanuit een les. En dat het spannend is om ze aan te spreken dat snap ik helemaal maar is wel hoe het vaak werkt: als ze dat niet doet kan het ook opgevat worden dat ze er zelf geen interesse in heeft. Of vanuit de laatste les voor de pauze meelopen met wat klasgenoten kan ook een optie zijn. Bij de laatste les voor een pauze vragen " zullen we samen lunchen". Je brengt het alsof het abnormaal is om zelf initiatief te tonen maar je dochter is 16 ( denk ik), dus je mag ook best wat bij haarzelf leggen hierin. Hoe spannend dat ook is.
Vergelijken met de vorige school heeft geen zin, verschil tussen scholen zal er altijd zijn en als je in leerjaar 4 daar nieuw begint is altijd anders dan wanneer je met elkaar in leerjaar 1 nieuw begint.
ben ik weer, nu wat maanden verder en hoop dat iemand me advies kan geven. De school blijft lastig voor dochter, leraren zijn bozig en ze voelt alsof iedere les wel 3 uur duurt. Ze had een vriendin, die zich aangesloten heeft bij een ander groepje en dochter is daarin meegaan. Ze kan verder bij niemand aansluiten, daar hebben we het al over gehad. Dat groepje zijn echt pittige meiden die hun mondje wel open hebben. Dochter voelt er niks voor om.bij te zitten maar heeft geen keus. Nu hoort ze van ene vriendin dat ze over haar gepraat hebben, dat ze een meeloper is en stil.is. Ze roddelen weleens over een ander meisje, dochter geeft dan juist geen antwoord omdat ze niet mee wilt roddelen. Een van de meiden heeft gezegd dochter kleding lelijk is (heel vreemd want ze draagt dezelfde kleding). En hockeymeiden waren maar tutjes, ging ook over dochter. Dochter is een hele lieve meid en wil geen ruzie. Bij die groep meiden zegt ze niks/weinig en wordt min of meer genegeerd als ze wel wat zegt. Nu heeft vriendin gezegd dat er wel veel mensen over haar praten, wat ze heel erg vindt. Al met al, was ze altijd een hele leuke spontane vrolijke meid met veel vrienden en nu is dat een heel stuk weg. Ik heb al vaker met haar gepraat, dat het niet erg is als iemand een keer wat zegt, proberen toch aan te sluiten, eventueel vragen waarom ze zo doen enz...maar ik weet niet meer wat ik moet zeggen en vind het heel.lastig. Mijn man zegt, ach zo zijn tieners. Ik zit er zelf wel mee, want ze moet nog een jaar. Wat vinden jullie?
wat wil je dochter? Wil ze dat je je ermee bemoeit? Wil ze toch nog overstappen naar een andere school (maar begin volgend jaar instromen in een havo 5 is ook lastig)?
Lastig om je dochter zo eenzaam te zien
je geeft eerst aan dat er eigenlijk geen vaste klas is en dat de school groot is.
Zijn er activiteiten in de pauze? Bij mijn zoon stond er bv een tafelvoetbal- en een tafeltennistafel.
Zijn vrienden zaten niet bij hem in de klas, hij deed tl, zijn vrienden havo, ze hebben ook nooit bij elkaar in de klas gezeten bv in de brugklas. Zoon vond tafelvoetbal wel leuk en is daar gewoon bij gaan staan en gevraagd of hij mee mocht doen. Dat was een groep die ook uit verschillende jaarlagen bestond.
Ze zochten elkaar op in de flex uren. Uren waarbij je zelf inschreef bij een docent en waarbij alle jaren en niveaus door elkaar zaten bij een bepaald vak.
Ik denk dat je dochter haar vrienden uit een grotere vijver moet gaan vissen en dus wel in de pauze gewoon bij een groepje moet aansluiten. Bv in de kantine als er een plekje vrij is bij een groepje dat er wel aardig uit ziet vragen, "he, mag ik er bij zitten, ik ben Marietje, wie zijn jullie?
Dat zal op elke andere vervolgopleiding ook zo zijn. Introductie dagen zijn ook niet alles, de vrienden groep van mijn zoon is daar zeker niet gevormd ook nu op het mbo niet, en ik zie hetzelfde bij de kinderen van vrienden op hbo en uni.
ze weet het zelf ook allemaal niet. Ze kwam gisteren huilend thuis en dan praat ik haar wel moed in, maar ik denk niet dat het helpt. Verder kan ik.me er ook niet mee bemoeien , alleen wat tips geven, maar dat vind ik zelf ook moeilijk. Ik kan me namelijk heel goed voorstellen dat ze bij dit soort meiden stil valt, het zijn niet haar types zeg maar. zit ook te denken aan andere school. Maar ja, ik wil ook dat ze sterk in haar schoenen staat en niet zoveel van die meiden aantrekt. Tja, en is dit een reden om te wisselen van school? Verder vind ze deze school ook niks hoor, maar als ze wat aansluiting had was het te doen. Ze mogen blijkbaar heel veel kletsen in de klassen dan zit ze hele dagen bij die meiden waar ze amper iets zegt en zich zo ongemakkelijk voelt.
En idd. Het wisselen van school is ook.lastig voor nog 1 jaartje,.moet je je ook weer proberen aan te sluiten bij iemand.
Ik.lees nu jouw bericht. Het gaat voornamelijk dus over IN de klas waar ze heel veel mogen praten, die lessen voelt dan als uren als je je niet prettig voelt en tussenuren zit ze er ook bij en die hebben ze veel in de pauze probeert ze al vriendin op te zoeken van basisschool.
En dat er eentje tussen zit dat over haar kletst is natuurlijk wel heel vervelend. Ze heeft dit nog niet eerder meegemaakt, want zat altijd op hele fijne scholen. Hier valt gewoon alles tegen.
Klein Duimpje,
Klinkt mij te veel in de oren als een moeder die kritiekloos naar haar dochter luistert. Want iedereen roddelt over haar en doet akelig maar dochter doet niets verkeerd en wilt nooit ruzie maken.
Daarnaast zijn alle leraren bozig, wat uiteraard ook niet aan dochter zelf ligt...
Misschien moet je het gewoon een beetje loslaten en niet zo zeer een oordeel hebben over de mensen om haar heen. Probeer kritisch te luisteren en stimuleer je dochter om zaken positief op te pakken. Doe je best op school, richt je op aardige medeleerlingen en ga niet mee in allerlei gedoe.
die bozige leraren is niet naar dochter gericht, maar naar de klas, wat de sfeer er niet fijner op maakt.
Maar heb je wat tips wat ik kan zeggen naar dochter. Ze is stil bij het groepje en als dat meisje opmerkingen maakt van lelijke kleding ofzo. Ik zeg ook tegen haar probeer toch wat mee te praten en laat ze maar wat over je kleding zeggen, niks van aan trekken. Ik kan er niet meer van maken, dochter zegt amper iets tegen het groepje.
Dat optrekken met andere leerlingen kan niet, dit is het enigste vaste groepje, waar ze bij iedere les bij zit en iedereen heeft vaste plaatsen.
Kleinduimpje schreef op 11-03-2023 om 10:09:
die bozige leraren is niet naar dochter gericht, maar naar de klas, wat de sfeer er niet fijner op maakt.
Maar heb je wat tips wat ik kan zeggen naar dochter. Ze is stil bij het groepje en als dat meisje opmerkingen maakt van lelijke kleding ofzo. Ik zeg ook tegen haar probeer toch wat mee te praten en laat ze maar wat over je kleding zeggen, niks van aan trekken. Ik kan er niet meer van maken, dochter zegt amper iets tegen het groepje.
Dat optrekken met andere leerlingen kan niet, dit is het enigste vaste groepje, waar ze bij iedere les bij zit en iedereen heeft vaste plaatsen.
Maar je hoeft toch niet perse contact te hebben buiten de lessen met leerlingen uit je klas? Dit is overduidelijk niet haar groepje, misschien past ze beter bij een gemengde groep jongens en meiden of zelfs als enige meisje in een jongensgroep. Zoals het al gezegd, ze moet de vijver waarin ze vist groter maken.
Zoon, zeker geen held in contact leggen, zocht zoals gezegd zijn vrienden er buiten.
Die bozige leraren hoor je alle leerlingen over, op elke school, er zijn er meestal maar een paar acceptabel. Bij de diploma uitreiking blijkt het allemaal wel mee te vallen.
Heeft ze buiten school nog sociale contacten? Vrienden van de vorige school, sport of andere hobbies waar ook buiten schooltijden mee af te spreken is?
Ik zie bij zoon nog dat er nog steeds een actieve online groep is die ontstaan is in lockdown tijd die 's morgens met elkaar op staat en waar ze gedurende de dag in en uithollen. Verschillende scholen, verschillende woonplaatsen, alleen een gemeenschappelijke hobby waarbij ze niet eens allemaal bij dezelfde trainer zaten maar elkaar vooral op toernooien tegen kwamen.
En ik denk ook dat ze wat meer aan haar teflon laag moet gaan werken. Want ze trekt het zich ook enorm aan zo te lezen, wat geen slechte maar wel een heel onhandige eigenschap is.
jawel buiten school.om.heeft ze wel vrienden.
En in de pauze zoekt ze ook een andere vriendin op.
Het gaat om in de lessen en tussenuren. (En de hele sfeer op school.) En die duren voor haar uren en daar voelt ze zich heel erg genegeerd. In de lessen mogen ze blijkbaar wel 40 minuten kletsen en dan zit ze bij dat groepje. En ze vind het lastig dat dat meisje van het groepje over haar kletst, daar is ze heel verdrietig over, ze zegt ik ben juist net geen meeloper door mee te roddelen over andere. Maar omdat ze dus niet veel zegt denk ik dat ze haar wel iemand vinden die geen mening heeft.
klinkt als werken aan haar teflonlaag en ook haar eigen plan durven trekken en dan maar als eenling nog iets meer dan een jaar door. Want volgend jaar is het in april al over met de lessen natuurlijk als ze naar het examen jaar gaat.
Het klinkt nogal desperate, alsof ze niet iemand zou zijn als ze niet bij een groepje hoort.
Ik lees niet dat ze gepest wordt, wel dat ze zich dingen erg aantrekt en geen tegen gas durft te geven. Want als zij hetzelfde aan heeft als de andere meiden zou je bij zo'n opmerking alleen hoeven te zeggen dat ze blijkbaar ook niet tevreden zijn over zichzelf want we dragen hetzelfde
Maar als het een grote school is zal haar groep niet de enige groep/klas zijn die tegelijk een tussen uur heeft, zeker in de bovenbouw wisselt dat sterk vanwege de verschillende profielen en keuze vakken. Ze kan natuurlijk ook kiezen om dan in een tussenuur in een stilte ruimte te werken of lezen of domweg te Netflixen. Dus ook in die tussenuren moet ze haar vijver vergroten.
ja dat klopt, ze niet werken aan haar teflonlaag. Maar hoe doe je dat als je niet weet hoe?
Kleinduimpje schreef op 11-03-2023 om 10:55:
ja dat klopt, ze niet werken aan haar teflonlaag. Maar hoe doe je dat als je niet weet hoe?
Daar kun jij helpen door niet mee te gaan in haar verdriet maar juist te vragen of het echt wel zo erg was en of deze reactie passend is. Bij mijn zoon zeg ik heel vaak, je kunt die ander niet veranderen alleen hoe je er mee omgaat. Dus bozige leraar: nou die zal vast een rot nacht gehad hebben met zieke kleuters, een brugklas hiervoor en het is niet persoonlijk, over een uur is de volgende aan de beurt. Verder helpt humor.
Beetje als bij een kleuter met een schaafwond: kusje erop en door.
Vraag haar mentor eens of ze counselors of leerlingbegeleiders op school hebben?
Ik heb regelmatig dit soort kinderen in begeleiding die we helpen wat steviger in hun schoenen te staan.
Het valt me op dat je al meerdere keren benoemt dat je tegen je dochter zegt dat ze gewoon een beetje meer mee moet praten.
Echt het omgekeerde als wat ik zou doen. Ze mag zélf een persoon zijn, meepraten is saai, op het bangige af. Als je haar meer stimuleert om niet (per se) mee te praten maar als het zo uitkomt juist haar eigen mening te geven lijkt me dat veel beter. Dat straalt ook meer vertrouwen naar je dochter uit. Je geeft anders de boodschap: 'wat er ook gebeurt, probeer bij een groepje te horen!'
