Mijn zusje word voorgetrokken
hoi!
ik zie dat hier meerdere ouders zijn van tieners en kinderen. Comment hier alsjeblieft op wat jullie vinden!
ik ben nu 14 jaar en de oudste dochter van mijn ouders. ik heb een jonger broertje van 12 en een halfzusje van 2. mijn ouders waren gescheiden toen ik 4 was en mijn moeder is nu al meerdere jaren samen met mijn stiefvader. super aardige gast. ze hebben toen ik 12 was een dochter gekregen. vanaf dag 1 werd er al gezegd wat een mooi kind het was. dat vond ik zelf ook hoor! ze had een hele bos donkerbruin haar en donkerblauwe ogen en een poppengezichtje. mijn stiefvader zei tegen mij en mijn broertje dat er niks anders zou zijn aan onze relatie. hij was nog altijd een vadervoorbeeld voor ons. en aan doe belofte heeft hij zich ook gehouden hoor. maar hij behandelt mijn zusje wel nog beter.
sinds haar geboorte, als we door de winkels lopen, krijgt ze altijd complimenten van iedereen hoe mooi ze is. ik liep een beetje naast mijn moeder en vond het best naar. ik lachte en knikte maar mee. dit gebeurd al 2 jaar zo. mijn zusje is ook erg slim voor haar leeftijd op alle gebieden. mijn moeder vind het leuk om daar veel over op te scheppen waar ik ook bij ben. zo zij ze laatst tegen mijn zangdocent die mij een compliment gaf, dat mijn zusje later nóg hoger en mooier zou kunnen zingen. en dat ze waarschijnlijk naar uni zou gaan.
toen mijn zusje 1 werd, kreeg ze de oude telefoon van mijn stiefvader. het was de nieuwste samsung galaxy model! het kind is 1 en wist niet een wat een telefoon was! ik kreeg een nintendo toen ik 7 was en daar was ik al super blij mee.
mijn moeder had vorige week laten zien wat haar bankaccount was. we zijn echt niet rijk en zaten vroeger jaren in het rood. sinds ik ongeveer 4 was, spaarde mijn moeder 50 euro voor mij (iedere maand). dat begon ze ook te doen toen mijn jonger broertje 4 werd. als we 18 zijn mag die bankrekening open en is hij van ons. ik heb tot nu toe ongeveer 730 euro en mijn broertje 610. dat klopt nog wel. toen liet ze die van mijn zusje zien en ik kon mijn ogen niet geloven. bij haar stond er 1500 euro op! mijn moeder heeft 10 jaar gedaan over mijn geld wat ze bij mijn zusje het dubbele in 2 jaartjes deed! dat kan onmogelijk eerlijk zijn.
ze gebruikt altijd de smoezen: "vroeger waren we arm dus daar kan ik niks aan doen". ze zei ook laatst: "ach ja, als jij een baan krijgt dat verdien je toch ook geld? je zal er wel hard voor moeten werken, maar daar kan ik ook niets aan doen".
en wat me het meeste pijn doet, is dat ik zielsveel van mijn zusje en moeder houd. zelfs als zij de favoriete is. en ik voel me schuldig dat ik zo jaloers ben op mijn zusje want dat is allemaal niet haar schuld. zij kan daar niks aan doen. maar ik wil dit niet zeggen tegen mijn moeder en krop al mijn gevoelens op. laatste keer dat ik dat deed eindigde het in een paniekaanval. kunnen wat ouders me hier advies over geven? of mensen/tieners met het zelfde probleem? wat vinden jullie over deze hele situatie?
Misschien toch zeggen? Wel een ander voorbeeld, ik heb twee broers, en wij kregen allemaal 1000 gulden als we voor ons 18e niet rookten. En voor die 1000 gulden mochten we dan rijlessen nemen (daar was het geld voor bestemd). Mijn broers zijn een stuk ouder dan ik ben 7 jaar en 6 jaar. Dus toen het mijn beurt was om die 1000 gulden te krijgen voor autorijlessen, toen waren de lessen veel duurder. Dus slim als ik was heb ik dat even voorgerekend aan mijn ouders, dat ik de regeling niet vond kloppen en ze hebben het verschil bijgelegd. Zo zou jij dat ook met die spaarrekening kunnen vragen. Als de tijden zijn veranderd kunnen ze best ervoor zorgen dat iedereen op zijn 18e hetzelfde bedrag heeft, want dat is toch het meest eerlijk?
Maar toch moet ik zeggen dat hier thuis ook niet alles precies eerlijk verloopt, qua sparen spaarde oma voor mijn dochter en zoon. Toen oma overleed had dochter meer geld dan zoon omdat hij nu eenmaal jonger is, het was zoals het was, niemand heeft daar ooit een probleem over gemaakt.
En het trotse op de allerkleinste, ik denk dat veel mensen dat onbewust doen, omdat een kleiner kindje een hoog schattigheid gehalte heeft, zou er nog een kleintje komen is de kans groot dat dit kindje die rol van schattigste weer overneemt. Maar je kunt natuurlijk wel vertellen dat je het soms lastig vindt, je vindt je zusje ook de allerschattigste, maar zelf wil je ook wel eens die complimentjes krijgen. En de kans is ook nog groot dat, als jij er niet bij bent, ze op visite ook over jullie opscheppen, maar ja, dat heb jij niet in de gaten.
Dus praat erover, die openheid moet je wel kunnen hebben met je moeder vind ik, gewoon doen.
Ik vind dat je dit sowieso moet kunnen bespreken met je ouders. Een kind van 1 jaar een telefoon geven vind ik echt absurd en met twee jaar al roepen dat ze naar de universiteit gaat, dat kind bezwijkt nog eens onder de verwachtingen.
Ja, kleine kinderen zijn schattig. Maar dat betekent niet dat je ze ongelijk moet behandelen. Als je niet veel geld hebt, kun je niet veel sparen voor je kinderen. Maar als er nu meer geld is, kan er voor jullie ook best meer gespaard worden.
Waar je wel rekening mee moet houden is dat je zusje een andere vader heeft. Die heeft geen zorgplicht voor jou en je broertje. En daar zou een gedeelte van de ongelijkheid in kunnen zitten. Je stiefvader heeft misschien een goede baan en veel geld. Dat investeert hij in de toekomst van zijn kind. De vraag is of hij bereid is om hetzelfde te investeren in jouw toekomst en die van je broertje. Jullie hebben ook nog een vader, geen idee of die in beeld is en of die wat bij wil en kan dragen.
Wel kun je bespreken met je moeder dat het voelt alsof je zusje een bevoorrechte behandeling krijgt. Probeer dat niet verwijtend te doen, maar vanuit je zelf, je eigen gevoel.
Overigens, als je moeder 50 euro per maand spaart voor jou en je broertje is dat 600 euro per jaar en kun je niet nu pas 730 euro hebben. Of spaart ze 50 euro per jaar?
Ik denk dat dat ook een beetje de makke is van een nakomertje.
Het is gewoon een oneerlijk vergelijk: zo’n schattig peuter tegenover twee van die opgeschoten pubers.
En daarnaast is je moeder nu 10 jaar ouder en daarmee dus ook een ander mens dan toen jij klein was.
Ik spreek overigens een beetje uit ervaring: ik heb ook zo’n nakomertje en hoewel ik van al mijn kinderen even veel houd, blijft dat kleine ding toch wel een speciaal plekje houden in mijn hart.
Vergeet overigens ook niet dat jij je moeder 12 jaar langer in je leven zult hebben. Die tijd kan je kleine zusje nooit meer inhalen.
Kan het zijn dat je moeder dat ook een beetje probeert te compenseren?
ik zou als ik jou was in ieder geval het gesprek aan gaan met je moeder. Ze mag best wel weten hoe jij je hieronder voelt.
Een deel is het verschil in leeftijd.
Een deel is het verschil in tijd. Tegenwoordig krijgen kinderen veel jonger een telefoon dan 10 jaar geleden.
Een deel is het verschil in vader.
En een deel zit toch echt in het hoofd van je moeder. Dat ze niet blij kan zijn als jij een complimentje krijgt maar er "overheen" moet gaan, dat is echt niet OK. Dat ze jou die geldbedragen laat zien, echt niet OK. Dat ze jullie twee in haar hoofd de hele tijd aan het vergelijken is (wie het mooist zal gaan zingen later, wie naar de uni zal gaan), is ook echt niet OK. En het lijkt erop dat jongste kind door verwennerij en onrealistische verwachtingen in de puberteit best wel eens een problematische weg naar zelfstandigheid zal moeten doorlopen.
Voor ouders is een goed boek "Broers en zussen zonder rivaliteit" (Siblings without rivalry). Tips die daar gegeven worden om met een jaloers ouder kind om te gaan is:
* benoem unieke karaktertrekken van het oudere kind;
* zeg dat je van je kind houdt juist omdat het uniek is;
* weiger "je liefde" voor je kinderen te vergelijken op dezelfde manier zoals je je liefde voor je partner en je kind weigert te vergelijken;
* bekijk met oudste kind fotoalbums van toen het kind klein was en vertel wat je fijn vond aan die tijd
Mijn tip is om eerst eens met een opa of oma of een andere volwassene die je vertrouwt hierover te praten. Je kunt ook de tekst die je geschreven hebt laten lezen. Pas daarna samen met die persoon die je vertrouwt met je moeder te gaan praten. Zodat je er niet helemaal alleen voor staat.
