Omgaan met autisme en seksuele geaardheid

Waarom

Moet je hem hiermee helpen dan? Als hij een meisje had gevraagd, hadden ze dan wel mogen experimenteren (Wat zoenen en en voelen waarschijnlijk)? Bijna alle pubers maken wel eens een uitstapje naar het andere geslacht. Wat experimenteren is heel normaal en gezond, vind ik. Zo ontdek je wat he wel en niet fijn vindt. Waarom zou jouw zoon dat niet mogen?

Anca

"Bijna alle" vind ik wel wat erg ruim genomen. Ik denk niet dat dat zo is. Dat veel jongeren experimenteren in brede zin, lijjt me wel juist.

Wat kan er misgaan?

Ik herken wat je vertelt in een naast familielid van me. Die twee jaar ouder was dan jouw zoon toen die zich ging interesseren in mensen van hetzelfde geslacht. In mijn ogen als onderdeel van een zoektocht maar eigen identiteit. Ook PPD-NOS en ADD gediagnosticeerd, erg slim, maar niet schoolvaardig, waardoor gevoel van falen speelde. Afgewezen door leeftijdsgenoten van andere geslacht. Vaak geen aansluiting voelen bij leeftijdgenoten, etc.
Dit familielid is daar eigen gang in gegaan (Ik hou het bewust beetje onpersoonlijk i.v.m. privacy-overwegingen). Inmiddels noemt familielid zich biseksueel. Uiteraard weten we niet alle ins en outs van de ervaringen, maar familielid vertelde wel van tevoren met wie en waar afspraakjes waren.
Jouw zoon is iets jonger, maar m.i. kan 16 jaar een leeftijd zijn om seksueel te gaan experimenteren. Als hij dit thuis doet, met een vriend, in alle openheid, wat kan er dan gebeuren?
In mijn optiek een aantal dingen: het bevalt en hij wil dit vaker doen, het bevalt op lichamelijk niveau, maar niet op emotioneel niveau en hij wil dit niet vaker doen met deze vriend en/of met andere jongens, maar met meisjes. Of het bevalt op geen enkele manier en hij is er voor nu even klaar mee.

Of heb jij andere gevolgen in gedachten? Zo ja, welke en waarom denk je dat?

Off topic

@Anne J: wat bedoel je?

dftt

https://wrongplanet.net/forums/viewtopic.php?t=359211

Er is zeker een relatie tussen autisme en de neiging naar een sexuele minderheid. Maar om er zo'n dramatisch verhaal van te maken met flauwe dingen als verplicht de deur open of ik vind je er nog niet aan toe, daarom mag het niet van mij en daarom moet jij er over nadenken.

Misschien een puber die de zaak omdraait om te zien hoe wij reageren.

Tjonge..

Ik schrik wel. Wat ga jij over de grenzen van je zoon. VAnaf 16 jaar mogen jongeren zelf beslissen, weet je dat? Bij de dokter, op school over gegevens, noem maar op. Kortom, krijgen ze privacy als het gaat om hun eigen beslissingen.

Bovendien is het heel bekend dat autisme vaak samengaat met een fluïde genderbeleving. Veel meer autisten dan gemiddeld bij de NT-bevolking zijn, homoseksueel, bi, aseksueel, transgender, genderfluïde enz. enz.

Misschien praatte je zoon er nooit met jou over, omdat hij ook wel aanvoelde hoe jij erover dacht.

AnneJ

Eens met je laatste opmerking. Maar als dat zo is, is het wel een puber die uitstekend kan schrijven. )

De grens tussen

beschermen en beperken is een lastige...
Als je een stapje terug doet en de situatie eens bekijkt alsof het niet om jouw zoon gaat, maar om een ‘gewone’ 16-jarige, zou je het dan passend vinden als ouders zich zo met de seksuele ontwikkeling van hun kind bemoeien?

Ik persoonlijk denk dat dit het moment is om hem hierin los te laten. Ik kan me voorstellen dat hij behoefte heeft aan experimenteren, dat hij twijfelt over zijn geaardheid, dat hij teleurgesteld is dat het met meisjes niet lijkt te lukken. Dan zou ik als moeder denk ik juist blij zijn dat hij een vriend heeft die in hetzelfde schuitje zit om samen mee te experimenteren op seksueel gebied. Deze andere jongen klinkt niet als een risico, op welk vlak dan ook, dus dat lijkt me voor de jongens heel prettig. Het enige bezwaar zou kunnen zijn dat ze de vriendschap mogelijk op het spel zetten. Dáár kun je het over hebben met je zoon. En over privacy, die van hem, maar ook die van jullie. Je zit er vast niet op te wachten om met zijn experimenten geconfronteerd te worden. En tot slot: pubers van 16 hebben sowieso recht op privacy, dus niet meer zomaar zijn kamer binnen lopen. Dan zie je ook die porno niet. Als zijn deur dicht is klop je aan en wacht tot hij aangeeft dat je binnen kunt komen.

Ik heb een vergelijkbare zoon. Op het speciaal onderwijs zat hij na school altijd thuis. Sinds hij op het Hbo zit en als leerdoelen vooral sociale vaardigheden heeft opgekregen van zijn mentor is hij met reuzenstappen gegroeid. Zit nog steeds meestal thuis maar is klassenvertegenwoordiger en heeft een carpoolclubje gevonden. En, hij heeft een vriendin. De tweede al dit schooljaar. De eerste heeft hem versierd tijdens de introductieweek, maar door zijn gegroeide zelfvertrouwen durfde hij op zijn allereerste keer in de kroeg zelf op dit meisje af te stappen. Als je me dat een jaar geleden had verteld had ik je niet geloofd, maar zo hard kan het dus gaan.

Meer afstand nemen

Je zit erg diep in zijn persoonlijke leven. Ik begrijp dat je dit uit bezorgdheid doet maar ik vind je allesbepalende houding niet zo passend voor een 16-jarige. Uit je verhaal wordt niet duidelijk dat er een reden is om je zoon te begrenzen in zijn experimenteergedrag. Heeft hij eerder schade opgelopen door grenzeloos gedrag? Als dat niet het geval is, is het veel zinvoller om met hem te praten over hoe je (seksueel/relationeel) kunt experimenten met respect voor jezelf en de ander. Verbieden is nogal krampachtig. Op basis van wat je hier schrijft, moet je eerder iets met je eigen angst en overmatig verantwoordelijkheidsgevoel dan met je zoons gedrag. Niet dat ik het niet snap hoor. Pubers loslaten voelt bepaald niet altijd ontspannen.

Groet,
Jo Hanna

ik schrik

ook van de manier waarop jij hierover spreekt: Ik heb besloten dat JIJ er nog niet aan toe bent. Oei. Ik denk eerlijk gezegd dat jij nog aan een hoop dingen niet toe bent en de eerste is dat je zoon, hoe lastig ook, groot aan het worden is. Wat je nu gedaan hebt is zijn vertrouwen wat hij blijkbaar heeft om je in te lichten over zijn plannen, hebt geschaad. Je hebt er een stokje voor gestoken en ik denk dat dit zeer slecht is.
Kinderen vanaf 12 jaar mogen hun eigen medische beslissingen nemen en seks hebben. Vanaf 16 jaar mogen ze ook seks hebben met volwassenen als ze dat zelf willen en als er geen sprake is van een machtsverhouding zoals leraar/leerling.

Mijn tip aan jou: laat het los. Laat je zoon zijn experimenteren wat hij wil en geef zo nodig veiligheidsadviezen en voorlichting. In zijn geval vanuit zijn autisme heeft hij misschien ook wat ondersteuning nodig in het omgaan met de emotionele kant van de relaties die hij aangaat. maar echt, laat hem gaan en accepteer zijn manier, ook al is dat nogal apart door de manier waarop zij het concreet afspreken.
vergeet niet dat jij een vrouw bent en dat wij vrouwen daar emotioneler mee omgaan. Bij mannen en jongens onderling is dat echt heel anders. En zeker niet anders als bij jouw zoon.

Ik spreek vanuit de situatie dat mijn zoon die ook op jongens valt en ADHD en autistische kenmerken heeft, ook op deze manier met dit soort zaken omging. Hij was iets minder open over deze zaken, maar ik hoorde het wel achteraf. Er zijn echt meerdere jongens die op deze manier met elkaar experimenteren en dit afspreken.

Respecteer dat al is dit niet te begrijpen door jou. Ik ben ook bang dat je het contact met je zoon verliest als je dit probeert te beteugelen. Wees blij met zijn openheid en steun hem!

Bedankt voor de reacties

Lieve moeders,

Bedankt voor jullie reacties. Ik weet dat ik te veel bovenop zit, overal bovenop. Het is een strijd die ik met mijzelf aanga. Ik was al zoekende naar hoe ver bepaal ik? Hoe laat ik hem los? Wat heeft hij van mij nodig. We hebben eind Januari een intake bij een psycholoog om juist hiervoor een weg te vinden. Hij heeft behoefte aan vrijheid, zelf bepalen, ervaren...Heel normaal voor elk puber. Maar ik vind het heel lastig om los te laten. En nu komt dit er boven op.

Hij is nog niet tegen mij in gegaan hierover. Ik wilde graag inzichten van anderen, juist omdat ik niet weet hoe hiermee om te gaan. Ik heb er geen ervaring mee. We botsen op andere vlakken en daardoor weet ik dat ik hem los moet leren laten en hem ondersteunen.

Ik kom hier straks nog op terug.

Nog even verder

Ik ben bezorgd omdat ik niet wil dat hij iets doet, op seksueel vlak, waar hij zich later wellicht voor zou schamen of er moeite mee zou hebben. Ik weet niet wat in hem omgaat. Ik moet heel veel vragen stellen en heel concreet, om ergens te komen, bij zijn gevoel.

Eerlijk gezegd, ben ik nu ook bang om het te doen omdat ik niet wil dat ik hem het gevoel geef dat hij iets verkeerd doet. Ik heb het gevoel dat ik niet meer weet hoe ik de beste versie van een moeder kan zijn, voor hem.

Het was fijn om de ervaringen te lezen van moeders/familieleden van jongeren die min of meer hetzelfde meemaakten. Zo te zien is het meegevallen. Ik weet wel dat achteraf gezien, alles relatief is en dat het goed komt. Voor mij is deze weg nu allesbehalve makkelijk. Ik zit er nu middenin. Mijn zoon doet met alles zijn best om aan de verwachtingen te voldoen. Het knalt tussen ons wanneer hij het gevoel heeft dat ik alles wil bepalen. Maar in veel opzichten is hij geen 16. Bij lange na niet.

Ik zal nog met hem praten, binnenkort, wanneer ik zelf alles op een rijtje heb. Vanavond vroeg hij me waarom vanaf nu zijn kamerdeur open moet staan als hij bezoek heeft. Ik zei dat ik wat tijd nodig heb om na te denken en ik het tot die tijd prettiger vind op deze manier.

En laten we eerlijk zijn, als hij met een meisje zou willen experimenteren, zou ik het ook niet prettig vinden, bij ons thuis, terwijl iedereen thuis is. Niet voor mij en mijn partner, niet voor zijn zusje, niet voor mijn zoon en het eventuele meisje. Dit is niet anders, in die zin...

Boekentip

Ik heb vorig jaar het boek “respect” gekocht voor mijn zoon. Een boek speciaal voor jongens en geschreven door een mannelijke seksuoloog. Over respecteren van grenzen en ook het bewaken van je eigen grenzen. Alles over seks , zowel met mannen als vrouwen , dingen waar je als jongen niet zo makkelijk met je moeder over praat. Aanrader!
Ik snap je angst , dat je bang bent dat hij over zijn grenzen gaat , maar ben het ook eens met de anderen dat hij recht heeft op zijn privacy.

Toch nog even

Je schrijft: het knalt tussen ons als hij het gevoel heeft dat ik alles wil bepalen. Dat wil je dus blijkbaar vaker. Maar waarom zou je wachten tot het knalt tussen jullie om hem meer vrijheid te geven? Waarom niet uit jezelf?. Ik vind eerlijk gezegd dat je zoon het best goed oplost. Duidelijke afspraken. Eigenlijk is dat volgens de nieuwe zedenwet die eraan komt ook de bedoeling. Als je twijfelt of je zoon eraan toe is (en volgens mij zijn kinderen er echt veel eerder aan toe dan ouders...) kun je er op een gezellig moment misschien eens naar vragen.

Over niet thuis mogen experimenteren: waar wil je dan dat het gebeurt? Op straat? In de bosjes? Ergens op een openbaar toilet?

Ik gun mijn kind dan toch wel een prettiger omgeving. En jullie als ouders hebben toch ook seks als de rest van het gezin thuis is? Of wacht je tot er niemand thuis is?

(Ik dacht eerst dat het een grap was, je topic. Het laatste seizoen van Stranger Things begint net zo...)

Verder, Bloempot, wat een goede tip. Ik heb het gelijk als kerstcadeau voor jongste gekocht

Ik bedoel met vragen

er een wat diepgaander gesprek over proberen op gang te krijgen. Concrete vragen is, zoals je zegt, heel handig. Je zegt dat je niet weet wat er in hem om gaat, maar misschien is het voor hem makkelijker over dingen te praten als je er in het abstracte over praat. Dus niet alsof het hem betreft, maar in het algemeen.

Ik herken dat wel, dat je concrete vragen moet stellen. En praten over gevoelens, dat is voor veel autisten lastig, zeker als ze zelf nog niet eens weten hoe ze die gevoelens moeten duiden...

Tip

Bloempot, bedankt voor de tip. ik heb het boek besteld. Gisteravond ben ik toch met hem gaan praten, weer. Het was een fijn gesprek, waarin veel van mijn vragen beantwoord zijn. Vragen over hoe het begon, wie het weer, met wie hij wel praat hierover.

Het was geruststellend en gaf me het gevoel dat alles op een natuurlijke manier is gegaan. Het is geen impuls, zoals ik in eerste instantie dacht. Voor mij was alles uit de lucht gevallen.

Wat mij opviel afgelopen dagen is dat hij veel rustiger is, minder gefrustreerd, blij.

Dank jullie wel!

mirreke

"Eigenlijk is dat volgens de nieuwe zedenwet die eraan komt ook de bedoeling."

Oh god, gaat de overheid zich weer eens ergens mee bemoeien?

Ad...

ik hoop dat je (mij wellicht een beetje kennende van dit forum) wel weet dat dit zeker niet mijn voorkeur heeft...
Het was dan ook een cynische zin (maar ik kan dat er voortaan maar beter bijzetten).

Qua kinderen en opvoeding wil de overheid het liefst permanent achter de voordeur kijken en bepalen wat ouders wel en niet doen.

Verder, bloempot: goed van je en wat fijn!

Mmhh

Moet zeggen dat je post bij mij een zelfde soort reactie teweeg bracht zoals die door velen hier verwoord werd.
Maar als je zoon een goede indruk maakt nu doe je het blijkbaar goed!
Blijf dus vooral je gevoel volgen en fijn dat jullie zo goed praten.
Ben ik ook wel wat jaloers op hoor! (op dat praten dan, zoon hier deelt nauwelijks wat)

We hebben gepraat

En ik ben gerustgesteld. Het ziet er naar uit dat alles heel geleidelijk is gegaan en dat ik me geen zorgen hoef te maken dat hij eventueel door andere redenen dan oprechte interesse en verliefdheid, verkeerding heeft met deze jongen.

Hun vrienden zijn op de hoogte, waren niet verbaasd en zagen het al aan komen. Mijn zoon besefte op een dag dat hij zijn vriend leuk vond en gelukkig is dat wederzijds. Hij is vrolijk, niet meer humeurig en niet meer opstandig. Een paar weken geleden heeft hij zijn excuses aangeboden voor zijn gedrag (alleen maar geiriteerd reageren op wat ik ook zei of vroeg) en heeft gezegd dat hij ergens mee zat waar hij niet over wilde praten.

Ik vind hem verstandig, leuk en groot .

Met wie hij aan het afspreken is, jongen if meisje, maakt mij niet uit. Maar ik begreep het niet en nu wel. Hij wil hier niet verder met mij over praten, liever niet, vindt het ongemakkelijk. Maar heeft me verzekerd dat hij wel (online) vrienden heeft waar hij met vragen terecht kan en dat ook doet, die hem adviezen geven als hij ergens mee zit. En dat is fijn.

Ik heb hem verteld over het boek Respect en gezegd dat ik het voor hem besteld heb. Dat als hij niet graag met mij praat, ik graag wil dat hij tenminste het boek leest. Dat zal hij doen, hij leek geinteresseerd.

Bedankt nogmaals voor alles, dames.

Mooi!

Typisch geval van “Je moet je arme moeder ook een beetje tijd geven om het tempo bij te benen”. Jullie hebben zo te horen een warme, veilige band en het is fijn dat hij zo open kan en wil praten. Dat boek heeft mijn zoon trouwens ook. En hij heeft er ook nog echt wat in gelezen ook.

Groet,
Jo Hanna

Bezorgde moeder

Dit stukje: 'Verder, bloempot: goed van je en wat fijn!' was voor jou bedoeld