Online vriend irl ontmoeten
Zoon van net 17 wil zijn online gamevriend ontmoeten. Zoon is nog redelijk wereldvreemd. De vriend woont 250 km verderop, hij had het plan om daar vrijdag uit school met de trein heen te gaan en dan ook gelijk te logeren. Dit mocht niet van ons. Eerst maar eens een dag elkaar leren kennen. Wij kennen ook die ouders niet natuurlijk. We hebben dus gezegd dat het de eerste keer bij een dag moet blijven.
Zoon is nu boos en vindt het belachelijk. Ben benieuwd naar jullie mening.
De eerste keer afspreken in een stad halverwege lijkt me het beste plan.
Dat deed ik vroeger ook met online bekenden en was altijd erg leuk. Maar wij gingen voor de ontmoeting, niet om samen te gamen.
Toch lijkt me dit nog steeds een redelijk voorstel.
Laat zoon anders een leuke gamehal zoeken ergens halverwege, hebben ze meteen een activiteit te doen.
Wat voor op hol geslagen pubers en hun ouders* ook nog weleens kan "helpen" is de puber een "papieren" plan laten maken. Kan tegenwoordig natuurlijk ook met de laptop.
In dat plan moet opgenomen zijn:
- Hoe ga je er komen met een gedetailleerd reisschema met ov tijden.
- Wat gaat het hele plan kosten met kosten voor vervoer, kosten voor eten onderweg en eventuele toegang tot een evenement
- Wat ga je doen als het mis gaat? Wie kan je vragen om hulp bij gestolen spullen of bij ongelukken waar medische hulp voor nodig is?
- Wat is plan B als als het ov ineens uitvalt of zwaar ontregeld raakt.
Toen puber als 15 jarige haar plan "af" had voor een dagje pretpark hebben we er samen naar gekeken en het plan met instemming van beiden naar de prullenbak verwezen.
En half jaar later had ze een beter plan, dat zat echt goed in elkaar en was veel gedetailleerder beschreven en toen mocht de gaan samen met een vriendin. Ze was inmiddels 15. We hadden er toen allemaal een beter gevoel over.
Uiteindelijk werd de terugreis toch een probleem, maar ons dorp gingen geen treinen meer wegens een suïcide. Toen hebben we haar opgehaald waar ze gestrand was een dat was redelijk te doen. Station op 7 km van ons huis.
* pubers op hol geslagen van enthousiasme en ouders die alleen maar beren op de weg zien en op die manier op hol geslagen zijn.
tja, gevoelsmatig zou ik dit ook wel een ding vinden. Niet het treinreizen, maar het logeren bij iemand die je niet kent. Anderzijds zijn de tijden nu ook wel anders dan vroeger, enerzijds ben je als ouders makkelijker bereikbaar en anderzijds zitten we (ik soms iig wel) teveel bovenop. Ik was 14 toen ik voor het eerst zelfstandig Zwitserland terug reisde (directe verbinding van daar naar hier, ik sprak de taal en we reisden heel veel met de trein), maar toch, hele dag in de trein, zonder mobiel....knap dat mijn ouders dat goed vonden denk ik achteraf. Een jaar later stapte ik er over na een uitwisseling in frankrijk en ging ik nog een paar dagen naar m'n opa en oma. Tis dus net wat je gewend bent, en gelukkig ging t goed. Mijn eigen kinderen reizen veel minder met de trein. Oudste van 17 ging van de zomer voor t eerst met een vriendin naar familie in Zwitserland voor vakantie. Samen, met mobiel, waar ik voor de terugreis blij mee was want ze strandden een uur voor de grens met dank aan DB. Maar ik vond dat óók spannend. Dus kijk naar je kind, maak een plan, en laat oefenen, al dan niet met een tussenstap. Jij kent je kind tenslotte en weet wat t kan, en jezelf waar je moet leren loslaten
Ik lees hier een paar keer dat kind dingen worden verboden. Maar we verbieden het niet, hij mag gewoon, maar zoals Marit hierboven schrijft, wel met een tussenstap.
Dus niet direct logeren, maar eerst alleen overdag. Stap 2 is logeren (als stap 1 hem is bevallen). Loslaten geen probleem, maar je moet wel blijven nadenken.
Kan je hem niet wegbrengen? Dan kan je gelijk zien waar je hem aflevert. Waarschijnlijk is het een prima jongen, maar stel het is foute boel, dan kan je nog ingrijpen.
Plak er een gezellig dagje aan vast, daar in de buurt en weer naar huis.
Zoon komt dan zelfstandig wel met de trein de volgende dag. Naar huis toe is soms ook makkelijker reizen zonder zenuwen waar je terecht gaat komen.
Mijn dochter had het plan opgevat om bij een kennis (m) van een kennis die ze een keer had gezien, te gaan logeren (in België). Vond ik wel wat van, met name gezien de veiligheid, maar toen hebben we afgesproken dat ze zou vertrekken als het niet veilig zou voelen en dan desnoods een tikkie mocht sturen voor een hotel. Het is uiteindelijk prima verlopen. De meeste mensen zijn OK.
MMcGonagall schreef op 14-11-2024 om 20:18:
Mijn dochter had het plan opgevat om bij een kennis (m) van een kennis die ze een keer had gezien, te gaan logeren (in België). Vond ik wel wat van, met name gezien de veiligheid, ...
...
De meeste mensen zijn OK.
Belgische mensen ... altijd OK!
Evaluna schreef op 14-11-2024 om 17:05:
Kan je hem niet wegbrengen? Dan kan je gelijk zien waar je hem aflevert. Waarschijnlijk is het een prima jongen, maar stel het is foute boel, dan kan je nog ingrijpen.
Plak er een gezellig dagje aan vast, daar in de buurt en weer naar huis.
Zoon komt dan zelfstandig wel met de trein de volgende dag. Naar huis toe is soms ook makkelijker reizen zonder zenuwen waar je terecht gaat komen.
Dit vind ik nou nog beter dan eerst videobellen. De gouden tip. Je brengt de jongen gewoon en hij komt zelf terug. Dat ik hier niet zelf op gekomen ben en ik ben toch Moederkareltje.. Wellicht een investering in een top vriendschap en erna kan hij inderdaad zelf naar huis oefenen met de trein. Hehe, we zijn eruit. Sluit het topic maar.
MamaE schreef op 14-11-2024 om 13:33:
[..]
Het gaat niet alleen om je kind vertrouwen, maar ook de ander vertrouwen. Stel de 'vriend' blijkt toch foute boel te zijn, kan kind zichzelf dan redden?
Natuurlijk gaat het vaak goed, maar als iemand goede intenties heeft, wil die vast ook meewerken in plaats van roepen 'dan laat maar'.
Ja, maar dit gaat dus over die voorwaarden die ik noem (ik wil ouders en jongen even spreken, kind zelf wegbrengen). Die zorgen kan je ondervangen. Het gaat er ook om dat je kinderen kunt leren waar jouw zorgen liggen en hoe ze vantevoren kunnen bedenken welke oplossingen die zorgen weg kunnen nemen. Vaak uiten we als ouders onze zorgen heel ambigue en onduidelijk omdat we niet altijd meteen en precies weten waar onze zorgen precies liggen (ik net zo), of ze niet goed durven te benoemen. We schermen dan met dingen als: ik deed dat op jou leeftijd ook niet, ik vind dat niet nodig, het gaat te snel. De zorg gaat over of deze vriend wel is wie hij zegt dat hij is en of het een veilige omgeving is. Daar wil je duidelijkheid over, dus benoem dat en geef het kind de mogelijkheid om mee te denken of dat op te lossen is.
Hemf schreef op 14-11-2024 om 16:25:
Ik lees hier een paar keer dat kind dingen worden verboden. Maar we verbieden het niet, hij mag gewoon, maar zoals Marit hierboven schrijft, wel met een tussenstap.
Dus niet direct logeren, maar eerst alleen overdag. Stap 2 is logeren (als stap 1 hem is bevallen). Loslaten geen probleem, maar je moet wel blijven nadenken.
Kun je die ouders dan niet gewoon even bellen? Scheelt heel veel drukte. Tsjor
Evaluna schreef op 14-11-2024 om 17:05:
Kan je hem niet wegbrengen? Dan kan je gelijk zien waar je hem aflevert. Waarschijnlijk is het een prima jongen, maar stel het is foute boel, dan kan je nog ingrijpen.
Plak er een gezellig dagje aan vast, daar in de buurt en weer naar huis.
Zoon komt dan zelfstandig wel met de trein de volgende dag. Naar huis toe is soms ook makkelijker reizen zonder zenuwen waar je terecht gaat komen.
Dit zou ik doen inderdaad. Eventueel een hotel boeken voor jezelf (en/of partner).
Wij hebben ooit zoiets aan de hand gehad met een zoon van vrienden van ons. Zelfde verhaal, een afspraak ver weg. Wij woonden in de buurt van die afspraak en stonden stand-by. In ons geval was het nodig, want de afspraak viel heel erg tegen en de jongen was blij dat hij bij ons kon logeren
