Opeens niet durven
Zoon van 13 durft opeens niet.
Zoals bv persoonlijk wat te bestellen bij het buffet, iets vragen bij de balie ed.
Vroeger was dit geen probleem.
Nu eist hij dat wij dat voor hem doen en als wij dat weigeren dan doet hij dat zelf niet en loopt liever weg.
Ook bv als hij gevraagd wordt (door onbekenden) hoe hij heet of hoe oud hij is kijkt hij vragend naar mij om ipv hem een antwoord te geven.
Ik kan me wel voorstellen dat dit ook een fase is, hopelijk, maar vraag me af of dit iemand herkent?
En hoe ga je er nou mee om?
Bedankt!
marie
Even laten gaan, is mijn suggestie, zeer gebaseerd op hoe ik achteraf denk dat ik had moeten reageren. . Dat wil zeggen: ik zou stiekem heel graag willen dat opvoeden gewoon 85x hetzelfde zeggen is en dat het dan afgevinkt kan worden. Geen gezeur meer, hup, geregeld, dat kunnen ze dan, klaar. Maar het is zoiets als de afwas, het komt altijd weer terug 
. En in dit soort gevallen is het kennelijk iets wat opeens ingewikkelder is geworden. Kind is in pubertijd, veel gevoeliger voor wat anderen van hem vinden, je kunt wel zeggen: doe niet zo raar, dat kun jij toch? Misschien op het moment zelf hem uit de brand helpen en daarna subtiel vragen wat het moeilijkste is eraan? En als het de spuigaten uitloopt met hem afspreken van te voren hoe iets te doen en waar jij wel en niet bij kan helpen? In ieder geval denk ik dat hij zich erg bewust is van zichzelf op dit moment en dat jullie reactie daarbij helpend mag zijn maar je hoeft het niet over te nemen. En geen oordeel vellen dat het opvallend/raar is. Neutraal blijven. (en ja dat vind ik het moeilijkste, maar als ik het bekijk vanuit het standpunt dat iets moeilijk is en dat het geen luiheid is dan kan ik het wel).
gr Angela
Vragen
Heb je hem gevraagd waarom en waardoor het hem moeite kost?
Verlegenheid
Zo noemden we dat vroeger. Ofwel sociale angst. Je loopt een risico dat het erger wordt, of misschien wordt het juist beter. Misschien wel de moeite waard om een psycholoog te bezoeken.
Mijn oudste heeft zojuist een Ster kamp bezocht (met dank aan AnneJ) en dat beviel hem goed. Hij ging niet zozeer vanwege verlegenheid, maar volgens mij weten ze daar ook wel mee om te gaan. Inderdaad een aanrader voor kinderen die niet zo goed in hun vel zitten.
Bang
Hij is "gewoon" bang, is zijn antwoord en hij durft het niet, verder wilt hij erover niet praten.
Psycholoog of Ster kamp daar wilt hij helemaal niet naar toe. Volgens hem is er helemaal niets aan de hand en geen reden voor zoiets.
Hij is afgelopen week wel naar een "gewone" jeugdkamp geweest en dat vond hij wel leuk.
Laat maar even
Laat het maar even, geen aandacht aan besteden en ee over gaan praten maar ik zou wel de andere kant op kijken als hij naar jou kijkt als iemand naar zijn leeftijd vraagt. Balie neem je wel even over. Bedenk dat dit soort dingen in de zomervakantie veel vaker aan de orde zijn en hij hier hopelijk volgend jaar weer uit is.
Marie
Hij schaamt zich ervoor, dat hoort erbij.
Mijn zoon wilde helemaal niet naar een kamp (dus wat dat betreft ligt die van jou al voor), maar hij gaat in september naar de brugklas, dus we hebben hem naar het Sterk ID (brugklas)kamp gestuurd, dat was voor hem wel even slikken, maar na de intake zag hij het wel zitten en hij wist zelf ook wel dat hij wat hulp kon gebruiken bij de brugklasovergang en door het als brugklastraining te verkopen voelde hij zich minder 'raar'.
Mijn inschatting is dat jouw zoon ook wel weet dat hij wat hulp kan gebruiken, dus als je het handig weet te verkopen stemt hij er vast wel mee in.
Samen gaan
Ik ben in zekere zin ook sociaal angstig. Terwijl ik dat schrijf vind ik het veel te groot klinken, maar het komt er soms wel op neer. Ik durf niet veel in mijn eentje, of ik maak me er zorgen over of ik het wel kan, dat soort 'onzin'. Dat is ook de reden dat ik mijn dochters zoveel mogelijk heb aangemoedigd, voor zover nodig, om alles zélf te doen. "Kun je wel, probeer maar." Als alles van je wordt overgenomen, kun je er dieper in wegzakken.
Vanuit mijn eigen gevoelens, zou ik je willen aanraden om hem toch zoveel mogelijk zelf te laten doen, maar dat hoeft hij niet alleen te doen. Loop met hem mee, maar geef hem wel de regie. Sta dus achter hem als hij iets moet vragen, zodat hij je nog wel kan zien, maar degene die hij iets moet vragen ziet dat jij niet actief meedoet. Als hij in een andere taal moet praten, zou ik het hem niet zelf laten doen, tenzij hij met jou samen wel durft. Wie weet durft hij in de loop van de vakantie wél. Maar in tegenstelling tot anderen, zou ik hem wel stimuleren om het te proberen. Je kent je zoon neem ik aan voldoende om te zien of hij in paniek raakt, of het gewoon een beetje eng vindt. Paniek is niet goed, dan moet je niet aansturen op 'zelf doen'. Dan doe jij het. Vraag een volgende keer wel of hij het opnieuw wil proberen.
Bij een situatie als dat iemand zijn leeftijd vraagt, of iets anders, mag je hem aansporen, maar geef geen antwoord op de vraag. Probeer het luchtig te maken, met humor kom je verder dan er een Probleem van te maken. Zolang het maar humor is en niet 'voor gek zetten'.
